«Από όλες τις φρικτές, φρικιαστικές νότες του καημού», έγραψε ο αγαπημένος μου Άγγλος ποιητής, ο Lord Byron, «Πιο θλιβερό από τα τραγούδια της κουκουβάγιας ή την έκρηξη του μεσάνυχτα. Είναι αυτή η παράξενη φράση, «Σου το είπα-I told you so».
Ή, για να βάλουμε αυτές τις λέξεις στη σύγχρονη αμερικανική καθομιλουμένη: Σε κανέναν δεν αρέσει ένας έξυπνος κουμπάρος τη Δευτέρα το πρωί-γράφει στη New York Post, ο Piers Morgan.
Αλλά μερικές φορές, οι λέξεις «σας το είπα» πρέπει να ειπωθούν για να εκτεθούν εκείνοι που είδαν τα ίδια φρικτά, φρικτά σημάδια θλίψης – και απέτυχαν να μιλήσουν.
(Εμείς στην Ελλάδα έχουμε πάρει μια γερή δόση της άθλιας υποκρισίας των δημοσιογράφων στον καιρό της planδημίας)
Τα αμερικανικά κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατασπαράζουν αυτή τη στιγμή τη γνωστική παρακμή του Προέδρου Βiden, όπως οι αρπακτικές ύαινες πάνω στο φρεσκοκομμένο κουφάρι ενός εξαθλιωμένου ηλικιωμένου βουβάλου.
Στην πραγματικότητα, από το ναυάγιο του debate οι κυρίως φιλελεύθεροι, υπερασπιστές των Δημοκρατικών δημοσιογράφοι του έθνους ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος μπορεί να ακούγεται πιο ψεύτικα, σοκαρισμένος, τρομοκρατημένος και ακατανόητος για τη φυσική και ψυχική κατάσταση του προέδρου τους.
Για την οποία αναρωτιέμαι, ο Biden ήταν έκπληξη για σας;
Όλοι ΔΕΝ είχατε ιδέα ότι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα ασυνάρτητο, μπερδεμένο εικονικό ζόμπι που ανακατεύεται με ρυθμό σαλιγκαριού και μετά βίας θυμάται τι μέρα είναι;
Με όλο τον σεβασμό προς τους αξιότιμους συναδέλφους μου στα μέσα ενημέρωσης, όλοι γνώριζαν την αλήθεια για τη ραγδαία επιδεινούμενη φυσική κατάσταση του Βiden και την ξεκάθαρη πρώιμη άνοια του εδώ και αρκετά χρόνια, επειδή τους έδειχνε κυριολεκτικά τα συμπτώματα σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Όταν δεν έχει πρόσωπου cartoon στη σκηνή, σκοντάφτει στα σκαλιά του Air Force One ή πέφτει από το ποδήλατό του, ξεχνάει ονόματα, λέει ακατανόητες ασυναρτησίες, εκτοξεύει κραυγαλέα, εύκολα αποδείξιμα ψέματα και εξαπολύει έναν ατελείωτο καταρράκτη λεκτικών γκαφών. Κάποια ασήμαντα, όπως το να αποκαλεί επανειλημμένα την αντιπρόεδρό του «President Harris», άλλα πολύ πιο σοβαρά και δυνητικά επικίνδυνα, όπως ο υπόσχεση στρατιωτικής απάντησης των ΗΠΑ εάν η Κίνα εισβάλει στην Ταϊβάν.
Και σε αντίθεση με εκείνους που επέλεξαν να κοιτάξουν από την άλλη πλευρά ή να αρνηθούν αυτά που είδαν και άκουσαν, τα έχω τεκμηριώσει στις εβδομαδιαίες μου στήλες της New York Post.
Για παράδειγμα, τον Μάρτιο του 2022, αφότου ο Biden έκανε μια σειρά από τρελές δηλώσεις γύρω από την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία, οι οποίες έπρεπε να αποσυρθούν άμεσα και ανειλικρινά από ξέφρενους βοηθούς του Λευκού Οίκου — συμπεριλαμβανομένης μιας στην οποία είπε ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin έγραψα: «Ο Joe Biden δείχνει όλο και πιο ανησυχητικά σημάδια γνωστικής έκπτωσης που σχετίζεται με την ηλικία. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Αμερική και τον κόσμο, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.
