Kυβερνήσεις διαταραγμένων προσωπικοτήτων σκορπούν τον όλεθρο στον ευρωπαϊκό πληθυσμό υπηρετώντας στις εντολές ενός μη εκλεγμένου κέντρου εξουσίας το οποίο λειτουργεί ως εργολάβος μιας χούφτας οικογενειών που τους ανήκε, η ανήκει ή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τους ανήκει ο κόσμος.

By Benjamin Guggenheim, Isidor Straus  and Jacob Astor

Διάχυτη επιθυμία των εν λόγω οικογενειών ήταν ο έλεγχος και η μείωση του πληθυσμού γεγονός που ποτέ δεν έκρυψαν αλλά μεθόδευσαν συστηματικά σχεδόν δύο αιώνες και πλέον ελέγχοντας σχεδόν κάθε πτυχή του δυτικού τρόπου ζωής.

Καθώς η ανάπτυξη και η αύξηση του πληθυσμού συμβάδιζε με την έκρηξη του εθνικού χρέους των κρατών η επιλογή της διαρκούς εκτύπωσης πληθωριστικού χρήματος το οποίο δεν ανταποκρίνονταν σε κανενός είδους αντίκρυσμα σε χρυσό ή στις δυνατότητες παραγωγής του εκάστοτε κράτους οδηγούσε στο σκάσιμο της λεγόμενης φούσκας του παγκοσμίου χρέους και σε ένα ψευδεπίγραφο χρεοκοπημένο οικονομικό μοντέλο. Θα ακολουθούσε πάντα η τιμωρία ή απόπεια τιμωρίας των λαών και κυβερνήσεων-ακόμη και όταν οι τελευταίες έδειχαν πρόθυμες να υπηρετήσουν πάσης φύσεως αλλότρια συμφέροντα εκτός από εκείνα του λαού τους.

Το ξέσπασμα των planδημιών, η WOKE ορθότητα, η επιβολή του αφηγήματος της κλιματικής κρίσης, η επιβολή των εμβολίων ευθανασίας ως ασφαλή και αποτελεσματικά, η υποδοχή των μεταναστών ως εργαλείο αντικατάστασης των γηγενών πληθυσμών και πάσης φύσεως εργαλεία που έχουν στο επίκεντρο την τιμωρία και την τελική ΘΑΝΑΤΩΣΗ της δυτικής οικογένειας είναι ο τελικός στόχος του σχεδίου που ξεδιπλώνεται μπροστά μας με την ίδια ταχύτητα που οι λευχαιμίες κυριεύουν τα κορμιά των εμβολιασθέντων με τα εμβόλια ευθανασίας COVID-19, με την ίδια ταχύτητα που οι απορίες των θυμάτων ξεπηδάνε μέσα από τις φλόγες των εργαστηριακών πυρκαγιών.

-Μα και η Βουλγαρία έχει δάση και πράσινο. Εκεί γιατί δεν ανάβει φωτιές η κλιματική κρίση;

Η αυτονόητη απάντηση είναι ότι εκεί δεν έχουν υπουργό τον Πλεύρη, τον Χρήστο Στυλιανίδη και τον Κικίλια_τι δε καταλαβαίνεις;

Λοιπόν η μελέτη της ιστορίας, η ένωση των τελειών και των ατελειών εκτός από την αφύπνιση του πολεμικού ενστίκτου ενός κατ΄εξοχήν πολεμικού λαού όπως είναι ο ελληνικός (και με πλούσια παράδοση στις ληστοσυμμορίες) είναι απαραίτητα ώστε να περιορισθούν τα φαινόμενα ημιμάθειας όπως παρατηρεί κανείς στην ανάλυση του φίλου κ. Τζήμερου για τον Βρετανό Πρωθυπουργό.

Εάν ο κ. Τζήμερος ένωνε τις τελείες ή εάν είχε ευήκοα ώτα που απαιτούν κρύο αίμα και διάθεση να ακούσει κανείς τουλάχιστο όλες τις απόψεις ανηπερέαστος από την προπαγάνδα για δήθεν θεωρίες συνωμοσίας θα μπορούσε να διαπιστώσει τον ρόλο της planδημίας και των εμβολίων COVID-19 ο οποίος δεν αποτελεί παρά ένα από τα εργαλεία στη κατεύθυνση μείωσης του δυτικού πληθυσμού όπως και η περίφημη κλιματική κρίση. Οι δυτικές οικογένειες των Βρετανών πολιτών πρέπει να αντικατασταθούν από τους ισλαμιστές εισβολείς οι οποίοι θα μπορούν να βιάζουν και να ακρωτηριάζουν ατιμώρητα. Αυτό είναι το δόγμα της νέας τάξης.

Το θέμα είναι εάν οι Ελληνες επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο και στη χώρα μας κάτι για το οποίο δεν είμαστε βέβαιοι παρά την παθητικότητα με την οποία οι Έλληνες ανέχθηκαν την επιβολή του αφηγήματος της planδημίας.

World Economic Forum founder Klaus Schwab: "The future is not just happening. The future is built by us."

"And this is the reason why you find many opportunities here during the meeting… to make progress related to specific issues on the global agenda." pic.twitter.com/yJMyaMe3Rm

— Wide Awake Media (@wideawake_media) August 16, 2024

Ήδη σε πολυτελείς κατοικίες του Παλαιού Ψυχικού αλλά και πιο βόρεια στο επίκεντρο βρίσκεται η γενοκτονία μείωσης του ελληνικού πληθυσμού και αυτό που απομένει είναι ο προβληματισμός της εγχώριας elite η οποία δεν έχει διάθεση να θυσιασθεί από τους CEOs των τεθνεώντων αφών Rockefellers να μετουσιωθεί σε δράση σε όλα τα επίπεδα, γεγονός που ήδη μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε ορισμένους τίτλους πριν μπουν οι τίτλοι τέλους!

Σε αυτό το σημείο κρίναμε σκόπιμο να καταφύγουμε στη βοήθεια της Ιστορίας και στο ρόλο των Ελλήνων στους Ναπολεόντειους Πολέμους.

