Tel Aviv, 25 Aπριλίου 2022. Επιστροφή στο ξενοδοχείο μετά από τη συνάντηση με τον πιο χαμογελαστό άνθρωπο στο Ισραήλ ο οποίος είναι ένας ξεχωριστός Έλληνας που διαπρέπει εδώ. Η λεγόμενη δημοσιογραφική πιάτσα στην Αθήνα γνωρίζει πολύ καλά τον Αχιλλέα Πεκλάρη ο οποίος πηγαινοερχόταν στο Ισραήλ για πάνω από 20 χρόνια ώσπου αποφάσισε-ήταν και η ζωή που τα έφερε-να μείνει μόνιμα εδώ τα τελευταία 5 χρόνια.
Για τον Αχιλλέα μας είχε μιλήσει μια κοινή φίλη, η Βεατρίκη Αρχιμανδρίτη, η οποία μας έδωσε το πιο ακριβές προφίλ ενός ταλαντούχου ανθρώπου με μια θαυμαστή ικανότητα προσαρμογής κάτω από οποιασδήποτε συνθήκες αρκεί αυτές να σέβονται τους κώδικες της δικής του αξιοπρέπειας. Ήταν μάλλον αυτοί οι κώδικες οι οποίοι τον έκαναν να πετάξει νωρίς το κοστούμι και τη γραβάτα του πολιτικού συντάκτη στην Ελλάδα (κάλυπτε ΠΑΣΟΚ για ένα φεγγάρι) και το μόνο που κράτησε ήταν η αποχαιρετιστήρια “γνωμάτευση” του Αθανάσιου Τσαλδάρη ο οποίος όταν μάζεψε τους πολιτικούς συντάκτες τους είπε
–Να μην λησμονείτε ποτέ ότι η μόνη έννοια ενός πολιτικού είναι η επανεκλογή του!
Ο Αχιλλέας εκεί γύρω στα 24 εργάζονταν στην Αθηναική του Καρατζαφέρη όταν μια επαγγελματική αποστολή τον έφερε στο Ισραήλ. Θυμάται ήταν Δεκέμβρης μήνας και είχε φύγει από την Ελλάδα με βαρύ χειμώνα. Όταν προσγειώθηκε στο Ben Gurion o επόμενος προορισμός ήταν το Eilat, η μοναδική πόλη του Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα στο νότο τις ερήμου Negev.
Ξύπνησε το πρωί στο ξενοδοχείο με σχεδόν 30 βαθμούς Κελσίου και ήδη είχε αρχίσει να αισθάνεται ευτυχισμένος.
Το ένστικτο, η διαίσθηση, όπως θέλετε πείτε το, τον έκανε να θέλει να επιστρέφει διαρκώς εδώ, στη Holyland. Στη διάρκεια εκείνου του ταξιδιού θα είχε τη πρώτη επαφή τη ζωή στα Κibbutz. Ο προορισμός του θα ήταν το Kibbutz Yotvata.
Το Kibbutz Yotvata βρίσκεται στη κοιλάδα Arabah στη νότια έρημο Negev. Το Yotvata διατηρεί τη συνεταιριστική της κοινότητα, όπου οι περισσότεροι ενήλικες κάτοικοι εργάζονται στο kibbutz στην παραγωγή, τις υπηρεσίες ή την εκπαίδευση. Τα έσοδα κατανέμονται ισόποσα μεταξύ των μελών ανεξάρτητα από τη θέση τους, σύμφωνα με την ιδέα ο καθένας δίνει όσο μπορεί και παίρνει όσα χρειάζεται.
O Aχιλλέας θα έδινε τον καλύτερο εαυτό του. Έτσι κάνει πάντα με ότι καταπιάνεται από αγάπη και μεράκι. Οργανωτικός και μεθοδικός, χαμογελαστός πάντα. Αρκετά χρόνια αργότερα εκείνη η πρώτη επαφή με τη ζωή στο kibbutz θα ήταν καθοριστική για τη ζωή του.
Βρισκόμαστε στο 2012. Ο Αχιλλέας έμενε στα Εξάρχεια. Μνημόνια, διαδηλώσεις, κοινωνική έκρηξη. Ένα κράτος που επιχειρεί να αναγεννηθεί 200 και πλέον χρόνια από τις στάχτες του και ποτέ δεν τα καταφέρνει.
Αλλά ίσως περισσότερο από την οικονομική κρίση να ήταν η απώλεια του πατέρα του στα 13 του χρόνια που όρισε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή του Αχιλλέα. Ένιωθε ότι έπρεπε να τα ζήσει όλα τώρα καθώς είχε συνειδητοποιήσει ότι η αυλαία της ζωής δεν περνάει από το χέρι μας. Αφού είχε φύγει για περίπου ένα χρόνο από την Αθήνα και ζούσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Σύρο, συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ νωρίς για να ζήσει μία ήσυχη ζωή συνταξιούχου σε ένα ελληνικό νησί παρότι εδώ και φίλους είχε και μουσική μπάντα μια και ο Αχιλλέας είναι και εξαίρετος μουσικός που δρέπει δάφνες εδώ- εκτός από δημοσιογράφος και ηθοποιός πλέον στο Ισραήλ. Αλλά γι΄αυτή του τη τελευταία ιδιότητα θα μιλήσουμε στο μέλλον με κάποια άλλη αφορμή.
