FOLLOW US
kourdistoportocali.comNews DeskΚυνική ομολογία στενού συνεργάτη του Τσίπρα> Φυσικά και γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την πανδημία. Απλά περιμένουμε να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια οι παπούδες πριν καταγγείλουμε τη ΝΔ, τον Μητσοτάκη, τον Πλεύρη και τον Τσιόδρα για συμμετοχή σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας...

Breaking news

Κυνική ομολογία στενού συνεργάτη του Τσίπρα> Φυσικά και γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την πανδημία. Απλά περιμένουμε να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια οι παπούδες πριν καταγγείλουμε τη ΝΔ, τον Μητσοτάκη, τον Πλεύρη και τον Τσιόδρα για συμμετοχή σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας…

Στη κόψη του ξυραφιού οι ελληνικές πρόωρες εκλογές καθώς δραματικές αποκαλύψεις για το πως στήθηκε η planδημία συγκλονίζουν τις ΗΠΑ

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022

Κυνική ομολογία στενού συνεργάτη του Τσίπρα>

Βy The Wrong Man

-Φυσικά και γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την πανδημία. Φυσικά και παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Απλά περιμένουμε να πάρει ο χάρος και τους άλλους δύο παππούδες για να καταγγείλουμε τη ΝΔ, τον Μητσοτάκη, τον Πλεύρη και τον Τσιόδρα για συμμετοχή σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας…

. Μα ως τώρα ο Τσίπρας μας καλούσε να αποκτήσουμε κουλτούρα εμβολιασμού με εμβόλια COVID-19. Tι άλλαξε ξαφνικά;

-Όταν το είπε αυτό ο Πρόεδρος είχε μπροστά του τα ιατρικά δεδομένα της εποχής. Τώρα έχουν εμφανιστεί επιστήμονες κύρους (ακόμη και στελέχη της ίδιας της Pfizer) οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια δεν αντιμετωπίζουν την μετάδοση του ιού, επίσης προκαλούν θανάσιμες παρενέργειες και όλο αυτό αποκαλύπτει τους μύχιους στόχους των εμπνευστών τους. Επίσης διαβάσαμε ότι ακόμη και ο Bourla κρύβεται από την αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου…

. Μα δεν είναι μόνο ο Τσίπρας είναι και ο σύμβουλός του, ο καθηγητής Γεροτζιάφας που εμφανίζεται θιασώτης του διαρκούς εμβολιασμού…

-Αφήστε τον αυτόν. Αυτός θα φύγει νύχτα από τον Σύριζα και τη χώρα…

. Αυτή τη φορά θα βγάλετε πραγματικά τη χώρα από τη ζώνη του ευρώ;

-Δεν θα χρειαστεί, θα διαλυθεί από  μόνη της. Δεν βλέπετε ότι οι σημερινοί ηγέτες της βρίσκονται σε αδιέξοδο παγιδευμένοι σε ένα δυστοπικό όραμα διακυβέρνησης;

Ο παραπάνω διάλογος με στενό συνεργάτη του Τσίπρα και γνωστό δικηγόρο σε καφέ του Παγκρατίου έλαβε χώρα σήμερα Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022 και μας μεταφέρθηκε αυτολεξί!

Στο μεταξύ οι ΗΠΑ συγκλονίζονται από τις αποκαλύψεις που εμφανίζουν τον Fauci να συμμετείχε στη συγκάλυψη της εργαστηριακής φύσης του ιού.

Πάνω από 446 σελίδες με ηλεκτρονικές επικοινωνίες καθώς και τη κατάθεση του Αμερικανού τσάρου της Υγείας και συμβούλου του Λευκού Οίκου Tony Fauci βρίσκονται πλέον στη διάθεση του κοινού (δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον Γενικό Εισαγγελέα του Missouri Eric Schmitt) προκαλώντας δραματικές εξελίξεις σε ολόκληρο τον πλανήτη καθώς αποκαλύπτουν τόσο τη χρηματοδότηση του Fauci προς τον Peter Daszak της EcoHealthAlliance όσο και τη συγκάλυψη της οργανωμένης εκτόξευσης του ιού εναντίον της ανθρωπότητας για χάρη της μεγάλης επαναφοράς.


Η επανάληψη της φράσης «δεν θυμάμαι» είναι τρομακτική στην κατάθεση του Fauci. Το είπε συνολικά 174 φορές!

Στο μεταξύ η Αμερικανική Δικαιοσύνη ελέγχει πάνω από 500.000 θανάτους εξαιτίας των εμβολίων COVID.

Την ίδια στιγμή πρώην αντιπρόεδρος της EcoHealthAlliance αποκαλύπτει με βιβλίο του ότι ο ιός COVID 19 δεν προήλθε φυσικά από πογκολίνους, ούτε πυγολαμπίδες. Πρόκειται για ένα βιολογικό όπλο που εκτοξεύθηκε εναντίον της ανθρωπότητας όπως άλλωστε ήταν και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η σχετική επιτροπή του Lancet επικεφαλής της οπoίας ήταν ο επιφανής Εβραίος καθηγητής Jeffrey Sachs.

-Είμαι 100% σίγουρος ότι ο COVID προήλθε από εργαστήριο>

 

 

Στο μεταξύ το έγκριτο και συστημικό Politico έρχεται να αποκαλύψει ότι ο διαβόητος Bourla της Pfizer τον οποίο οι Εβραίοι πολίτες αποκαλούσαν εγκληματία καθώς διαδήλωναν έξω από το θέατρο της Ιερουσαλήμ όταν ο πτυχιούχος κτηνιατρικής επικεφαλής της Pfizer ελάμβανε βραβείο, αρνήθηκε για 2η φορά να καταθέσει στην αρμόδια επιτροπή COVID του Ευρωκοινοβουλίου για τις δυστοπικές συμφωνίες αγοράς εμβολίων δις ευρώ με ήδη γνωστές θανάσιμες παρενέργειες που πέτυχε μέσα από προσωπικές συμφωνίες με την Ursula von der Leyen!

Η Ευρωπαική Ένωση επίσης υπήρξε εκ των χορηγών του Ινστιτούτου Βιολογίας της Wuhan και κρυφίως έσπευσε να αποσύρει το όνομά της από τη σχετική λίστα-μόνο που δεν κατάφερε να διαγράψει εντελώς τα σχετικά ίχνη.

Το συμπέρασμα από πολλές “συμπτώσεις” οδηγεί στην εκούσια ή ακούσια συμμετοχή Ευρωπαίων ηγετών, ειδικών, δημοσιογράφων, εκδοτών, κλπ, στο θανάσιμο project της μεγάλης επαναφοράς με ένα από τα εργαλεία τα εμβόλια που έχουν στοιχίσει μόνο στις ΗΠΑ ήδη πάνω από 500.000 νεκρούς.

Κι εάν στην Ελλάδα ο δυστοπικός καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας παρέσυρε τον Έλληνα πρωθυπουργό σε μια ολέθρια διαχείριση της planδημίας την ίδια στιγμή προκύπτουν εκρηκτικά ερωτηματικά για τον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα ο οποίος μας κάλεσε επανηλλειμμένα να αποκτήσουμε κουλτούρα εμβολιασμού με εμβόλια COVID-19, του συμβούλου του καθηγητη Γεροτζιάφα ο οποίος χτυπιόταν στα κανάλια ώστε να γίνουν υποχρετικοί οι εμβολιασμοί COVID-19 αλλά και του επιδέξιου συνταγματολόγου Ευάγγελου Βενιζέλου του οποίου η αρθρογραφία υπέρ της νομιμότητας των προστίμων και της μη εφαρμογής της απόφασης του ΣτΕ για την επάνοδο των Υγειονομικών μπορεί να κάνει ακόμη και αυτόν τον Klaus να χτυπιέται στα πατώματα από ηδονή για την προθυμία που συναντούν οι αξίες του, ο Αγών του, και τα Πιστεύω του ανάμεσα στο εγχώριο πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό όταν επιφανείς Εβραίοι επιβιώσαντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης αλλά και εξέχοντες καθηγητές και νομικοί αποκαλύπτουν με στοιχεία τον όλεθρο που προκαλούν τα mRNA τρυπήματα.

Φυσικά ο Πλεύρης είναι εκτός συναγωνισμού επειδή απλά είναι ο Πλεύρης.

Οι υπόλοιποι όμως κάνουν ακόμη και αυτόν τον Μητσοτάκη-που όπως όλα δείχνουν παρέσυρε ο Τσιόδρας στο ταγκό του θανάτου μας-να μοιάζει Αγγελος και Μωυσής 2 μπροστά στην προθυμία του Αλέξη Τσίπρα να είναι αρεστός στον Dr Death όπως επίσης και η συγκινητική σχετική αρθρογραφία του Βενιζέλου ο οποίος έβγαλε το εκτοπισμό του από το τοκισθέν ράφι και αρθρογράφησε.

 

 

Dead Man Talking

 

 

68.5% of the world population has received at least one dose of a COVID-19 vaccine.
13.01 billion doses have been administered globally, and 2.51 million are now administered each day.
24.6% of people in low-income countries have received at least one dose

Kαθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η πιο βίαιη προσπάθεια μείωσης του πληθυσμού (δλδ, μας σκοτώνουν) από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο η δισυπόστατη προσωπικότητα ενός πραγματικού θηρίου (ο μισός του εαυτός “ανήκει” στους θύτες και ο άλλος μισός είναι με το μέρος των θυμάτων) που ακούει στο όνομα Elon Musk απελευθερώνει εκρηκτικές αποκαλύψεις για την οικογένεια Biden, τις βρώμικες μπίζνες, τις αιμομικτικές σχέσεις εντός της οικογένειας, τα ντοκουμέντα που έκρυβε το laptop του Hunter Biden, το πως εκλάπησαν οι εκλογές από τον Trump.

O Biden έπρεπε να φέρει σε πέρας την αποστολή του η οποία με την χρήση διαφορετικών εργαλείων οδηγεί στη μείωση του πληθυσμού.

Η μείωση του θα διευκολύνει την εγκατάσταση ενός καθεστώτος αλά Κίνα. Και όλο αυτό με εργαλείο τον τρόμο, ο οποίος είναι ιστορικά δοκιμασμένο εργαλείο διακυβέρνησης της μάζας.


Αυτός είναι ο στόχος σε έναν κόσμο που το μαγαζί έχει χρεοκοπήσει. 400 τρις χρέος αποτελούν επώδυνη ζημία για τις εταιρίες που τους ανήκει ο κόσμος και κυρίως για τους μετόχους τους. Δεν μπορεί να κόβουν διαρκώς χρήμα που δεν ανταποκρίνεται στα αποθέματα χρυσού. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι ανά τον κόσμο ηγέτες για να επιτύχουν την επανεκλογή τους μοίραζαν στους λαούς-ψηφοφόρους τους χρήμα που δεν ανήκε στο κράτος μια και ήταν δανεικό.


Καθώς περνούσαν οι δεκαετίες ο πληθυσμός της γης αυξάνονταν και το χρέος επίσης. Και να που φθάσαμε εδώ.

Βιώνουμε λοιπόν τον έλεγχο και τη μείωση του πληθυσμού. Τσακίζουμε τη κλασσική πυρηνική οικογένεια ώστε να μην υπάρχει πατέρας και μάνα που θα πάρουν τα όπλα να αντισταθούν αλλά διάφορα άλλα σχήματα γονέας Α΄, γονέας Β΄, και πάει λέγοντας που ακούγονται προοδευτικά αλλά είναι απλά θανάσιμα. Κανείς από τους εμπνευστές δεν αγάπησε αίφνης τους gay, τις λεσβίες, και πάει λέγοντας. Στόχος είναι η αποδυνάμωση της κοινωνίας, ο αφοπλισμός της, κυριολεκτικός και μεταφορικός.

Τα συνεχή επιδόματα ευνουχίζουν τους πολίτες, τους μετατρέπουν σε άβουλες οντότητες εξαρτώμενες από το κράτος. Τα καλάθια της νοικοκυράς τον ίδιο σκοπό υπηρετούν. Οι αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος και της ενέργειας δεν είναι αυθαίρετες πρωτοβουλίες των εταιριών. Το κόστος ζωής που γίνεται αφόρητο είναι ένα ακόμη εργαλείο θανάτου.

Είναι “κεντρικές” επιλογές από τις ηγεσίες του δυτικού κόσμου.

Ο τρόπος που η ηγεσία της Ε.Ε. θέλησε να επιβάλλει τα εμβόλια COVID μετά την ρήψη ενός κατασκευασμένου ιού κατά της ανθρωπότητας δείχνει τη συμμετοχή της στο project της μείωσης του πληθυσμού.

Αυτό γίνεται σιγά σιγά συνείδηση όλο και περισσοτέρων πολιτών εκεί έξω και αυτοί οι πολίτες κάθε άλλο παρά ψεκασμένοι μπορούν να χαρακτηριστούν. Η παγκόσμια προπαγάνδα υπήρξε τρομακτική αλλά η από εδώ πλευρά βρέθηκε με κάποια φωτεινά μυαλά στις επάλξεις της που οι εμπνευστές του project δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα βρουν απέναντί τους.

Όπως ο απόφοιτος του MIT που πολύ νωρίς είχε εξηγήσει γιατί δεν πρόκειται να εμβολιαστεί με ένα συναρπαστικό κείμενο.

Διαβάστε το>

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να γίνει αυτό, οπότε βγαίνω και το γράφω. Ξέρω ότι μπορεί να κάνει μερικούς από εσάς να νιώσετε άβολα. Μπορεί να θυμώσει κάποιους από εσάς. Ίσως και να φοβηθείτε. Αλλά είμαι αυτός που είμαι. Είναι η αλήθεια μου. Είμαι…

Ουάου, εντάξει αυτό είναι δύσκολο. Επιτρέψτε μου να προσπαθήσω ξανά. Είμαι… μη εμβολιασμένος. Για την COVID. Φτου! Ήταν δύσκολο! Σχεδόν νιώθω σαν να έχει σηκωθεί ένα βάρος από τους ώμους μου. Είσαι ακόμα εδώ;

Εντάξει. Ας συνεχίσουμε.

By Cory Zue

[Aπόδοση> Κουρδιστό Πορτοκάλι]

Για τους περισσότερους ανθρώπους η κατάσταση του μη εμβολιασμού μου αποτελεί έκπληξη. Για άλλους είναι ακατανόητη. Πώς θα μπορούσε ένας σπουδαγμένος στο MIT, καλοπροαίρετος, ορθολογιστής (ελπίζω), γεννημένος στη Μασαχουσέτη, Δημοκρατικός που εργάζεται στη δημόσια υγεία να μην έχει ακόμα εμβολιαστεί κατά της COVID; Μου έχει γίνει αυτή η ερώτηση πολλές φορές, άλλοτε καλόπιστα και άλλοτε λιγότερο. Και κάθε φορά, προσπάθησα να ικανοποιήσω πλήρως τους ανθρώπους με την απάντησή μου. Σκέφτηκα λοιπόν ότι ίσως θα προσπαθούσα να γράψω το γιατί.

Αυτό το δοκίμιο είναι η προσπάθειά μου να εξηγήσω την κατάσταση του εμβολιασμού μου όσο καλύτερα μπορώ. Είναι μια περίπλοκη απάντηση, που αγγίζει την οικογένεια, την επιστήμη, την πολιτική και την ηθική. Είναι ένα θέμα που ταυτόχρονα είναι πολύ προσωπικό και πολύ ευρύ, δύσκολο να συζητηθεί και όμως επίσης σημαντικό, ίσως, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Αυτό που ακολουθεί είναι πιθανό να εξοργίσει ορισμένους από εσάς, αλλά ελπίζω ότι θα σας κάνει περισσότερους περίεργους, ή ακόμα και με ενσυναίσθηση, για τη θέση μου. Θα δούμε αν θα τα καταφέρω. Είστε έτοιμοι;

Ο σπόρος της αμφιβολίας

Υποθέτω ότι η απάντηση ξεκινά από τη μητέρα μου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για αυτήν είναι ότι είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που γνωρίζω. Και δεν το γράφω με τον τυπικό τρόπο, ότι δηλαδή «η μαμά μου είναι καταπληκτική γιατί είναι η μαμά μου», αλλά επηρεασμένος από το γεγονός ότι «η μαμά μου ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες στον κόσμο που πήρε διδακτορικό στην επιστήμη των υπολογιστών από το MIT».

Όταν ήμουν παιδί, η μαμά μου και εγώ κάναμε τακτικές βόλτες στο μπακάλικο, κατά τη διάρκεια των οποίων προσπαθούσε να μου εξηγήσει επιστημονικά στοιχεία με όρους που μπορούσα να καταλάβω. Μία φορά μου είπε πώς αν εισπνέεις πολύ μονοξείδιο του άνθρακα, τον ρύπο από τα αυτοκίνητα που μπορεί να σε σκοτώσει αν μείνεις σε ένα γκαράζ για αρκετή ώρα, τα αιμοσφαίρια σου, γεμάτα μονοξείδιο, θα έτρεχαν νομίζοντας ότι έχουν το καλύτερο συστατικό στη γη, αλλά μόνο αυτό δεν είναι. Τίποτα σε ένα σώμα δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο. Έτσι τα κύτταρα του αίματος θα το μετέφεραν από όργανο σε όργανο και εκείνα θα έλεγαν «όχι ευχαριστώ», με αποτέλεσμα τα κύτταρα να δοκίμαζαν να απευθυνθούν στο επόμενο όργανο, και στο επόμενο, και στο επόμενο…

Και τελικά, αν αρκετά αιμοσφαίρια έτρεχαν τριγύρω κουβαλώντας αυτό το άχρηστο πράγμα χωρίς πού να το αφήσουν, τότε δεν θα έμενε τίποτα από τα καλά συστατικά για να μεταφέρουν, αυτά δηλαδή που χρειάζεσαι πραγματικά (δηλαδή, το οξυγόνο) και έτσι θα πέθαινες.

Για χρόνια μετά από αυτή τη συζήτηση, κρατούσα την ανάσα μου κάθε φορά που περπατούσα κοντά σε ένα αυτοκίνητο ακόμα και με ρελαντί τη μηχανή. Τα αιμοσφαίρια μου δεν θα ξεγελιούνταν από αυτά τα απαίσια πράγματα, σας ευχαριστώ πολύ!

Η μαμά μου είναι ανεξάρτητη στοχαστής. Μερικές από τις αντίθετες απόψεις της, για παράδειγμα, ότι τα τρόφιμα με πολλά λιπαρά δεν είναι απαραιτήτως όλα κακά, δικαιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Άλλες, όπως η ιδέα ότι οι αιγυπτιακές πυραμίδες χτίστηκαν πάνω από νερό και όχι στη γη, τελικά δεν ήταν. Δεν είχε σε καμία περίπτωση δίκιο σε όλα, αλλά δεν φοβόταν να πάει κόντρα στο ρεύμα, κάτι που πάντα θαύμαζα.

Όσον αφορά την ανθρώπινη υγεία, η μαμά μου είναι φυσιοδίφης. Πιστεύει ότι εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης είναι πιο πιθανό να έχουν παίξει σημαντικότερο ρόλο για την ανθρώπινη ζωή παρά οι δεκαετίες ή ακόμα και οι αιώνες ανθρώπινης επιστήμης. Έτσι, για παράδειγμα, πιστεύει ότι ο ήλιος, με τον οποίο οι άνθρωποι συνεξελίχθηκαν από το ξεκίνημα του χρόνου, είναι «ξεκάθαρα καλός» για όλους, παρόλο που είναι επίσης γνωστό ότι προκαλεί καρκίνο του δέρματος.

Προτιμά τα φυσικά και ολόκληρα τρόφιμα και αντιπαθεί τα επεξεργασμένα τρόφιμα και τα φυτοφάρμακα. Και συχνά προτιμά τις φυσικές θεραπείες και το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα στη σύγχρονη ιατρική.

Ίσως δείτε πού πάει όλο αυτό. Ένας αντίθετος στοχαστής που γενικά δεν εμπιστεύεται τη σύγχρονη ιατρική; Ε ναι!

Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για τη μαμά μου, και αυτό που είναι πιο σχετικό με αυτό το δοκίμιο, είναι ότι δεν είναι τόσο «ζεστή» με τα εμβόλια. Αυτή είναι λοιπόν η αρχή. Τώρα, η μαμά μου επηρεάζει τη σκέψη μου, αλλά δεν είναι η μόνη επιρροή. Δεν συμμερίζομαι τη θέση της για τον εμβολιασμό.

My mom at age 21, working at an MIT research lab on one of the world’s first computers (1969)

Πολύ πριν από την COVID, η μαμά μου με αποθάρρυνε να κάνω στα παιδιά μου τους συνήθεις παιδικούς εμβολιασμούς. Παίρνω τη γνώμη της στα σοβαρά και έτσι την εξέτασα πιο προσεκτικά. Αλλά όταν κοίταξα τη βάση αποδεικτικών στοιχείων, έβγαλα ένα διαφορετικό συμπέρασμα. Παρά τη γνώμη της, αποφασίσαμε να κάνουμε στα παιδιά μας τα εμβόλια. Το κάναμε λίγο αργότερα και λίγο πιο χρονικά απλωμένα από το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα, γιατί αυτό δεν θα είχε συνέπειες, αλλά τα καταφέραμε.

Αυτό όμως που μας έχει μεταφυτεύσει η μητέρα μου ήταν ένας σπόρος αμφιβολίας. Ένας λόγος για να κοιτάξω πιο προσεκτικά την επιστήμη που όλοι γύρω μου θεωρούν δεδομένη. Αν δεν υπήρχε η μητέρα μου, δεν θα μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι υπήρχε λόγος να ψάξω για τα παιδικά εμβόλια -ή αργότερα, για τα εμβόλια κατά της COVID- και αυτό θα ήταν το τέλος της ιστορίας. Αλλά συνέβη. Έτσι, όταν εμφανίστηκε η COVID και εκείνη με αποθάρρυνε ξανά ως προς τον εμβολιασμό, κοίταξα ξανά πιο προσεκτικά για να προσπαθήσω να καταλάβω την αλήθεια. Δεν είχα ιδέα πόσο δύσκολο θα ήταν.

Και έτσι ξεκίνησε ένα μακρύ, γεμάτο ταξίδι στον κόσμο της επιστήμης, των δεδομένων και της πολιτικής κατά της COVID. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε πριν από μήνες και σιγά σιγά εξελίχθηκε σε κάτι που τώρα είναι κάτι σαν εμμονή. Ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου έχει προχωρήσει στους εμβολιασμούς, εξακολουθώ να είμαι εδώ και να διαβάζω προεκτυπωμένες εργασίες για την COVID, ακολουθώ επιδημιολόγους στο Twitter, κοιτάζω γραφήματα του Our World In Data κ.λπ. Έχω γίνει ένας από αυτούς.

Ποια είναι λοιπόν η απάντηση; Είχε δίκιο η μαμά μου; Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Αλλά προλαβαίνω. Με τον σπόρο της αμφιβολίας φυτεμένο, ας επιστρέψουμε στην ιστορία.

Παρακολουθώντας και περιμένοντας

Είμαι Αμερικανός, αλλά ζω στη Νότια Αφρική. Αυτό με έβαλε σε μια σχετικά μοναδική κατάσταση από την αρχή της κυκλοφορίας των εμβολίων. Θα μπορούσα να είμαι μόνο θεατής. Στη Νότια Αφρική, όπως και σ’ όλη η Αφρική, έπρεπε να περιμένουμε όλους στον πρώτο κόσμο να εμβολιαστούν πριν μας δοθούν εμβόλια. Και όταν τελικά τα πήραμε, δώσαμε προτεραιότητα στους ηλικιωμένους, τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και στους ανοσοκατεσταλμένους. Δεν είχα δικαίωμα να εμβολιαστώ μέχρι τα μέσα Ιουλίου του 2021, περισσότερο από 6 μήνες μετά τη διανομή των πρώτων εμβολίων σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου.

Αυτή την περίοδο κυρίως περίμενα και παρακολουθούσα. Και έγιναν πολλά!

Η παραλλαγή Delta διέσχισε την Ινδία και εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Η πολιτική για την COVID-19, και αργότερα η πολιτική εμβολιασμού δημιούργησαν ένα έντονο πολιτικό χάσμα στις ΗΠΑ και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Τα πράγματα εξελίχθηκαν από το «σου κλέβω τη σειρά για να εμβολιαστώ» και το «εδώ θα τα βρεις με 100 $» έως το «εμβολιάσου ή θα χάσεις τη δουλειά σου», μέσα σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα. Σε μια χώρα που έχει ακόμη ποσοστό εμβολιασμού 5%, η πορεία προς την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να ακολουθηθεί αλλά είναι αδύνατο να αγνοηθεί.

Μάθαμε επίσης πολλά για την COVID και τα εμβόλια.

Με την COVID, κατέστη σαφές ότι ο αντίκτυπος της νόσου αφορά συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Αν είσαι ηλικιωμένος ή/και άρρωστος, η COVID είναι πραγματικά τρομακτική και αν είσαι νέος και υγιής είναι σχετικά ήπια. Μελέτησα στατιστικά στοιχεία θνησιμότητας του αμερικάνικου CDC, προσπαθώντας να καταλάβω τις πιθανότητες που θα είχα να πεθάνω από την Covid-19, ένας 39χρονος που τρέχει 5 μίλια την ημέρα.

Ποτέ δεν πήρα ακριβή απάντηση, αλλά έγινε ξεκάθαρο ότι η COVID είναι πολύ λιγότερο πιθανό να με σκοτώσει από ό,τι ένα καρδιακό επεισόδιο, και είναι ίσως στο ίδιο επίπεδο με το να με δολοφονήσουν (οι πιθανότητες δολοφονίας μου στη Νότια Αφρική είναι υψηλότερες). Ποτέ δεν είχα ανησυχήσει για καρδιακές προσβολές και δολοφονίες στο παρελθόν, επομένως δεν φαινόταν λογικό να ανησυχώ για την COVID. Έτσι σταμάτησα.

Στη συνέχεια εφάρμοσα την ίδια στατιστική άσκηση στη γυναίκα μου, που είναι σε παρόμοια κατάσταση με εμένα και στα δύο υγιή παιδιά μου, των οποίων οι πιθανότητες να πεθάνουν ήταν σε τάξη μεγέθους πολύ μικρότερες από τις δικές μας. Για τα παιδιά η COVID είναι τόσο επικίνδυνη όσο η γρίπη και πάλι, κάτι για το οποίο δεν είχα ποτέ ανησυχήσει παρά μόνο για μια ήπια ταλαιπωρία. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η οικογένειά μας ήταν ήδη αρκετά ασφαλής από την ασθένεια και δεν ένιωθα υποχρεωμένος να εμβολιαστεί για τη δική μας υγεία.

Οπότε ήμασταν εντάξει. Τι γίνεται όμως με τον εμβολιασμό προκειμένου να σταματήσω την εξάπλωση και να προστατεύσω τους γύρω μου;

Λοιπόν, περίπου αυτή την περίοδο, αρχίσαμε επίσης να βλέπουμε στοιχεία ότι η προστασία του εμβολίου έναντι της μόλυνσης εξασθενούσε αρκετά γρήγορα. Περίπου ένα μήνα αφότου έγινα επιλέξιμος για το εμβόλιο, βγήκε μία έρευνα από το Ισραήλ που έδειξε ότι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της μόλυνσης έπεσε στο 50 ή 60% μετά από 6 μήνες. Και επιπλέον, είδαμε στοιχεία ότι τα εμβολιασμένα άτομα φέρουν ίσα ιικά φορτία και εξαπλώνουν την ασθένεια το ίδιο πολύ (αν και για μικρότερη διάρκεια) όσο και τα μη εμβολιασμένα.


Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μεν όφελος στο να εμβολιαστώ προκειμένου να προστατεύσω τους γύρω μου, αλλά ότι μπορεί αυτό να συμβαίνει σε βάθος χρόνου, ή να απαιτεί ενίσχυση. Και επίσης ότι πιθανότατα θα μπορούσα να κάνω εξίσου πολλά για να προστατεύσω τους γύρω μου, συνεχίζοντας να βλέπω ανθρώπους μόνο σε εξωτερικούς χώρους, να φοράω μάσκα κ.λπ.

Το άλλο πράγμα που έγινε σαφές αυτό το διάστημα ήταν ότι η COVID θα γινόταν ενδημική. Δηλαδή, ότι δεν θα μπορούσαμε να σταματήσουμε την εξάπλωσή της και θα έπρεπε να μάθουμε να ζούμε με αυτή στη ζωή μας. Αυτό σήμαινε ότι τα περισσότερα από τα μέτρα που παίρναμε δεν εμπόδιζαν τους ανθρώπους να νοσήσουν από την ασθένεια, απλώς την καθυστερούσαν.

Αν ο εμβολιασμός σήμαινε ότι θα μπορούσα να αποτρέψω τη νόσηση με COVID, θα έπρεπε οπωσδήποτε να τον κάνω. Αλλά, αν αυτό θα σήμαινε μόνο την καθυστέρηση της νόσησης λίγους μήνες, είχε ίσως λιγότερη σημασία. Με βάση τα παραπάνω, ο εμβολιασμός εξακολουθούσε να δείχνει ευεργετικός, σε σχέση και με την πίεση στα συστήματα υγείας ή προσφέροντας περισσότερο χρόνο για να βγουν νέες θεραπείες, αλλά όχι τόσο (σε σχέση με το ξεκίνημα της πανδημίας).