Επαναλαμβάνουμε> Έχει τεράστια σημασία η γνώση της ιστορίας στους καιρούς μας>

Το κείμενο που ακολουθεί επιμελήθηκε η Μαρία Σφυρόερα στη σελίδα της ΕΡΤ.

Δημοσιεύθηκε στις 25/3/21

Oι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και η Ελλάδα

Το 1789 ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, η οποία αποτέλεσε την αφετηρία πολλών σημαντικών πολεμικών επιχειρήσεων, καθώς θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στιγμές –μαζί με την έναρξη της Βιομηχανικής Περιόδου– στην ιστορία όχι μόνο της Γαλλίας, αλλά και ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου.

Ωστόσο, οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης προσέλκυσαν και επηρέασαν τους Ευρωπαίους όχι επειδή ήταν γαλλικές, αλλά επειδή αντικατόπτριζαν τάσεις και ενδιαφέροντα που τους απασχολούσαν για αρκετές δεκαετίες. Όλα αυτά βρήκαν πρόσφορο έδαφος προκειμένου να αναπτυχθούν στις απαρχές του 19ου αιώνα και θεωρήθηκαν το πρελούδιο των μετέπειτα επαναστατικών κινημάτων στην καρδιά της Ευρώπης. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι υπήρξαν το εφαλτήριο των κινημάτων αυτών και αποτέλεσαν για αρκετούς υπόδουλους λαούς της περιόδου, οι οποίοι ζούσαν υπό τους Οθωμανούς, κυρίως από το 1453 και έπειτα, τη σπίθα της επερχόμενης πυρκαγιάς, η οποία θα τάραζε τα «ήρεμα» νερά της Μεσογείου, κυρίως στα Βαλκάνια αλλά και τη Μέση Ανατολή.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής του και όχι μόνο, καθώς κατάφερε, κατά τη διάρκεια των δεκαπέντε χρόνων της απολυταρχικής διακυβέρνησής του στη Γαλλία, να προσελκύσει την προσοχή ολόκληρου του κόσμου.

Στα γεγονότα, πριν από το 1796, ο τότε Λοχαγός Βοναπάρτης διαδραμάτισε μικρό ρόλο, οι γνώσεις, όμως, που αποκόμισε τον βοήθησαν να εξελιχθεί και να αναρριχηθεί στον γαλλικό πολιτικό βίο τάχιστα.

Το 1797, συνέτριψε τις δυνάμεις της Αυστρίας και του Πεδεμόντιου και προήλασε στη βόρεια Ιταλία, σε μικρή απόσταση από τη Βιέννη. Κυρίαρχος τα επόμενα χρόνια ολόκληρης της Ιταλίας, σκόπευε να εισβάλει στη Βρετανία, αλλά επειδή αυτό ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, τελικά παραμερίστηκε. Ωστόσο, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί η κατάληψη της Αιγύπτου για δύο σημαντικούς λόγους: ο πρώτος, ήταν διότι θα προκαλούσε σοβαρό «χτύπημα» στους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ Βρετανίας και Ινδίας (παράλυση εμπορίου) και, ο δεύτερος, διότι θα αύξανε το στρατιωτικό του κύρος επιβάλλοντας τη δύναμή του στην «απολίτιστη» Ανατολή. Κάτω υπό αυτές τις συνθήκες, στον δρόμο για την Αίγυπτο, συνέχισε την προέλασή του προς τις ενετικές κτήσεις, στέλνοντας στρατό να καταλάβει τα Επτάνησα, προκειμένου να θέσει τις βάσεις της μεσογειακής κυριαρχίας που επιθυμούσε να αποκτήσει.

Τον Ιούνιο του 1797, η άφιξη των Γάλλων στον λιμένα της Κέρκυρας σήμανε το τέλος της βενετικής κυριαρχίας, διάρκειας τεσσάρων αιώνων, και την αρχή της διάχυσης των ιδεών του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, αρχικά στα Ιόνια νησιά και μετέπειτα στον ηπειρωτικό ελλαδικό χώρο.

Σε αυτό το διάστημα, η γαλλική εμπλοκή φάνηκε, εκτός από τα Επτάνησα, και στις δυτικές ακτές της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου, καθώς και στην Πελοπόννησο, με την αποστολή μεγάλων ποσοτήτων πολεμοφοδίων στους υπόδουλους Έλληνες.

Το 1792, ξεκίνησε η αποστολή οπλισμού στην Πελοπόννησο, στο Πόρτο Βοιτύλο της Μάνης· στη συνεχεία, την περίοδο 1796-1799 στην Καρδαμύλη και, το 1801, προς τον γνωστό κλεφταρματολό της Πελοποννήσου, Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη (ή Βαρβιτσιώτη, σε μερικές πηγές), στο Μαραθονήσι.

Ο Ζαχαριάς στρατολόγησε στο αρματολίκι του σπουδαίους αγωνιστές – όπως τους Νικηταρά, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Θανάση Πετιμέζα, Αναγνωσταρά κ.ά. Με τη βοήθεια και των τριών τελευταίων, κατάφερε να ενώσει κλέφτες και αρματολούς, υπό την Ομοσπονδία των Αρματολών της Πελοποννήσου, που με τα πολεμοφόδια εκ Γαλλίας εναντιώθηκαν στην Υψηλή Πύλη. Επιπλέον, μεγάλες ποσότητες μεταφέρθηκαν και το 1802 στους Σουλιώτες, οι οποίοι τα παρέλαβαν στην Πάργα και τα μετέφεραν στο Σούλι, εν μέσω μεγάλων κινδύνων, λόγω της σφοδρής αντιπαλότητάς τους με τον Αλή πασά.

Εκτός της υλικής βοήθειας, το 1798, στην Κέρκυρα πραγματοποιήθηκε η εκπαίδευση των ντόπιων Ελλήνων, άμαχων εθελοντών, στη χρήση πεδινού πυροβόλου και στις τακτικές κινήσεις πεζικού από γαλλικά τμήματα, υπό τον Γάλλο Στρατηγό Λουί Φρανσουά Σαμπώ (Louis François Jean Chabot), προκειμένου να είναι έτοιμοι σε πιθανή στρατολόγησή τους.