Η μουσική μπάντα του Αχιλλέα ονομάζεται Achilles & the Philoxenia και μπορείτε να τη δείτε σε ενεργό δράση που λέμε στα παρακάτω video.
Kαθώς βρισκόταν στη Σύρο τηλεφώνησε λοιπόν σε μία φίλη του Κύπρια που εξακολουθούσε να εργάζεται στο kibbutz. Τη ρώτησε εάν μπορούσε να εργαστεί εκ νέου εκεί.
–Φυσικά του είπε. Σε εκτιμούν όλοι εδώ και είσαι ευπρόσδεκτος. Σε περιμένουμε με χαρά…
Τον Ιανουάριο του 2013 πήρε το αεροπλάνο για μια ακόμη φορά με προορισμό το Ισραήλ και το Kibbutz Yotvata. Για μια ακόμη φορά θα έδινε το καλύτερό του εαυτό. Ο Αχιλλέας μόνος του “γεμίζει” το χώρο. Στο μεταξύ φροντίζει να μαθαίνει διαρκώς. Ήθελε να μάθει τα πάντα για τη λειτουργία του Kibbutz και φρόντιζε κάθε φορά να εμπλουτίζει τις γνώσεις του. Συναντήθηκε πολλές φορές με του Ιδρυτές του που ήταν άνω των 80 χρόνων. Άνθρωποι σοφοί και γεμάτοι εμπειρίες μια και από εδώ είχαν περάσει όλες οι φυλές του κόσμου, νέοι άνθρωποι που ήθελαν να έχουν βιωματική εμπειρία από το Kibbutz.
H εργασία στο Kibbutz έδωσε τη δυνατότητα στον Αχιλλέα να μείνει στο Ισραήλ αντί για 3 μήνες άλλους 6. Οι Ιδρυτές τον ήθελαν μόνιμα εκεί αλλά κι αυτό δεν ήταν αρκετό για να μπορέσει να μείνει στο Ισραήλ. Μετά τους 9 μήνες έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Έτσι και έκανε. Μόνο που καθώς επέστρεφε θα κρατούσε στη μνήμη του εκτός από τις εμπειρίες στο Kibbutz και την ανάμνηση ενός γλυκού, όμορφου και ευαίσθητου κοριτσιού που είχε γνωρίσει στη διάρκεια της παραμονής του εδώ. Της Natalie. Ο μπαμπάς της είναι Γερμανοπολωνός Εβραίος και η μητέρα της Αγγλίδα Εβραία.
Eπέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάστηκε εκ νέου σαν δημοσιογράφος αλλά είχε αρχίσει να τον πνίγει η ατμόσφαιρα των Μνημονίων που γινόταν όλο και πιο βαριά.
Ώσπου το καλοκαίρι του 2017 και καθώς έμεινε στα Εξάρχεια χτύπησε το κινητό του. Ήταν η Natalie η οποία του είπε ότι θα ερχόταν στην Αθήνα με τελικό προορισμό την Πάρο. Τον ρώτησε εάν ήθελε να συναντηθούν. Αυτό ήταν.
Η Nataly θα γινόταν η γυναίκα του και όπως όλα δείχνουν η γυναίκα της ζωής του κάτι που τους ευχόμαστε. Ο Αχιλλέας τα 5 τελευταία χρόνια μένει μόνιμα στο Ισραήλ και συγκεκριμένα στο Ein Hayam και είναι ευτυχισμένος καθώς ασχολείται με δύο αγαπημένα του πάθη. Τη μαγειρική και τη μουσική.
Λησμονήσαμε να σας πούμε ότι τη περίοδο 2007-2009 είχε βρεθεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Εδώ θα έκανε τα πορτραίτα ζωής ανθρώπων όλων των χρωμάτων, της elite αλλά και του περιθωρίου. Θα έμπαινε στις ζωές τους, θα άνοιγε τα ψυγεία τους, θα κοίταζε κάτω από τις κρεβατοκάμαρές τους, για να εμπνευστεί και να γράψει γι΄αυτούς.
Στην συνέχεια από την ΕΣΤΙΑ θα κυκλοφορούσε το βιβλίο των εμπειριών και των προσώπων της Νέας Υόρκης με τον τίτλο Hopes, dreams and hard times με κείμενα του Αχιλλέα και εξαιρετικά φωτογραφικά πορτραίτα του Αλέξανδρου Λαμπροβασίλη.
Το πορτραίτο του Αχιλλέα συνεχίζεται καθημερινά στη πραγματική ζωή εδώ στο Ισραήλ όπου έγινε δεκτός χάρη στο χαμόγελό του, την εντιμότητά του, την αξιοπρέπειά του και τα μοναδικά ταλέντα του…