Αυτοί οι παράγοντες δημιούργησαν ένα σκηνικό όπου μπορούσα να συμπεράνω ότι ο εμβολιασμός σήμαινε ότι τρέχω σε ένα είδος διάδρομου, που δεν θα είχε σαφείς ενδείξεις ότι τελειώνει. Η ανοσία θα έφευγε, αλλά ο ιός θα έμενε. Και ότι για να συνεχίσω να είμαι ένας υπεύθυνος πολίτης, θα έπρεπε να ενισχύω την ανοσία μου. Λοιπόν;

Εκτός και αν τα εμβόλια ήταν επιβλαβή, μόνο τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να εμβολιαστώ. Και τα εμβόλια είναι ασφαλή, σωστά;

Και η απλή απάντηση ήταν «ναι». Αν δεν ανησυχούσα για την COVID, τότε δεν θα έπρεπε να ανησυχώ και για το εμβόλιο. Ναι, υπήρχαν κάποιες σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες, μερικές από τις οποίες είναι αρκετά σοβαρές, αλλά αυτές φάνηκαν να είναι λιγότερο συχνές από τα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με την ίδια την COVID. Στατιστικά, τα εμβόλια έμοιαζαν από την αρχή λιγότερο επικίνδυνα από την ασθένεια.

Αλλά αυτός ο σπόρος της αμφιβολίας έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Από ό,τι γνωρίζαμε, τα εμβόλια ήταν ασφαλή, αλλά πόσα γνωρίζαμε; Είχαμε μια πλήρη εικόνα του τι έκαναν τα εμβόλια ή βρισκόμασταν στην κορυφή ενός παγόβουνου με πολλές πληροφορίες να κρύβονται ακόμα από κάτω;

Αυτό που σίγουρα θα μπορούσα να πω είναι ότι δεν τα ξέραμε όλα. Κάναμε λάθος σχετικά με την αναφερόμενη αποτελεσματικότητα των εμβολίων όταν κυκλοφόρησαν. Δεν υπήρχαν δεδομένα κλινικών δοκιμών για τις ενισχυτικές δόσεις. Οι δοκιμές για παιδιά δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν τη σχέση κινδύνου/οφέλους από τους εμβολιασμούς. Και ούτω καθεξής. Η έλλειψη πλήρους πληροφόρησης σήμαινε ότι τα εμβόλια ήταν κακά; Φυσικά και όχι. Μήπως σήμαινε ότι υπήρχε κάποια πιθανότητα τα εμβόλια να ήταν κακά; Μπορεί.

Προσπάθησα να σκεφτώ άλλες εποχές στην ιστορία όπου χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μάθουμε ότι κάτι ήταν κακό για εμάς. Κάπνισμα και καρκίνος του πνεύμονα. Αμίαντος. Ακτίνες Χ και άλλοι καρκίνοι. Αναρωτήθηκα, εάν το εμβόλιο δημιουργούσε στους ανθρώπους 1% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο ή καρδιακά προβλήματα κάποια στιγμή αργότερα στη ζωή τους, πόσο καιρό θα χρειαζόταν για να το καταλάβουν οι επιστήμονες αυτό; Κατέληξα ότι η απάντηση θα έπαιρνε σίγουρα πολύ περισσότερο. Έτσι, αποφάσισα να περιμένω.

Ίσως θεωρήσετε την επιλογή μου να παραμείνω ανεμβολίαστος εγωιστική πράξη. Σε κάποιο βαθμό είναι. Ένα μέρος του εαυτού μου νιώθει ένοχο που δεν «έκανα το καθήκον μου» για να προστατεύσω τους γύρω μου. Αλλά, κοιτάζοντας την ισορροπία των αποδεικτικών στοιχείων θα μπορούσα να το αντέξω. Στη ζωή, ισορροπούμε συνεχώς τις εγωιστικές επιθυμίες μας με το παγκόσμιο καλό. Αν ήμουν εντελώς ανιδιοτελής, θα ήμουν vegan, θα ξεφορτωνόμουν το αυτοκίνητό μου και θα έδινα όλα τα επιπλέον χρήματά μου σε άτομα που έχουν λιγότερα από εμένα.

Στην ισορροπία των εγωιστικών πραγμάτων που κάνω καθημερινά, και των δεδομένων, όπως τα κατάλαβα, δεν ένιωσα ότι η απόφασή μου να παραμείνω ανεμβολίαστος ήταν τρελά αντίθετος με τη δική μου ηθική πυξίδα. Ωστόσο, η γυναίκα μου και εγώ επανεξετάζαμε τακτικά την προοπτική να κάνουμε το εμβόλιο. Αλλά είναι πιο εύκολο να αναβάλεις την απόφαση για μια άλλη μέρα, για άλλη μία εβδομάδα και ούτω καθεξής παρά να αναλάβεις δράση. Ίσως, αν ήμασταν λιγότερο τεμπέληδες, θα είχαμε εμβολιαστεί νωρίτερα.

Και μετά νοσήσαμε με COVID. Και η εικόνα άλλαξε ξανά…

COVID-19, φυσική ανοσία και στην τρύπα των κουνελιών

Δεν ξέρω πώς κολλήσαμε COVID, αφού συνεχίσαμε να είμαστε αρκετά προσεκτικοί/αντικοινωνικοί. Η πιο πιθανή πηγή ήταν από το σχολείο του παιδιού μου, όπου το είχαν νοσήσει ένας δάσκαλος και αρκετοί μαθητές. Έτσι ή αλλιώς, συνέβη. Το πέρασε όλη η οικογένεια. Η γυναίκα μου χτυπήθηκε περισσότερο και είχε άσχημα συμπτώματα γρίπης για δύο ή τρεις ημέρες. Εγώ, είχα μια μέρα που ήταν αρκετά δύσκολη, αλλά επέστρεψα στην άσκηση λίγες ημέρες αργότερα. Τα παιδιά μου μετά βίας το ένιωσαν. Και αυτό ήταν. Σχεδόν ακριβώς όπως είχα προβλέψει, και στατιστικά ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό.

Το ότι βρισκόμαστε στην άλλη πλευρά της COVID άλλαξε περαιτέρω την εικόνα του εμβολίου στα μάτια μου. Στην επαρχία μου, δεν μου συνέστησαν να κάνω το εμβόλιο εντός τριών μηνών από τη μόλυνση, οπότε είχα περισσότερο χρόνο να σκεφτώ. Επίσης, τώρα είχα κάποιο βαθμό φυσικής ανοσίας από την ασθένεια. Τώρα, η φυσική ανοσία είναι ένα άλλο αστείο θέμα με την COVID. Κανείς δεν φαίνεται να συμφωνεί για το πόση προστασία παρέχεται. Πολιτικές σε ορισμένα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων πολιτειών στις ΗΠΑ, λένε να αγνοήσετε εντελώς τη φυσική ανοσία.

Και όμως, ταυτόχρονα, μεγάλο μέρος της Ευρώπης το περιλαμβάνει στον ορισμό των «πλήρως εμβολιασμένων» όσον αφορά τους περιορισμούς, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη μόλυνση. Αυτή η φαινομενική έλλειψη συναίνεσης μου φαινόταν περίεργη και έτσι βρήκα τον εαυτό μου να ψάχνω για στοιχεία. Δυστυχώς, ήταν εξίσου συγκεχυμένα.

Μια μελέτη που κυκλοφόρησε από το Ισραήλ τον Αύγουστο υποστήριζε ότι οι άνθρωποι που είχαν μολυνθεί στο παρελθόν είχαν 27 φορές λιγότερες πιθανότητες να μολυνθούν ξανά και 9 φορές λιγότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν σε σχέση με τους εμβολιασμένους. Στη συνέχεια, όμως, πολλές άλλες μελέτες ισχυρίστηκαν ότι τα εμβόλια παρήγαγαν «μια πιο συνεπή και υψηλότερου επιπέδου αρχική απόκριση αντισωμάτων», ό,τι κι αν σήμαινε αυτό.

Στη συνέχεια, τον Νοέμβριο, το CDC δημοσίευσε μια μελέτη που βρήκε το εντελώς αντίθετο από τα δεδομένα του Ισραήλ: Οι μολυσμένοι είχαν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσηλευτούν με COVID σε σχέση με τους εμβολιασμένους. Τι;

Το γνωστικό υπόβαθρό μου είναι στη μηχανική και την επιστήμη των υπολογιστών. Είμαι εν ενεργεία προγραμματιστής λογισμικού για 15 χρόνια και ασχολήθηκα με τον τομέα της επιστήμης δεδομένων στην καριέρα μου. Αλλά δεν είμαι βιολόγος. Το να βγάλεις νόημα από αυτές τις έρευνες θα έπαιρνε πολύ χρόνο. Έτσι σκέφτηκα, «Λοιπόν, θα κάνω αυτό που κάνω συνήθως σε άλλους τομείς. Απλά, θα απευθυνθώ σε ειδικούς για να μου πουν ποια είναι η σωστή απάντηση». Δυστυχώς, ούτε οι ειδικοί συμφώνησαν!

Αντίθετα, οι ειδικοί φαινόταν να λένε οτιδήποτε υποστήριζε τις δικές τους απόψεις που είχαν και στο παρελθόν. Οι ειδικοί που ήταν υπέρ των εμβολιασμών λάτρευαν τη μελέτη του CDC. Οι ειδικοί που πίστευαν ότι η πολιτική κατά της COVID είχε γίνει πολύ ακραία τη μισούσαν. Όλο αυτό ήταν αρκετό για να εκραγεί το κεφάλι μου. Πώς γίνεται να μην τα γνωρίζουμε αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν υπάρχει συναίνεση; Μπήκα σε βάθος σε αυτό το θέμα, προσπαθώντας να σχηματίσω μια όσο πιο αμερόληπτη άποψη μπορούσα με βάση την ανάγνωση όσων περισσοτέρων εργασιών και αντικρουόμενων απόψεων μπορούσα.

Το συμπέρασμά μου μετά από πολλές, πολλές ώρες έρευνας ήταν ότι η φυσική μου ανοσία ήταν τουλάχιστον τόσο καλή όσο οποιοδήποτε εμβόλιο (Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επιστημονικών εργασιών που αναγνωρίζουν ότι η φυσική ανοσία είναι πιθανότατα πιο προστατευτική ή τουλάχιστον εξίσου καλή και μακροχρόνια από τον εμβολιασμό, όταν εξετάζουμε τα αποτελέσματα της λοίμωξης Covid και της σοβαρής νόσησης. Από ό,τι γνωρίζω, η εργασία του CDC είναι η μόνη που ισχυρίζεται το αντίθετο).

Πιθανώς πολύ καλύτερο από μία δόση J&J. Ίσως όχι τόσο καλό όσο δύο δόσεις Moderna. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ήμουν πλέον τόσο «προστατευμένος» και «ασφαλής για την κοινωνία» όσο οποιοσδήποτε είχε εμβολιαστεί.

Το άλλο συμπέρασμα που έβγαλα από αυτή την άσκηση ήταν ότι το οικοσύστημα πληροφοριών μας ήταν αρκετά σπασμένο. Είχα προσπαθήσει να πάρω μια απάντηση σε αυτό που νόμιζα ότι ήταν μια απλή ερώτηση – “πόσο προστατευτική είναι η φυσική ανοσία έναντι του εμβολιασμού;” – και διαπίστωσε ότι ήταν μια βαθιά και περίπλοκη τρύπα από στοιχεία και απόψεις.

Παρατήρησα επίσης μια σοβαρή αποσύνδεση ανάμεσα στο πόσο σίγουροι είχαν οι άνθρωποι και στο σύνολο των αντιφατικών στοιχείων. Για να δανειστώ έναν όρο από το Wait But Why, όλοι δρούσαν στην Αλαζονική Ζώνη.

Η πιο απλή απάντηση ήταν: δεν είμαστε σίγουροι! Αλλά όλοι μιλούσαν σαν να ήξεραν τα πάντα, παρόλο που οι εξίσου αναγνωρισμένοι άνθρωποι στο διάδρομο έλεγαν το αντίθετο.

Νόμιζα ότι το να έχω επιστημονική σκέψη σήμαινε να αμφισβητώ συνεχώς τις συναινετικές απόψεις με νέες πληροφορίες, αλλά εδώ τα πράγματα έχουν ανατραπεί. Η επιστήμη χρησιμοποιήθηκε για να επιβεβαιώσει τις προηγούμενες πεποιθήσεις μας, αντί να μας βοηθήσει να δούμε την αλήθεια.

Καθώς συνέχισα να σκάβω στην τρύπα του κουνελιού της COVID, αυτό που έγινε σαφές είναι ότι έπρεπε να «έχω στο νου μου τη μεροληψία» σε όλα όσα διάβασα. Θα έβλεπα μια μελέτη και θα σκεφτόμουν αμέσως «α, οι New York Times θα το λάτρευαν αυτό». Τα μέσα ενημέρωσης που εμπιστευόμουν όλη μου τη ζωή μεταμορφώθηκαν σε αυτές τις προβλέψιμες μηχανές προπαγάνδας, ενισχύοντας τις πληροφορίες που τους άρεσαν και αγνοώντας τις πληροφορίες που δεν τους άρεσαν. Συνειδητοποίησα ότι για να δω ολόκληρη την εικόνα έπρεπε να ακολουθήσω μια ευρεία ομάδα πηγών σε ένα ευρύ φάσμα απόψεων και να βγάλω τα συμπεράσματά μου.

Συνειδητοποίησα επίσης ότι σχεδόν κανείς γύρω μου δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, οι περισσότεροι άνθρωποι ζούσαν σε έναν ιδεολογικό θάλαμο ηχούς, βέβαιοι ότι αντιπροσώπευε την αλήθεια. Δεν κατηγορώ τους ανθρώπους για αυτό, η απόκτηση μιας ευρείας άποψης απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια, αλλά ήταν ανησυχητικό που αυτή ήταν η θέση στην οποία είχαμε φτάσει.

Η αργή στροφή της κοινής γνώμης

Αυτό που έγινε επίσης σαφές σε μένα είναι ότι οι επιπτώσεις αυτών των θαλάμων ηχούς πληροφόρησης της COVID είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην πολιτική και την κοινή γνώμη. Και εδώ, η θέση μου στη Νότια Αφρική, μού παρείχε μια μοναδική προοπτική στα πράγματα που άρχισαν να συμβαίνουν αλλού στον κόσμο. Συγκεκριμένα, η πολιτικοποίηση και η πόλωση όλων των θεμάτων της πανδημίας, από τις μάσκες μέχρι τα lockdown, τα εμβόλια και τις εντολές υποχρεωτικών εμβολιασμών.

Όπως είπα, είμαι Αμερικανός και οι περισσότεροι φίλοι μου εξακολουθούν να βρίσκονται στις ΗΠΑ. Αυτό που έπειτα από καιρό με εντυπωσίασε ήταν το πόσο διαφορετικές ήταν οι συζητήσεις που έκανα στη Νότια Αφρική από εκείνες που έκαναν οι άνθρωποι στις ΗΠΑ. Καθυστέρησα στο να το καταλάβω, αλλά σας παραθέτω κάποιες στιγμές που είχαν μεγάλη σημασία για εμένα.

Αύγουστος, 2021: Σε μια τηλεφωνική κλήση με έναν Αμερικανό φίλο, ανέφερα την κατάσταση του εμβολιασμού μου στο πλαίσιο ενός επερχόμενου ταξιδιού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μου είπε ότι ήταν πιθανό πως πολλοί φίλοι μας δεν θα ένιωθαν άνετα να με δουν. Αυτό ήταν ένα πραγματικό σοκ, καθώς, κυριολεκτικά, δεν είχε μου είχε συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στη Νότια Αφρική (ήμουν επιλέξιμος για τη λήψη εμβολίου για μερικές εβδομάδες μόλις). Το έλεγξα και με έναν άλλο φίλο και μου επιβεβαίωσε ότι αυτό το συναίσθημα ήταν κοινό. Ουάου!

Σεπτέμβριος 2021: Όταν είπα στους Αμερικανούς φίλους μου ότι είχα COVID, αποκαλύφθηκε η κατάσταση του εμβολιασμού μου. Κάποιος είπε: «Τι; Eίσαι συνωμοσιολόγος ή κάτι τέτοιο;». Και πάλι, βρήκα ότι αυτή ήταν μια περίεργη ερώτηση. Το θέμα των εμβολίων εδώ ήταν σε μεγάλο βαθμό μια ανεξάρτητη, προσωπική επιλογή, αλλά σαφώς στις ΗΠΑ είχε γίνει κάτι άλλο… Χα!

Οκτώβριος, 2021: Μιλούσα με έναν Αμερικανό, στέλεχος μιας εταιρείας με έδρα τις ΗΠΑ που αναλαμβάνει κάποιες κρατικές συμβάσεις. Το θέμα της συμμόρφωσης με την εντολή του Biden για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών μπήκε στην κουβέντα μας. Ανέφερε ότι ανησυχούσε για το πώς θα το προωθούσε, επειδή «σε μια ομάδα 100 ατόμων υπάρχει πιθανώς ένας ή δύο τρελοί εκεί μέσα». Ειπώθηκε τόσο πρόχειρα από εκείνον που έμεινα για λίγο έκπληκτος. Ήμουν τρελός;

Νοέμβριος 2021: Γευμάτισα με μερικούς Αμερικανούς που επισκέπτονταν το Cape Town. Ένας από αυτούς ανέφερε ότι δεν είχε εμβολιαστεί. Δεδομένου ότι ήταν ένας Αμερικανός με φιλελεύθερη κλίση, ήμουν σοκαρισμένος και ενθουσιασμένος που βρήκα έναν πιθανό σύμμαχο. «Τι, αλήθεια;!» Ρώτησα. Και μετά αναγκάστηκε να εξηγήσει αμήχανα ότι ήταν αστείο και ότι φυσικά ήταν εμβολιασμένος. Το να προσποιείσαι ότι είσαι ανεμβολίαστος είναι… αστείο;

Όλες αυτές οι αλληλεπιδράσεις δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο και δεν είχαν επιπτώσεις στις φιλίες μας (τουλάχιστον όσο γνωρίζω). Όλα αυτά μετατράπηκαν σε μικρές ευκαιρίες για μένα να προσπαθήσω να εξηγήσω τη θέση μου, σχετικά με τη φυσική ανοσία και γενικά να προσπαθήσω να μεταδώσω το πώς κάποιος σαν εμένα, που φαινόταν λογικός και δεν είχε σχέση με την τυπική εικόνα ενός επιστήμονα που αγαπά τον Trump, αρνούμενος την ταυτότητα του αντιεμβολιαστή, μπορεί να επιλέγει ακόμα τον μη εμβολιασμό.

Οι απόψεις μου συνήθως δεν εισακούγονταν, αλλά εγώ έκανα αυτό που πίστευα καλύτερο.

Την ίδια στιγμή, η μικρότητα αυτών των αλληλεπιδράσεων με προβλημάτισε. Δηλαδή, ο περιστασιακός τρόπος με τον οποίο υπήρχαν ξεκάθαρες «πλευρές». Σύμφωνα με τη μία από αυτές, ήταν προφανώς «σωστό» να είσαι στη μία πλευρά και ότι οι άνθρωποι που ένιωθαν διαφορετικά, οι «άλλοι» ήταν κατά κάποιο τρόπο συνωμοσιολόγοι, τρελοί και άξιοι χλευασμού. Μάλιστα, η συμπεριφορά όλων ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή.

Αυτό το «άλλο» το έχω ξαναδεί σε διάφορες μορφές. Έχω συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις, μερικές στο χώρο εργασίας, όπου ήταν απολύτως αποδεκτό να κοροϊδεύω και να χαρακτηρίζω επιπόλαιο οποιονδήποτε υποστήριζε τον Donald Trump. Αναρωτήθηκα, πώς θα ήταν να είσαι υποστηρικτής του Trump σε ένα τέτοιο μέρος. Είτε θα προσπαθούσες να υπερασπιστείς τη θέση σου, είτε θα έπρεπε να μείνεις σιωπηλός. Ή θα σε απέφευγαν και θα σε πέταγαν έξω. Και ξαφνικά είχα αρχίσει να παίρνω μία γεύση από όλο αυτό. Το καθεστώς του εμβολιασμού είχε γίνει ένας «ασφαλής» τρόπος για να χλευάζουμε και να ντροπιάζουμε τους συνανθρώπους μας. Ήταν εντάξει αυτό;

Στη Νότια Αφρική, το ποσοστό εμβολιασμού ανέβηκε σιγά σιγά στο 20%, μετά στο 30% του πληθυσμού, αλλά οι εμβολιασμένοι παρέμειναν μειοψηφία. Το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού μου δικτύου ήταν εμβολιασμένο, αλλά η εθνική εικόνα ήταν ακόμα αρκετά διαφορετική. Και οι αλληλεπιδράσεις μου ήταν πολύ διαφορετικές. Όλοι είχαν σεβασμό. Κανείς δεν με έχει ντροπιάσει. Αν προκύψει η εμβολιαστική μου κατάσταση, συνήθως συμβαίνει σε μια διακριτική συζήτηση. Δεν είχα ποτέ καμία από αυτές τις «άλλες» εμπειρίες που έγιναν συνηθισμένες με τους ανθρώπους στη Δύση.

Κάτι σαφώς διαφορετικό συνέβαινε στην Αμερική. Για λόγους που σαφώς δεν αφορούσαν μόνο τη δημόσια υγεία. Δεν μου κάθονταν καλά.

Η αυξανόμενη απόκλιση της λογικής

Καθώς περνούσε ο καιρός, μπερδευόμουν όλο και περισσότερο από αυτό που φαινόταν να είναι μια αυξανόμενη απόκλιση μεταξύ της επιστήμης, της κοινής λογικής και της πολιτικής. Από την πλευρά της επιστήμης, η αποτελεσματικότητα των εμβολίων κατά της μόλυνσης της Covid συνέχισε να μειώνεται. Τα εμβόλια συνέχισαν να αποδίδουν εξαιρετικά στην πρόληψη νοσηλειών και θανάτων, αλλά δεν υπήρχε πλέον καμία αμφιβολία ότι δεν επρόκειτο να περιορίσουν την εξάπλωση. Χώρες με το 80 ή το 90% του ενήλικου πληθυσμού τους εμβολιασμένο είδαν τα μεγαλύτερα κύματα τους από το ξεκίνημα της πανδημίας.

Το Ισραήλ επαναπροσδιόρισε την κατάσταση «πλήρους εμβολιασμού» σε τρία εμβόλια αντί για δύο, και οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν προκειμένου να πράξουν το ίδιο στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η φυσική ανοσία επίσης μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου, αλλά φάνηκε να διαρκεί περισσότερο από τα εμβόλια (Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψα ένα πολύ διαφορετικό δοκίμιο, το οποίο προσπάθησε να αναλύσει τη βάση στοιχείων σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, τους κινδύνους, τη φυσική ανοσία και άλλα θέματα. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες και αναφορές για πολλές από τις θέσεις που έχω λάβει εκεί. Σημειώστε ότι δεν το έχω κρατήσει ενημερωμένο από τη δημοσίευσή του, τον Οκτώβριο του 2021).

Κοίταξα την παγκόσμια εικόνα και σκέφτηκα, είναι ξεκάθαρο ότι τα εμβόλια δεν εμποδίζουν την εξάπλωση της νόσου. Φαίνεται ότι ο εμβολιασμός οδηγεί στο να αποτελεί περισσότερο μια προσωπική απόφαση για την προσωπική υγεία παρά μια αναγκαιότητα για τη δημόσια υγεία. Μήπως λοιπόν δεν θα πρέπει να απαιτείται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός; Ή ίσως θα αναγνωρίσουμε ότι η φυσική ανοσία είναι τουλάχιστον τόσο καλή όσο αυτά τα εμβόλια;

Ω γλυκό παιδί του καλοκαιριού! Αυτή η προοπτική αποδείχθηκε απελπιστικά αφελής.

Αντίθετα, οι εντολές υποχρεωτικότητας συνέχισαν να αυξάνονται, με όλο και πιο σκληρή πίεση, και με όλο και πιο αδύναμο σκεπτικό λογικής. Έγινα ακατάλληλος να εισέλθω στον Καναδά, τη χώρα καταγωγής της συζύγου μου, λόγω του καθεστώτος εμβολιασμού μου. Δεν μπορώ πλέον να δειπνήσω σε πολλές από τις πιο δημοφιλείς πόλεις στις ΗΠΑ. Ο στόχος της πολιτικής για την πανδημία φαινόταν να έχει αλλάξει από το «να σταματήσει ο ιός πάση θυσία» στο «να αυξηθούν τα ποσοστά εμβολιασμού με κάθε κόστος». Έτσι, μια πολιτική που θα αύξανε τον εμβολιασμό κρίνεται «επιτυχής» ακόμα κι αν δεν είναι προκειμένου να σταματήσει ο ιός.

Και υπάρχει κόστος. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους. Τα νοσοκομεία χτυπήθηκαν από τις ελλείψεις προσωπικού, εν μέρει, επειδή απέλυσαν εργαζομένους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, άτομα που διακινδύνευσαν τη ζωή τους και προσβλήθηκαν από την COVID νωρίς στην πανδημία, αλλά των οποίων η φυσική ανοσία δεν αναγνωρίστηκε. Οι φοιτητές εκδιώχτηκαν από τα πανεπιστήμια. Γνωστοί γιατροί και καθηγητές απολύθηκαν από τις δουλειές τους.

Το χάσμα μεταξύ πολιτικής και κοινής λογικής δεν ισχύει μόνο για τα εμβόλια. Οι πολιτικές για τη χρήση μάσκας σε πολλά μέρη έγιναν τσίρκο. Οι άνθρωποι φορούσαν τις μάσκες τους για 30 δευτερόλεπτα περπατώντας μέσα σε ένα εστιατόριο για να δειπνήσουν χωρίς μάσκα για 2 ώρες, και κατά κάποιο τρόπο όλοι αποδέχονταν ότι αυτό βοηθούσε. Στις ΗΠΑ, υπήρξαν παιδιά με μάσκες, συχνά ηλικίας έως 2 ετών, παρά το γεγονός ότι αυτό είναι αντίθετο με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και βασίζεται σε μια πολύ αδύναμη βάση περιστασιακών στοιχείων. Έχουμε καμιά ιδέα τι κακό έκανε αυτό;

Η αποσύνδεση των αποδεικτικών στοιχείων από την πολιτική και την κοινή γνώμη δημιούργησε ένα άγριο ρήγμα στην κοινωνία. Δημιούργησε επίσης μια ομάδα ανθρώπων, όπως εγώ, που έδωσαν προσοχή στην επιστήμη και είδαν πόσο πολύ έκαναν λάθος τα έμπιστα ιδρύματά μας. Αυτή η διάβρωση της εμπιστοσύνης του κοινού θα χρειαστεί πολύ, πολύ χρόνο για να επιδιορθωθεί. Προσπάθησα να κάνω συζητήσεις για αυτό με ανθρώπους γύρω μου, άνθρωποι που ήταν πολύ έξυπνοι, μορφωμένοι και γενικά ανοιχτοί και φιλελεύθεροι ​​και αντιμετώπισα σταθερά σκληρή αντίσταση.

Συνήθως διαφωνούσαμε για τα γεγονότα. Πόσο αποτελεσματικά ήταν τα εμβόλια, πόσο επικίνδυνα ήταν, αν είχε σημασία η ηλικία, νέος, μολυσμένος κ.λπ. Οι διαφωνίες που βασίζονταν σε γεγονότα ήταν δύσκολες επειδή, όπως διαπίστωσα στο θέμα της φυσικής ανοσίας, η βάση αποδεικτικών στοιχείων ήταν συντριπτικά πολύπλοκη. Δεν μπορούσα να τους φέρω όλους μαζί στο ερευνητικό μου ταξίδι των 100 ωρών και υπήρχαν πολλά στοιχεία εκεί έξω για να υποστηρίξουν όποια θέση ήθελε να έχει κάποιος.

Αυτό που ήταν πιο αποτελεσματικό σε αυτές τις συνομιλίες ήταν να επισημάνουμε πού υπήρχαν σαφείς διαφορές στην πολιτική για την COVID παγκοσμίως. Επισημαίνοντας ότι η φυσική ανοσία ήταν ευρέως αναγνωρισμένη στο σύστημα COVID pass της Ευρώπης, για παράδειγμα. Ή ότι η Γερμανία και η Γαλλία ανέστειλαν τη χορήγηση εμβολίων Moderna σε άτομα κάτω των 30 ετών λόγω κινδύνων για καρδιακή φλεγμονή. Αλλά κάθε φορά που παρουσίαζα μια άποψη που διέφερε από τις περισσότερες κυβερνητικές πολιτικές, η συζήτηση γινόταν σχεδόν αδύνατη. Το καταλαβαίνω…

Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου μπορεί να σκέφτεται με ατελείς και ελλιπείς πληροφορίες. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιο τυχαίο άτομο που έκανε κάποια έρευνα στο Διαδίκτυο έχει μια πιο ισορροπημένη ή πιο διακριτική θέση για την COVID από τον Anthony Fauci. Αλλά ο Fauci βρίσκεται στην άκρη ενός πολύπλοκου φάσματος απόψεων που σχετίζεται με την πολιτική για την COVID. Πολλοί εξίσου διαπιστευμένοι ειδικοί στη δημόσια υγεία και την επιδημιολογία σκέφτονται πολύ διαφορετικά.