Από την εποχή των Ρωσοτουρκικών Πολέμων (1768-1774, 1788-1792), αρκετές οικογένειες της Πελοποννήσου και της Ηπείρου, με μεγάλη πολεμική εμπειρία, είχαν καταφύγει στα βενετοκρατούμενα και εν συνεχεία γαλλικά Επτάνησα, όπου μερικοί εξ αυτών συμμετείχαν στους πολέμους του Ναπολέοντα (1803-1815), ενώ άλλοι διατηρούσαν επαφές μαζί του.

Δύο από τις κυριότερες οικογένειες της Μάνης –οι Μαυρομιχαλαίοι και οι Γρηγοράκηδες– αλληλογραφούσαν με τον Βοναπάρτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επιστολή που στάλθηκε από τον μπέη της Μάνης, Ζανέτο Γρηγοράκη, όταν ο Ναπολέοντας βρισκόταν στην Ιταλία, τον Ιούλιο του 1797, με την οποία του διεμήνυε την πρόθεσή τους, αφενός, να συνεργαστούν κατά των Οθωμανών και, αφετέρου, να διαθέσουν τα λιμάνια της Μάνης στην υπηρεσία των Γάλλων – οι τελευταίοι τα χρησιμοποίησαν κατά την εισβολή και την επιστροφή τους από την Αίγυπτο. Στο πλαίσιο της συνεργασίας τους, ο μπέης της Μάνης έστειλε τον γιο του, Πιέρρο, μαζί με άλλους Μανιάτες στην Ιταλία, με σκοπό να λάβουν στρατιωτική εκπαίδευση και, ακολούθως, να πολεμήσουν στις τάξεις των γαλλικών στρατευμάτων.

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Το 1798, ο Γαλλικός Στρατός, υπό τον Ναπολέοντα, διερχόμενος από τα λιμάνια των Επτανήσων και της Πελοποννήσου, αποβιβάστηκε στην Αίγυπτο, όπου αντιμετώπισε τους Μαμελούκους στη Μάχη των Πυραμίδων. Την πολεμική προσπάθεια των Γάλλων ενίσχυσαν και ελληνικά πλοία, υπό τον Νικόλαο Παπάζογλου, τα πληρώματα των οποίων ήταν Έλληνες ναυτικοί.

Μετά το πέρας της μάχης και τη νίκη του Ναπολέοντα, οι Έλληνες προσχώρησαν στο πλευρό του, συγκροτώντας την Ελληνική Λεγεώνα. Επρόκειτο πλέον για ένα τακτικό γαλλικό σώμα, οι άνδρες του οποίου φορούσαν γαλλική στολή και λάμβαναν στρατιωτική εκπαίδευση κατά τα γαλλικά πρότυπα. Το σώμα αυτό ήταν που ενέπνευσε τον Κοραή να εκθειάσει τους Έλληνες αγωνιστές μέσω των ανώνυμων φυλλαδίων του –«Άσμα Πολεμιστήριον των εν Αιγύπτω περί ελευθερίας των μαχόμενων Γραικών», του 1800, και «Σάλπισμα Πολεμιστήριον», του 1801– και να παροτρύνει και άλλους να ταχθούν στο πλευρό της Γαλλίας.

Ο Αδαμάντιος Κοραής έβλεπε στο πρόσωπο τού Ναπολέοντα τον νέο Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος θα μπορούσε να επέμβει, να απελευθερώσει και να ενώσει τον υπόδουλο Ελληνισμό.«Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και η επίδρασή τους στην Ελληνική Επανάσταση»: γράφει ο Νικόλαος Σιδηρόπουλος

Τελικά, η εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο έλαβε τέλος μετά τη Ναυμαχία του Αμπουκίρ, τον Αύγουστο του 1798, όπου ο στόλος των Γάλλων ηττήθηκε από τον βρετανικό του Ναυάρχου Νέλσονα, σηματοδοτώντας την κυριαρχία των Βρετανών στη Μεσόγειο. Έναν χρόνο αργότερα, γνωρίζοντας ότι η μάχη για την επικράτηση στο έδαφος των Φαραώ είχε φθάσει στο τέλος, ο Βοναπάρτης επιβιβάστηκε, μαζί με άλλους ανώτερους Γάλλους διοικητές, σε μια φρεγάτα, με προορισμό το Παρίσι.

Η μεταστροφή της μεσογειακής πολιτικής του Ναπολέοντα, ο οποίος επικεντρώθηκε στην κεντρική Ευρώπη, προσπαθώντας να περιορίσει τη δύναμη των Αυστριακών και όχι να αποκόψει τις εμπορικές οδούς των Βρετανών, ανάγκασε τους Έλληνες, μαζί με τους Γάλλους, να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο. Τα ένοπλα αυτά τμήματα, οι λεγόμενοι πλέον Κυνηγοί της Ανατολής, που αριθμούσαν περί τους 400 πολεμιστές, κατέφυγαν στα νησιά του Ιονίου, από όπου επέδραμαν στην Ήπειρο και τη Δαλματία, ενώ, είκοσι χρόνια αργότερα, διαπεραιώθηκαν στην Πελοπόννησο, συμμετέχοντας στην Επανάσταση.

Η επέμβαση του Ναπολέοντα επηρέασε πολύ σημαντικά τη Μεσόγειο, αλλά και το Αιγαίο, καθώς ανέτρεψε τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ανατολική πτέρυγα, κυρίως σε εμπορικό επίπεδο, ευνοώντας τους υπόδουλους Έλληνες.