Όπως είναι ο αξιοθρήνητος τρόπος με τον οποίο οι Δημοκρατικοί και πολλά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις τρομερές του γκάφες και να μιλήσουν για την υποτιθέμενη επιβλητική ηγεσία του. Είναι τόσο απελπισμένοι να τον παρουσιάσουν ως το ήρεμο, έξυπνο, σοφό και με γνώμονα τα γεγονότα αντίδοτο στον προκάτοχό του Donald Trump, που δεν μπορούν να δουν το ναυάγιο μπροστά στα μάτια τους. Ή το βλέπουν αλλά επιλέγουν να το αγνοήσουν».
Τον Δεκέμβριο του 2023, απάντησε σε έναν δημοσιογράφο που του φώναξε: «Κ. Πρόεδρε, γιατί χάνεις από τον Τrump στις δημοσκοπήσεις;» λέγοντας: «Διαβάζεις λάθος δημοσκοπήσεις!»
Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος καθώς ένα τυχαίο όχημα έπεσε κατά λάθος στην προεδρική αυτοκινητοπομπή του.
Έγραψα: «Η προεδρία του Biden έχει γίνει ένα αργό τροχαίο δυστύχημα. Αυτό που είναι ανεξήγητο είναι γιατί οι Δημοκρατικοί φαίνονται τόσο αποφασισμένοι να σταθούν στο πλευρό ενός ηγέτη που έχει γίνει όχι απλώς εθνικό αλλά παγκόσμιο αστείο».
Αυτό ήταν πριν από έξι μήνες.
Τον Ιανουάριο του 2024, αφού πάλεψε αμήχανα να πει «Αμερική», βροντοφωνάζοντας, «Μην τα βάζεις με το uhhiminauhwemerica», έγραψα: «Τελικά, και το πιο καταδικαστικό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν πίσω στην προχωρημένη του ηλικία και τα φανερά γηρατιά του. Όταν δεν μπορείτε καν να προφέρετε το όνομα της χώρας που υποτίθεται ότι κυβερνάτε, είναι ώρα να φύγετε».
Και τον περασμένο μήνα, όταν ο Obama χρειάστηκε να τον οδηγήσει από το χέρι έξω από μια σκηνή σε έναν έρανο στο Λος Άντζελες, έγραψα: «Η αρπαγή του Βiden δεν ήταν απλώς η στιγμή ενός ηλικιωμένου, ήταν η στιγμή που όλοι συνειδητοποίησαν ότι ο πρόεδρος είναι ακατάλληλος για το γραφείο. Αυτός ήταν ένας κάποτε πολύ εύγλωττος, γρήγορος, φλογερός γερουσιαστής που τώρα μετά βίας μπορεί να μιλήσει χωρίς να λέει ασυναρτησίες, ούτε να περπατάει πιο γρήγορα από ένα σαλιγκάρι και που συνεχώς πέφτει ή ξεχνάει τι υποτίθεται ότι κάνει ή λέει. ”
Έπειτα ήρθε το debate και όλοι οι ξαπλωμένοι δημοσιογράφοι – που είχαν σκύψει τόσο πολύ προς τα πίσω για να εμποδίσουν τον αμερικανικό λαό να μάθει την αλήθεια για τον πρόεδρό του, που εκπλήσσομαι που δεν έπαθαν κάτι οι σπόνδυλοί τους – ξαφνικά βρήκαν τα μάτια, τα αυτιά και τις φωνές τους.
Οπότε ναι, σας το είπα.
Όπως και άλλοι που για χρόνια το έλεγαν.
Και ήμασταν επώνυμοι ψεύτες, τρομοκράτες και κομματικοί φιλορεπουμπλικανοί χάκερ που προσπαθούσαν να αποσπάσουν την προσοχή από την πραγματική ιστορία – τον Trump.
Τώρα εκείνοι που φώναξαν πιο δυνατά για το ότι ο Βiden είναι κατάλληλος και καλά για το αξίωμα είναι οι ίδιοι που σήμερα ουρλιάζουν πιο δυνατά για το γιατί πρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα του 2024 επειδή δεν είναι καλά και δεν είναι κατάλληλος για το αξίωμα.
Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι νοιάζονται για την υγεία του ή θέλουν να είναι επιτέλους ειλικρινείς σχετικά με αυτή στον αμερικανικό λαό, αλλά επειδή έχουν καθυστερήσει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορεί να νικήσει τον Donald Trump.
Ήταν μια αποκρουστική συνωμοσία συμπαιγνίας και για να δανειστώ τα λόγια του Lord Byron, τα κροκοδείλια δάκρυά τους είναι «horrid and hideous».