Και υπάρχουν ακόμη και ειδικοί με υψηλή πιστοποίηση που πιστεύουν ότι τα εμβόλια μπορεί να είναι πολύ πιο επιβλαβή από ό,τι πιστεύουμε. Κάπου σε αυτό το χάλι βρίσκεται η αλήθεια. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του Fauci και των άλλων ειδικών είναι ότι ο Fauci έχει την πιο δυνατή φωνή.

Η διαταραχή που προκάλεσε η Omicron

Μου έγινε ξεκάθαρο ότι με τις πολιτικές μας για την COVID-19 γυρνούσαμε σε ένα πιο παράξενο και πιο περίεργο μέρος με ολοένα και μεγαλύτερες ταχύτητες. Και μετά ήρθε η Omicron.

Και αν η πολιτική για την πανδημία είχε ήδη αποσυνδεθεί από την επιστήμη και την κοινή λογική, η Omicron έθεσε αυτή την απόκλιση στο μάξιμουμ. Για άλλη μια φορά η παρουσία μου στη Νότια Αφρική μου προσέφερε μια μοναδική προοπτική για το τι συνέβαινε με την πανδημία. Εκεί που η ζωή εδώ ήταν σαν να ζούσα τέσσερις ή πέντε μήνες στο παρελθόν, τώρα ξαφνικά ζούσα στο μέλλον! Περάσαμε πρώτοι την Omicron και ήμασταν εβδομάδες μπροστά από τον υπόλοιπο κόσμο όσον αφορά τον αντίκτυπο. Και η Omicron ανέτρεψε με κάθε τρόπο την ισορροπία της πανδημικής πολιτικής.

Καταρχάς, ήταν αδύνατο να συγκρατηθεί. Εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά και έκαψε πληθυσμούς ανεξάρτητα από τα μέτρα που ελήφθησαν. Είσαι εμβολιασμένος; Έχεις μολυνθεί στο παρελθόν; Έχεις φυσική ανοσία; Δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Η Omicron σε βρίσκει.

Δεύτερον, ήταν πολύ πιο ήπια. Και ξέρω ότι από τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο (4 Ιανουαρίου 2022), κάτι που σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι δεν αισθάνονται έτοιμοι να παραδεχτούν ότι είναι αλήθεια, γίνεται όλο και πιο αδύνατο να αγνοηθεί. Στη Νότια Αφρική, πλέον σε καθοδική κλίση του κύματος Omicron, η «αιχμή» των θανάτων ήταν μόλις στο 1/10 της μεγαλύτερης εξάπλωσης σε σχέση με τα προηγούμενα κύματα.

Τρίτον, η Omicron ξεφεύγει σε μεγάλο βαθμό των εμβολίων. Πολλές από τις μεταλλάξεις της βρίσκονται στην πρωτεΐνη-ακίδα που χρησιμοποιείται από τα εμβόλια για την παροχή ανοσίας. Φαίνεται ότι οι αλλαγές μειώνουν ουσιαστικά την αποτελεσματικότητα των εμβολίων κατά της λοίμωξης σε επίπεδα μηδενικά μόλις λίγους μήνες μετά την εμβολιασμό (Η Discovery, ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός φορέας της Νότιας Αφρικής, δημοσίευσε μια μεγάλη μελέτη που δείχνει ότι η αποτελεσματικότητα δύο δόσεων της Pfizer έναντι της λοίμωξης Omicron έπεσε στο 25% μετά από 3 μήνες. Πολλά μέρη που δημοσιεύουν δεδομένα ανά κατάσταση εμβολιασμού βλέπουν τώρα ίσες ή και περισσότερες λοιμώξεις μεταξύ των εμβολιασμένων, για παράδειγμα στο Ontario ή στο Ηνωμένο Βασίλειο).

Τώρα λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν ιό που δεν μπορεί να σταματήσει και μοιάζει πολύ με το κοινό κρυολόγημα. Και έχουμε μια βαριά παγκόσμια στρατηγική που βασίζεται στον εμβολιασμό και ο οποίος κάνει πολύ λίγα για να τον σταματήσει. Σίγουρα, σκέφτηκα, θα δούμε τώρα ότι αυτές οι πολιτικές, και ειδικά οι εντολές εμβολίων, ότι δεν έχουν πλέον κανένα λογικό νόημα;

Γελάστε με εμένα ακόμα μία φορά!

Αντίθετα, το τρένο της εντολής των υποχρεωτικών εμβολιασμών συνέχισε να έρχεται. Τα πανεπιστήμια άρχισαν να επιβάλλουν ενισχυτικές δόσεις για υγιείς 20χρονους. Η Κένυα ανακοίνωσε, δύο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, ότι όλοι οι ταξιδιώτες με αεροπλάνο θα έπρεπε να είναι εμβολιασμένοι για να εισέλθουν ή να βγουν από τη χώρα. Γιατί… η παραλλαγή που ξεφεύγει των εμβολίων εξαπλώνονταν. Η αλλαγή πολιτικής της Κένυας μας ανάγκασε να ακυρώσουμε το προγραμματισμένο ταξίδι διακοπών μας. Σε μια διασκεδαστική ειρωνεία, η αλλαγή πολιτικής κυκλοφόρησε την ίδια μέρα που έκανα το εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό προκειμένου να ταξιδέψω.

Καθώς τα κρουαζιερόπλοια, τα πάρτι και οι γάμοι με πλήρως εμβολιασμένους, συχνά ενισχυμένους, δημιουργούσαν μαζικές εκδηλώσεις διάδοσης της πανδημίας, οι άνθρωποι συνέχισαν να πανηγυρίζουν για τις εντολές υποχρεωτικών εμβολιασμών στις πόλεις τους, να ντροπιάζουν τους ανεμβολίαστους στο Twitter και να μεγαλώνουν το ολοένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ μας. Ωστόσο, εδώ στη Νότια Αφρική, κηρύξαμε το τέλος της πανδημίας.

Την ημέρα μετά την επιβολή υποχρεωτικών εμβολιασμών στην Κένυα όσον αφορά τα αεροπορικά ταξίδια, η Νότια Αφρική εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές κατά της COVID. Δεν υπάρχει πλέον ιχνηλάτηση επαφών. Επίσης, όχι άλλη απομόνωση ή τεστ των επαφών με COVID. Δεν χρειάζεται πλέον να απομονώνεστε ακόμα κι αν είστε θετικοί, εφόσον δεν νοσήσατε. Και όχι διαφορετικές θεραπείες για εμβολιασμένους ή μη.

Η κυβέρνηση αναγνώρισε αυτό που είναι πλέον προφανές: Αυτός ο ιός είναι εδώ για να μείνει, δεν είναι πια τόσο κακός και πρέπει να ζήσουμε με αυτόν και να επιστρέψουμε στη ζωή μας.

Σοκαρίστηκα. Όχι επειδή διαφώνησα με τις αλλαγές, αλλά επειδή δεν πίστευα ότι η κυβέρνηση θα ήταν διατεθειμένη να κάνει κάτι που θα ήταν τόσο προφανώς αμφιλεγόμενο. Ποτέ δεν ήμουν πιο περήφανος που ήμουν στη Νότια Αφρική από εκείνη τη στιγμή. Και μετά, μόλις λίγες μέρες αργότερα, απέσυραν τις οδηγίες. Επικαλούμενοι «μέσα ενημέρωσης, ενδιαφερόμενους φορείς και δημόσιες έρευνες», αποφάσισαν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην κριτική. Τώρα είμαστε πάλι σε αδιέξοδο με τους παλιούς μας κανόνες. Και για άλλη μια φορά το δικαστήριο της κοινής γνώμης ηγείται της πολιτικής αντί της επιστήμης.

Ο κόσμος στέκεται στην κόψη του μαχαιριού αυτή τη στιγμή. Καθώς μέρη του κόσμου (ακόμα και περιοχές των ΗΠΑ) δηλώνουν ότι η πανδημία έχει τελειώσει και προχωρούν. Άλλα μέρη αυξάνουν τους περιορισμούς, επιβάλλουν περαιτέρω εμβολιασμούς και τεστ και βαθαίνουν ένα ισχυρό πολιτικό και ιδεολογικό χάσμα μεταξύ μας.

Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη απόφαση. Συνεχίζουμε να πιέζουμε όλο και πιο σκληρά στο μονοπάτι του εξαναγκασμού και της απανθρωποποίησης, με ολοένα αυξανόμενη ζημιά και ολοένα λιγότερα αποτελέσματα; Ή μήπως παίρνουμε έναν άλλο ρυθμό, παραδεχόμαστε ότι η εικόνα έχει αλλάξει και προσπαθούμε να επιστρέψουμε στη λογική; Μακάρι να ήξερα την απάντηση. Αλλά ξέρω σε τι να ελπίζω.

Επίλογος

Ίσως να αναρωτιέστε, γιατί να μην κάνετε απλώς το εμβόλιο. Και φυσικά, φυσικά, θα ήταν υπέροχο να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στην προνομιούχα εμβολιασμένη τάξη. Δεν μου αρέσει να με αναγκάζουν να κάνω τεστ COVID για να μπω στο σχολείο του γιου μου (παρόλο που η φυσική μου ανοσία είναι καλύτερη από ορισμένα από τα εμβολιασμένα άτομα και η αποτελεσματικότητά του εμβολίου J&J είναι μόλις στο 13%). Δεν μου αρέσει να ακυρώνονται τα σχέδια των διακοπών μου την τελευταία στιγμή. Δεν μου αρέσει να μην μπορώ να επισκεφτώ την πατρίδα της γυναίκας μου.

Και δεν είναι ότι φοβάμαι ή ότι πιστεύω ότι κάτι κακό θα μου συμβεί αν κάνω το εμβόλιο. Πιστεύω ότι τα εμβόλια είναι αρκετά ασφαλή. Όπως ανέφερα, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο κίνδυνος από το εμβόλιο είναι μικρότερος από τον κίνδυνο που αποδέχτηκα σχετικά με την πρώτη κρίση μου για την COVID, την οποίο επίσης δεν φοβόμουν. Ταυτόχρονα, πιστεύω ειλικρινά ότι, δεδομένης της προηγούμενης μόλυνσης μου, η σχέση κινδύνου/οφέλους του εμβολίου είναι αρνητική. Δηλαδή, νομίζω ότι είναι πιο πιθανό να κάνει κακό παρά καλό. Και πιστεύω ότι κάθε καλό που θα κάνει είναι προσωρινό και μάταιο, μακροπρόθεσμα.

Το συντριπτικά πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι το εμβόλιο θα έκανε ακριβώς ό,τι έκανε ο ιός: Ίσως με ταλαιπωρούσε για μια ημέρα περίπου, και μετά θα συνέχιζα τη ζωή μου. Από την άλλη όμως, δεν αξίζει να μπορείς να ζήσεις ξανά «κανονικά»; Ναί. Αυτό θα άξιζε τον κόπο. Το θέμα όμως δεν είναι πλέον το εμβόλιο. Δεν πιστεύω ότι είναι εντάξει να ζεις σε έναν κόσμο στον οποίο οι ιατρικές διαδικασίες μπορούν να είναι αναγκαστικές σε ανθρώπους χωρίς την αδιαπέραστη βάση αποδεικτικών στοιχείων που να τις υποστηρίζουν. Και απλά, αυτό δεν το βλέπω εδώ που βρίσκομαι.

Ο κόσμος στον οποίο θέλω να ζήσω είναι ένας κόσμος όπου διαμορφώνουμε και επιβάλλουμε ορθολογικές, βασισμένες σε στοιχεία πολιτικές που βασίζονται στο καλό του πληθυσμού. Ένας κόσμος στον οποίο προσφέρουμε κάποια αυτονομία στα άτομα για να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους και που δεν τα εμποδίζουμε να πάνε έξω για δείπνο ή να μπουν σε αεροπλάνο εάν διαφωνούμε μαζί τους. Θα ήθελα επίσης να ζω σε έναν κόσμο όπου θα σταματήσουμε να ντροπιάζουμε ο ένας τον «άλλο» και αποφάσισα ότι ένας τρόπος για να το κάνω αυτό είναι να δηλώνω ως μέρος του «άλλου».

Στην αρχή, δεν εμβολιάστηκα γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι αυτό θα ήταν καλό για μένα. Αλλά τώρα; Τώρα δεν κάνω το εμβόλιο γιατί παίρνω συγκεκριμένη θέση.

Παίρνω θέση γιατί αν άνθρωποι σαν εμένα δεν αντισταθούν σε αυτό που συμβαίνει στον κόσμο αυτή τη στιγμή, τότε τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα, πιο περίεργα και πιο τρομακτικά για άλλους ανθρώπους σαν εμένα. Ανησυχώ ότι αν δεν ξεφύγουμε από αυτό το μονοπάτι σύντομα, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να γυρίσουμε πίσω. Και δεν θέλω να δω πού θα καταλήξει αυτό. Στο τέλος της ημέρας, όλοι προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό.

Προσπαθούμε να πάρουμε τις αποφάσεις που πιστεύουμε ότι είναι καλύτερες για εμάς, τις οικογένειές μας και τις κοινότητές μας, με βάση την καλύτερη κατανόηση του κόσμου. Όμως ο κόσμος είναι περίπλοκος. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια σύντομη ματιά στην ιστορία για να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε αυτοπεποίθηση και έχουμε κάνει λάθη για πολλά, πολλά πράγματα, από τη σκλαβιά μέχρι το κάπνισμα και τις εκπομπές άνθρακα. Κάθε μέρα μαθαίνουμε περισσότερα από όσα κάναμε την προηγούμενη μέρα, και ελπίζουμε κάθε μέρα να κάνουμε καλύτερες επιλογές.

Όμως, μερικές φορές χανόμαστε. Νομίζω ότι η κοινωνία είναι αρκετά χαμένη αυτή τη στιγμή. Και ίσως, απλώς ίσως, η ιστορία μου μπορεί να θέσει έναν ή δύο από εμάς σε έναν καλύτερο δρόμο. Είμαστε σε αυτό μαζί. Θα το περάσουμε μαζί.

 

Πάμε τώρα στο κορυφαίο περιοδικό της Εβραικής Διασποράς, το Tabletmag>

To κορυφαίο περιοδικό Tabletmag τώρα αποκαλύπτει πως η αμερικανική ηγεσία και οι Drs. Anthony Fauci και Francis Collins του NIH φρόντισαν να πνίξουν κάθε φωνή που απεκάλυπτε τα εγκλήματά τους>

Ένα ζεστό Σαββατοκύριακο του Οκτώβρη του 2020, τρεις επιδημιολόγοι με άριστα διαπιστευτήρια —οι Jayanta Bhattacharya, Sunetra Gupta και Martin Kulldorff, των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ, της Οξφόρδης και του Χάρβαρντ αντίστοιχα— συγκεντρώθηκαν με μερικούς δημοσιογράφους, συγγραφείς και οικονομολόγους σε ένα κτήμα στο Berkshire, εκεί που το Αμερικανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών είχε συγκεντρώσει επικριτές των lockdown και άλλων κυβερνητικών περιορισμών που σχετίζονταν με την COVID.

Από την Jenin Younes/tabletmag.com

Aπόδοση> Γιάννης Βαγγελάτος/Κουρδιστό Πορτοκάλι

Το πρωί της Κυριακής, λίγο πριν αποχωρήσουν οι καλεσμένοι, οι επιστήμονες παρουσίασαν τις απόψεις τους -ότι τα lockdown κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό και ότι οι πόροι πρέπει να αφιερωθούν στην προστασία των ευάλωτων και όχι στο κλείσιμο της κοινωνίας- σε ένα κοινό ανακοινωθέν που ονομάστηκε «Η Διακήρυξη του Great Barrington», εξαιτίας της πόλης στην οποία συντάχθηκε.

Το κείμενο άρχισε να κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συγκέντρωσε γρήγορα υπογραφές, μεταξύ άλλων και από άλλους επιστήμονες με υψηλή πιστοποίηση. Τα περισσότερα κεντρικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και οι επιστήμονες που σχετίζονταν με το θέμα κατήγγειλαν τη Διακήρυξη με κατηγορηματικό τρόπο. Όταν ήρθαν σε επαφή με δημοσιογράφους, οι Drs. Anthony Fauci και Francis Collins του NIH αποκήρυξαν δημόσια και θορυβωδώς την «επικίνδυνη» δήλωση, δυσφημίζοντας τους επιστήμονες -που όλοι θεωρούνται γενικά στην κορυφή των πεδίων τους- ως «περιθωριακούς επιδημιολόγους».


Κατά τη διάρκεια των επόμενων αρκετών μηνών, οι τρεις επιστήμονες αντιμετώπισαν ένα μπαράζ καταδίκης: Ονομάστηκαν ευγονιστές και αντι-vaxxers, ψευδώς υποστηρίχθηκε ότι ήταν «χρηματοδοτούμενοι από τον Koch» και ότι είχαν συντάξει τη δήλωση για οικονομικά οφέλη. Οι επιθέσεις κατά των υπογραφόντων της «Διακήρυξης του Great Barrington» πολλαπλασιάστηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις σελίδες των New York Times και του Guardian.


Ωστόσο, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που ελήφθησαν κατόπιν αιτήματος FOIA, του Νόμου περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης, αποκάλυψαν αργότερα ότι αυτές οι επιθέσεις δεν ήταν προϊόντα μιας ανεξάρτητης αντικειμενικής διαδικασίας συλλογής ειδήσεων του είδους που εξακολουθούν να διαφημίζουν εκδόσεις όπως οι Times και ο Guardian. Μάλλον, ήταν οι καρποί μιας επιθετικής προσπάθειας διαμόρφωσης των ειδήσεων από τους ίδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους των οποίων οι πολιτικές είχαν επικρίνει οι τρεις επιδημιολόγοι. Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μεταξύ του Fauci και του Collins αποκάλυψαν ότι οι δύο αξιωματούχοι είχαν συνεργαστεί και με διάφορα μέσα ενημέρωσης, όπως το Wired και το The Nation, για να ενορχηστρώσουν μια «ακύρωση» της δήλωσης.

Η στόχευση των επιστημόνων δεν σταμάτησε ούτε από τους γραφειοκράτες που είχαν σιωπηρά επικρίνει. Οι Bhattacharya, Gupta και Kulldorff σύντομα έμαθαν ότι η δήλωσή τους λογοκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να αποτραπεί οι επιστημονικές απόψεις τους να φτάσουν στο κοινό. Ο Kulldorff -τότε, ο πιο δραστήριος από τους τρεις διαδικτυακά- άρχισε σύντομα να βιώνει τη λογοκρισία των δικών του αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Για παράδειγμα, το Twitter λογόκρινε ένα από τα tweets του Kulldorff στο οποίο έγραφε ότι: «Το να πιστεύει κανείς ότι όλοι πρέπει να εμβολιάζονται είναι τόσο επιστημονικά λανθασμένο όσο το να πιστεύει ότι κανείς δεν πρέπει να εμβολιαστεί. Τα εμβόλια κατά της COVID είναι σημαντικά για τους ηλικιωμένους, τα άτομα υψηλότερου κινδύνου και τους φροντιστές τους. Εκείνοι με προηγούμενη φυσική μόλυνση δεν τα χρειάζονται. Όχι τα παιδιά».

Οι αναρτήσεις στο Twitter και το LinkedIn του Kulldorff, που επέκριναν τις εντολές για την υποχρεωτική χρήση μάσκας και εμβολίων, χαρακτηρίστηκαν παραπλανητικές ή αφαιρέθηκαν εντελώς. Τον Μάρτιο του 2021, το YouTube κατέβασε ένα βίντεο που παρακολουθούσε μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που είχαν οι Bhattacharya, Gupta, Kulldorff και ο Dr. Scott Atlas με τον κυβερνήτη Ron DeSantis της Φλόριντα, στην οποία οι συμμετέχοντες επέκριναν τις εντολές για μάσκα και εμβόλια.

Εξαιτίας αυτής της λογοκρισίας, οι Bhattacharya και Kulldorff είναι τώρα ενάγοντες στην υπόθεση Missouri vs. Biden, μία αγωγή που ασκήθηκε από τους γενικούς εισαγγελείς του Μιζούρι και της Λουιζιάνα, καθώς και από τη New Civil Liberties Alliance (NCLA), η οποία τους εκπροσωπεί και δύο άλλα πρόσωπα, τους Dr. Aaron Kheriaty και Jill Hines. Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση Biden και ορισμένες ομοσπονδιακές υπηρεσίες εξανάγκασαν τις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν αυτoύς και άλλους επειδή επέκριναν τις πολιτικές της κυβέρνησης για την COVID.

Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση Biden και οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν μετατρέψει οποιαδήποτε ιδιωτική ενέργεια από τις εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης σε κρατική ενέργεια, κατά παράβαση της Πρώτης Τροποποίησης του αμερικανικού Συντάγματος. Όπως το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει εδώ και καιρό και ο δικαστής Thomas εξήγησε μόλις πέρυσι, «[η] κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτύχει μέσω απειλών για δυσμενείς κυβερνητικές ενέργειες αυτό που το Σύνταγμα της απαγορεύει να κάνει με άμεσο τρόπο».

Τα ομοσπονδιακά περιφερειακά δικαστήρια απέρριψαν πρόσφατα παρόμοιες υποθέσεις με το επιχείρημα ότι οι ενάγοντες δεν μπορούσαν να αποδείξουν την κρατική δράση. Σύμφωνα με αυτούς τους δικαστές, οι δημόσιες παραδοχές από την τότε γραμματέα Τύπου του Λευκού Οίκου Jen Psaki ότι η κυβέρνηση Biden διέταζε τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν ορισμένες αναρτήσεις, καθώς και δηλώσεις από την Psaki, τον Πρόεδρο Biden, τον γενικό χειρουργό Vivek Murthy και τον γραμματέα του DHS, Alejandro Mayorkas, μέσω των οποίων αιωρούνταν απειλές για ρυθμιστικές ή άλλες νομικές ενέργειες εάν οι εταιρείες των social media αρνούνταν να πράξουν αναλόγως, και πάλι δεν αρκούσαν για να αποδειχθεί ότι οι ενάγοντες λογοκρίθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω κυβερνητικών ενεργειών.

Με άλλα λόγια, οι δικαστές αρνήθηκαν να δεχθούν την παρουσία της κυβέρνησης στη λογοκρισία. Αλλά ο δικαστής του Μιζούρι κατέληξε σε διαφορετικό συμπέρασμα, καθορίζοντας ότι υπήρχαν αρκετά στοιχεία στους φακέλους προκειμένου να συμπεράνει ότι η κυβέρνηση εμπλέκεται στη λογοκρισία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ικανοποιώντας το αίτημα των εναγόντων για εξέταση στο στάδιο της προκαταρκτικής δικαστικής διαδικασίας.

Τα έγγραφα του Μιζούρι, μαζί με ορισμένα που ελήφθησαν μέσω της έρευνας της υπόθεσης Berenson v. Twitter και ενός αιτήματος FOIA (Νόμος για την Ελευθερία της Πληροφόρησης) από την America First Legal, εκθέτουν την έκταση της οικειοποίησης των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών από την αμερικανική διοίκηση προκειμένου να επιφέρει ένα τεράστιο και άνευ προηγουμένου καθεστώς λογοκρισίας που βασίζεται σε απόψεις από τις πληροφορίες που οι περισσότεροι Αμερικανοί βλέπουν, ακούν και διαβάζουν.

Τουλάχιστον 11 ομοσπονδιακοί φορείς και περίπου 80 κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν δώσει ρητά οδηγίες στις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να καταργούν αναρτήσεις και να αφαιρούν ορισμένους λογαριασμούς χρηστών που παραβιάζουν τις προτιμήσεις και τις κατευθυντήριες γραμμές της ίδιας της κυβέρνησης για την κάλυψη θεμάτων που περιλαμβάνουν από τους περιορισμούς για την COVID, τις εκλογές του 2020, έως το σκάνδαλο με τους φορητούς υπολογιστές του Hunter Biden.

Η αλληλογραφία που κοινοποιήθηκε στο Μιζούρι επιβεβαιώνει περαιτέρω τη θεωρία ότι οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης αύξησαν δραματικά τη λογοκρισία υπό την πίεση της κυβέρνησης, ενισχύοντας τους ισχυρισμούς σχετικά με την Πρώτη Τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος. Για παράδειγμα, λίγο αφότου ο Πρόεδρος Biden υποστήριξε τον Ιούλιο του 2021 ότι το Facebook (Meta) «σκότωνε ανθρώπους», επιτρέποντας τη διείσδυση της «παραπληροφόρησης» σχετικά με τα εμβόλια για την COVID, ένα στέλεχος της εταιρείας επικοινώνησε με τον γενικό χειρουργό της διοίκησης για να κατευνάσει τον Λευκό Οίκο.

Σε ένα μήνυμα κειμένου προς τον Murthy, το στέλεχος αναγνώρισε ότι η «ομάδα του FB» «αισθανόταν θλιμμένη» καθώς «δεν είναι υπέροχο να κατηγορείσαι για δολοφονία ανθρώπων», ενώ προσπάθησε να «αποκλιμακώσει την ένταση και να συνεργαστεί με αρμονία». Αυτές δεν είναι λέξεις ενός ατόμου που ενεργεί ελεύθερα. Αντίθετα, δηλώνουν τη νοοτροπία κάποιου που θεωρεί τον εαυτό του υποχείριο και υπόκειται σε απειλή τιμωρίας από έναν ανώτερο του.

Ένα άλλο μήνυμα, που ανταλλάχθηκε μεταξύ της Jen Easterly, διευθύντριας της Υπηρεσίας Κυβερνοασφάλειας και Ασφάλειας Υποδομών (CISA), και ενός άλλου υπαλλήλου της CISA που εργάζεται τώρα στη Microsoft, ανέφερε: «Οι πλατφόρμες πρέπει να συμβαδίζουν περισσότερο με την κυβέρνηση. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον πόσο διστακτικές παραμένουν». Αυτό είναι άλλο ένα αδιαμφισβήτητο στοιχείο ότι οι εταιρείες κοινωνικών μέσων λογοκρίνουν περιεχόμενο υπό την πίεση της κυβέρνησης και όχι λόγω των ιδεών των διευθυντών τους για το εταιρικό ή κοινό καλό.

Περαιτέρω, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποδεικνύουν ρητά ότι οι εταιρείες κοινωνικών μέσων ενέτειναν τις προσπάθειες λογοκρισίας και απομάκρυναν συγκεκριμένα άτομα από τις πλατφόρμες τους ως απάντηση στα αιτήματα της κυβέρνησης. Μόλις μια εβδομάδα αφότου ο Πρόεδρος Biden κατηγόρησε τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης ότι «σκοτώνουν ανθρώπους», το στέλεχος της Meta που αναφέρεται παραπάνω έγραψε στον γενικό χειρουργό της διοίκησης ένα email, αναφέροντας του: «Ήθελα να βεβαιωθώ ότι είδατε τα βήματα που κάναμε μόλις την περασμένη εβδομάδα για να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας σε σχέση με την παραπληροφόρηση, καθώς και τα βήματα που έγιναν περαιτέρω για την αντιμετώπιση της “ντουζίνας παραπληροφόρησης”: Αφαιρέσαμε 17 επιπλέον Σελίδες, Ομάδες και λογαριασμούς Instagram που συνδέονται με [αυτές]».

Περίπου ένα μήνα αργότερα, το ίδιο στέλεχος ενημέρωσε τον Murthy ότι η Meta σκόπευε να επεκτείνει τις πολιτικές της για την COVID προκειμένου να «περιορίσει περαιτέρω την εξάπλωση δυνητικά επιβλαβούς περιεχομένου» και ότι η εταιρεία «αυξάνει τη δύναμη κατά των αρνητικών μηνυμάτων που αφορούν την COVID και όλων όσων σχετίζονται με τα εμβόλια».

Ο Alex Berenson, πρώην ρεπόρτερ των New York Times και εξέχων επικριτής των περιορισμών της COVID-19 που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση, δημοσίευσε εσωτερικές επικοινωνίες του Twitter που απέκτησε μέσω της έρευνας στη δική του μήνυση που δείχνουν ότι υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησης Biden, συμπεριλαμβανομένου του ανώτερου στελέχους του Λευκού Οίκου COVID-19 συμβούλου Andrew Slavitt, είχαν πιέσει το Twitter να αναστείλουν οριστικά τον προσωπικό λογαριασμό του από την πλατφόρμα.

Σε μηνύματα από τον Απρίλιο του 2021, ένας υπάλληλος του Twitter σημείωνε ότι μια συνάντηση με τον Λευκό Οίκο είχε πάει σχετικά καλά, αν και στους εκπροσώπους της εταιρείας είχε τεθεί «μία πραγματικά σκληρή ερώτηση σχετικά με το γιατί ο Alex Berenson δεν έχει απομακρυνθεί από την πλατφόρμα», στην οποία «ευσπλαχνικά δώσαμε απαντήσεις» (η έμφαση είναι δική μας).