Η γαλλική εισβολή στην Αίγυπτο διέκοψε τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Βρετανίας και Ινδίας. Επιπροσθέτως, λόγω των εκατέρωθεν εμπορικών αποκλεισμών των εμπόλεμων κρατών και της ελαχιστοποίησης της πειρατικής απειλής, η ελληνική ναυτιλία ανέλαβε να τροφοδοτήσει τις στερημένες αγορές της Ευρώπης με τρόφιμα και σιτηρά από τα παράλια του Ευξείνου και την Αίγυπτο. Εκμεταλλευόμενη τις συγκυρίες, άνθισε και συσσώρευσε σημαντικό πλούτο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι αγρότες να εγκαταλείψουν τις εστίες και τις ασχολίες τους στην ύπαιθρο, προκειμένου να ενταχθούν στον πρόσφατα αναπτυσσόμενο κλάδο του εμπορίου. Μάλιστα, προϊόντος του χρόνου, ο αριθμός εκείνων που προέρχονταν από τον αγροτικό χώρο και επέλεξαν να ασχοληθούν με το εμπόριο αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο. Ως εκ τούτου, σημαντική συνέπεια των πολέμων του Ναπολέοντα για την, υπό οθωμανικό έλεγχο, ελληνική κοινωνία υπήρξε η κατανομή του οικονομικού πλούτου και σε άλλες τάξεις, όπως εκείνες των εμπόρων και των τεχνιτών, πλην των μεγάλων γαιοκτημόνων (κοτζαμπάσηδων).

Η ενασχόληση των Ελλήνων με το εμπόριο, καθώς και οι αλλαγές στην κοινωνική τους υπόσταση, αποτέλεσαν σημαντικό βήμα για την πρωτόγνωρη στροφή στην παιδεία, με την ίδρυση νέων σχολείων, πύκνωση της ζήτησης για μάθηση και έκδοση εντύπων, όπως εφημερίδες και εγκυκλοπαίδειες. Οι Έλληνες λόγιοι, εντός και εκτός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διαμόρφωσαν τον ελληνικό Διαφωτισμό στα πρότυπα του ευρωπαϊκού, διακηρύσσοντας την ελευθερία και την ισότητα. Εκτός από τη διακίνηση υλικών αγαθών, οι έμποροι αποτέλεσαν φορείς ιδεών που άρχισαν να αφυπνίζουν την εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άποψη του Κολοκοτρώνη, ο οποίος θεωρεί ότι ο Ναπολέων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, καθώς, όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του: «Η γαλλική επανάσταση και ο Ναπολέων έκαμε, κατά την γνώμη μου, να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου».

Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ

Στα τέλη του 1799, η επιστροφή του Ναπολέοντα στο Παρίσι σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για την αναρρίχησή του στον γαλλικό θρόνο. Στις 9 Νοεμβρίου του 1799, ο Ναπολέοντας διορίσθηκε πραξικοπηματικά ύπατος, μαζί με τους Σιεγές και Ντυκό, έχοντας πλέον στα χέρια του την εξουσία. Η μεγάλη αποδοχή του από τον λαό εξαργυρώθηκε, αφενός, το 1802, όταν κατάφερε να γίνει ισόβιος ύπατος, και, αφετέρου, στις 2 Δεκεμβρίου του 1804, όταν στέφθηκε αυτοκράτορας της Γαλλίας ως Ναπολέων Α’.

Έφθασε τελικά η στιγμή για να θέσει σε ισχύ τον μεγαλεπήβολο στόχο του, που δεν ήταν άλλος από την κυριαρχία της Γαλλίας στην Ευρώπη. Εμπόδιο στα επεκτατικά του σχέδια υπήρξε η συμμαχία μεταξύ Βρετανίας, Ρωσίας και Αυστρίας, προκειμένου να θέσουν τέλος στην αναθεωρητική του πολιτική – οι δυο πρώτες επικεντρώθηκαν στις επιχειρήσεις στη βόρεια Ιταλία και τα Επτάνησα, ενώ η τελευταία στην κεντρική Ευρώπη.

Η Επτάνησος Πολιτεία δημιουργήθηκε στις αρχές του 1800 από τον ρωσο-οθωμανικό συνασπισμό και για μια οκταετία αποτέλεσε το ανάχωμα εναντίον της γαλλικής επεκτατικότητας στην ανατολική Μεσόγειο. Πολλοί Έλληνες συμμετείχαν στο πλευρό των Ρώσων στον πόλεμο κατά των Γάλλων, με την ελπίδα ότι στο τέλος του πολέμου οι Ρώσοι θα βοηθούσαν στην απελευθέρωση της πατρίδας τους από τον οθωμανικό ζυγό. Είναι τα χρόνια στα οποία οι Έλληνες οπλαρχηγοί, αλλά και ολόκληρες φαμίλιες, μεταπηδούν από τους Γάλλους στους Ρώσους και μετέπειτα από τους Γάλλους στους Βρετανούς, με σκοπό να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, δηλαδή να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη, έχοντας τη βοήθεια μιας χριστιανικής δύναμης, απαλλάσσοντάς τους από την τυραννία του σουλτάνου.

Συγκεκριμένα, το 1803, με την πτώση του Σουλίου, 2.000 Σουλιώτες διαπεραιώθηκαν στα Επτάνησα από την Πάργα, όπου σχημάτισαν την Πεζική Λεγεώνα Ελαφρών Κυνηγητών, υπό ρωσική διοίκηση. Η δράση της λεγεώνας υπήρξε σημαντική στην εκστρατεία του φθινοπώρου του 1805 στην Ιταλία για την κατάληψη της Γένοβας, στο πλευρό των Ρώσων και των Βρετανών εναντίον των Γάλλων. Συμμετείχαν επιφανείς Έλληνες αγωνιστές, που μνημονεύονται έως και σήμερα για τα επαναστατικά τους κατορθώματα, όπως ο Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς) και ο Φώτος Τζαβέλας.«Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και η επίδρασή τους στην Ελληνική Επανάσταση»: γράφει ο Νικόλαος Σιδηρόπουλος

Επιδίωξη του Ναπολέοντα ήταν η καθυπόταξη της Βρετανίας, εισβάλλοντας στο νησί, προκειμένου να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο και τη νότια Ευρώπη.