Περίπου δύο μήνες αργότερα, ημέρες αφότου ο Dr. Fauci επέκρινε δημόσια τον Berenson ως κίνδυνο, και αμέσως μετά τη δήλωση του προέδρου ότι οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης «σκότωναν ανθρώπους» και παρά τις διαβεβαιώσεις από υψηλά στελέχη της εταιρείας ότι ο λογαριασμός του δεν κινδύνευε, το Twitter ανέστειλε οριστικά τον λογαριασμό του Berenson. Εάν αυτό δεν χαρακτηρίζεται ως κυβερνητική λογοκρισία κατά ενός ατόμου η οποία βασίζεται στην επίσημη αποδοκιμασία των απόψεών του, θα ήταν δύσκολο να πούμε τι άλλο θα μπορούσε να είναι. Ο Berenson αποκαταστάθηκε στο Twitter τον Ιούλιο του 2022 ως μέρος του διακανονισμού της αγωγής του.

Το 1963, το Ανώτατο Δικαστήριο, αποφασίζοντας για την υπόθεση Bantam Books v. Sullivan, έκρινε ότι «οι λεπτώς καλυμμένες απειλές δημοσίων λειτουργών προκειμένου να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον» βιβλιοπωλών που είχαν στην κατοχή τους υλικό που περιείχε άσεμνο περιεχόμενο θα μπορούσαν να συνιστούν παραβίαση της Πρώτης Τροποποίησης. Το ίδιο σκεπτικό θα πρέπει να ισχύσει και για την εκστρατεία της κυβέρνησης Biden προκειμένου να πιέσει τις εταιρείες τεχνολογίας να επιβάλουν τις απόψεις της.

Το ερώτημα για το πώς η κυβέρνηση Biden πέτυχε να ωθήσει τις μεγάλες τεχνολογίες να τηρήσουν τους περιορισμούς που είχε θέσει δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να απαντηθεί. Οι εταιρείες τεχνολογίας, πολλές από τις οποίες κατέχουν μονοπωλιακές θέσεις στις αγορές τους, φοβούνται εδώ και καιρό και αντιστέκονται στις κυβερνητικές ρυθμίσεις. Αναμφισβήτητα -και όπως αποκαλύπτεται ρητά από το μήνυμα κειμένου που ανταλλάχτηκε μεταξύ του Murthy και του στελέχους του Twitter- η προοπτική του να θεωρηθεί κάποιος υπεύθυνος για τους θανάτους από την COVID είναι εξόχως ανησυχητική. Ακριβώς όπως οι βιβλιοπώλες στο Bantam, οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης αναμφίβολα «δεν αγνοούν ελαφρά» τέτοιες πιθανές συνέπειες, όπως υποδηλώνει η χρήση του όρου «ευσπλαχνικά» από το Twitter.

Μένει να δούμε αν οι Bhattacharya και Kulldorff θα μπορέσουν να αποδείξουν ότι ο Fauci και ο Collins διέταξαν ρητά τις εταιρείες τεχνολογίας να λογοκρίνουν εκείνους και τη Διακήρυξη του Great Barrington. Αναμένονται περισσότερες αποκαλύψεις, από κορυφαίους αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, συμπεριλαμβανομένου του Dr. Fauci, που μπορεί να αποδείξουν ακόμη πιο άμεση ανάμειξη της κυβέρνησης στο να εμποδίσει τους Αμερικανούς να ακούσουν τις απόψεις τους. Ωστόσο, στους Bhattacharya, Kulldorff και σε αμέτρητους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης παραβιάστηκαν τα δικαιώματα της Πρώτης Τροποποίησης.

Η εμπλοκή της κυβέρνησης στη λογοκρισία συγκεκριμένων απόψεων και ο άμεσος ρόλος της στην κλιμάκωση αυτής της λογοκρισίας εμπεριέχει αυτό που είναι γνωστό στο άρθρο της Πρώτης Τροποποίησης ως «ανατριχιαστικό αποτέλεσμα» («chilling effect»): Φοβούμενοι τις επιπτώσεις της διατύπωσης ορισμένων απόψεων, οι άνθρωποι αυτολογοκρίνονται αποφεύγοντας αμφιλεγόμενα θέματα.

Αμέτρητοι Αμερικανοί, συμπεριλαμβανομένων των εναγόντων του Μιζούρι, έχουν επιβεβαιώσει ότι διακατέχονται ακριβώς από αυτό, δηλαδή από φόβο μήπως χάσουν σημαντικούς και μερικές φορές επικερδείς λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι μπορεί να περιέχουν και να μεταφέρουν σημαντικό κοινωνικό και πνευματικό κεφάλαιο.

Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι απόρροια του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου της Πρώτης Τροποποίησης είναι το δικαίωμα λήψης πληροφοριών επειδή «το δικαίωμα λήψης ιδεών απορρέει αναπόφευκτα από το δικαίωμα που δίνει η Πρώτη Τροποποίηση να τις απευθύνει». Όλοι οι Αμερικανοί έχουν στερηθεί —από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών— το δικαίωμα τους, όσον αφορά την Πρώτη Τροποποίηση, να ακούσουν τις απόψεις του Alex Berenson, καθώς και των Dr. Bhattacharya και Kulldorff, και μυριάδων επιπλέον ατόμων, όπως των ρεπόρτερ που αποκάλυψαν την ιστορία του φορητού υπολογιστή του Hunter Biden για λογαριασμό της New York Post και καταγγέλθηκαν ως πράκτορες της ρωσικής παραπληροφόρησης και οι οποίοι λογοκρίθηκαν από πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατόπιν παρότρυνσης της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Αυτή η στέρηση στραγγάλισε τη δημόσια συζήτηση για πολλά θέματα, αναμφισβήτητα δημόσιας σημασίας. Επέτρεψε στους Fauci, Collins και σε διάφορους άλλους κυβερνητικούς παράγοντες και υπηρεσίες, να παραπλανήσουν το κοινό, σχετικά με το αν υπήρξε ποτέ επιστημονική συναίνεση σχετικά με τα lockdown, τις εντολές μάσκας και τις εντολές εμβολίων. Επηρέασε επίσης αναμφισβήτητα τις εκλογές του 2020.

Η αμερικανική διοίκηση έχει επιτύχει τη δημόσια συναίνεση των δραστηριοτήτων λογοκρισίας της, πείθοντας πολλούς Αμερικανούς ότι η διάδοση της «παραπληροφόρησης» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια ασφάλεια και ακόμη και για την εθνική ασφάλεια. Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, στην περιβόητη υπόθεση New York Times v. United States (όταν η κυβέρνηση Nixon προσπάθησε να εμποδίσει την εφημερίδα να τυπώσει τα Pentagon Papers) ο δικαστής Hugo Black απέρριψε την άποψη ότι η κυβέρνηση μπορεί να επικαλεστεί τέτοιες έννοιες για να παρακάμψει την Πρώτη Τροποποίηση: «[η] λέξη “ασφάλεια” είναι μια ευρεία, ασαφής γενικότητα της οποίας τα περιγράμματα δεν πρέπει να επικαλεστούμε για την κατάργηση του θεμελιώδους νόμου που ενσωματώνεται στην Πρώτη Τροποποίηση», έγραψε.

Ο δικαστής Black επικαλέστηκε μια απόφαση του 1937 από τον δικαστή Charles Hughes που εξηγούσε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν θλιβερά λανθασμένη: «Όσο μεγαλύτερη είναι η σημασία της προστασίας της κοινότητας από υποκινήσεις για την ανατροπή των θεσμών μας με τη βία, τόσο πιο επιτακτική είναι η ανάγκη να διατηρηθούν τα απαραβίαστα συνταγματικά δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου, του ελεύθερου τύπου και της ελεύθερης συνάθροισης… ότι η κυβέρνηση μπορεί να ανταποκρίνεται στη βούληση του λαού και ότι οι αλλαγές, εάν επιθυμούνται, μπορούν να επιτευχθούν με ειρηνικά μέσα. Εκεί βρίσκεται η ασφάλεια της Δημοκρατίας, του ίδιου του θεμελίου της συνταγματικής διακυβέρνησης».

Οι Ιδρυτές της χώρας μας κατάλαβαν ότι η χάραξη γραμμών γίνεται ουσιαστικά αδύνατη μόλις αρχίσει η λογοκρισία και ότι οι προσωπικές απόψεις και οι προκαταλήψεις εκείνων που κάνουν τη λογοκρισία αναπόφευκτα έχουν ενεργό ρόλο. Επιπλέον, αναγνώρισαν ότι το φως του ήλιου είναι το καλύτερο απολυμαντικό: Η θεραπεία για τον κακό λόγο είναι ο καλός λόγος. Η θεραπεία για το ψέμα είναι η αλήθεια.

Η φίμωση των ανθρώπων δεν σημαίνει ότι οι προβληματικές ιδέες εξαφανίζονται. Οδηγεί μόνο τους οπαδούς τους σε θαλάμους με ηχώ. Οι άνθρωποι που χλευάζονται από το Twitter, για παράδειγμα, συχνά στρέφονται στους Gab και Gettr, όπου είναι λιγότερο πιθανό να αντιμετωπίσουν προκλήσεις σε εμφανώς ψευδείς δημοσιεύσεις που ισχυρίζονται, για παράδειγμα, ότι τα εμβόλια για την COVID είναι τοξικά.

Πράγματι, αυτή η υπόθεση δεν θα μπορούσε να απεικονίσει με μεγαλύτερη σαφήνεια τον κύριο σκοπό της Πρώτης Τροποποίησης και το γιατί οι συντάκτες του Συντάγματος δεν δημιούργησαν εξαιρέσεις για «παραπληροφόρηση». Οι κυβερνητικοί παράγοντες είναι εξίσου επιρρεπείς σε προκαταλήψεις, ύβρεις και λάθη όπως και οι υπόλοιποι από εμάς.

Οι Dr. Fauci και Collins, ερωτευμένοι με τη φήμη και την αυτοπεποίθηση, ανέλαβαν να καταστείλουν τη συζήτηση για το πιο σημαντικό θέμα της ημέρας. Αν οι Αμερικανοί είχαν μάθει για τη Διακήρυξη του Great Barrington και τους είχε δοθεί η ευκαιρία να συλλογιστούν τις ιδέες της και είχε επιτραπεί σε επιστήμονες όπως ο Bhattacharya, ο Gupta και ο Kulldorff να μιλήσουν ελεύθερα, η ιστορία της εποχής της πανδημίας μπορεί να είχε εξελιχθεί με πολύ λιγότερη τραγωδία -και με πολύ μικρότερη ζημιά στους θεσμούς που υποτίθεται ότι προστατεύουν τη δημόσια υγεία.

Στα πλαίσια των κατασκευασμένων κρίσεων και η ανατίναξη των αγωγών Nord Stream πίσω από την οποία ο επιφανής Εβραίος καθηγητής Jeffrey Sachs βλέπει τις ΗΠΑ>

Συγκλονιστική στιγμή της αλήθειας στο Bloomberg, όταν ο καθηγητής Jeffrey Sachs λέει ότι πιστεύει ότι οι ΗΠΑ ήταν πίσω από την καταστροφή των αγωγών Nord Stream. Οι “δημοσιογράφοι” αρχίζουν να το χάνουν, φυσικά.

Πάμε τώρα στον επιφανή Εβραίο καθηγητή Dr. Joserh Mercola ο οποίος αποκαλύπτει με ντοκουμέντα το ιστορικό της συγκάλυψης του εργαστηριακού ιού SARS-COV που εκτοξεύθηκε κατά της ανθρωπότητας>

Η υπόθεση με μια ματιά

-Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο SARS-CoV-2 ήταν αποτέλεσμα εργαστηριακής διαρροής και ότι ο Dr. Anthony Fauci, ερευνητές του Χάρβαρντ, η Κίνα, τα κύρια μέσα ενημέρωσης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι εταιρείες τεχνολογίας συνεργάστηκαν για να το συγκαλύψουν.

Από τον Dr. Joseph Mercola

Aπόδοση> Γιάννης Βαγγελάτος/Κουρδιστό Πορτοκάλι

Η ιστοσελίδα U.S. Right to Know δημοσίευσε ένα λεπτομερές χρονοδιάγραμμα της συγκάλυψης.

-Στα μέσα Ιανουαρίου 2020, ο τότε διευθυντής του CDC, Dr. Robert Redfield εξέφρασε ανησυχίες ότι η πανδημία μπορεί να ήταν αποτέλεσμα εργαστηριακής διαρροής στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan (WIV) στην Κίνα. Τηλεφώνησε στον Fauci, τον διευθυντή του Wellcome Trust, Jeremy Farrar, και τον γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Tedros Adhanom Ghebreyesus, προτρέποντας τον καθένα από αυτούς να «εξετάσουν την υπόθεση της διαρροής από το εργαστήριο με εξαιρετική σοβαρότητα». Μέχρι σήμερα, πιστεύει ότι η θεωρία της εργαστηριακής διαρροής είναι η πιο αξιόπιστη.

-Στα απομνημονεύματά του, «Spike», ο Farrar σημείωσε ότι κυκλοφορούσαν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μεταξύ αξιόπιστων επιστημόνων «που ισχυρίζονταν ότι ο ιός φαινόταν, σχεδόν, κατασκευασμένος για να μολύνει ανθρώπινα κύτταρα». Το θέμα τον απασχόλησε τόσο πολύ που απέκτησε ένα κινητό μίας χρήσης και έδωσε εντολή στις επαφές του να χρησιμοποιούν διαφορετικά τηλέφωνα και λογαριασμούς email όταν συζητούσαν το θέμα.

-Στις 29 Ιανουαρίου 2020, ο ιολόγος της Scripps Research, Kristian Andersen, ανακάλυψε μια ερευνητική εργασία που περιέγραφε τεχνικές πειραμάτων Gain Of Function που χρησιμοποιούνταν σε κοροναϊούς στο WIV οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον SARS-CoV-2. Σύμφωνα με τον Andersen, η μελέτη έμοιαζε με ένα εγχειρίδιο για την κατασκευή του κοροναϊού της Wuhan.

–Ο Andersen και αρκετοί άλλοι ερευνητές, που αρχικά υποψιάζονταν εργαστηριακή διαρροή, άλλαξαν γρήγορα γνώμη, συμπτωματικά λίγες μέρες αφότου η κινεζική εταιρεία ακινήτων Evergrande έκανε μια μεγάλη δωρεά στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

Το ότι όλοι οι ομοσπονδιακοί υγειονομικοί οργανισμοί των ΗΠΑ έχουν αιχμαλωτιστεί από το κύκλωμα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί. Η πανδημία της COVID έχει επιβεβαιώσει τις μακροχρόνιες υποψίες για αυτό, και στη συνέχεια κάποιες καινούριες. Στις αιχμάλωτες υπηρεσίες, που τώρα περισσότερο ή λιγότερο λειτουργούν ανοιχτά ενάντια στα συμφέροντα του αμερικανικού κοινού, περιλαμβάνονται πλέον η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Έχουν επανειλημμένα εγκρίνει πειραματικά εμβόλια κατά της COVID με βάση το mRNA, παρά τα συντριπτικά στοιχεία ότι προκαλούν βλάβες και ελάχιστα έως καθόλου οφέλη. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID), τα οποία είναι υπεύθυνα για όλη την έρευνα στον τομέα της βιοάμυνας των ΗΠΑ από το 2003, υπό την ηγεσία του Dr. Anthony Fauci, είναι επίσης μέρος αυτής της ομάδας.

Όπως αναφέρθηκε από το «Breaking Points with Krystal and Saagar», τα στοιχεία δείχνουν ότι ο SARS-CoV-2 είναι αποτέλεσμα εργαστηριακής διαρροής και ότι ο Fauci, οι ερευνητές του Χάρβαρντ, η Κίνα, τα κύρια μέσα ενημέρωσης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι εταιρείες τεχνολογίας, όλοι, συνεργάστηκαν για να το συγκαλύψουν. Στην έκθεσή του, ο Saagar εξετάζει το χρονοδιάγραμμα αυτής της συγκάλυψης, που δημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα U.S. Right to Know (USRTK) στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.

Χρονοδιάγραμμα της συγκάλυψης της εργαστηριακής διαρροής: Ιαναουάριος 2020

Στα μέσα Ιανουαρίου 2020, ο τότε διευθυντής του CDC, Dr. Robert Redfield, ιολόγος, εξέφρασε ανησυχίες ότι η πανδημία μπορεί να ήταν αποτέλεσμα εργαστηριακής διαρροής στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan (WIV) στην Κίνα. Είπε στο «Vanity Fair» ότι κάλεσε τον Fauci, τον διευθυντή του Wellcome Trust, Jeremy Farrar, και τον γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Tedros Adhanom Ghebreyesus, παροτρύνοντας τον καθένα από αυτούς να «εξετάσουν την υπόθεση της διαρροής από το εργαστήριο με εξαιρετική σοβαρότητα».

Στα απομνημονεύματά του, «Spike», ο Farrar σημείωσε επίσης ότι κυκλοφορούσαν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μεταξύ αξιόπιστων επιστημόνων «που ισχυρίζονταν ότι ο ιός φαινόταν, σχεδόν, κατασκευασμένος προκειμένου να μολύνει ανθρώπινα κύτταρα».

Το θέμα τον απασχόλησε τόσο πολύ, που απέκτησε ένα κινητό μίας χρήσης και έδωσε εντολή στις επαφές του να χρησιμοποιούν διαφορετικά τηλέφωνα και λογαριασμούς email όταν συζητούσαν το θέμα.

Στις 27 Ιανουαρίου 2020, ο Fauci υπενθύμισε ότι χρηματοδοτεί την έρευνα για τον κοροναϊό στο WIV μέσω της EcoHealth Alliance, η οποία μέχρι τότε συνεργαζόταν με το WIV στην έρευνα για τον κοροναϊό, τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Δύο ημέρες αργότερα (29 Ιανουαρίου) ο ιολόγος της Scripps Research, Kristian Andersen, ανακάλυψε ένα χαρτί που περιέγραφε τεχνικές πειραμάτων Gain Of Function που χρησιμοποιούνταν σε κοροναϊούς στο WIV και οι οποίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκαλέσουν τον SARS-CoV-2. Όπως αναφέρει το USRTK:

«Ο Andersen ανησυχούσε ότι ένας κοροναϊός νυχτερίδας μπορεί να έχει σχεδιαστεί για να μολύνει ανθρώπους, δείχνοντας τον τομέα δέσμευσης υποδοχέα και τη θέση διάσπασης της φουρίνης. Επισήμανε επίσης μια μελέτη πειράματος Gain Of Function που “έμοιαζε με ένα εγχειρίδιο για την κατασκευή του κοροναϊού της Wuhan σε ένα εργαστήριο”».

«Ο Andersen βρήκε μια επιστημονική εργασία όπου ακριβώς αυτή η τεχνική είχε χρησιμοποιηθεί για την τροποποίηση της πρωτεΐνης ακίδας του αρχικού ιού SARS-CoV-1, εκείνου που είχε προκαλέσει το ξέσπασμα του SARS το 2002/3», έγραφε ο Farrar. «Το ζευγάρι γνώριζε ένα εργαστήριο όπου οι ερευνητές πειραματίζονταν για τους κοροναϊούς για χρόνια: το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan, στην καρδιά της πόλης της επιδημίας».

Ο τίτλος αυτής της εργασίας είναι άγνωστος. Αλλά είναι σαφές ότι ένα έγγραφο του 2015 που περιελάμβανε μία εργασία πειράματος Gain Of Function με βάση τον SARS-CoV στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan φαίνεται να ανησύχησε τον Fauci λίγες μέρες αργότερα.

Η εργασία του 2015 είχε έναν συντομευμένο τίτλο: «SARS Gain of function». Ο Andersen και ο [ιολόγος του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Edward] Holmes επικοινώνησαν μέσω μιας τηλεφωνικής κλήσης Zoom. «Γαμώτο, αυτό είναι κακό», είπε ο Holmes ως απάντηση στα ευρήματα του Andersen.

Στις 31 Ιανουαρίου 2020, ο Andersen έγραψε ένα email στον Fauci, δηλώνοντας ότι ο ιός φαινόταν αφύσικος σε εκείνον και σε άλλους τρεις ιολόγους που είχαν εξετάσει τη γενετική του αλληλουχία και ότι και οι τέσσερις «βρίσκουν ότι το γονιδίωμα δεν συνάδει με τα ισχύοντα της εξελικτικής θεωρίας».

Οι τρεις εν λόγω ιολόγοι ήταν ο Robert (Bob) Garry του Κέντρου Καρκίνου Tulane, ο Eddie Holmes από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και ο Michael Farzan, πρόεδρος του Ερευνητικού Τμήματος Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας Scripps. Σύμφωνα με το βιβλίο του Farrar, ο Holmes ήταν εκείνη την εποχή 80% σίγουρος ότι ο ιός προερχόταν από εργαστήριο, ενώ ο Andersen υπολόγιζε τον κίνδυνο να προέρχεται από εργαστηριακή διαρροή μεταξύ 60% έως 70%.

Δύο ώρες αφότου ο Andersen του είπε τα άσχημα νέα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Fauci έστειλε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον αναπληρωτή διευθυντή του NIAID, Hugh Auchincloss, λέγοντάς του ότι «είναι σημαντικό να μιλήσουμε αυτό το πρωί. Κράτα ανοιχτό το κινητό σου».

Επίσης, έδωσε εντολή στον Auchincloss να διαβάσει μια συνημμένη επιστημονική εργασία, που πιστεύεται ότι επρόκειτο για τη δημοσίευση του Nature του 2015, «A SARS-like Cluster of Circulation Bat Coronaviruses Shows Potential for Human Emergence», την οποία το NIH είχε χρηματοδοτήσει μέσω επιχορήγησης στην EcoHealth Alliance, και του είπε ότι «είναι πράγματα που θα πρέπει να γίνουν».

Αυτη η επιστημονική εργασία, με επικεφαλής την διευθύντρια του WIV, Zhengli Shi, περιέγραφε το πώς είχαν καταφέρει να συνδέσουν την πρωτεΐνη ακίδας ενός κοροναϊού με μια ραχοκοκαλιά (βάση) SARS-CoV. Είναι σημαντικό ότι οι συγγραφείς σημείωναν ότι ο επιπλέον πειραματισμός «μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνος για να συνεχιστεί».

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: Φεβρουάριος 2020

Λίγο πριν το μεσημέρι της 1ης Φεβρουαρίου 2020, ο τότε διευθυντής του NIH, Dr. Francis Collins, έστειλε με email μια προεκτυπωμένη μελέτη, που είχε συνταχθεί από την Shi, στον Fauci, περιγράφοντας αρκετούς κοροναϊούς, συμπεριλαμβανομένου ενός που ονομάζονταν RaTG13. Ο Collins πρόσθετε ότι «δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι αυτή η εργασία χρηματοδοτήθηκε από το NIH». Στις 2 μ.μ., ο Fauci και ο Collins συμμετείχαν σε μια εμπιστευτική τηλεδιάσκεψη που διοργάνωσε ο Farrar.

Άλλοι συμμετέχοντες ήταν οι Andersen, Holmes, Garry, ο ιολόγος του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, Andrew Rambaut, ο ιολόγος του Erasmus MC, Ron Fouchier, ο διευθυντής του τμήματος ιολογίας του Erasmus, MC Marion Koopmans, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ιολογίας στο Νοσοκομείο Charite, Christian Drosten, ο ιολόγος του German Primate Center, Stefan Pohlman, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Wellcome, Mike Ferguson, ο επικεφαλής επιχειρησιακός διευθυντής του Wellcome, Paul Schreier, και ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος στο Ηνωμένο Βασίλειο, Patrick Vallance.

Ο Dr. Robert Redfield δεν προσκλήθηκε, παρά τις προηγούμενες συζητήσεις του με τον Fauci και τον Farrar. Αργότερα εκείνο το βράδυ, κάποιος στην ομάδα (το όνομα έχει διαγραφεί) έστειλε email στην ομάδα (μόνο τα ονόματα των Farrar και Vallance δεν είναι σβησμένα) ρωτώντας: «Πρέπει να μιλήσουμε και για τη ραχοκοκαλιά. Όχι μόνο για την ένθεση, ε;». Αυτό το ερώτημα είναι σημαντικό, καθώς οι επιστήμονες στο κάλεσμα μέσω zoom κατέληξαν να γράψουν μια εργασία που απέρριπτε τη θεωρία της εργαστηριακής διαρροής ως καθαρή ανοησία.

Την επόμενη μέρα, οι ιολόγοι αντάλλαξαν σκέψεις. Εκείνη την εποχή, αρκετοί στρέφονταν προς την άποψη ότι ήταν ένας κατασκευασμένος ιός. Ο Garry τόνιζε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ο SARS-CoV-2 θα μπορούσε να εμφανιστεί με φυσικό τρόπο και ο Farzan ήταν «προβληματισμένος εξαιτίας της περιοχής της φουρίνης» και δεν μπορούσε να εξηγήσει την παρουσία κάποιου τέτοιου «γεγονότος έξω από το εργαστήριο».

Σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο Farzan ισχυρίζονταν ότι τα μοναδικά χαρακτηριστικά του SARS-CoV-2 θα μπορούσαν να εξηγηθούν καλύτερα από τη «κατ’ εξακολούθηση διέλευση του ιού μέσω καλλιέργειας σε ιστό… δημιουργώντας κατά λάθος έναν ιό που θα προετοίμαζε ταχεία μετάδοση μεταξύ των ανθρώπων μέσω της αύξησης της θέσης φουρίνης (από καλλιέργεια ιστού) και με την προσαρμογή στον ανθρώπινο υποδοχέα ACE2 μέσω επαναλαμβανόμενης διέλευσης».

Το να μιλάμε για διαρροή εργαστηρίου θα «βλάψει την επιστήμη γενικά»

Ο Fouchier, ο οποίος το 2011 ανησύχησε τον κόσμο τροποποιώντας τη θανατηφόρα γρίπη των πτηνών (H5N1) ώστε να εξαπλωθεί μεταξύ των κουναβιών, προειδοποίησε την ομάδα ότι η συνέχιση αυτής της συζήτησης «θα αποσπούσε άσκοπα την προσοχή κορυφαίων ερευνητών από τα ενεργά τους καθήκοντα και ότι θα έκανε περιττό κακό στην επιστήμη γενικά…».

Μέσα σε λίγες ώρες, ο Collins είχε «πηδήξει στο βαγονάκι» του Fouchier. Έστειλε email στους Fauci, Farrar και στον αξιωματούχο του NIH, Lawrence Tabak, δηλώνοντας ότι «κατέληγε γρήγορα στην άποψη ότι μια φυσική προέλευση είναι πιο πιθανή» και ότι χρειαζόταν μια «ταχεία σύγκληση ειδικών σε ένα πλαίσιο που να εμπνέει εμπιστοσύνη» για να καταπνίξουν διάφορες «φωνές», δηλαδή μίας συνωμοσιολογίας που θα μπορούσε να κάνει «πιθανά μεγάλη ζημιά στην επιστήμη και τη διεθνή αρμονία».

Μέσα σε μια ώρα, ο Farrar διαβίβασε ένα άρθρο του ZeroHedge στους Fauci, Collins και Tabak, το οποίο συζητούσε τις ενθέσεις HIV που είχαν βρεθεί στον SARS-CoV-2. Περίπου 2,5 ώρες μετά από αυτό, το Twitter ανέστειλε το λογαριασμό του ZeroHedge.

Αν και δεν περιλαμβάνεται στο χρονοδιάγραμμα του USRTK, η ερευνήτρια δημοσιογράφος Ashley Rindsberg, τον Μάιο του 2022, ανέφερε μια περίεργη σύμπτωση που έλαβε χώρα στις 2 Φεβρουαρίου 2020. Η Evergrande, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες ακινήτων στον κόσμο, η οποία έχει στενούς δεσμούς με το Κινεζικό Κομουνιστικό Κόμμα και είναι σε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δώρισε 115 εκατομμύρια δολάρια στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

Ο κοσμήτορας του Χάρβαρντ, George Daley, έστειλε email στον Fauci εκείνο το πρωί, ενημερώνοντάς τον για τη συνάντηση του με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Evergrande, Jack Zia, και τον υπέυθυνο υγείας, Dr. Jack Liu. Για άγνωστους λόγους, ο Daley ζήτησε από τον Fauci να μοιραστεί πληροφορίες «σχετικά με τις τρέχουσες προσπάθειες σας να συντονίσετε μια “απάντηση”». Ο Fauci και ο Collins τηλεφώνησαν στον Daley και τους αξιωματούχους της Evergrande την επόμενη μέρα.

Μόλις δύο ημέρες μετά από αυτό, στις 4 Φεβρουαρίου, ο Farrar κυκλοφόρησε ένα πρόχειρο προσχέδιο αυτού που επρόκειτο να γίνει «The Proximal Origin of SARS-CoV-2» («Η εγγύς προέλευση του SARS-CoV-2»), το οποίο αποδομούσε εντελώς κάθε πιθανότητα εργαστηριακής διαρροής. Είχε κάποια σχέση η δωρεά της Evergrande στο Χάρβαρντ, με τους επιστήμονες του ιδρύματος που ξαφνικά άλλαξαν τις απόψεις τους σχετικά με τη θεωρία της εργαστηριακής διαρροής;

Σύμφωνα με το USRTK, «ο Holmes έστειλε στον Farrar τη σύνοψη μέσω email, σημειώνοντας ότι βασίζεται “στη θεμελιώδη επιστήμη και είναι εντελώς ουδέτερη όπως γράφτηκε. Δεν αναφέρει άλλες ανωμαλίες, καθώς αυτό θα μας κάνει να μοιάζουμε με χελώνες”». Ο Farrar σε εκείνο το σημείο δήλωνε ότι ήταν 50/50 σίγουρος όσον αφορά της θεωρία της εργαστηριακής διαρροής, ενώ ο Holmes ήταν 60/40 υπέρ μιας διαρροής από το εργαστήριο.

Ο Andersen, εν τω μεταξύ, σε εκείνο το σημείο άλλαξε τη μελωδία του και ενθάρρυνε τους επιστήμονες να ισχυριστούν ότι ο ιός ήταν «σύμφωνος με τη φυσική εξέλιξη», κάτι που ήταν εντελώς αντίθετο με την άποψή του μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, όταν είχε πει στον Fauci ότι «το γονιδίωμα δεν συνάδει με τα ισχύοντα από την εξελικτική θεωρία».

Την ίδια στιγμή που συνέβαιναν όλα αυτά, τα μέλη της ομάδας πίεζαν τον ΠΟΥ να συγκαλέσει μια επιτροπή προκειμένου να διερευνήσει την προέλευση του ιού. Όπως γνωρίζουμε σήμερα, αυτή η ομάδα ήταν προκατειλημμένη και τα συμπεράσματά της ήταν τόσο παράλογα που ο κόσμος την απέρριψε στο σύνολο της, αναγκάζοντας τον Ghebreyesus να κάνει πίσω και να υποσχεθεί μια νέα έρευνα.

Στις 11 Φεβρουαρίου, ο Ian Lipkin, ιολόγος και καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Columbia και συν-συγγραφέας του «The Proximal Origin of SARS-CoV-2», έστειλε ένα email στους συνεργάτες του —Andersen, Rambaut, Holmes και Garry— δηλώνοντας τους την εναντίωση του στο επιχείρημα ότι η θεωρία της γενετικής τροποποίησης ήταν «καλά αιτιολογημένη», αλλά σημειώνοντας ότι αυτό «δεν εξαλείφει την πιθανότητα ακούσιας απελευθέρωσης μετά από προσαρμογή μέσω εργαστηρίου (WIV) στην κοινότητα». Συνέχισε, αναφέροντας ότι «δεδομένης της κλίμακας της έρευνας για τον CoV των νυχτερίδων που διεξάγεται εκεί (WIV) και του τόπου εμφάνισης των πρώτων ανθρώπινων κρουσμάτων, έχουμε έναν εφιάλτη με περιστασιακά στοιχεία να αξιολογήσουμε».

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: Μάρτιος 2020

Σε ένα email στις 6 Μαρτίου 2022, ο Andersen ευχαρίστησε τους Farrar, Fauci και Collins για τις «συμβουλές και την ηγεσία» τους στην επιστημονική εργασία «Proximal Origin». Η μελέτη «The Proximal Origin of SARS-CoV-2» δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Medicine στα μέσα Μαρτίου.

Όπως προβλεπόταν, έλαβε μαζική κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, με τίτλους όπως, «Ο κοροναϊός δεν ξέφυγε από ένα εργαστήριο: Εδώ είναι το πώς το γνωρίζουμε», «Μια για πάντα, ο νέος κοροναϊός δεν κατασκευάστηκε σε εργαστήριο» και «Συγγνώμη, Συνωμοσιολόγοι. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η COVID-19 δεν είναι εργαστηριακό κατασκεύασμα». Στις 26 Μαρτίου, ο Collins δημοσίευσε τη μελέτη ακόμα και στο blog του NIH αλλά δεν ανέφερε λέξη για τη δική του συμμετοχή.

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: Απρίλιος και Μάιος 2020

Αλίμονο, παρά τις καλύτερες προσπάθειες, και με όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να βοηθούν στην προώθηση της ψευδούς αφήγησης, οι «θεωρίες συνωμοσίας» σχετικά με τον Sars-CoV-2, ότι δηλαδή είναι ένα βιολογικό όπλο που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο, απλά δεν σταματούσαν –γεγονός που πιθανότατα κρατούσε τον Fauci και τον Collins ξύπνιους πολλές φορές τη νύχτα.

Σε ένα email στις 16 Απριλίου 2020 με τίτλο «Η συνωμοσία κερδίζει δυναμική», ο Collins ανέφερε στον Fauci, «Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει το NIH προκειμένου να βοηθήσει στην καταστολή αυτής της πολύ καταστροφικής συνωμοσίας, όπου φαίνεται να αυξάνεται… Ήλπιζα ότι το άρθρο του Nature Medicine σχετικά με τη γονιδιωματική αλληλουχία του SARS-CoV-2 θα το διευθετούσε…».

Ο Fauci απάντησε, «Δεν θα έκανα τίποτα αυτή τη στιγμή. Είναι ένα γυαλιστερό θέμα που θα φύγει με τον καιρό [sic]». Ώρες αργότερα, ο Fauci πραγηματοποίησε μια συνέντευξη Τύπου στον Λευκό Οίκο, στην οποία ανέφερε τη μελέτη «Proximal Origin» που ο ίδιος βοήθησε να συνταχθεί, λέγοντας στους δημοσιογράφους ότι ο ιός προέκυψε με φυσική διαδικασία και ότι είναι «απόλυτα συμβατός με το άλμα ενός τρόπου μετάδοσης από ζώο σε άνθρωπο».

Την ίδια ημέρα, 16 Απριλίου, ο Holmes και ένας Κινέζος ερευνητής δημοσίευσαν επίσης το «A Genomic Perspective on the Origin and Emergence of SARS-CoV-2», στο οποίο υποστήριζαν ότι ο ιός RaTG13 δεν θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του SARS-CoV-2 επειδή η δειγματοληψία του έγινε από την επαρχία Yunnan της Κίνας ενώ η COVID-19 εμφανίστηκε στη Wuhan. Επιπλέον, θα χρειάζονταν 20 έως 50 χρόνια για να μεταλλαχθεί ο RaTG13 σε SARS-CoV-2.

Στις 5 Μαΐου 2020, ο Lipkin έστειλε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Chen Zhu, τον πρώην υπουργό Υγείας της Κίνας, εκφράζοντας τη βαθιά εκτίμηση του για τις «προσπάθειές σας στην καθοδήγηση και την ανταλλαγή μηνυμάτων» γύρω από την προέλευση της COVID-19.

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: Ιούλιος και Αύγουστος 2020

Γρήγορα μετά τον Ιούλιο, και οι συγγραφείς του «Proximal Origin» είχαν ένα νέο πρόβλημα. Ένας ανώνυμος πληροφοριοδότης επικοινώνησε με τον δημοσιογράφο του Science, Jon Cohen, αναφέροντας του «την παράξενη ιστορία του παρασκηνίου» της μελέτης «Proximal Origin».

Ο Cohen, με τη σειρά του, διαβίβασε το μήνυμα στον Holmes και τον Andersen, οι οποίοι, μέσα σε τρεις ώρες, συζήτησαν με τον Fauci και τον Farrar το πώς να απαντήσουν. Σύμφωνα με το USRTK, ο Cohen δεν κοινοποίησε δημόσια το email που έλαβε από τον πληροφοριοδότη, ούτε την απάντηση του Holmes. Ο Cohen επίσης δεν το χρησιμοποίησε ποτέ σε κάποιο άρθρο του.

Στις 19 Αυγούστου 2020, ο Fauci και ο Collins συζήτησαν και πάλι για τον τρόπο αντιμετώπισης των ειδήσεων που ασκούσαν έντονη κριτική. Μία από αυτές υπέθετε ότι ο ιός είχε δημιουργηθεί σε εργαστήριο. Άλλες δύο αναφερόντουσαν στις επιχορηγήσεις του NIAID στην EcoHealth Alliance. Παρά τα ερωτήματα που τέθηκαν σχετικά με τις διασυνδέσεις μεταξύ του NIH, της EcoHealth και του WIV, το NIAID επέκτεινε μια νέα επιχορήγηση στην EcoHealth και στο εργαστήριο του Andersen μόλις οκτώ ημέρες αργότερα.

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: 2021

Οι προσπάθειες να διατηρηθεί σε χαμηλούς τόνους η θεωρία της εργαστηριακής διαρροής δεν πήγαν καλύτερα το 2021. Στα τέλη Μαρτίου 2021, ο ΠΟΥ δημοσίευσε την αναφορά προέλευσης της COVID, η οποία απέρριπτε τη θεωρία της διαρροής από εργαστήριο, αλλά οι αντιδράσεις ανάγκασαν τον Ghebreyesus να τονίσει ότι η έρευνα ήταν ημιτελής και ότι θα συνεχιζόταν.

Την 1η Ιουνίου, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που ήρθαν στην κατοχή της ιστοσελίδας BuzzFeed μετά από κοινοποίηση τους μέσω του FOIA (Νόμος για την ελευθερία της πληροφόρησης), αποκάλυπταν ότι ο Andersen και άλλοι συγγραφείς της μελέτης «Proximal Origin» είχαν αρχικά κλίνει προς το ότι ήταν μια διαρροή εργαστηρίου και ότι ο Fauci και ο Collins είχαν συνδράμει και πιθανώς καθοδηγήσει στη σύνταξη της. Ο Andersen αρνήθηκε ότι το NIH είχε οποιαδήποτε σχέση με τη μελέτη και άρχισε να διαγράφει tweets εν μέσω αντιδράσεων.

Τον Ιούνιο, προέκυψαν επίσης ερωτήματα σχετικά με το γιατί το NIH διέγραψε τα πρώιμα γονιδιωματικά δεδομένα του SARS-CoV-2 από τη δημόσια βάση δεδομένων του. Η διαγραφή των δεδομένων αναφέρθηκε από τον εξελικτικό βιολόγο Jesse Bloom στην πλατφόρμα BioRxiv. Σύμφωνα με τον Bloom, οι Collins, Fauci, Andersen και Garry τον ενθάρρυναν να διαγράψει μία προεκτύπωση του άρθρου του, κάτι που αρνήθηκε να κάνει.

Χρονοδιάγραμμα συγκάλυψης: 2022

Το 2022, η συγκάλυψη άρχισε να αποκαλύπτεται. Τα έγγραφα FOIA (Νόμος για την Ελευθερία της Πληροφορίας) του BuzzFeed «έδειξαν έντονες ανησυχίες μεταξύ των συγγραφέων [της μελέτης Proximal Origin] σχετικά με ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του γονιδιώματος», αναφέρει η USRTK. Ο Garry, όπως ο Andersen πριν από αυτόν, έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να προστατεύσει τον Fauci και τον Collins, επιμένοντας ότι δεν είχαν καμία σχέση με τη συγγραφή αυτής της έρευνας.

Την 1η Ιουλίου 2022, ο Lipkin, ένας από τους συγγραφείς της «Proximal Origin», βρέθηκε ξαφνικά ότι ήταν κάποτε εταίρος της EcoHealth Alliance, κάτι που δεν αναφέρονταν στην ενότητα της μελέτης με τις συγκρούσεις συμφερόντων.

Μέχρι το τέλος του μήνα, νέες εγγραφές σε μια βάση δεδομένων γονιδιώματος του NIH αποκάλυπταν ότι ο Holmes είχε επίσης μια συνεχή σχέση με το WIV, συμπεριλαμβανομένης της συλλογικής εργασίας για τον ιό RaTG13, και ο Holmes, όπως ο Lipkin, δεν το αποκάλυψε αυτό στην έρευνα «Proximal Origin».

Διαβαθμισμένες πληροφορίες μπορεί να αποκαλύπτουν εργαστηριακό ατύχημα

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη με τον ερευνητή δημοσιογράφο Paul Thacker, ο πρώην διευθυντής του CDC, Redfield, συζήτησε τις «εσωτερικές μάχες που έδωσε με τον Fauci» και ισχυρίστηκε ότι οι απόρρητες πληροφορίες «θα δείξουν ένα ατύχημα στο εργαστήριο στη Wuhan». Ο Thacker γράφει συγκεκριμένα:

«”Ο Tony κι εγώ είμαστε φίλοι, αλλά δεν συμφωνούμε καθόλου ως προς αυτά”, μου είπε ο Redfield. “Η πιθανότητα να έχει υπάρξει συνωμοσία είναι πραγματικά από την άλλη πλευρά. Η συνωμοσία είναι από τον Collins, τον Fauci και την συστημική επιστημονική κοινότητα που έχει ενεργήσει με τρόπο αντίθετο προς την επιστήμη”».

Μιλώντας μαζί μου από το σπίτι του στη Βαλτιμόρη, ο Redfield ανέφερε ότι «τα στοιχεία υπέρ ενός εργαστηριακού ατυχήματος στην Κίνα συνεχίζουν να συσσωρεύονται και αναμένει να δημοσιοποιηθούν περισσότερες απόρρητες πληροφορίες».

Σε σχετικές ειδήσεις, στις 15 Σεπτεμβρίου 2022, η Επιτροπή Lancet δημοσίευσε επίσης την πολυαναμενόμενη έκθεσή της σχετικά με την προέλευση του SARS-CoV-2 και δεν είναι αυτό που ήλπιζαν ο Fauci και οι φίλοι του. Αντίθετα, η έκθεση περιγράφει «την πιθανότητα η πανδημία της COVID-19 να προήλθε από ένα παθογόνο που διέρρευσε από ένα εργαστήριο…», ανέφερε ο «Independent».

Η έκθεση τονίζει ότι ενώ ο ιός θα μπορούσε να προέρχεται από μια φυσική διάχυση, θα μπορούσε εξίσου εύκολα να είναι αποτέλεσμα διαρροής εργαστηρίου. Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Jeffrey Sachs, έχει εκφράσει με ειλικρίνεια τις υποψίες του ότι ο ιός προέκυψε από ένα ερευνητικό πρόγραμμα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ στην Κίνα. Ταυτόχρονα, η συνεχιζόμενη σε βάθος έρευνα εξακολουθεί να παρεμποδίζεται από το Κομουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Όπως ανέφερε ο Matt Ridley στην «The Telegraph»:

«Η Επιτροπή Lancet… κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “η προέλευση του ιού παραμένει άγνωστη” και ότι υπάρχουν οι “πιθανότητες τόσο της φυσικής διάχυσης όσο και της εργαστηριακής διαρροής και ότι χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση”». Αυτό το συμπέρασμα έχει σημασία γιατί έγινε κάθε προσπάθεια προκειμένου να κλείσει το θέμα για την προέλευση της πανδημίας…

Η Επιτροπή Sachs επισημαίνει ότι πολλοί σχετικοί ιοί συλλέχθηκαν από νυχτερίδες και δημιουργήθηκαν από ένα εργαστήριο στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan σε συνεργασία με επιστήμονες στις ΗΠΑ τα χρόνια που προηγήθηκαν της επιδημίας. Αυτό το απλό γεγονός θέτει το εργαστήριο της Wuhan υπό υποψίες.

Περαιτέρω, ο SARS-CoV-2 περιέχει ένα επικίνδυνο χαρακτηριστικό που ονομάζεται θέση διάσπασης φουρίνης στο γονίδιο της ακίδας του που δεν συναντάται σε κανέναν άλλο ιό αυτού του είδους (τους σαρμπεκοϊούς). Πολλοί επιστήμονες παραδέχθηκαν νωρίς στην πανδημία ότι ήταν μπερδεμένοι σχετικά με το πώς θα μπορούσε να έχει αποκτήσει αυτό το χαρακτηριστικό με φυσικό τρόπο ο Sars-Cov-2, έχοντας και ελάχιστες άλλες μεταλλάξεις στο γονίδιο της ακίδας.

Πέρυσι εμφανίστηκε ένα έγγραφο που έδειχνε ότι επιστήμονες στη Wuhan και αλλού, το 2018, εξέταζαν το ενδεχόμενο να εισαγάγουν ακριβώς μια τέτοια θέση διάσπασης φουρίνης σε νεοανακαλυφθέντες σαρβεκοϊούς προκειμένου να δοκιμάσουν τη μολυσματικότητά τους στα ανθρώπινα κύτταρα…

Η ομάδα του Sachs επισημαίνει ότι «η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε στη Wuhan για τη δημιουργία “χιμαιρικών” (υβριδικών) σαρμπεκοϊών και την εισαγωγή υλικού στο γονιδίωμά τους προέρχεται από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας με άλλους κοροναϊούς, και θα ήταν ωραίο… αν οι Αμερικανοί ερευνητές που συνεργάστηκαν με τη Wuhan να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σχετικά με αυτά που γνωρίζουν».

Η Επιτροπή Sachs τονίζει επίσης ότι «καμία ανεξάρτητη, διαφανής και βασισμένη στην επιστήμη έρευνα δεν έχει διεξαχθεί σχετικά με τη βιογενετική ιών που μοιάζουν με τον Sars η οποία βρίσκονταν σε εξέλιξη πριν από το ξέσπασμα του Covid-19»…

Σταματήστε για να παρατηρήσετε πόσο σοκαριστικό είναι αυτό. Περίπου 20 εκατομμύρια είναι οι νεκροί εξαιτίας ενός νέου ιού στο ανθρώπινο είδος. Μια ισχυρή πιθανότητα είναι ότι προήλθε από εργαστηριακή έρευνα που γινόταν στην πόλη από όπου ξεκίνησε. Ωστόσο, τα σημειωματάρια και οι βάσεις δεδομένων από αυτό το εργαστήριο δεν έγιναν ποτέ διαθέσιμα, και πολλοί επιστήμονες και πολιτικοί δεν είναι καν διατεθειμένοι να επικρίνουν την κινεζική κυβέρνηση για αυτήν την έλλειψη συνεργασίας.

Ο λόγος που επικαλέστηκαν εξέχοντες δυτικοί επιστήμονες σε ιδιωτικά emails το 2020 ήταν ότι δεν ήθελαν να συζητήσουν μια πιθανή εργαστηριακή προέλευση του ιού επειδή αυτή η θεωρία θα μπορούσε να βλάψει τη «διεθνή αρμονία». Τι απέγινε όμως με την αναζήτηση της πραγματικής αλήθειας;

Όταν ο πολύπαθος λαός του Ισραήλ διαδήλωνε φωνάζοντας “Δολοφόνε…” στον Albert Bourla

Δύο ώρες και 60 χλμ μακριά από την Αθήνα, στην Ιερουσαλήμ την ίδια στιγμή ο CEO της Pfizer Αlbert Bourla ελάμβανε το Genesis Prize από τον Ισραηλινό Πρόεδρο Isaac Herzog ενώ έξω από το χώρο της εκδήλωσης συγκεντρωμένοι Ισραηλινοί του φώναζαν

-Δολοφόνε, δολοφόνε, δολοφόνε…Criminal, criminal, criminal…

Τι είναι τελικά ο Αlbert Bourla;

Ένας ήρωας που σώζει την ανθρωπότητα από μία φυσικής προέλευσης πανδημία ή ακούσια συμμέτοχος σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας όπου ένας κατασκευασμένος ιός πετάχθηκε εναντίον της για να ακολουθήσουν στη συνέχεια τα εμβόλια που στόχο έχουν τον έλεγχο των βιομετρικών δεδομένων των ανθρώπων.

Δλδ τον έλεγχο της διάρκειας του βίου τους;

Ποια είναι η πραγματικότητα; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μία θεωρία συνωμοσίας ή με μια πραγματική συνωμοσία;

Καθώς λοιπόν Ελλάδα και Ισραήλ βαδίζουν ολοταχώς σε πρόωρες εκλογές τα πολιτικά κόμματα ανησυχούν για το ποιος θα είναι ο επόμενος Νικολακόπουλος.

Ο Albert Bourla, Διευθύνων Σύμβουλος και πρόεδρος της Pfizer, αποδέχθηκε το φετινό ετήσιο Βραβείο Genesis $1 εκατομμυρίου στην Ιερουσαλήμ το βράδυ της Τετάρτης, ανακοινώνοντας ότι θα δωρίσει τα κεφάλαια σε ένα προγραμματισμένο Μουσείο Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα, όπου γεννήθηκε.

Greek President Katerina Sakellaropoulou (R) awards the medal of the Golden Cross of the Order of the Redeemer, to Pfizer President and CEO Albert Bourla (L), at a special ceremony at the Presidential Palace, Athens, Greece. [ALEXANDER BELTES/EPA]

Ο Bourla, ο γιος των επιζώντων του Ολοκαυτώματος, οδήγησε την εταιρεία του να αναπτύξει το εμβόλιο Pfizer-BioNTech κατά του COVID-19 σε μόλις εννέα μήνες.

Σχεδόν 20 εκατομμύρια ζωές εκτιμήθηκε (;) ότι σώθηκαν από τα εμβόλια κατά του COVID-19 κατά τον πρώτο χρόνο που έγιναν διαθέσιμα.

Οργισμένοι Ισραηλινοί διαδηλώνουν έξω από το Θέατρο της Ιερουσαλήμ κατά του CEO της Pfizer

Το ετήσιο βραβείο, που απονέμεται από το 2014, απονέμεται σε «εξαιρετικά άτομα για τα εξαιρετικά επαγγελματικά τους επιτεύγματα, τη συνεισφορά τους στην ανθρωπότητα και τη δέσμευσή τους στις εβραϊκές αξίες»-μεταδίδουν οι Times του Ισραήλ.

Σε μια λαμπερή τελετή στην οποία συμμετείχαν περίπου 900 καλεσμένοι, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Isaac Herzog και της συζύγου του, Michal, ο Bourla θυμήθηκε τους γονείς του, ανάμεσα σε μόλις 2.000 επιζώντες του Ολοκαυτώματος μεταξύ ενός προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού στην πόλη των 50.000 κατοίκων.

Αναφέρθηκε στη μητέρα του Sara, η οποία σώθηκε από ένα εκτελεστικό απόσπασμα με μια δωροδοκία δευτερόλεπτα πριν την πυροβολήσουν, επειδή επηρέασε την πορεία της ζωής του επιμένοντας πάντα ότι τίποτα δεν ήταν αδύνατο.

(Aυτό ακριβώς πιστεύουμε κι εμείς)

Επαινώντας τον Βοurla για τα επιτεύγματά του, ο Herzog είπε: «Δεν τον πτόησαν τα υψηλά διακυβεύματα, οι αρνητές, oι θεωρίες συνωμοσίας ή η πολιτική. Πίστευε στο εμβόλιο και επένδυσε κάθε ουγγιά του εαυτού του για να πραγματοποιήσει αυτό που φαινόταν τότε μια τραβηγμένη φαντασία. Το εμβόλιο αναπτύχθηκε με ταχύτητα ρεκόρ, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του αύριο για να συγκρατήσει με επιτυχία μια καταστροφική πανδημία».

Το Ισραήλ ήταν μια από τις πρώτες χώρες που εμβολίασε τον πληθυσμό του κατά του COVID-19, χρησιμοποιώντας το εμβόλιο της Pfizer.

Σημειώνοντας την περηφάνια του που είναι και Εβραίος και Έλληνας πολίτης, ο Bourla ευχαρίστησε το Ισραήλ, το οποίο επισκέφτηκε για πρώτη φορά πριν από 45 χρόνια, για την παροχή εκτενών δεδομένων στην εταιρεία του σχετικά με την ασφάλεια του εμβολίου.

Το Genesis Philanthropy Group ιδρύθηκε πριν από δέκα χρόνια από τους ολιγάρχες Mikhail Fridman και German Khan με καταγωγή από την Ουκρανία και τον Petr Aven με τη ρωσική καταγωγή. Παρείχε μια μόνιμη δωρεά 100 εκατομμυρίων δολαρίων για την ίδρυση του Ιδρύματος Genesis Prize.


Και οι τρεις άντρες αποχώρησαν από το διοικητικό συμβούλιο του Genesis Philanthropy Group τον Μάρτιο μετά από κυρώσεις της Δύσης για τις σχέσεις τους με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Ένας εκπρόσωπος του Ιδρύματος Genesis Prize τόνισε ότι η GPF ήταν μια «πλήρως ανεξάρτητη ισραηλινή εταιρεία κοινής ωφέλειας» και ότι «άτομα ή οντότητες που υπόκεινται σε κυρώσεις» δεν έπαιξαν κανένα ρόλο σε αυτό.

 

 

TO ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Vera Sharav in her home.

Καθώς και ο πλήρως εμβολιασμένος Ηλίας Νικολακόπουλος έφυγε ξαφνικά, καθώς ο κλοιός σφίγγει παγκοσμίως για τους εμπνευστές του σχεδίου ελέγχου και μείωσης του πληθυσμού η ιστορική μνήμη ξυπνάει σε ανθρώπους που έχουν βιώσει το Ολοκαύτωμα. Ανάμεσά τους δύο σπουδαίες Εβραίες> Η επιζώσα του Ολοκαυτώματος Vera Sharav και η Tamarah Benima, μία εξέχουσα και ειλικρινής 71χρονη μεταρρυθμιστής ραβίνος από το Άμστερνταμ.

– Η ίδια λέει στους Εβραίους που έσπευσαν πρώτοι να εμβολιαστούν>

«Μην επαναλάβετε το μοιραίο λάθος του να ακούτε τυφλά τους καλυμμένους προδότες σας και να περπατάτε προς τη σφαγή. Ξυπνήστε τώρα».

>

Η επιζώσα του Ολοκαυτώματος εκφώνησε σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις Βρυξέλλες τη παρακάτω ομιλία>

Ένα ζωτικό μάθημα από το Ολοκαύτωμα είναι ότι η γενοκτονία διευκολύνθηκε από την παγκόσμια σιωπή, την αδιαφορία και την αδυναμία παρέμβασης. Το Ολοκαύτωμα ξεκίνησε όταν η προσωπική ελευθερία, τα νόμιμα και τα πολιτικά δικαιώματα παραμερίστηκαν.

Ο συγγραφέας Primo Levi, ένας Ιταλός Εβραίος που επέζησε του Άουσβιτς, προειδοποίησε: «Συνέβη. Επομένως μπορεί να συμβεί ξανά. Μπορεί να συμβεί παντού».

Ως επιζών του Ολοκαυτώματος, με τρομάζουν όσοι ελέγχουν την αφήγηση του Ολοκαυτώματος. Αρνούνται τη συνάφεια του Ολοκαυτώματος με τις τρέχουσες διακρίσεις και με τα όλο και πιο επιθετικά και κατασταλτικά διατάγματα.

Αυτοί οι αυτόκλητοι φρουροί λογοκρίνουν και φιμώνουν όσους μιλούν. Αρνούμενοι την πραγματική σημασία του Ολοκαυτώματος με τη σημερινή καταστολή, οι συγκεκριμένοι αυτόκλητοι φρουροί είναι αρνητές του Ολοκαυτώματος.

Ο Elie Wiesel, ένας επιζών του Άουσβιτς και βραβευμένος με Νόμπελ, θεωρείται ως η φωνή των θυμάτων. Δήλωσε: «Η αδιαφορία και η σιωπή των ανθρώπων οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα. Το να μένεις σιωπηλός και αδιάφορος είναι η μεγαλύτερη αμαρτία όλων».

Σήμερα, οι επιζώντες είναι συγκλονισμένοι από τα τρομοκρατικά, διχαστικά και μεροληπτικά μέτρα κατά μίας μειονότητας. Οι φρικιαστικές σκηνές περιλαμβάνουν αστυνομικούς με μαύρες στολές που επιτίθενται βάναυσα σε διαδηλωτές σε ευρωπαϊκές πόλεις, στην Αυστραλία και, ναι, στο Ισραήλ. Αυτές είναι οδυνηρές υπενθυμίσεις για το πρελούδιο του Ολοκαυτώματος στο οποίο οι Ναζί:

Χρησιμοποίησαν τα ψυχολογικά όπλα του φόβου και της προπαγάνδας για να επιβάλουν ένα καθεστώς γενοκτονίας:
– Οι δαιμονισμένοι Εβραίοι ως φορείς ασθενειών, που είναι και η αιτία της δυστυχίας τους.
– Συστηματικά εξαφανισμένα ηθικά πρότυπα και αξίες.
– Καταστροφή της κοινωνικής συνείδησης ​​στο όνομα της δημόσιας υγείας.

Τα σημερινά αρπακτικά χρησιμοποιούν επίσης τον φόβο και την προπαγάνδα για να διατηρήσουν μια κατάσταση άγχους και ανικανότητας. Ο στόχος —τότε και τώρα— είναι πανομοιότυπος: Οι άνθρωποι να γίνουν υπάκουοι και να ακολουθούν τις οδηγίες χωρίς αντιστάσεις.


Η παγκόσμια επίθεση στις ελευθερίες μας και στο δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση διευκολύνεται από τα όπλα της ιατρικής. Τότε και τώρα, το ιατρικό κατεστημένο παρέχει ένα κάλυμμα νομιμότητας στη μαζική ιατρική δολοφονία.