Ωστόσο, η ήττα των Γάλλων στη Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ, το 1805, αφενός, έβαλε τέλος –προτού αρχίσουν οι χερσαίες επιχειρήσεις– στα υπερφίαλα σχέδια του Γάλλου μονάρχη για τη συντριβή της Βρετανίας και, αφετέρου, σηματοδότησε την αρχή της βρετανικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο για τα επόμενα 150 χρόνια, αναγκάζοντας τη Γαλλία να αρκεστεί σε δευτερεύοντα ρόλο.

Με την απώλεια της κύριας ναυτικής του δύναμης στο Τραφάλγκαρ, ο Βοναπάρτης στράφηκε στον χερσαίο πόλεμο. Η μεγάλη αναδιοργανωμένη γαλλική στρατιά σάρωσε τα πάντα στον διάβα της κατά μήκος της Γηραιάς Ηπείρου με τέτοια ταχύτητα, που άφησε άναυδους τους αντιπάλους της.

Ο θρίαμβος του Ναπολέοντα στο μακρινό Αούστερλιτς, το 1805, επηρέασε την κατάσταση στην Ιταλία, αναγκάζοντας την Πεζική Λεγεώνα Ελαφρών Κυνηγητών των Σουλιωτών να υποχωρήσει και να αποβιβαστεί στις δαλματικές ακτές.

Εκεί έλαβε μέρος στην άκαρπη πολιορκία τής, υπό γαλλικό έλεγχο, πόλης Ραγούζα (Dubrovnik), όπου αντιμετώπισε τους Κυνηγούς της Ανατολής, υπό τον Παπάζογλου –στις τάξεις των οποίων είχε ενταχθεί και ο Γάλλος Ταγματάρχης Σαρλ Φαμπιέ (Charles Fabvier), γνωστός κατά την Επανάσταση ως Φαβιέρος–, που πολεμούσαν στο πλευρό των δυνάμεων του Γάλλου Στρατάρχου Φρειδερίκου Λουδοβίκου ντε Βις Μαρμόν (Frédéric Louis de Viesse Marmont).

Το 1806, ξέσπασε νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος, από τον οποίο αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στην πολιορκία του κάστρου της Αγίας Μαύρας (Λευκάδα), καθώς οι υπερασπιζόμενοι Ρώσοι και το απόσπασμα της Λεγεώνας των Σουλιωτών είχαν στο πλευρό τους τον Ιωάννη Καποδίστρια – απεσταλμένος της Ρωσίας και μετέπειτα πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Τη διετία 1806-1807, οι εκστρατείες του Ναπολέοντα κατά της Πρωσίας –Μάχες Ιένα και Άουερσταντ– με την κατάληψη του Βερολίνου, στις 24 Οκτωβρίου του 1806, και της Πολωνίας –με την πολύνεκρη Μάχη του Εϊλάου– τον έφεραν στο απόγειο της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος του, ελέγχοντας την Ευρώπη από τη Μάγχη μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας.

Μετά τη Συνθήκη του Τίλσιτ, το 1807, ο Γάλλος μονάρχης κυριάρχησε στην ηπειρωτική Ευρώπη, με τη Βρετανία να είναι η εναπομένουσα δύναμη που συνέχιζε να αψηφά την κυριαρχία του. Απόρροια της συνθήκης αυτής ήταν η επιστροφή των Επτανήσων στη γαλλική κυριαρχία.

Νικόλαος Σιδηρόπουλος
Απόσπασμα από το εκτενές άρθρο με τίτλο
«Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και η επίδρασή τους
στην Ελληνική Επανάσταση»
Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία,
τεύχος Μαρτίου 2021 (τ. 283)

Ο Νικόλαος Σιδηρόπουλος είναι απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών, με κατεύθυνση Διεθνών Σχέσεων και Οργανισμών.

Aκολουθεί η ανάλυση του κ. Θάνου Τζήμερου για τον Βρετανό πρωθυπουργό

ΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΠΙΑΣΑΝ ΔΟΥΛΕΙΑ

Το μυαλό που κουβαλάει ο εικονιζόμενος είναι εύκολο να το διαπιστώσεις, κοιτώντας απλώς τη φάτσα του. Τα εγγλεζάκια που τον ψήφισαν θα το διαπιστώσουν σύντομα και από κάτι άλλο: τον νόμο περί βλασφημίας που ετοιμάζεται να επαναφέρει η ακροαριστερή κυβέρνησή του. Σκοπός του να ποινικοποιήσει την κριτική στο Ισλάμ, μετά τις πρόσφατες αναταραχές που πυροδοτήθηκαν από την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τον εξισλαμισμό του Ηνωμένου Βασιλείου. Προσπαθεί, μάλιστα να την συνδυάσει και με τον νόμο περί μίσους, για να μην τολμάς να πεις το παραμικρό εναντίον των μακελλάρηδων.
Η National Secular Society (NSS) προειδοποίησε ότι «η υιοθέτηση ενός ορισμού της ισλαμοφοβίας θα πυροδοτήσει, αντί να διαλύσει, τις εντάσεις και τον διχασμό της κοινότητας» και «υπονομεύει το δικαίωμα όσων καταπιέζονται από τη φονταμενταλιστική θρησκεία να μιλούν ανοιχτά, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των LGBT ατόμων και εκείνοι που έχουν διαφορετική θρησκεία και πεποιθήσεις». Η επιστολή της NSS προς την Angela Rayner, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Κοινοτήτων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προειδοποίησε επίσης ότι η υιοθέτηση του ορισμού θα «αυξήσει την πίεση» στην κυβέρνηση να υιοθετήσει και άλλους ορισμούς «θρησκευτικοφοβίας».
Όμως ο εκπρόσωπος του γραφείου του ευφυέστατου ακροαριστερού πρωθυπουργού επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση εξετάζει «προσεκτικά» το ζήτημα της δημιουργίας ενός «συγκεκριμένου ορισμού» της ισλαμοφοβίας και «συνεργάζεται με τους ενδιαφερόμενους» για το θέμα, όπως είχε εξαγγείλει προεκλογικώς, έχοντας δεσμευτεί «να ενισχύσει την προστασία των μουσουλμάνων παρακολουθώντας στενά το ισλαμοφοβικό μίσος». Το γιατί υπάρχει «ισλαμοφοβία», αλλά όχι «βουδιστοφοβία» ή «κομφουκιανισμοφοβία», το γιατί όλες οι τυφλές μαζικές δολοφονίες στην Ευρώπη διαπράχθηκαν από Ισλαμιστές και όχι από Ταοϊστές, είναι έννοιες πολύ δύσκολες για να τις επεξεργαστεί ο εγκέφαλος του ευφυέστατου ακροαριστερού.
«Υπάρχει δουλειά σε εξέλιξη και θα ενημερώσουμε σε εύθετο χρόνο», πρόσθεσε ο εκπρόσωπός του. Όμως, δουλειά έχει γίνει ήδη από μια διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή το 2019 (APPG), ορίζοντας την ισλαμοφοβία ως «ριζωμένη στον ρατσισμό» και «ένα είδος ρατσισμού που στοχεύει εκφράσεις του μουσουλμανισμού ή που γίνονται αντιληπτές ως εκφράσεις του μουσουλμανισμού». (“rooted in racism” and “a type of racism that targets expressions of Muslimness or perceived Muslimness.”)
Η κυβέρνηση των ακροαριστερών το πήγε παραπέρα: ως κόμμα υιοθέτησε επίσημα τον ορισμό της «ισλαμοφοβίας» στον κώδικα συμπεριφοράς του APPG, που σημαίνει ότι κανένας Εργατικός πολιτικός δεν τολμά να πει κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ισλαμοφοβικό από φόβο μήπως διαγραφεί. Κάποιοι, όπως ο Dr. Tim Dieppe, ισλαμολόγος κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: «Ο ορισμός είναι τόσο ασαφής που η υιοθέτησή του στη νομοθεσία θα εισαγάγει στην πραγματικότητα έναν κώδικα ισλαμικής βλασφημίας», προειδοποίησε. «Αυτό πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Εάν οι άνθρωποι δεν είναι πλέον ελεύθεροι να επικρίνουν τις ισλαμικές πεποιθήσεις και πρακτικές, τότε θα έχουμε χάσει τη χώρα από το Ισλάμ».
Σε μια αναλυτική διάλεξή του στην Ένωση Ελεύθερου Λόγου τον Μάρτιο, με τίτλο «Απαγόρευση της Ισλαμοφοβίας: Νόμος για τη Βλασφημία από την Πίσω πόρτα», ο Dieppe εξήγησε:

«Το Ισλάμ δεν είναι φυλή. Είναι θρησκεία. Άνθρωποι από κάθε είδους εθνοτική καταγωγή είναι μουσουλμάνοι. Οι μουσουλμάνοι δεν βλέπουν τον εαυτό τους σαν μια ξεχωριστή φυλή. Ακόμη κι αν το Ισλάμ ήταν μια «φυλετική» θρησκεία, περιορισμένη σε μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα, η κριτική των πεποιθήσεων και των πρακτικών αυτής της θρησκείας θα πρέπει να επιτρέπεται σε μια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία», επέμεινε. «Ο ορισμός της «ισλαμοφοβίας» ως ένας τύπος ρατσισμού είναι ξεκάθαρα μία προσπάθεια να στιγματιστεί οποιαδήποτε κριτική των ισλαμικών πεποιθήσεων ή πρακτικών ως ρατσιστική». Και το έκανε ακόμα πιο σαφές με ένα παράδειγμα που μάλλον δυσκολεύονται να κατανοήσουν ο ευφυέστατος ακροαριστερός πρωθυπουργός και η παρέα του: «το να ρίχνεις γροθιές σε έναν πιστό είναι έγκλημα. Το να συζητάς για τις πεποιθήσεις του ή να διαφωνείς με αυτές είναι δικαίωμα».

Όμως η προσπάθεια ποινικοποίησης της κριτικής στο Ισλάμ βρήκε στο Η.Β. αναπάντεχους υποστηρικτές. Ποιους νομίζετε; Την Καθολική Εκκλησία! Η Διάσκεψη των Καθολικών Επισκόπων Αγγλίας και Ουαλίας (CBCEW) εξισώνει την ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό στις δημόσιες δηλώσεις τους.

Το 2020, ο Επίσκοπος Paul McAleenan, ο επικεφαλής του τμήματος του CBCEW για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, εξέδωσε μια δήλωση καλώντας τους Καθολικούς στη Βρετανία «να αντιταχθούν στον ρατσισμό σε όλες του τις εκδηλώσεις». Ο McAleenan όρισε την «ισλαμοφοβία» ως μία από τις «διαφορετικές μορφές» ρατσισμού. Νωρίτερα, ο Επίσκοπος Τζον Άρνολντ της Επισκοπής του Σάλφορντ είπε ότι τα καθολικά σχολεία θα επιδιώξουν να καταπολεμήσουν την «ισλαμοφοβία» ως τρόπο να βοηθήσουν τους μουσουλμάνους να ενσωματωθούν στη βρετανική κοινωνία. Σε μια εργασία του με τίτλο «Μια Καθολική Προσέγγιση στην Ισλαμοφοβία», ο ιεραπόστολος Carl Chudy περιγράφει την ισλαμοφοβία ως έναν από τους «δυτικούς επιστημικούς ρατσισμούς».

Αλλά και ο Πάπας Φραγκίσκος είχε εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίξει μια παρόμοια στάση ξεπλένοντας τους σφαγείς της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου ο Πάπας Φραγκίσκος είπε «Αν ο καλός μου φίλος Δρ Γκασπάρι πει μια κατάρα εναντίον της μητέρας μου, μπορεί να περιμένει μια γροθιά. Είναι φυσιολογικό. Είναι φυσιολογικό! Δεν μπορείς να προκαλέσεις. Δεν μπορείτε να προσβάλλετε την πίστη των άλλων. Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις την πίστη των άλλων.» (If my good friend Dr. Gasparri says a curse word against my mother, he can expect a punch. It’s normal. It’s normal! You cannot provoke. You cannot insult the faith of others. You cannot make fun of the faith of others.”” (Ο Αλμπέρτο Γκασπάρι, οργανώνει τα ταξίδια του Ποντίφικα και στεκόταν στο πλευρό του στο παπικό αεροπλάνο.)