Οι Ναζί κήρυξαν τα άτομα με αναπηρία «ακατάλληλα για ζωή». Τα 1.000 γερμανικά βρέφη και μικρά παιδιά που ήταν τα πρώτα θύματα ιατρικών φόνων στον κόσμο δολοφονήθηκαν στην πραγματικότητα στα νοσοκομεία.

Το 2020, οι παγκόσμιες κυβερνήσεις κήρυξαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εξέδωσαν θανατηφόρες ιατρικές υπαγορεύσεις:

– Τα νοσοκομεία έλαβαν εντολές να μην περιθάλπουν ηλικιωμένους από γηροκομεία. Το αποτέλεσμα ήταν μία μαζική ιατρική δολοφονία, την οποία η Σουηδία αποκάλεσε «ενεργητική ευθανασία».
– Τα νοσοκομεία του Ηνωμένου Βασιλείου χρησιμοποίησαν θανατηφόρες δόσεις του φαρμάκου Midazolam για να δολοφονήσουν ιατρικά τους ηλικιωμένους, ένα φάρμακο που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν.
– Οι κατευθυντήριες γραμμές των νοσοκομείων των ΗΠΑ εξακολουθούν να ζητούν από τους ηλικιωμένους να λαμβάνουν ελάχιστες θεραπείες.
– Απαγορεύεται στους γιατρούς στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ να συνταγογραφούν υπάρχουσες, αδειοδοτημένες, ασφαλείς και αποτελεσματικές θεραπείες που σώζουν ζωές για ασθενείς με COVID.

Σήμερα, η ανθρωπότητα απειλείται από τους παγκόσμιους κληρονόμους των Ναζί. Ο πραγματικός ιός που συνεχίζει να μολύνει αυτά τα αρπακτικά είναι η Ευγονική, ένα σύνολο πεποιθήσεων και πρακτικών που στοχεύουν στη βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού.

Μια έκθεση της Επιτροπής των ΗΠΑ για το Ολοκαύτωμα, υπό την προεδρία του Elie Wiesel, σημείωσε: «… η τάση να αντιγράψουμε τη ναζιστική επιλογή και να εξοντώσουμε ξανά εκατομμύρια ανθρώπους παραμένει μια αποτρόπαια απειλή».

Στόχος των σύγχρονων Ναζί είναι η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι παγκόσμιοι ολιγάρχες είναι αποφασισμένοι να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο των παγκόσμιων πόρων, φυσικών, οικονομικών και ανθρώπινων.

Vera Sharav in her home

 

Βρισκόμαστε σε μια καταστροφική διασταύρωση της ανθρώπινης ιστορίας.

Η επιζήσασα του Άουσβιτς, Mariann Turski, Πολωνή δημοσιογράφος, ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να συμβεί ξανά ένα Ολοκαύτωμα. Απάντησε: «Θα μπορούσε να συμβεί. Εάν παραβιάζονται τα πολιτικά δικαιώματα, εάν τα δικαιώματα των μειονοτήτων δεν γίνονται σεβαστά και καταργούνται».

Προέτρεψε όλους, «υπερασπιστείτε το σύνταγμα, υπερασπιστείτε τα δικαιώματά σας, υπερασπιστείτε τη δημοκρατία σας. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων πρέπει να προστατεύονται… Δεν πρέπει να είστε αδιάφοροι όταν οποιαδήποτε μειονότητα αντιμετωπίζει διακρίσεις».

Ο Dietrich Bonnhoeffer, ένας εξαιρετικός Γερμανός προτεστάντης υπουργός κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, δήλωσε: «Η σιωπή μπροστά στο κακό είναι από μόνη της κακό. Το να μην μιλάς σημαίνει “μιλάς”. Το να μην ενεργείς σημαίνει “ενεργείς”».

Ο Ραβίνος Michoel Green μόλις δημοσίευσε μια επείγουσα έκκληση ότι είναι «ή ώρα να εξιλεωθείτε για το Ολοκαύτωμα μην επιτρέποντάς το να επαναληφθεί». Ο Green προτρέπει σε όλους να μην υπακούουν στις εντολές των τυράννων και να μην περιθωριοποιούν και διώκουν μειονότητες. Και λέει στους Εβραίους: «Μην επαναλάβετε το μοιραίο λάθος του να ακούτε τυφλά τους καλυμμένους προδότες σας και να περπατάτε προς τη σφαγή. Ξυπνήστε τώρα».

Μην παραπλανηθείτε. Οι ανεμβολίαστοι δεν είναι ο εχθρός. Το πρώτο βήμα στην ολισθηρή πλαγιά προς τη γενοκτονία είναι ο στιγματισμός μιας μειονότητας. Η σιωπή προκαλεί διαρκώς αυξανόμενους κατασταλτικούς περιορισμούς. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι, πρέπει να μιλήσουμε ενάντια στις διακρίσεις. Δεν πρέπει να μείνουμε ποτέ ξανά σιωπηλοί, ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ> Η Tamarah Benima, μία εξέχουσα ραβίνος, σήμανε επίσης συναγερμό

Οι συγκρίσεις πολλαπλασιάζονται τους τελευταίους μήνες σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από αυτήν, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης κίτρινων αστεριών στις διαμαρτυρίες κατά των περιορισμών του ιού.

Σύμφωνα με τους The Times of Israel η Tamarah Benima, μία εξέχουσα και ειλικρινής 71χρονη μεταρρυθμιστής ραβίνος από το Άμστερνταμ, έκανε τη σύγκριση στη διάρκεια ομιλίας της στη βόρεια ολλανδική πόλη Leeuwarden.

«Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προφανώς επέτρεψαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να οδηγηθούν σε ολοκληρωτική σκέψη», είπε για την πανδημία της COVID-19, που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2019. Ό,τι δεν ταιριάζει με την προοπτική τους πρέπει να αποσιωπηθεί».

Όσοι εμπλέκονται στην επιβολή μέτρων δημόσιας υγείας για τον COVID-19 «έχουν τις καλύτερες προθέσεις», πρόσθεσε η Benima. «Αλλά ως Εβραία έχω να πω πως αυτό που συνέβη στη ναζιστική Γερμανία είναι μια προειδοποίηση για μένα. Όσοι ήταν στην εξουσία είχαν όλοι τις καλύτερες προθέσεις. Όπως όταν κήρυξαν τους Εβραίους κινδύνο για τη «δημόσια υγεία». Επίσης όταν κήρυξαν πόλεμο ενάντια στον «ιό» εκείνης της εποχής. Επομένως, μην παίζετε με τη φωτιά παραμερίζοντας τους ανθρώπους στην κοινωνία μας ως «κίνδυνο για τη δημόσια υγεία», όπως κάνει τακτικά ο υπουργός Υγείας Hugo De Jonge».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ Η PLANΔΗΜΙΑ

Οι Ρεπουμπλικανοί νομοθέτες προχωρούν σε «αποχρηματοδότηση του Davos» εμποδίζοντας τα χρήματα των φορολογουμένων να πηγαίνουν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF).

Οι Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες έχουν προχωρήσει στο «Defund Davos» παρουσιάζοντας ένα νέο νομοσχέδιο στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ που επιδιώκει να εμποδίσει τα χρήματα των φορολογουμένων να πηγαίνουν για τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) του Klaus Schwab.

Το WEF, που ιδρύθηκε από τον Γερμανό οικονομολόγο Schwab, είναι ένας μη κυβερνητικός οργανισμός που κυριαρχείται από εταιρικούς ηγέτες.

Η μη εκλεγμένη ομάδα προωθεί την παγκόσμια διακυβέρνηση και την κεντρική, αντιδημοκρατική εξουσία.

Το WEF χειραγωγεί την κυβερνητική πολιτική σε χώρες σε όλο τον κόσμο με τρόπους που συνήθως εμπλουτίζουν και ενδυναμώνουν περαιτέρω το ίδιο ενώ αφαιρούν τις ελευθερίες του από το φορολογούμενο κοινό.

Ο Schwab και οι σύμμαχοί του έχουν επίσης οπλίσει την αλλαγή του κλίματος ως δικαιολογία για να εφαρμόσουν τις αρχές της θεωρίας «Great Reset» του WEF που περιλαμβάνει την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής μόλις απάντησαν παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο «Defund Davos» στο Κογκρέσο.

Υποστηριζόμενο από τους εκπροσώπους Scott Perry (R-PA), Tom Tiffany (R-WI) και Lauren Boebert (R-CO), η νομοθεσία επιδιώκει να σταματήσει τη ροή φορολογικών δολαρίων στην ομάδα μετά την εκμετάλλευση από WEF του COVID-19 για να προχωρήσει την εταιρική-αριστερή κοινωνική ατζέντα της.

Ο «Defund Davos Act» θα διασφάλιζε ότι τα χρήματα των φορολογουμένων των ΗΠΑ δεν θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση των ριζοσπαστικών αντιαμερικανικών φιλοδοξιών του WEF.

Το νομοσχέδιο αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων προσπαθειών της κυβέρνησης του προέδρου Donald Trump να αποσυρθεί από άλλους διεθνείς οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).
«Δεν υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια στο Υπουργείο Εξωτερικών, στην Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών ή σε οποιοδήποτε άλλο τμήμα ή οργανισμό τα οποία να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παροχή χρηματοδότησης για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ», αναφέρει το νομοσχέδιο, H.R. 8748.

Εκτός από τη στήριξη στον ιδιωτικό τομέα για την εφαρμογή πολιτικών που έχουν εγκριθεί από το WEF, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών πιστωτικών αποτελεσμάτων και της ψηφιακής τραπεζικής, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είναι επίσης κρίσιμοι για την αποστολή του ομίλου.

Πέρα από τη φιλοξενία μιας ετήσιας συνόδου κορυφής στο Davos της Ελβετίας με πολλούς κυβερνητικούς αξιωματούχους υψηλού επιπέδου, ηγέτες επιχειρήσεων και αρχηγούς κρατών, το WEF έρχεται σε επαφή με νεότερους πολιτικούς μέσω του προγράμματος Young Global Leaders.

Από τις υπηρεσίες που στοχεύει ο νόμος Defund Davos, η Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (USAID) έχει τεθεί υπό έλεγχο για αποστολή δολαρίων φορολογουμένων σε μια αμερικανική μη κερδοσκοπική οργάνωση (EcoHealth Alliance) που συνεργάστηκε με ένα εργαστήριο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος που πιστεύεται ότι βρίσκεται στο επίκεντρο της προέλευση του COVID-19.

Η USAID υποστήριξε τις πρωτοβουλίες ετοιμότητας για πανδημία της EcoHealth Alliance, παρά την έρευνα της ομάδας για τον κορονοϊό με νυχτερίδες.

Η έρευνα περιλαμβάνει χειρισμό παθογόνων για να γίνουν πιο θανατηφόροι για τον άνθρωπο έχοντας ομοιότητες με τον COVID-19.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η “σύμπτωση” που θέλει το WEF να χορηγεί από κοινού με το Ιδρυμα Gates και το Johns Hopkins ( ιδιωτικό ερευνητικό πανεπιστήμιο των ΗΠΑ με έδρα τη Βαλτιμόρη) τη διαβόητη άσκηση πανδημίας EVENT 201 η οποία εντελώς συμπτωματικά έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη στις 18 Οκτωβρίου 2019.

Την ίδια μέρα στη Wuhan της Κίνας ήταν η τελετή έναρξης των Παγκόσμιων Αγώνων Στρατιωτικών. Πολλοί από τους αθλητές που έλαβαν μέρος στους αγώνες παραπονέθηκαν για συμπτώματα COVID-19 αλλά περιέργως κανένα υπ. Άμυνας δυτικού κράτους δεν τους εξέτασε ώστε να διαπιστώσει (έγκαιρα) έαν είχαν στο μεταξύ αναπτύξει αντισώματα COVID-19.

Ποιός όμως είναι ο επίσης διαβόητος επικεφαλής του WEF o οποίος σύμφωνα με την εισαγωγή στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του που ακολουθεί βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο της Νέας Υόρκης τη κατάλληλη στιγμή με αποτέλεσμα να καταγράψει έντονα στο λογισμικό της μνήμης του ένα ακόμη “ιστορικό” γεγονός.

Την 11η Σεπτεμβρίου και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους.

>

Klaus Schwab> Ο άνθρωπος που βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη “ιστορική” στιγμή

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο Klaus Schwab κάθισε για πρωινό στη Συναγωγή Park East στη Νέα Υόρκη με τον ραβίνο Arthur Schneier.

Μαζί, οι δύο άνδρες παρακολούθησαν να εκτυλίσσεται ένα από τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα της επόμενης εικοσαετίας καθώς τα αεροπλάνα χτυπούσαν τα δύο κτίρια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, ο Klaus Schwab κάθεται ξανά στην πρώτη σειρά μιας άλλης στιγμής που καθορίζει τη γενιά στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία.

Των Steve Beckow και Johnny Vedmore*

Aπόδοση> Γιάννης Βαγγελάτος

Έχοντας, φαινομενικά, πάντα μια θέση στην πρώτη σειρά όταν πλησιάζει μια τραγωδία, η εγγύτητα του Schwab με γεγονότα που αλλάζουν τον κόσμο πιθανότατα να οφείλεται στο ότι είναι ένας από τους πιο καλά δικτυωμένους ανθρώπους στη Γη. Ως κινητήριος δύναμη πίσω από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, «τον διεθνή οργανισμό για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», ο Schwab έχει φλερτάρει με αρχηγούς κρατών, κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων και την ελίτ ακαδημαϊκών και επιστημονικών κύκλων στο Νταβός για περισσότερα από 50 χρόνια.

Πιο πρόσφατα, έχει επίσης φλερτάρει με την οργή πολλών λόγω του πιο πρόσφατου ρόλου του ως επικεφαλής της Great Reset (Μεγάλη Επαναφορά), μιας σαρωτικής προσπάθειας να αναδημιουργηθεί ο πολιτισμός παγκοσμίως προς όφελος της ελίτ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και των συμμάχων της.

Ο Schwab, κατά την ετήσια συνάντηση του Φόρουμ τον Ιανουάριο του 2021, τόνισε ότι η οικοδόμηση εμπιστοσύνης θα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του Great Reset, σηματοδοτώντας τη συνεχιζόμενη επέκταση της ήδη μαζικής εκστρατείας δημοσίων σχέσεων της πρωτοβουλίας. Αν και ο Schwab ζήτησε την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω μιας απροσδιόριστης «προόδου», η εμπιστοσύνη συνήθως διευκολύνεται μέσω της διαφάνειας. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που πολλοί δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τον Schwab και τα κίνητρά του, καθώς είναι γνωστά ελάχιστα για την ιστορία και το βιογραφικό του πριν από την ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Όπως πολλοί εξέχοντες επικεφαλής της ατζέντας που υποστηρίζεται από την ελίτ, το διαδικτυακό αρχείο του Schwab έχει καθαριστεί καλά, καθιστώντας δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες για την πρώιμη ιστορία του καθώς και πληροφορίες για την οικογένειά του. Ωστόσο, έχοντας γεννηθεί στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας το 1938, πολλοί εικάζουν τους τελευταίους μήνες ότι η οικογένεια του Schwab ίσως να είχε κάποια σχέση με τις πολεμικές προσπάθειες του Άξονα, δεσμούς που, εάν δημοσιοποιηθούν, θα μπορούσαν να απειλήσουν τη φήμη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και να προκαλέσουν ανεπιθύμητο έλεγχο στην αποστολή και τα κίνητρά του.

Στην έρευνα της ιστοσελίδας Unlimited Hangout, διερευνάται λεπτομερώς το παρελθόν για το οποίο ο Klaus Schwab έχει εργαστεί να αποκρύψει και αποκαλύπτεται η συμμετοχή της οικογένειας Schwab, όχι μόνο στη ναζιστική αναζήτηση για μια ατομική βόμβα, αλλά και στο παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα της Νότιας Αφρικής για το απαρτχάιντ. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η ιστορία του πατέρα του Klaus, Eugen Schwab, ο οποίος υπήρξε καθοδηγητής του υποστηριζόμενου από τους Ναζί γερμανικού υποκατατήματος μιας ελβετικής εταιρείας μηχανικών στον πόλεμο, ως εξέχων εργολάβος στρατού.

Αυτή η εταιρεία, η Escher-Wyss, θα χρησιμοποιούσε τη δουλεία για να παράγει μηχανήματα ζωτικής σημασίας για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί, καθώς και Βαρύ Ύδωρ για το πυρηνικό τους πρόγραμμα. Χρόνια αργότερα, στην ίδια εταιρεία, ένας νεαρός, ο Klaus Schwab, υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο όταν πάρθηκε η απόφαση να εφοδιαστεί το ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής με τον απαραίτητο εξοπλισμό προκειμένου να προωθήσει την προσπάθειά του να γίνει πυρηνική δύναμη.

Με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ να είναι πλέον ένας εξέχων υποστηρικτής της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και της «καθαρής» πυρηνικής ενέργειας, το παρελθόν του Klaus Schwab τον καθιστά φτωχό εκφραστή της δήθεν ατζέντας του για το παρόν και το μέλλον. Ωστόσο, σκάβοντας ακόμη βαθύτερα στις δραστηριότητές του, γίνεται σαφές ότι ο πραγματικός ρόλος του Schwab ήταν από καιρό να «διαμορφώνει παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες» του παρόντος, προκειμένου να διασφαλίσει τη συνέχεια μεγαλύτερων, πολύ παλαιότερων σχεδίων που δυσφημίστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο την πυρηνική τεχνολογία, αλλά και τις πολιτικές ελέγχου του πληθυσμού που είναι επηρεασμένες από την Ευγονική (ένα σύνολο πεποιθήσεων και πρακτικών που στοχεύουν στη βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού).

Μία ιστορία από την Σουαβία

Στις 10 Ιουλίου του 1870, ο παππούς του Klaus Schwab,Jakob Wilhelm Gottfried Schwab, που αργότερα αναφέρεται ως απλά Gottfried, γεννήθηκε σε μια Γερμανία που βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Γάλλους γείτονές της.

Η Καρλσρούη, η πόλη που γεννήθηκε ο Gottfried Schwab, περιλαμβάνονταν στο Μεγάλο Δουκάτο του Μπάντεν, το οποίο κυβερνούσε το 1870 ο 43χρονος Μέγας Δούκας του Μπάντεν, Φρειδερίκος Α’. Το επόμενο έτος, ο προαναφερόμενος Δούκας θα ήταν παρών στη διακήρυξη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας που έλαβε χώρα στην Αίθουσα των Κατόπτρων στο Παλάτι των Βερσαλλιών.

Ήταν ο μοναδικός γαμπρός του αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α’ και, ως Φρειδερίκος Α’, ήταν ένας από τους ηγεμόνες της Γερμανίας. Όταν ο Gottfried Schwab έγινε 18 ετών, η Γερμανία θα έβλεπε τον Γουλιέλμο Β’ να παίρνει το θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, Φρειδερίκου Γ’.

Το 1893, ο 23χρονος Gottfried Schwab θα έφευγε επίσημα από τη Γερμανία, έχοντας απαρνηθεί τη γερμανική υπηκοότητα, για να μεταναστεύσει στην Ελβετία. Εκείνη την εποχή, το επάγγελμά του ήταν αρτοποιός.Εδώ, ο Gottfried θα συναντούσε τη Marie Lappert που ήταν από το Κίρχμπεργκ κοντά στη Βέρνη της Ελβετίας και η οποία ήταν πέντε χρόνια νεότερή του. Οι δυο τους, θα παντρευτούν στο Ρόγκβιλ της Βέρνης, στις 27 Μαΐου του 1898 και τον επόμενο χρόνο, στις 27 Απριλίου του 1899, γεννήθηκε το παιδί τους, Eugen Schwab.

Την εποχή της γέννησής του Eugen, ο Gottfried Schwab είχε εξελιχθεί επαγγελματικά σε Μηχανικός Μηχανών. Όταν ο Eugen ήταν περίπου ενός έτους, ο Gottfried και η Marie Schwab αποφάσισαν να επιστρέψουν για να ζήσουν στην Καρλσρούη και ο Gottfried έκανε ξανά αίτηση για τη γερμανική υπηκοότητα.

Ο Eugen Schwab θα ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του και θα γινόταν επίσης Μηχανικός Μηχανών και στα επόμενα χρόνια θα συμβούλευε τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο. Ο Eugen Schwab θα άρχιζε τελικά να εργάζεται σε ένα εργοστάσιο σε μια πόλη στην Άνω Σουαβία, στη Νότια Γερμανία, πρωτεύουσα της περιφέρειας Ράβενσμπουργκ, την Μπάντεν-Βούτεμπεργκ.

Το εργοστάσιο όπου θα χαράξει την καριέρα του ήταν το γερμανικό υποκατάστημα μιας ελβετικής εταιρείας με το όνομα Escher Wyss. Η Ελβετία είχε πολλούς μακροχρόνιους οικονομικούς δεσμούς με την περιοχή του Ράβενσμπουργκ,με Ελβετούς εμπόρους στις αρχές του 19ου αιώνα που έφεραν νήματα και προϊόντα ύφανσης. Την ίδια περίοδο, το Ράβενσμπουργκ παρέδιδε σιτηρά στο Ρόρσαχ, βαθιά μέσα στις Ελβετικές Άλπεις, μέχρι το 1870, μαζί με ζώα αναπαραγωγής και διάφορα τυριά. Μεταξύ 1809 και 1837, ζούσαν 375 Ελβετοί στο Ράβενσμπουργκ, αν και ο ελβετικός πληθυσμός είχε πέσει στους 133 μέχρι το 1910.

Στη δεκαετία του 1830, ειδικευμένοι Ελβετοί εργάτες δημιούργησαν ένα εργοστάσιο βαμβακιού με ενσωματωμένο εργοστάσιο λεύκανσης και φινιρίσματος που ανήκε και συντηρήθηκε από τους αδελφούς Erpf. Η αγορά αλόγων του Ράβενσμπουργκ, που δημιουργήθηκε γύρω στο 1840, προσέλκυσε επίσης πολλούς από την Ελβετία, ειδικά μετά το άνοιγμα της σιδηροδρομικής γραμμής από το Ράβενσμπουργκ στο Φριντριχσάφεν, μια πόλη που βρίσκεται στην κοντινή λίμνη της Κωνσταντίας, στα σύνορα της Ελβετίας και της Γερμανίας, το 1847.

Οι έμποροι σιτηρών από το Ρόρσαχ έκαναν τακτικές επισκέψεις στο εργαστάσιο του Ράβενσμπουργκ και τελικά αυτή η διασυνοριακή συνεργασία και το εμπόριο οδήγησε επίσης στο άνοιγμα ενός υποκαταστήματος στην πόλη, του εργοστασίου μηχανών της Ζυρίχης, Escher-Wyss & Cie. Αυτό έγινε εφικτό όταν ολοκληρώθηκε η γραμμή τρένου που συνέδεε την Ζυρίχη με το γερμανικό δίκτυο δρομολογίων, μεταξύ 1850 και 1853.

Το εργοστάσιο ιδρύθηκε από τον Walter Zuppinger μεταξύ 1856 και 1859 και θα ξεκινήσει την παραγωγή το 1860. Το 1861,μπορούμε να δούμε το πρώτο επίσημο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των κατασκευαστών του Escher-Wyss στο Ράβενσμπουργκ που αναφέρεται στις «ιδιαίτερες εγκαταστάσεις με μηχανικούς αργαλειούς για ύφανση κορδέλας». Εκείνη την εποχή, το υποκατάστημα του Ράβενσμπουργκ Escher Wyss θα διευθύνονταν από τον Walter Zuppinger και θα ήταν εκεί όπου ο ίδιος ανέπτυξε την εφαπτομενική τουρμπίνα του και όπου κέρδισε μια σειρά από επιπλέον διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Το 1870, ο Zuppinger, μαζί με άλλους, ίδρυσαν επίσης ένα εργοστάσιο χαρτοποιίας στο Μπάινφερτ, κοντά στο Ράβενσμπουργκ. Ο ίδιος, αποσύρθηκε το 1875 και αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις στην περαιτέρω προώθηση των στροβίλων.

Στο γύρισμα του νέου αιώνα, το εργοστάσιο Escher-Wyss είχε αφήσει την ύφανση της κορδέλας σχεδόν στην άκρη και άρχισε να επικεντρώνεται σε πολύ μεγαλύτερα έργα όπως η παραγωγή μεγάλων βιομηχανικών στροβίλων και, το 1907, ενεπλάκη σε μια «διαδικασία έγκρισης και παραχώρησης» για την κατασκευή υδροηλεκτρικού σταθμούκοντά στο Ντόγκερν Αμ Ράιν, όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Βασιλείας στηνν Ελβετία από το 1925.

Μέχρι το 1920, το εργοστάσιο Escher-Wyss βρέθηκε μπλεγμένο σε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες.Η συνθήκη των Βερσαλλιών είχε περιορίσει τη στρατιωτική και οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, και η Ελβετική Εταιρεία βρήκε την ύφεση στα γειτονικά εθνικά έργα υπερβολική για να την αντέξει.

Ωστρόσο, το μητρικό υποκατάστημα Escher-Wyss που βρισκόταν στη Ζυρίχη και είχε ιδρυθεί το 1805 και η εταιρεία, η οποία εξακολουθούσε να επωφελείται από μια καλή φήμη και μια ιστορία που διήρκεσε περισσότερο από έναν αιώνα, κρίθηκαν πολύ σημαντικά για να χαθούν. Τον Δεκέμβριο του 1920, πραγματοποιήθηκε αναδιοργάνωση με μείωση του μετοχικού κεφαλαίου από 11,5 σε 4,015 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και το οποίο αργότερα αυξήθηκε ξανά σε 5,515 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους του 1931, η εταιρεία Escher-Wyss εξακολουθούσε να χάνει χρήματα.

Μέχρι τότε, το εργοστάσιο συνέχιζε να παραδίδει μεγάλης κλίμακας συμβάσεις κατασκευαστικών έργων, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, όπως σημειώνεται σε επίσημη αλληλογραφία με ημερομηνία 1924που ανταλλάχθηκε μεταξύ του Γουλιέλμου Γ΄, πρίγκιπα της Θουριγγίας, της εταιρείας Escher-Wyss και του διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων του Οίκου της Θουριγγίας, λογιστή Julius Heller. Αυτό το έγγραφο αναφέρεται στους «Γενικούς Όρους και Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Παράδοση Μηχανών και Άλλου Εξοπλισμού για Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς».

Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης σε ένα φυλλάδιο για τη «συμφωνία της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Εγκατάσταση Στροβίλων και Ανταλλακτικών Μηχανών εντός του Γερμανικού Ράιχ», που τυπώθηκε στις 20 Μαρτίου 1923 σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο από την Escher-Wyss για έναν ρυθμιστή πίεσης λαδιού.

Αφού η Μεγάλη Ύφεση στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, η Escher-Wyss ανακοίνωσε ότι «η καταστροφική εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης σε σχέση με το νόμισμα μειώνεται. Η εταιρεία [Escher-Wyss] δεν είναι προσωρινά σε θέση να συνεχίσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της σε διάφορες χώρες των πελατών της». Η εταιρεία αποκάλυψε επίσης ότι θα ζητούσε την αναβολή ενός δικαστηρίου στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Nachrichten, η οποία ανέφερε την 1η Δεκεμβρίου 1931 ότι «η Escher-Wyss έλαβε αναστολή απόφασης πτώχευσης μέχρι τα τέλη Μαρτίου 1932 και ενεργώντας ως επιμελητής στην Ελβετία, έχει οριστεί μια εταιρεία εμπιστοσύνης». Το άρθρο ανέφερε με αισιοδοξία ότι «θα πρέπει να υπάρξει προοπτική συνέχισης των επιχειρήσεων». Το 1931, η Escher-Wyss απασχολούσε περίπου 1.300 μη συμβασιούχους εργάτες και 550 μισθωτούς.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, η Escher-Wyss βρέθηκε ξανά σε οικονομικά προβλήματα. Αυτή τη φορά, δημιουργήθηκε μια κοινοπραξία προκειμένου να σώθει η προβληματική εταιρεία μηχανικής. Η κοινοπραξία συγκροτήθηκε εν μέρει από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Ελβετίας (της οποίας κατά σύμπτωση επικεφαλής ήταν ένας Max Schwab, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον Klaus Schwab) και έλαβε χώρα περαιτέρω αναδιάρθρωση.

Το 1938, ανακοινώθηκεότι ένας μηχανικός της εταιρείας, ο συνταγματάρχης Jacob Schmidheiny θα γινόταν ο νέος Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss. Λίγο μετά το ξέσπασμα του πολέμου, το 1939, ο Schmidheiny φέρεται να είπε: «Το ξέσπασμα του πολέμου δεν σημαίνει απαραίτητα λουκέτο για μία βιομηχανία με μηχανές σε μια ουδέτερη χώρα, αντιθέτως». Η Escher-Wyss και η νέα της διοίκηση, προφανώς ανυπομονούσαν να επωφεληθούν από τον πόλεμο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεταμόρφωσή της σε σημαντικό στρατιωτικό εργολάβο των Ναζί.

Μια σύντομη ιστορία της εβραϊκής δίωξης στο Ράβενσμπουργκ

Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, πολλά πράγματα άλλαξαν στη Γερμανία και η ιστορία του εβραϊκού πληθυσμού του Ράβενσμπουργκ κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής είναι θλιβερή. Ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο αντισημιτισμός είχε σηκώσει κεφάλι στην περιοχή.