Το ότι ο εκπρόσωπος του Θεού της Αγάπης και του «όλα θα τα κρίνει ο Θεός» δικαιολογεί έστω και μία γροθιά για την τιμή της φουκαριάρας της μάνας του, το αφήνω ασχολίαστο. Το ότι συγκρίνει επίσης την αντικειμενικώς υπαρκτή μάνα του με έναν προφήτη, θεό, πνεύμα, κ.λπ. που δημιουγήθηκε στο μυαλό ενός πιστού, επίσης το αφήνω ασχολίαστο.
Τον Οκτώβριο του 2020, ο μεγάλος ιμάμης Ahmed al-Tayyeb, που εκπροσωπεί το Ισλάμ στον διαθρησκευτικό διάλογο με τον Πάπα Φραγκίσκο, ζήτησε έναν διεθνή νόμο που να απαγορεύει την κριτική ή την προσβολή του Ισλάμ, κατά σύμπτωση μια ημέρα πριν από τη σφαγή τριών Καθολικών στη Βασιλική της Notre-Dame της Νίκαιας. Ο Al-Tayyeb, ο οποίος συνυπέγραψε με τον Πάπα Φραγκίσκο το «Σύμφωνο Ανθρώπινης Αδελφότητας» του Άμπου Ντάμπι, είπε ότι η επανδημοσίευση των γελοιογραφιών του Μωάμεθ του Charlie Hebdo ήταν «μια σαφής ενέργεια εχθρότητας» κατά του Ισλάμ και του προφήτη του.

Το Ισλάμ ορίζει τη θανατική ποινή για όσους προσβάλλουν ή χλευάζουν τον ιδρυτή της θρησκείας, εντέλλοντας τους πιστούς του να δράσουν ως εκτελεστές της, ανεξάρτητα από τους νόμους της χώρας στην οποία διαβιούν.
Αυτή την αντίληψη σκοπεύει να «προστατέψει» η κυβέρνηση του ευφυέστατου εικονιζόμενου ακροαριστερού, o οποίος, να μην το ξεχνάμε, υπήρξε head of the Crown Prosecution Service, ο επικεφαλής του Εισαγγελικού Σώματος του Η.Β. Άντε, και στα δικά μας.

Και τώρα τα σημεία και τέρατα του Keir Starmer

To Hνωμένο Βασίλειο διολισθαίνει σε δικτατορία για τους Βρετανούς;

Ο woke authoritarianism- αυταρχισμός του Keir Starmer

Η Βρετανία έχει πέσει. Αυτή ήταν η αντίληψη για τη φλυαρία κατά της αφύπνισης τις τελευταίες 24 ώρες, καθώς η καταστολή του πρωθυπουργού Keir Starmer μετά τις ταραχές έχει πάρει οργουελική τροπή. Παράλληλα με το να καταδικάζει τους βίαιους ρατσιστές κακοποιούς στους δρόμους μας, μια κίνηση με την οποία κανένας λογικός άνθρωπος δεν έχει πρόβλημα, ο Starmer έχει επίσης εκπαιδεύσει την οργή του για την προφανή αιτία κάθε κοινωνικού ασθενούς, τουλάχιστον σύμφωνα με την άρχουσα τάξη μας: υπερβολική ελευθερία λόγου στα social media.

By Tom Slater/spiked-online.com

Όλη την εβδομάδα, η κυβέρνηση καλεί τις εταιρείες Big Tech, ιδιαίτερα την X του Elon Musk, να κάνουν περισσότερα για να καταπολεμήσουν την παραπληροφόρηση και το μίσος.

Δεδομένου ότι ο Μusk αρνήθηκε να παίξει μπάλα, επικρίνοντας τον Starmer με κατηγορίες για «αστυνόμευση δύο επιπέδων» και πυρετώδεις υποδείξεις ότι η Βρετανία βρίσκεται στα όρια του «εμφύλιου πολέμου», η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει η ίδια τη φίμωση. Χθες, είχαμε τον διευθυντή της εισαγγελίας Stephen Parkinson που μας είπε ότι ακόμα και ένα retweet θα μπορούσε να σας φέρει σε μια γκρι φόρμα φυλακής. «Μπορεί να διαπράττετε έγκλημα εάν αναδημοσιεύσετε, επαναλάβετε ή ενισχύσετε ένα μήνυμα που είναι ψευδές, απειλητικό ή υποκινεί το φυλετικό / θρησκευτικό μίσος», είπε ο Parkinson στο πρακτορείο ειδήσεων PA. «Σκέψου πριν δημοσιεύσεις», φώναξε ο λογαριασμός Gov.UK X χθες το βράδυ, υπενθυμίζοντας στους Βρετανούς ότι «το περιεχόμενο που υποκινεί τη βία ή το μίσος δεν είναι απλώς επιβλαβές – μπορεί να είναι παράνομο».

Η τελευταία ανάρτηση τράβηξε την προσοχή του Μusk ο οποίος την έκανε retweet στους εκατομμύρια followers του. Τώρα, οι αναφορές του Κυβερνήτη του Ηνωμένου Βασιλείου τον δείχνουν σαν τον καλοφτιαγμένο Βορειοκορεάτη δικτάτορα – ο Keir Jong-Un. Εκτιμώ την ανησυχία, παιδιά. Αλλά η πιο κοσμική αλήθεια είναι ότι η διολίσθηση του Ηνωμένου Βασιλείου στον woke authoritarianism- αυταρχισμό έχει λάβει χώρα επί δεκαετίες, όχι ημέρες – και η καταστολή της ομιλίας από τον Starmer δεν θα εκπλήσσει καθόλου όσους έχουν δώσει προσοχή.

Το σχεδόν 60χρονο πείραμα της Βρετανίας στη νομοθεσία για τη ρητορική μίσους είναι μια προειδοποίηση για τον κόσμο. Εισαγάγαμε για πρώτη φορά ένα αδίκημα της «υποκίνησης φυλετικού μίσους» το 1965, στον νόμο περί φυλετικών σχέσεων. Γρήγορα στο σήμερα και τώρα έχουμε νόμους κατά της «υποκίνησης σε θρησκευτικό μίσος», των «εξόχως προσβλητικών» διαδικτυακών επικοινωνιών και μιας αστυνομικής δύναμης που παρενοχλεί συστηματικά τις γυναίκες επειδή αποκαλούν άνδρες άντρες στο Διαδίκτυο. Οι αστυνομικοί έχουν επίσης καταγράψει αθόρυβα «περιστατικά μίσους χωρίς εγκλήματα» εναντίον ονομάτων πολιτών, όταν ο ενοχλητικός νόμος παρεμποδίζει τον αυταρχισμό τους.

Το αποτέλεσμα αυτού είναι μια κλίμακα αστυνόμευσης λόγου που σίγουρα δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία μας. Το 2017, μια έρευνα από τους The Times διαπίστωσε ότι εννέα άτομα την ημέρα συλλαμβάνονταν για «ανάρτηση υποτιθέμενων προσβλητικών μηνυμάτων στο διαδίκτυο» – με 3.395 να συλλαμβάνονται μόνο το 2016. Ακόμη και τότε, αυτή η έρευνα περιορίστηκε σε ένα νομοθετικό κομμάτι – τον νόμο περί επικοινωνιών – και ο πραγματικός αριθμός είναι σχεδόν σίγουρα υψηλότερος, κυρίως επειδή πολλές αστυνομικές δυνάμεις δεν απάντησαν στην έρευνα.

Ο Greg Lukianoff, πρόεδρος του εκτιμώμενου Ιδρύματος για τα Ατομικά Δικαιώματα και την Έκφραση της Αμερικής, υποστηρίζει ότι, με βάση αυτούς τους μερικούς αριθμούς και μόνο, η Βρετανία κλείνει άνετα περισσότερους ανθρώπους σήμερα για εγκλήματα λόγου από ό,τι η Αμερική κατά τη διάρκεια του πρώτου Red Scare.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το βρετανικό κράτος ενδιαφέρεται ολοένα και περισσότερο για πράγματα που λένε οι άνθρωποι ιδιωτικά. Υπήρξαν μερικές περιπτώσεις τώρα στις οποίες άνθρωποι στην Αγγλία έχουν καταδικαστεί για ρατσιστικές αναρτήσεις που έγιναν σε ιδιωτικές ομάδες WhatsApp. Στη Σκωτία, η μεγάλη, απαίσια καινοτομία του νόμου περί εγκλημάτων μίσους του Humza Yousaf είναι ότι παραιτείται από τη συνήθη άμυνα της κατοικίας – χαρακτηριστικό της υπάρχουσας νομοθεσίας για τη ρητορική μίσους που απαγορεύει τη σύλληψη λόγω ομιλίας που εκφωνείται στο σπίτι σας. Τώρα, οποιαδήποτε συνομιλία στο τραπέζι του σπιτιού στη Σκωτία θα μπορούσε να είναι σκηνή εγκλήματος.

Το ίδιο ισχύει και για την αστυνομική παραπληροφόρηση. Φυσικά παραπληροφόρηση υπάρχει. Το ερώτημα είναι ποιος θέλετε να ενεργήσει ως Υπουργείο Αλήθειας σας; Η Μεγάλη Τεχνολογία; Το κράτος; Κανένα από τα δύο δεν έχει ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ιστορικό. Το 2020, η Silicon Valley κατέστειλε βάναυσα την ιστορία του φορητού υπολογιστή Hunter Biden, χαρακτηρίζοντάς την ρωσική παραπληροφόρηση, παρόλο που αργότερα αποδείχθηκε νόμιμη. Και αν αισθάνεστε άνετα με το κράτος να αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι αλήθεια, τότε, ας πούμε απλώς, είστε πολύ πιο εμπιστευτική ψυχή από τους περισσότερους. Θλιβερά, αυτό φαίνεται να είναι άλλο ένα νέο σύνορο στη βρετανική κρατική λογοκρισία. Ο νέος νόμος για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο περιέχει ένα «αδίκημα ψευδούς επικοινωνίας».

https://t.co/iDXL0yDg5a

— Clockwork Orange Magazine (@kportocali) August 14, 2024

Μια 55χρονη γυναίκα μόλις συνελήφθη στο Cheshire με την υποψία ότι διέπραξε αυτό το αδίκημα και ένα άλλο, για τον υποτιθέμενο ρόλο της στη διάδοση της φήμης ότι ο δολοφόνος του Southport ήταν μουσουλμάνος αιτών άσυλο. Όσο κι αν σιχαίνομαι αυτούς που διαδίδουν αυτόν τον ψευδή, εμπρηστικό ισχυρισμό, τέτοιες περιπτώσεις θα ανοίξουν το Κουτί της Πανδώρας όσον αφορά τη λογοκρισία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2024, το να είσαι φυλακή επειδή λες πράγματα είναι κάπως φυσιολογικό. Και είναι για πολύ, πολύ καιρό.

It will end the same way these systems always do. Either a counter elite comes in disposes of this, or the system craters the UK turns into Venezuela

Either way guys like Stramer aren’t remembered as bad ass socialist heros, but more like a tin pot dictator of an old Soviet… https://t.co/vNHfuY2YSU

— Jim Sharp (@prowrstlngstrng) August 4, 2024

Can #UKPolice or the PM #Stramer explain why the #Police is arresting this young innocent girl?

She is crying and what’s her crime?

Her crime is that she is not #Muslim so no protection, no law.

GOD BLESS UK ! #AlexPhillips #News #Stabbing #Crime #BreakingNew #Yoga #dance… pic.twitter.com/QRZxvO4zmG

— Abhay (@AstuteGaba) August 6, 2024

Wise words from Rowan Atkinson. Freedom of speech has consequences, but not having freedom of speech has even bigger consequences. Freedom of speech is one of the most precious things in life and society. We lose it at our own peril. We should never be bullied into silence. pic.twitter.com/PHfmuF73DM

— James Melville 🚜 (@JamesMelville) August 13, 2024