Κατά τον Μεσαίωνα, μια συναγωγή, που αναφέρεται ήδη από το 1345, βρισκόταν στο κέντρο του Ράβενσμπουργκ και που εξυπηρετούσε μια μικρή εβραϊκή κοινότητα, την παρουσία της οποίας μπορεί να εντοπίσει κανείς από το 1330 έως το 1429. Στα τέλη του 1429 και έως το 1430, οι Εβραίοι του Ράβενσμπουργκ είχαν στοχοποιηθεί και ακολούθησε μια φρικτή σφαγή.Στους κοντινούς οικισμούς Λιντάου, Υμπερλίνγκεν, Μπούχορν (αργότερα μετονομάστηκε σε Φριντριχσάφεν), Μίρσμπουργκ και Κόστανζ, έγιναν μαζικές συλλήψεις Εβραίων κατοίκων.

Οι Εβραίοι του Λιντάου κάηκαν ζωντανοί κατά τη «Συκοφαντία του Αίματος»του Ράβενσμπουργκ το 1429/1430, στην οποία μέλη της εβραϊκής κοινότητας κατηγορήθηκαν ότι θυσίαζαν μωρά μέσω τελετουργιών. Τον Αύγουστο του 1430, στο Υμπερλίνγκεν, η εβραϊκή κοινότητα αναγκάστηκε να αλλαξοπιστήσει, με 12 να αρνούνται και να σκοτώνονται. Οι σφαγές, συνολικά, έγιναν με την άμεση έγκριση του βασιλιά Σίγκμουντ και οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώχθηκαν σύντομα από την περιοχή.

Το Ράβενσμπουργκ είχε πρωτοστατήσει και το 1559 σε αυτό τον διωγμό, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Φερδινάνδος Α’. Μάλιστα, πολύ αργότερα, σε μια ανανεωμένη οδηγία του 1804 που εκδόθηκε για τη φρουρά της πόλης, αναφέρονταν: «Εφόσον οι Εβραίοι δεν επιτρέπεται να ασχολούνται με οποιοδήποτε εμπόριο ή επιχείρηση, δεν επιτρέπεται σε κανέναν από αυτούς η είσοδος στην πόλη με τα πόδια ή με άμαξα. Επίσης, όσοι βρίσκονται ήδη στην πόλη και δεν έχουν λάβει άδεια για μεγαλύτερη ή μικρότερη παραμονή από το αστυνομικό γραφείο, πρέπει να απομακρυνθούν από την πόλη. Εκ του αστυνομικού τμήματος».

Μόλις τον 19ο αιώνα οι Εβραίοι κατάφεραν να εγκατασταθούν νόμιμα στο Ράβενσμπουργκ και, ακόμη και τότε, ο αριθμός τους παρέμενε τόσο μικρός που δεν ξαναχτίστηκε άλλη συναγωγή. Το 1858, υπήρχαν μόνο 3 Εβραίοι καταγεγραμμένοι και, το 1895, ο αριθμός αυτός έφτασε στους 57. Από την αλλαγή του αιώνα μέχρι το 1933, ο αριθμός των Εβραίων που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ είχε μειωθεί σταθερά, καθώς η κοινότητα τότε απαρτιζόταν μόνο από 23 ανθρώπους.


Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, υπήρχαν επτά κύριες εβραϊκές οικογένειες που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών Adler, Erlanger, Harburger, Herrmann, Landauer, Rose και Sondermann. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές, ορισμένοι από τους Εβραίους του Ράβενσμπουργκ αναγκάστηκαν αρχικά να μεταναστεύσουν, ενώ άλλοι αργότερα δολοφονήθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν πολλές δημόσιες εκδηλώσεις μίσους προς τη μικρή κοινότητα των Εβραίων μέσα και γύρω από το Ράβενσμπουργκ.

Ήδη, στις 13 Μαρτίου 1933, περίπου τρεις εβδομάδες πριν από το πανεθνικό ναζιστικό μποϊκοτάζ όλων των εβραϊκών καταστημάτων στη Γερμανία, φρουροί της Στούρμαμπταϊλουνγκ (παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ) τοποθετήθηκαν μπροστά σε δύο από τα πέντε εβραϊκά καταστήματα στο Ράβενσμπουργκ και προσπάθησαν να εμποδίσουν πελάτες προκειμένου να εισέλθουν, βάζοντας πινακίδες σε ένα κατάστημα που ανέφεραν,«Το Wohlwert έκλεισε μέχρι την αρυανοποίηση του».

Το Wohlwert’s σύντομα θα «αρυανοποιούνταν» και θα ήταν το μόνο εβραϊκό κατάστημα που θα επιζούσε από το ναζιστικό πογκρόμ. Οι άλλοι ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγάλων εβραϊκών πολυκαταστημάτων στο Ράβενσμπουργκ, οι Knopf, Merkur, Landauer και Wallersteiner αναγκάστηκαν όλοι να πουλήσουν τις περιουσίες τους σε μη Εβραίους εμπόρους μεταξύ 1935 και 1938. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί από τους Εβραίους του Ράβενσμπουργκ κατάφεραν να φύγουν στο εξωτερικό πριν ξεκινήσει η χειρότερη δίωξη των εθνικοσοσιαλιστών.

Ενώ τουλάχιστον οκτώ πέθαναν βίαια, αναφέρθηκε ότι τρεις Εβραίοι πολίτες που ζούσαν στο Ράβενσμπουργκ επέζησαν λόγω των Γερμανίδων συζύγων τους. Μερικοί από τους Εβραίους που συνελήφθησαν στο Ράβενσμπουργκ κατά τη διάρκεια της «Νύχτας των Κρυστάλλων» αναγκάστηκαν να παρελάσουν στους δρόμους του Μπάντεν-Μπάντεν υπό την επίβλεψη φρουρών των SS την επόμενη μέρα και αργότερα μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν.


Στο Ράβενσμπουργκ σημειώθηκαν φρικτά εγκλήματα των Ναζί κατά της ανθρωπότητας. Την 1η Ιανουαρίου 1934, τέθηκε σε ισχύ στη Ναζιστική Γερμανία ο «Νόμος για την Πρόληψη των Κληρονομικών Ασθενειών»,που σήμαινε ότι άτομα με διαγνωσμένες ασθένειες όπως άνοια, σχιζοφρένεια, επιληψία, κληρονομική κώφωση και διάφορες άλλες ψυχικές διαταραχές, θα μπορούσαν να στειρωθούν νόμιμα.Στο Νοσοκομείο της πόλης του Ράβενσμπουργκ, που σήμερα ονομάζεται Νοσοκομείο Heilig-Geist, πραγματοποιήθηκαν αναγκαστικές στειρώσεις από τον Απρίλιο του 1934. Μέχρι το 1936, η στείρωση ήταν η πιο εκτελούμενη ιατρική πράξη στο δημοτικό νοσοκομείο.

Στα προπολεμικά χρόνια της δεκαετίας του 1930, που οδήγησαν στη προσάρτηση της Πολωνίας, το εργοστάσιο Escher-Wyss του Ράβενσμπουργκ, το οποίο τότε διαχειριζόταν ο πατέρας του Klaus Schwab, Eugen Schwab,συνέχισε να είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής, ενώ και το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ του απένειμε τον τίτλο της«Εθνικοσοσιαλιστικής Πρότυπης Εταιρείας». Στην ουσία, ενώ ο Schwab ήταν επικεφαλής, οι Ναζί ζητούσαν συνεργασία στον επερχόμενο πόλεμο και τελικά το εργαστάσιο ανταποκρίθηκε.

Η Escher-Wyss του Ράβενσμπουργκ και ο πόλεμος

Το Ράβενσμπουργκ ήταν ιδιαιτέρως ωφελούμενο εν καιρώ πολέμου, καθώς δεν υπήρξε ποτέ στόχος αεροπορικών επιδρομών των Συμμάχων. Η παρουσία του Ερυθρού Σταυρού και μια φημολογούμενη συμφωνία με διάφορες εταιρείες,συμπεριλαμβανομένης της Escher-Wyss, οδήγησαν τις συμμαχικές δυνάμεις να συμφωνήσουν δημοσίως να μην στοχοποιήσουν την πόλη της Νότιας Γερμανίας. Δεν χαρακτηρίστηκε ως σημαντικός στρατιωτικός στόχος καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου και, για το λόγο αυτό, η πόλη διατηρεί ακόμα πολλά από τα αρχικά της χαρακτηριστικά. Ωστόσο, πολύ πιο σκοτεινά πράγματα συνέβαιναν στο Ράβενσμπουργκ όταν ξεκίνησε ο πόλεμος.

Ο Eugen Schwab συνέχισε να διαχειρίζεται την «Εθνικοσοσιαλιστική Πρότυπη Εταιρεία», την Escher-Wyss, και η ελβετική εταιρεία βοηθούσε τη ναζιστική Βέρμαχτ να παράγει σημαντικά πολεμικά όπλα, καθώς και περισσότερους βασικούς οπλισμούς. Η εταιρεία Escher-Wyss ήταν ηγέτης στην τεχνολογία μεγάλων στροβίλων για υδροηλεκτρικά φράγματα και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, αλλά κατασκεύαζε επίσης εξαρτήματα για γερμανικά μαχητικά αεροσκάφη. Συμμετείχε επίσης στενά σε πολύ πιο σκοτεινά έργα που συνέβαιναν στα παρασκήνια, τα οποία, αν ολοκληρωνόταν, θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αξιωματούχοι των Ναζί μπροστά από το Δημαρχείο του Ράβενσμπουργκ το 1938. Πηγή: Haus der Stadtgeschichte Ravensburg

Η δυτική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών γνώριζε ήδη τη συνενοχή και τη συνεργασία της Escher-Wyss με τους Ναζί. Υπάρχουν διαθέσιμα αρχεία από τις δυτικές στρατιωτικές πληροφορίες εκείνη την εποχή, συγκεκριμένα το γκρουπ Αρχείων 226 (RG 226), με δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), τα οποία δείχνουν ότι οι συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν ορισμένες από τις επιχειρήσεις της Escher-Wyss στις οποίες συναλλλάσσονταν με τους Ναζί.
Μέσα στο RG 226, υπάρχουν τρεις συγκεκριμένες αναφορές για την Escher-Wyss:

• Αριθμός αρχείου 47178:Η Escher-Wyss της Ελβετίας εργάζεται για μια μεγάλη παραγγελία της Γερμανίας. Τα φλογοβόλα αποστέλλονται από την Ελβετία με το όνομα Brennstoffbehaelter. Με ημερομηνία Σεπτ. 1944.

• Ο αριθμός αρχείου 41589αναφέρει ότι οι Ελβετοί επέτρεπαν να αποθηκεύονται οι γερμανικές εξαγωγές στη χώρα τους, ένα υποτιθέμενο ουδέτερο έθνος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: Επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ της Empresa Nacional Calvo Sotelo (ENCASO), της Escher Wyss και της Mineral Celbau Gesellschaft. 1 σελ. Ιούλιος 1944. Βλέπε επίσης L 42627, την Έκθεση σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ της ισπανικής Empresa Nacional Calvo Sotelo και της γερμανικής Rheinmetall Borsig, σχετικά με τις γερμανικές εξαγωγές που αποθηκεύονται στην Ελβετία. 1 σελ. Αύγουστος 1944.

• Ο αριθμός αρχείου 72654ισχυρίζονταν ότι: Ο βωξίτης της Ουγγαρίας στάλθηκε στη Γερμανία και την Ελβετία για διύλιση. Στη συνέχεια, ένα κυβερνητικό συνδικάτο έχτισε ένα εργοστάσιο αλουμινίου στο Dunaalmas στα σύνορα της Ουγγαρίας και στο οποίο παρέχεται ηλεκτρική ενέργεια. Η Ουγγαρία συνεισέφερε σε ανθρακωρυχεία και παραγγέλθηκε εξοπλισμός από την ελβετική εταιρεία Escher-Wyss. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1941. 2 σελ. Μάιος 1944.

H Escher-Wyss υπήρξε ηγέτιδα στη δημιουργία νέας τεχνολογίας στροβίλων. Η εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν στρόβιλο 14.500 HP για το στρατηγικά σημαντικό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της βιομηχανικής εγκατάστασης Norsk Hydro στο Βέρμοκ, κοντά στο Ριούκαν, στη Νορβηγία. Το εργοστάσιο Norsk Hydro, μέρος του οποίου υποστηριζόταν από την Escher Wyss, ήταν το μόνο βιομηχανικό εργοστάσιο υπό τον έλεγχο των Ναζί, ικανό να παράγει Βαρύ Ύδωρ, ένα συστατικό απαραίτητο για την παραγωγή πλουτωνίου για το ναζιστικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας.

Οι Γερμανοί είχαν αφήσει στην άκρη όλους τους δυνατούς πόρους για την παραγωγή Βαρέος Ύδατος, αλλά οι συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν τις τεχνολογικές προόδους που θα μπορούσαν να αλλάξουν το παιχνίδι από τους ολοένα και πιο απελπισμένους Ναζί. Κατά τη διάρκεια του 1942 και του 1943, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο έγινε στόχος, επιτυχημένων -μερικώς- επιδρομών βρετανικών καταδρομέων και της νορβηγικής αντίστασης, αν και η παραγωγή Βαρέος Ύδατος συνεχίστηκε. Οι συμμαχικές δυνάμεις θα ρίξουν περισσότερες από 400 βόμβες στο εργοστάσιο, κάτι που όμως επηρέασε ελάχιστα τις μεγάλες εγκαταστάσεις.

Το 1944, γερμανικά πλοία προσπάθησαν να μεταφέρουν Βαρύ Ύδωρ πίσω στη Γερμανία, αλλά η Νορβηγική Αντίσταση κατάφερε να βυθίσει μόλις ένα. Έτσι, με τη βοήθεια της Escher-Wyss, οι Ναζί κατάφεραν σχεδόν να αλλάξουν την παλίρροια του πολέμου και να επιφέρουν μια νίκη του Άξονα.

Πίσω στο εργοστάσιο Escher-Wyss στο Ράβενσμπουργκ, ο Eugen Schwab ήταν απασχολημένος με το να χρησιμοποιεί στη ναζιστική εταιρεία του την αναγκαστική εργασία. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδόν 3.600 εργάτες δούλευαν καταναγκαστικά στο Ράβενσμπουργκ, συμπεριλαμβανομένου και του εργαστασίου της Escher Wyss. Σύμφωνα με τον αρχειοφύλακα της πόλης στο Ράβενσμπουργκ, Andrea Schmuder, το εργοστάσιο μηχανών Escher-Wyss απασχολούσε μεταξύ 198 και 203 πολιτικούς κρατουμένους και αιχμαλώτους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Karl Schweizer, ένας τοπικός ιστορικός του Λιντάου, αναφέρει ότι η Escher-Wyss διατηρούσε ένα μικρό ειδικό στρατόπεδο για εργάτες καταναγκαστικής εργασίας στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου.

Η χρήση τέτοιων εργατών στο Ράβενσμπουργκ κατέστησε αναγκαία τη δημιουργία ενός από τα μεγαλύτερα καταγεγραμμένα ναζιστικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στο εργαστάσιο ενός πρώην ξυλουργού, στη Ziegelstrasse 16. Πριν, το εν λόγω στρατόπεδο φιλοξενούσε 125 Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου που στάλθηκαν σε άλλα στρατόπεδα το 1942. Οι Γάλλοι εργάτες αντικαταστάθηκαν από 150 Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι, σύμφωνα με φήμες, είχαν τη χειρότερη μεταχείριση από όλους τους αιχμαλώτους. Μια τέτοια κρατούμενη ήταν η Zina Jakuschewa,της οποίας η κάρτα και το βιβλίο εργασίας φυλάσσονται στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά τα έγγραφα την προσδιορίζουν ως μη Εβραία εργάτρια καταναγκαστικής εργασίας, η οποία ήταν στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας το 1943 και το 1944.

Ο Eugen Schwab θα διατηρούσε ευσυνείδητα το status quo της εταιρείας κατά τα χρόνια του πολέμου. Εξάλλου, με τον νεαρό Klaus Martin Schwab να γεννιέται το 1938 και τον αδελφό του, Urs Reiner Schwab, λίγα χρόνια αργότερα, ο Eugen ήθελε να κρατήσει τα παιδιά του μακριά από το κακό.

Klaus Martin Schwab: Άνθρωπος του μυστηρίου, διεθνώς

Γεννημένος στις 30 Μαρτίου του 1938 στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας, ο Klaus Schwab ήταν το μεγαλύτερο παιδί σε μια κανονική «πυρηνική» οικογένεια. Μεταξύ 1945 και 1947, ο Klaus φοίτησε στο δημοτικό σχολείο στο Άου. Ο Klaus Schwab θυμάται σε μια συνέντευξη του 2006 στους Irish Times ότι: «Μετά τον πόλεμο, ήμουν πρόεδρος της γαλλογερμανικής περιφερειακής ένωσης νεολαίας. Οι ήρωές μου ήταν ο Adenauer, ο De Gasperi και ο De Gaulle».

Ο Klaus Schwab και ο μικρότερος αδελφός του, Urs Reiner Schwab, επρόκειτο να ακολουθήσουν τα βήματα του παππού τους, Gottfried, και του πατέρα τους, Eugen, και θα εκπαιδεύονταν αρχικά ως μηχανικοί. Ο πατέρας του Klaus είχε πει στον νεαρό Schwab ότι, αν ήθελε να έχει αντίκτυπο στον κόσμο, τότε θα έπρεπε να εκπαιδευτεί ως Μηχανικός Μηχανών. Αυτή θα ήταν μόνο η αρχή των πανεπιστημιακών διαπιστευτηρίων του Schwab.

Ο Κλάους θα αρχίσει να σπουδάζει στο Spohn-Gymnasium του Ράβενσμπουργκ μεταξύ 1949 και 1957, αποφοιτώντας τελικά από το Humanistisches Gymnasium. Μεταξύ 1958 και 1962, ξεκίνησε να εργάζεται με διάφορες εταιρείες μηχανικής και, το 1962, ο Klaus ολοκλήρωσε τις σπουδές μηχανολόγου-μηχανικούστο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) στη Ζυρίχη με δίπλωμα μηχανικού. Την επόμενη χρονιά, ολοκλήρωσε επίσης ένα μάθημα οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Φρίμπουργκ, στην Ελβετία. Από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως Βοηθός του Γενικού Διευθυντή του Γερμανικού Συνδέσμου Μηχανοδομίας (VDMA), στη Φρανκφούρτη.

Το 1965, ο Schwab εργάστηκε επίσης για το διδακτορικό του στο ETH της Ζυρίχης, γράφοντας διατριβή με θέμα: «Η μακροπρόθεσμη εξαγωγική πίστωση ως επιχειρηματικό πρόβλημα στη μηχανολογία». Στη συνέχεια, το 1966, έλαβε πράγματι το διδακτορικό του στη Μηχανική από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ETH) της Ζυρίχης. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του Klaus, Eugen Schwab, «κολυμπούσε» σε μεγαλύτερους «κύκλους» από ό,τι είχε «κολυμπήσει προηγουμένως».

Αφού ήταν μια πολύ γνωστή προσωπικότητα στο Ράβενσμπουργκ ως Διευθύνων Σύμβουλος του εργοστασίου Escher-Wyss πριν από τον πόλεμο, ο Eugen θα εκλεγόταν τελικά ως Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της πόλης. Το 1966, κατά την ίδρυση της γερμανικής επιτροπής για τη σιδηροδρομική σήραγγα Splügen, ο Eugen Schwab την όρισε ως ένα έργο«που δημιουργεί μια καλύτερη και ταχύτερη σύνδεση με την ολοένα και πιο συγκλίνουσα Ευρώπη μας, προσφέροντας νέες ευκαιρίες για πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη».

Το 1967, ο Klaus Schwab απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Φρίμπουργκ της Ελβετίας, καθώς και πτυχίο Master στη Δημόσια Διοίκηση από τη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy στο Χάρβαρντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ ήταν στο Χάρβαρντ, ο Schwab διδάχθηκε από τον Henry Kissinger, για τον οποίο αργότερα θα έλεγε ότι ήταν μεταξύ των κορυφαίων 3-4 ανθρώπων που έχουν επηρεάσει περισσότερο τη σκέψη του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Henry Kissinger και ο πρώην μαθητής του, Klaus Schwab, καλωσορίζουν τον πρώην πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Ted Heath στην ετήσια συνεδρίαση του WEF το 1980. Πηγή: Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ

Στο προαναφερθέν άρθρο των Irish Times του 2006, ο Klaus μίλησε για εκείνη την περίοδο ως μία πολύ σημαντική εποχή για τη διαμόρφωση της σημερινής ιδεολογικής του σκέψης, δηλώνοντας: «Χρόνια αργότερα, όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ μετά τις σπουδές μου στο Χάρβαρντ, υπήρξαν δύο γεγονότα που είχαν ένα αποφασιστικό έναυσμα για μένα. Το πρώτο ήταν ένα βιβλίο του Jean-Jacques Servan-Schreiber, The American Challenge, που έλεγε ότι η Ευρώπη θα έχανε έναντι των ΗΠΑ λόγω των κατώτερων μεθόδων διαχείρισης της Ευρώπης. Το άλλο ήταν –και αυτό έχει σχέση με την Ιρλανδία– όταν η Ευρώπη των έξιέγινε η Ευρώπη των εννέα». Αυτά τα δύο γεγονότα θα βοηθούσαν στη διαμόρφωση του Klaus Schwab σε έναν άνθρωπο που ήθελε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι δημιουργούσαν τις επιχειρήσεις τους.

Την ίδια χρονιά, ο μικρότερος αδερφός του Klaus, Urs Reiner Schwab, αποφοίτησε από το ETH της Ζυρίχηςως μηχανολόγος-μηχανικός και ο Klaus Schwab πήγε να εργαστεί στην παλιά εταιρεία του πατέρα του, την Escher-Wyss, η οποια έγινε σύντομα Sulzer Escher-Wyss AG, Zurich. Εκεί ανέλαβε Βοηθός του Προέδρου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση των συγχωνευόμενων εταιρειών. Το γεγονός αυτό οδηγεί στις πυρηνικές διασυνδέσεις του Klaus.

Η άνοδος ενός τεχνοκράτη

Η Sulzer, μια ελβετική εταιρεία της οποίας η προέλευση χρονολογείται από το 1834, είχε αναδειχθεί για πρώτη φορά μετά την έναρξη της κατασκευής συμπιεστών το 1906. Μέχρι το 1914, η οικογενειακή εταιρεία είχε γίνει μέρος «τριών μετοχικών εταιρειών»,μία από τις οποίες ήταν η επίσημη εταιρεία χαρτοφυλακίου. Στη δεκαετία του 1930, τα κέρδη της Sulzer θα πέσουν κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και, όπως πολλές επιχειρήσεις εκείνη την εποχή, αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα πληρωμών και σε σχέση με τους εργάτες τους.

Επειδή ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν επηρέασε τόσο την Ελβετία όσο τους γείτονές της, η οικονομική άνθηση που επρόκειτο να ακολουθήσει οδήγησε στην αύξηση της ισχύος και της κυριαρχίας της Sulzer στην αγορά. Το 1966, λίγο πριν την άφιξη του Klaus Schwab στην Escher-Wyss, οι Ελβετοί κατασκευαστές στροβίλων υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας με τους αδελφούς Sulzer στο Βίντερτουρ. Η Sulzer και η Escher-Wyss θα ξεκινήσουν να συγχωνεύονται το 1966, όταν η Sulzer αγόρασε το 53% των μετοχών της Escher. Η δεύτερη θα γινόταν επίσημα Sulzer Escher-Wyss AG το 1969, όταν και η τελευταία από τις μετοχές αποκτήθηκε από τους αδελφούς Sulzer.

Μόλις ξεκίνησε η συγχώνευση, η Escher-Wyss άρχισε να αναδιαρθρώνεται και δύο από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίουθα ήταν τα πρώτα που θα βίωναν το τέλος της υπηρεσίας τους στην Escher-Wyss. Ο Δρ. H. Schindler και ο W. Stoffel παραιτήθηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου ηγήθηκαν τότε οι Georg Sulzer και Alfred Schaffner. Ο Δρ. Schindler ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss για 28 χρόνια και είχε εργαστεί δίπλα στον Eugen Schwab για μια μεγάλη διάρκεια της θητείας του. Ο Peter Schmidheiny θα αναλάβει αργότερα ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Escher-Wyss, συνεχίζοντας την κυριαρχία της οικογένειας Schmidheiny στα στελέχη της εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αναδιάρθρωσης, αποφασίστηκε ότι η Escher-Wyss και η Sulzer θα επικεντρωθούν σε ξεχωριστούς τομείς της μηχανικής, με τα εργοστάσια της Escher-Wyss να εργάζονται κυρίως στην κατασκευή υδραυλικών σταθμών παραγωγής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων στροβίλων, αντλιών αποθήκευσης, μηχανών αναστροφής, συσκευών κλεισίματος και αγωγών, καθώς και ατμοστροβίλων, στροβιλοσυμπιεστών, συστημάτων εξάτμισης, φυγοκέντρων και μηχανημάτων για τη βιομηχανία χαρτιού και χαρτοπολτού. Η Sulzer θα επικεντρωνόταν στη βιομηχανία ψύξης καθώς και στην κατασκευή ατμολεβήτων και αεριοστροβίλων.

Την 1η Ιανουαρίου του 1968, η πρόσφατα αναδιοργανωμένη Sulzer Escher-Wyss AG βγήκε επισήμως στην αγορά, έχοντας εξορθολογιστεί, μια κίνηση που κρίθηκε απαραίτητη λόγω των πολλών μεγάλων εξαγορών. Σε αυτές, περιλαμβάνονταν μια στενή συνεργασίαμε την Brown Boveri, μια ομάδα ελβετικών εταιρειών ηλεκτρικής μηχανικής που είχαν επίσης εργαστεί για τους Ναζί, προμηθεύοντας τους Γερμανούς με υλικά για τα υποβρύχια που χρησιμοποιούσαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Brown Boveri είχε επίσης περιγραφεί ως «εργολάβος ηλεκτρικών ειδών που σχετίζονται με την άμυνα» και τα στελέχη της θεωρούσαν ότι οι συνθήκες του αγώνα εξοπλισμών του Ψυχρού Πολέμου ήταν επωφελείς για την επιχείρησή τους.

Η συγχώνευση και η αναδιοργάνωση αυτών των ελβετικών κολοσσών μηχανολογίας απέδωσε με μοναδικούς τρόπους. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 στη Γκρενόμπλ, οι Sulzer και Escher-Wyss χρησιμοποίησαν 8 συμπιεστές ψύξης για να δημιουργήσουν τόνους τεχνητού πάγου. Επίσης, το 1969, οι δύο εταιρείες ενώθηκαν για να βοηθήσουν στην κατασκευή ενός νέου επιβατηγού πλοίου με το όνομα Hamburg, το πρώτο πλοίο στον κόσμο που ήταν πλήρως κλιματιζόμενο χάρη στη συνεργασία Sulzer και Escher-Wyss.

Το 1967, ο Klaus Schwab εκτινάχθηκε επίσημα στη σκηνή της ελβετικής επιχειρηματικής κοινότητας, πρωτοστάτησε στη συγχώνευση μεταξύ Sulzer και Escher-Wyss, καθώς και στον σχηματισμό κερδοφόρων συμμαχιών, όπως με την Brown Boveri και άλλους. Τον Δεκέμβριο του 1967, ο Klaus θα μιλούσε στη Ζυρίχη μπροστά στους κορυφαίους ελβετικούς οργανισμούς μηχανικών, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της Ένωσης Εργοδοτών Ελβετικών Κατασκευαστών Μηχανών και Μετάλλων και της Ένωσης Ελβετικών Κατασκευαστών Μηχανών.

Στην ομιλία του, θα προέβλεπε σωστά τη σημασία της ενσωμάτωσης των υπολογιστών στη σύγχρονη ελβετική μηχανική, δηλώνοντας ότι: «Το 1971, προϊόντα που δεν κυκλοφορούν καν στην αγορά σήμερα είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν έως και το ένα τέταρτο των πωλήσεων αύριο. Αυτό απαιτεί από τις εταιρείες να ερευνούν συστηματικά πιθανές εξελίξεις και να εντοπίζουν κενά στην αγορά.

Σήμερα (σ.σ. 1971), 18 από τις 20 μεγαλύτερες εταιρείες στον κλάδο των μηχανημάτων μας διαθέτουν τμήματα σχεδιασμού στα οποία έχουν ανατεθεί τέτοιες εργασίες. Φυσικά, όλοι πρέπει να κάνουν χρήση των πιο πρόσφατων τεχνολογικών εξελίξεων, και οι υπολογιστές είναι ένα από αυτά. Οι πολλές μικρές και μεσαίες εταιρείες του κλάδου των μηχανών μας ακολουθούν το δρόμο της συνεργασίας ή χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ειδικών παρόχων υπηρεσιών επεξεργασίας δεδομένων».

Οι υπολογιστές και τα δεδομένα θεωρήθηκαν προφανώς σημαντικά για το μέλλον, σύμφωνα με τον Schwab, και αυτό προβλήθηκε περαιτέρω στην αναδιοργάνωση της Sulzer Escher-Wyss κατά τη συγχώνευσή της. Ο σύγχρονος ιστότοπος της Sulzer αντικατοπτρίζει αυτήν την αξιοσημείωτη αλλαγή κατεύθυνσης, δηλώνοντας ότι, το 1968: «Οι δραστηριότητες τεχνολογίας υλικών εντείνονται [από τη Sulzer] και αποτελούν τη βάση για προϊόντα ιατρικής τεχνολογίας. Η θεμελιώδης αλλαγή από μια εταιρεία κατασκευής μηχανών σε μια εταιρεία τεχνολογίας αρχίζει να γίνεται εμφανής».

Πράγματι, ο Klaus Schwab βοήθησε να μετατραπεί η Sulzer Escher-Wyss σε κάτι περισσότερο από έναν απλό γίγαντα μηχανουργίας, μετατρέποντας την σε μια εταιρεία τεχνολογίας που οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα σε ένα μέλλον υψηλής τεχνολογίας. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Sulzer Escher-Wyss άλλαξε και μία άλλη εστίαση της επιχείρησής προκειμένου να βοηθήσει στο να «δημιουργηθεί η βάση για προϊόντα ιατρικής τεχνολογίας», ένας τομέας που δεν είχε αναφερθεί προηγουμένως στους στόχους, είτε της Sulzer είτε της Escher-Wyss.

Αλλά η τεχνολογική πρόοδος δεν ήταν η μόνη αναβάθμιση που ήθελε να παρουσιάσει ο Klaus Schwab στη Sulzer Escher-Wyss. Επεδίωκε επίσης να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία σκεφτόταν το στιλ της διοίκησης της επιχείρησής της. Ο Schwab και οι στενοί του συνεργάτες πίεζαν για μια εντελώς νέα επιχειρηματική φιλοσοφίαπου θα επέτρεπε «σε όλους τους εργαζόμενους να αποδεχτούν ως ηθικό χρέος τους στόχους της εταιρείας, εξασφαλίζοντας της έτσι μια αίσθηση ευελιξίας».

Ο ίδιος ο Klaus άρχισε να αναδεικνύεται ως πιο ενεργό δημόσιο πρόσωπο στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Εκείνη την εποχή, η εταιρεία Sulzer Escher-Wyss άρχισε επίσης να ενδιαφέρεται περισσότερο να ασχοληθεί με τον Τύπο, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Τον Ιανουάριο του 1969, οι ελβετικοί γίγαντες διοργάνωσαν μια δημόσια συμβουλευτική συνάντηση με τίτλο «Ημέρα Ενημέρωσης της Βιομηχανίας Μηχανικής»,η οποία αφορούσε κυρίως ζητήματα σχετικά με τη διαχείριση της εταιρείας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο Schwab θα δήλωνε ότι οι εταιρείες που χρησιμοποιούν αυταρχικό στυλ διαχείρισης «δεν είναι σε θέση να ενεργοποιήσουν πλήρως το “ανθρώπινο κεφάλαιο”», ένα επιχείρημα που θα χρησιμοποιούσεσε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Πλουτώνιο και Πρετόρια

Η Escher-Wyss ήταν πρωτοπόρα σε μερικές από τις πιο σημαντικές τεχνολογίες στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως επισημαίνει το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ σε έγγραφό του για την «Υπερκρίσιμη ανάπτυξη του κύκλου Brayton CO2 (CBC)», μια συσκευή που χρησιμοποιείται σε υδροηλεκτρικούς και πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, «η Escher-Wyss ήταν η πρώτη που ανέπτυξε τη στροβιλομηχανή για συστήματα CBC, ξεκινώντας το 1939».

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι κατασκευάστηκαν 24 συστήματα, «με την Escher-Wyss να σχεδιάζει τους κύκλους μετατροπής ισχύος και να κατασκευάζει τις στροβιλομηχανές». Μέχρι το 1966, λίγο πριν από την είσοδο του Schwab στην Escher-Wyss και την έναρξη της συγχώνευσης με τη Sulzer, ο συμπιεστής ηλίου της Escher-Wyss είχε σχεδιαστεί για την La Fleur Corporation και συνέχισε την εξέλιξη της συσκευής Brayton Cycle Development. Αυτή η τεχνολογία εξακολουθούσε να είναι σημαντική για τη βιομηχανία όπλων μέχρι το 1986, με τα πυρηνικά μη επανδρωμένα αεροσκάφηνα είναι εξοπλισμένα με έναν πυρηνικό αντιδραστήρα κύκλου Brayton που ψύχεται με ήλιο.

Η Escher-Wyss είχε εμπλακεί με την κατασκευή και εγκατάσταση πυρηνικής τεχνολογίας τουλάχιστον ήδη από το 1962, όπως φαίνεται σε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια «διάταξη ανταλλαγής θερμότητας για ένα πυρηνικό εργοστάσιο» και ένα άλλο, από το 1966,για έναν «σταθμό αεριοστροβίλου πυρηνικού αντιδραστήρα με ψύξη έκτακτης ανάγκης». Μετά την αποχώρηση του Schwab από την Sulzer Escher-Wyss, η Sulzer θα βοηθούσε επίσης στην ανάπτυξηειδικών στροβιλοσυμπιεστών για εμπλουτισμό ουρανίου για την παραγωγή καυσίμων αντιδραστήρων.

Όταν ο Klaus Schwab προσχώρησε στη Sulzer Escher-Wyss το 1967 και ξεκίνησε την αναδιοργάνωση της σε εταιρεία τεχνολογίας, η εμπλοκή της Sulzer Escher-Wyss στις πιο σκοτεινές πτυχές της παγκόσμιας κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών έγινε αμέσως πιο έντονη. Πριν εμπλακεί ο Klaus, η Escher-Wyss είχε συχνά επικεντρωθεί στο να βοηθάει στο σχεδιασμό και την κατασκευή εξαρτημάτων για μη στρατιωτικές χρήσεις της πυρηνικής τεχνολογίας, π.χ. την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.

Ωστόσο, με την άφιξη του «πρόθυμου» Schwab ήρθε και η συμμετοχή της εταιρείας στην παράνομη διάδοση της τεχνολογίας πυρηνικών όπλων. Μέχρι το 1969, η ενσωμάτωση της Escher Wyss στην Sulzer ολοκληρώθηκε πλήρως και θα μετονομάζονταν σε Sulzer AG, αφαιρώντας το ιστορικό Escher-Wyss από το όνομά της.

Τελικά, αποκαλύφθηκε, χάρη σε μια ανασκόπηση και μία έκθεση από τις ελβετικές αρχές και έναν άνδρα ονόματι Peter Hug, ότι η Sulzer Escher-Wyss άρχισε κρυφά να προμηθεύεται και να κατασκευάζει βασικά μέρη για πυρηνικά όπλα κατά τη δεκαετία του 1960. Η εταιρεία, ενώ ο Schwab ήταν στο διοικητικό συμβούλιο, άρχισε επίσης να παίζει κρίσιμο ρόλο-κλειδί στην ανάπτυξη του παράνομου προγράμματος πυρηνικών όπλων της Νότιας Αφρικής κατά τα πιο σκοτεινά χρόνια του καθεστώτος του απαρτχάιντ. Ο Klaus Schwab ήταν ηγετική φυσιογνωμία στην ίδρυση μιας εταιρικής κουλτούρας που βοήθησε την Πρετόρια να κατασκευάσει έξι πυρηνικά όπλα και να συναρμολογήσει εν μέρει ένα έβδομο.

Στην έκθεση του,ο Peter Hug περιέγραψε το πώς η Sulzer Escher Wyss AG είχε προμηθεύσει κρίσιμα υλικά στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και ότι βρήκε στοιχεία για τον ρόλο της Γερμανίας στην υποστήριξη του ρατσιστικού καθεστώτος. Αποκάλυψε επίσης ότι η ελβετική κυβέρνηση «γνώριζε κάποιες παράνομες συμφωνίες, αλλά “τις ανεχόταν σιωπηλά”, ενώ υποστήριξε ενεργά ορισμένες από αυτές ή τις επέκρινε με μισή καρδιά». Η έκθεση του Hug τελικά οριστικοποιήθηκε σε ένα project με τίτλο: «Ελβετία και Νότια Αφρική 1948-1994 – Τελική Έκθεση του NFP 42+ που ανατέθηκε από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Συμβούλιο», η οποία συντάχθηκε και γράφτηκε από τον Georg Kreis και δημοσιεύτηκε το 2007.

Μέχρι το 1967, η Νότια Αφρική είχε κατασκευάσει έναν αντιδραστήρα ως μέρος ενός σχεδίου για την παραγωγή πλουτωνίου, το SAFARI-2, στο Πελιντάμπα, το κύριο πυρηνικό ερευνητικό κέντρο της Νότιας Αφρικής, το οποίο διευθύνεται από την South African Nuclear Energy Corporation. Το SAFARI-2 ήταν μέρος ενός έργου για την ανάπτυξη ενός αντιδραστήρα που θα μετριάζονταν από Βαρύ Ύδωρ και ο οποίος θα τροφοδοτείτο από φυσικό ουράνιο και θα ψύχονταν με νάτριο.

Αυτή η σύνδεση με την ανάπτυξη Βαρέος Ύδατος για τη δημιουργία ουρανίου, η ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί, επίσης με τη βοήθεια της Escher-Wyss, μπορεί να εξηγήσει το γιατί οι Νοτιοαφρικανοί έμπλεξαν αρχικά την Escher-Wyss. Αλλά μέχρι το 1969,η Νότια Αφρική εγκατέλειψε το έργο του αντιδραστήρα Βαρέος Ύδατος επειδή αποστράγγιζε πόρους από το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου που είχε ξεκινήσει για πρώτη φορά το 1967.

Το 1970, η Escher-Wyss ήταν σίγουρα βαθιά συνδεδεμένη με την πυρηνική τεχνολογία, όπως φαίνεται σε ένα αρχείοπου φυλάσσεται στο Landesarchivs Baden-Württemberg, στα κρατικά αρχεία του κρατιδίου Μπάντεν-Βούτεμπεργκ. Το αρχείο περιγράφει λεπτομέρειες μιας διαδικασίας δημόσιας προμήθειας και περιέχει πληροφορίες σχετικά με τις συζητήσεις ανάθεσης σε συγκεκριμένες εταιρείες που συμμετείχαν στην προμήθεια πυρηνικής τεχνολογίας και υλικών. Οι εταιρείες που αναφέρονται στο έγγραφο είναι οι NUKEM, Uhde, Krantz, Preussag, Escher-Wyss, Siemens, Rheintal, Leybold, Lurgi, και η περιβόητη Transnuklear.

Οι Ελβετοί και οι Νοτιοαφρικανοί είχαν στενή σχέση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ιστορίας, όταν δεν ήταν εύκολο για το βάναυσο καθεστώς της Νότιας Αφρικής να βρει στενούς συμμάχους. Μέχρι τις 4 Νοεμβρίου του 1977, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είχε θεσπίσει το ψήφισμα 418 που επέβαλε υποχρεωτικό εμπάργκο όπλων κατά της Νότιας Αφρικής, ένα εμπάργκο που δεν θα ακυρωνόταν πλήρως μέχρι το 1994.

Ο Georg Kreis επεσήμανε τα εξής στη λεπτομερή αξιολόγησή του για την έκθεση Hug: «Το γεγονός ότι οι αρχές υιοθέτησαν μια χαλαρή στάση ακόμη και μετά τον Μάιο του 1978 έρχεται στο προσκήνιο σε μια ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του Κινήματος κατά του Απαρτχάιντ και του DFMA τον Οκτώβριο/Δεκέμβριο του 1978. Όπως εξηγεί η μελέτη του Hug, το Κίνημα κατά του Απαρτχάιντ της Ελβετίας επεσήμανε τις γερμανικές αναφορές σύμφωνα με τις οποίες η Sulzer Escher-Wyss και μια εταιρεία που ονομάζεται BBC είχαν προμηθεύσει εξαρτήματα για το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου της Νότιας Αφρικής και σε επαναλαμβανόμενες πιστώσεις στην ESCOM, οι οποίες περιλάμβαναν επίσης σημαντικές συνεισφορές από ελβετικές τράπεζες.

Αυτοί οι ισχυρισμοί οδηγούν σε ερωτήματα για το εάν το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο –υπό το πρίσμα της θεμελιώδους υποστήριξης του εμπάργκο του ΟΗΕ, θα έπρεπε να υποκινήσει την Κεντρική Τράπεζα να σταματήσει να εγκρίνει πιστώσεις για την ESCOM στο μέλλον». Πράγματι, οι ελβετικές τράπεζες θα βοηθούσαν στη χρηματοδότηση της νοτιοαφρικανικής κούρσας για τα πυρηνικά και, μέχρι το 1986, η Sulzer Escher-Wyss παρήγαγε με επιτυχία ειδικούς συμπιεστές για εμπλουτισμό ουρανίου.

Η ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Το 1970, ο νεαρός Klaus Schwab έγραψε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ζήτησε βοήθεια για τη δημιουργία μίας «μη εμπορικής δεξαμενής σκέψης για Ευρωπαίους επιχειρηματικούς ηγέτες». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ήταν επίσης ο χορηγός των συνεδριάσεων, στέλνοντας τον Γάλλο πολιτικό Raymond Barre να ενεργήσει ως «πνευματικός μέντορας» του φόρουμ. Ο Barre, ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή Ευρωπαίος Επίτροπος για τις Οικονομικές και Δημοσιονομικές Υποθέσεις, θα γινόταν αργότερα πρωθυπουργός της Γαλλίας και θα κατηγορούντανότι έκανε αντισημιτικά σχόλια ενώ ήταν στην εξουσία.

Έτσι, το 1970, ο Schwab άφησε την Escher Wyss για να οργανώσει ένα συνέδριο διοίκησης επιχειρήσεων δύο εβδομάδων. Το 1971, η πρώτη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ –που τότε ονομαζόταν Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διαχείρισης– συγκλήθηκε στο Νταβός της Ελβετίας. Περίπου 450 συμμετέχοντες από 31 χώρες συμμετείχαν στο πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διοίκησης του Schwab, που αποτελούνταν κυρίως από διευθυντές διαφόρων ευρωπαϊκών εταιρειών, πολιτικούς και ακαδημαϊκούς των ΗΠΑ. Το φόρουμ σημείωσε επιτυχία υπό την οργάνωση του Klaus Schwab και της γραμματέος του, Hilde Stoll, που αργότερα, την ίδια χρονιά, θα γινόταν η σύζυγος του Schwab.

Το ευρωπαϊκό συμπόσιο του Klaus δεν ήταν μια πρωτότυπη ιδέα. Όπως ανέφερεο συγγραφέας Ganga Jey Aratnam το 2018: «Το “Πνεύμα του Νταβός” του Klaus Schwab ήταν επίσης το “Πνεύμα του Χάρβαρντ”. Και δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι το διάσημο πανεπιστήμιο είχε υποστηρίξει την ιδέα ενός συμποσίου. Ο εξέχων οικονομολόγος του Χάρβαρντ, John Kenneth Galbraith, υποστήριζε πάντα την εύπορη κοινωνία καθώς και τις ανάγκες σχεδιασμού του καπιταλισμού και την προσέγγιση Ανατολής και Δύσης».

Ήταν επίσης αλήθεια ότι, όπως τόνισε και ο Aratnam, δεν ήταν η πρώτη φορά που το Νταβός φιλοξενούσε τέτοιες εκδηλώσεις. Μεταξύ 1928 και 1931, τα Συνέδρια του Πανεπιστημίου του Νταβός έλαβαν χώρα στο Hotel Belvédère, εκδηλώσεις που συνιδρύθηκαν από τον Albert Einstein και σταμάτησαν μόνο από τη Μεγάλη Ύφεση και την απειλή του επικείμενου πολέμου.

Η Λέσχη της Ρώμης και το WEF

Η ομάδα με τη μεγαλύτερη επιρροή που ώθησε τη δημιουργία του συμποσίου του Klaus Schwab ήταν η Λέσχη της Ρώμης, μια δεξαμενή σκέψης με επιρροή στην επιστημονική και οικονομική ελίτ που αντικατοπτρίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης ενός μοντέλου παγκόσμιας διακυβέρνησης με επικεφαλής μία τεχνοκρατική ελίτ. Η Λέσχη ιδρύθηκε το 1968 από τον Ιταλό βιομήχανο Aurelio Peccei και τον Σκωτσέζο χημικό Alexander King κατά τη διάρκεια μιας ιδιωτικής συνάντησης σε μια κατοικία που ανήκε στην οικογένεια Rockefeller, στο Bellagio της Ιταλίας.

Ανάμεσα στα πρώτα επιτεύγματα της ήταν ένα βιβλίο του 1972 με τίτλο The Limits to Growth, που επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον παγκόσμιο υπερπληθυσμό, προειδοποιώντας ότι «αν τα καταναλωτικά πρότυπα του κόσμου και η αύξηση του πληθυσμού συνέχιζαν με τους ίδιους υψηλούς ρυθμούς της εποχής, η γη θα έφτανε τα όριά της μέσα σε έναν αιώνα». Στην τρίτη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το 1973, ο Peccei εκφώνησε μια ομιλία συνοψίζοντας το βιβλίο, το οποίο ο ιστότοπος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ θυμάται ότι ήταν το χαρακτηριστικό γεγονός αυτής της ιστορικής συνάντησης. Την ίδια χρονιά, η Λέσχη της Ρώμης θα δημοσιεύσει μια έκθεση που περιέγραφε λεπτομερώς ένα «προσαρμοστικό» μοντέλο για την παγκόσμια διακυβέρνηση που θα χώριζε τον κόσμο σε δέκα, διασυνδεδεμένες οικονομικές/πολιτικές περιοχές.

Η Λέσχη της Ρώμης ήταν επί μακρόν αμφιλεγόμενη για την εμμονή της στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και σε πολλές από τις προηγούμενες πολιτικές της, τις οποίες οι επικριτές της περιέγραψαν ως επηρεασμένες από την Ευγονική και τη Νεομαλθουσιανή. Ωστόσο, στο περίφημο Βιβλίο του 1991 της Λέσχης, Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση, υποστηρίχθηκε ότι τέτοιες πολιτικές θα μπορούσαν να κερδίσουν λαϊκή υποστήριξη εάν οι μάζες ήταν σε θέση να τις συνδέσουν με μια υπαρξιακή μάχη ενάντια σε έναν κοινό εχθρό.

Για το σκοπό αυτό, η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση περιείχε ένα απόσπασμα με τίτλο «Ο κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο άνθρωπος», το οποίο αναφέρει τα εξής: «Αναζητώντας έναν κοινό εχθρό εναντίον του οποίου μπορούμε να ενωθούμε, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και άλλα παρόμοια, θα ταίριαζαν απόλυτα στη συνολική εικόνα.

Στο σύνολό τους και στις αλληλεπιδράσεις τους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν μια κοινή απειλή που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Καθορίζοντας όμως αυτούς τους κινδύνους ως εχθρούς, πέφτουμε στην παγίδα, για την οποία έχουμε ήδη προειδοποιήσει τους αναγνώστες, δηλαδή να μπερδεύουμε τα συμπτώματα με τις αιτίες. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση στις φυσικές διεργασίες και μόνο μέσω αλλαγής των στάσεων και της συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός λοιπόν είναι η ίδια η ανθρωπότητα».

Τα τελευταία χρόνια, η ελίτ που κυριαρχεί στη Λέσχη της Ρώμης και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υποστήριξε συχνά ότι οι μέθοδοι ελέγχου του πληθυσμού είναι απαραίτητες για την προστασία του περιβάλλοντος. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ θα χρησιμοποιούσε παρομοίως τα ζητήματα του κλίματος και του περιβάλλοντος ως μέσο για να προωθήσει, ως απαραίτητες, κατά τα άλλα αντιδημοφιλείς πολιτικές, όπως αυτές της Μεγάλης Επαναφοράς.

Το παρελθόν ως πρόλογος

Από την ίδρυση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Klaus Schwab έχει γίνει ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο και η Μεγάλη Επαναφορά του έχει καταστήσει πιο σημαίνοντα από ποτέ τον έλεγχο από τον άνθρωπο που κάθεται στον θρόνο της παγκοσμιοποίησης.

Δεδομένου του εξέχοντος ρόλου του στην εκτεταμένη προσπάθεια να μεταμορφωθεί κάθε πτυχή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, η ιστορία του Klaus Schwab ήταν δύσκολο να ερευνηθεί. Όταν αρχίσετε να σκάβετε στην ιστορία ενός ανθρώπου όπως ο Schwab, ο οποίος βρίσκεται πιο ψηλά από άλλους της σκιώδους ελίτ που κινούν τα νήματα, σύντομα θα διαπιστώσετε ότι πολλές πληροφορίες έχουν αποκρυφτεί ή αφαιρεθεί. Ο Klaus είναι κάποιος που θέλει να μείνει κρυμμένος στις σκιώδεις γωνιές της κοινωνίας και που θα επιτρέψει στον μέσο άνθρωπο να δει μόνο μια καλοπαρουσιασμένη κατασκευή της επιλεγμένης του περσόνας.

Είναι ο πραγματικός Klaus Schwab μια ευγενική ηλικιωμένη φιγούρα ενός θείου που επιθυμεί να κάνει καλό για την ανθρωπότητα ή είναι πραγματικά γιος ενός συνεργάτη των Ναζί που χρησιμοποίησε τη δουλεία σκλάβων και βοήθησε τις προσπάθειες των Ναζί να αποκτήσουν την πρώτη ατομική βόμβα;

Είναι ο Klaus ο έντιμος διευθυντής επιχειρήσεων που πρέπει να εμπιστευτούμε για τη δημιουργία μιας δικαιότερης κοινωνίας και χώρων εργασίας για τον απλό άνθρωπο ή είναι το άτομο που βοήθησε την Sulzer Escher-Wyss σε μια τεχνολογική επανάσταση, η οποία οδήγησε με το ρόλο της στην παράνομη δημιουργία πυρηνικών όπλων για το ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής;

Τα στοιχεία που κοίταξα δεν υποδεικνύουν έναν ευγενικό άνθρωπο, αλλά μάλλον ένα μέλος μιας πλούσιας, καλά δικτυωμένης οικογένειας που έχει ιστορικά συμβάλλει στη δημιουργία όπλων μαζικής καταστροφής για επιθετικές, ρατσιστικές κυβερνήσεις.

Όπως είπε ο Klaus Schwab το 2006, «Η γνώση θα είναι σύντομα διαθέσιμη παντού, την αποκαλώ “γκουγκλοποίηση” της παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι αυτό που ξέρατε πια. Είναι ο τρόπος που το χρησιμοποιείτε. Πρέπει να είστε ο ρυθμιστής του ρυθμού». Ο Klaus Schwab θεωρεί τον εαυτό του ρυθμιστή και κορυφαίο παίκτη και πρέπει να πούμε ότι τα προσόντα και η εμπειρία του είναι εντυπωσιακά.

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την εξάσκηση αυτού που κηρύττετε, ο Klaus έχει αποκαλυφθεί. Μία από τις τρεις μεγαλύτερες προκλήσεις στη λίστα προτεραιοτήτων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ είναι η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ωστόσο, ούτε ο Klaus Schwab ούτε ο πατέρας του, Eugen, ανταποκρίθηκαν στις ίδιες αρχές όταν εργάζονταν. Ακριβώς το αντίθετο.

Τον Ιανουάριο του 2021, ο Klaus Schwab ανακοίνωσε ότι είναι η χρονιά που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και οι σύμμαχοί του πρέπει να «ξανοικοδομήσουν την εμπιστοσύνη» με τις μάζες. Ωστόσο, εάν ο Schwab συνεχίσει να κρύβει την ιστορία του και τις διασυνδέσεις του πατέρα του με την «Εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία Μοντέλου» που ήταν η Escher-Wyss κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940, τότε οι άνθρωποι θα έχουν βάσιμους λόγους να μην εμπιστεύονται τα υποκείμενα κίνητρα της υπερβολικά αντιδημοκρατικής του αντζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς.

Στην περίπτωση των Schwabs, τα στοιχεία δεν δείχνουν απλώς κακές επιχειρηματικές πρακτικές ή κάποιου είδους παρεξηγήσεις της πραγματικότητας. Αντίθετα, η ιστορία της οικογένειας Schwab αποκαλύπτει τη συνήθεια να συνεργάζεται με γενοκτόνους δικτάτορες για τα βασικά κίνητρα του κέρδους και της εξουσίας. Οι Ναζί και το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής είναι δύο από τα χειρότερα παραδείγματα ηγεσίας στη σύγχρονη πολιτική, ωστόσο, οι Schwabs προφανώς δεν μπορούσαν ή δεν το έβλεπαν αυτό εκείνη την εποχή.

Στην περίπτωση του ίδιου του Klaus Schwab, φαίνεται ότι βοήθησε στο ξέπλυμα λειψάνων της ναζιστικής εποχής, δηλαδή των πυρηνικών φιλοδοξιών και των φιλοδοξιών του για τον έλεγχο του πληθυσμού, ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια μιας βαθύτερης ατζέντας. Ενώ υπηρετούσε ως ηγετική μορφή στη Sulzer Escher Wyss, η εταιρεία προσπάθησε να βοηθήσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του καθεστώτος της Νότιας Αφρικής, της τότε πιο ναζιστικής κυβέρνησης στον κόσμο, διατηρώντας την κληρονομιά της ναζιστικής εποχής της Escher Wyss.

Στη συνέχεια, μέσω του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Schwab βοήθησε στην αποκατάσταση των πολιτικών ελέγχου του πληθυσμού που επηρεάστηκαν από την Ευγονική κατά την περιόδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μία εποχή που οι αποκαλύψεις των ναζιστικών θηριωδιών έφεραν γρήγορα την ψευδο-επιστήμη σε μεγάλη ανυποληψία. Υπάρχει κάποιος λόγος να πιστεύουμε ότι ο Klaus Schwab, όπως είναι σήμερα, έχει αλλάξει ούτως ή άλλως; Ή εξακολουθεί να είναι το δημόσιο πρόσωπο μιας προσπάθειας δεκαετιών για να διασφαλιστεί η επιβίωση μιας πολύ παλιάς ατζέντας;

Το τελευταίο ερώτημα που πρέπει να τεθεί σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τις ενέργειες του Schwab, μπορεί να είναι το πιο σημαντικό για το μέλλον της ανθρωπότητας: Προσπαθεί ο Klaus Schwab να δημιουργήσει την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση ή προσπαθεί να δημιουργήσει το Τέταρτο Ράιχ;

*Ο Johnny Vedmore είναι ένας ανεξάρτητος ερευνητής δημοσιογράφος και μουσικός από το Κάρντιφ της Ουαλίας. Το έργο του στοχεύει να εκθέσει τους ισχυρούς ανθρώπους που παραβλέπονται από άλλους δημοσιογράφους και να φέρει νέες πληροφορίες στους αναγνώστες του.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ Η PLANΔΗΜΙΑ

SHARE

Περισσότερα

Γράφει η Nicole Hong

New York Times> Ράβδοι χρυσού και κρέας Halal- Στα άδυτα της εισαγγελικής έρευνας για τους Menendez

Καθώς το σχέδιό τους διευρύνονταν, όπως λένε οι εισαγγελείς, διέγραφαν όλο και περισσότερα κείμενα και emails
Γράφει ο Walt Hickey

Business Insider> Μην παραμυθιάζεστε, είναι απολύτως πιθανό ο Donald Trump να κερδίσει τις εκλογές

Στην ουσία μιλάμε για 21.000 ανθρώπους που θα αντέστρεφαν τις ψήφους τους του 2020
Δημοσίευμα Bloomberg

Λίγο πριν την καταιγίδα> Ακόμη και η FED περικόπτει θέσεις εργασίας!

Για πρώτη φορά σε περισσότερο από μια δεκαετία
Γράφει ο Matt Egan/CNN Business

H Aμερικανική Κυβέρνηση ακουμπάει τη Χρεοκοπία

Ποιους θα χτυπήσει, τι σημαίνει για τη Wall Street
Γράφει ο Matt Phillips

Axios> Γιατί πολλοί οικονομολόγοι συνεχίζουν να επιμένουν ότι η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας είναι πιθανό σενάριο

Η πρόσφατη αυστηροποίηση των κριτηρίων δανείων είναι ήδη συνεπής με ιστορικά επεισόδια ύφεσης, έγραψαν οι αναλυτές της BNP Paribas
Breaking News

Bob Menendez> Ένας ακόμη φίλος της Ελλάδας για τα σίδερα!

Η Nadine πίστεψε ότι χτύπησε φλέβα αλλά μπορεί να καταλήξουν πακέτο στη φυλακή
MORE NEWS DESK

MAGAZINE

Ακόμη και οι θαμώνες του Βάρσου που εμπιστεύονται τη Καθημερινή συνειδητοποιούν ότι κάτι συμβαίνει στον πλανήτη
Οι συμπτώσεις είναι πλέον τόσες πολλές για να είναι απλές συμπτώσεις
MORE MAGAZINE