Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ήταν ο θρυλικός Μαύρος Καβαλάρης και Συνταγματάρχης-Διοικητής του ανεξαρτήτου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Γράφει η Ειρήνη Καρύδη
(Βέβαια παραμένει άγνωστο γιατι, δεν συνεχίσε τον αγώνα προς την Σμύρνη για να την ελευθερώσει, αλλά αποφάσισε να πλεύσει προς την Χίο.)
Το ίνδαλμα πολλών Ελλήνων, είχε έλθει σε επαφή με την πρεσβεία του Βισύ (όσο η Ελλάδα ήταν υπο την κατοχή των Γερμανών), διότι είχε ένα όνειρο να επιστρέψει από την Γαλλία και να αναλάβει τις καίριες κυβερνητικές θέσεις-αίτημα που δεν έγινε δεκτό απο τους Γερμανούς.
Αυτό το πέτυχε 4 χρόνια αργότερα κατά την λήξη των Δεκεμβριανών, ελέω των Βρετανών.
Ο Πλαστήρας, ήταν ένας στρατιώτης και πολιτικός του οποίου ο πατριωτισμός ακόμα και τώρα είναι «ταμπού», καθώς αυτο-εξόριστος στην Γαλλία αποκήρυξε τον αγώνα των Ελλήνων.
Από την άλλη, η προσφορά του στον τόπο ήταν μεγάλη αλλά το ίδιο και τα λάθη του.
Επαναστάτης στο Γουδί, συνέβαλε στον ερχομό του Βενιζέλου.
Επαναστάτης το 1922, έσωσε ό,τι μπορούσε να σωθεί από τη Μικρασιατική Καταστροφή, βέβαια, υπέπεσε σε 2 μεγάλα στρατιωτικά λάθη ανυπακοής κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων τα οποία κόστισαν σημαντικές απώλειες στον ελληνικό στρατό με παρολίγον στρατοδικείο στον ίδιο.
Κινηματίας στη δεκαετία του 30, αναδείχθηκε σε “βασιλοφάγο”, αλλά συνέβαλε και στη θανάτωση της πρώτης Δημοκρατίας.
Πρωθυπουργός 3 φορές ανάμεσα στο 1945 και στο 1952, προσπάθησε να κλείσει τις πληγές του Εμφυλίου και να συμφιλιώσει το Έθνος.
Επίσης, δεν μπορούμε να παραλήψουμε ότι με τον υπουργό οικονομίας κατάφερε να μηδενίσει (για πρώτη και μοναδική φορά) το χρέος της χώρας.
Ο αμφιλεγόμενος Πλαστήρας, προς το τέλος της ζωής του, καταβεβλημένος από αλλεπάλληλα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, ενώ έπασχε από φυματίωση, κατοικούσε στο Μετς κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου πέθανε πάμπτωχος σε στρατιωτικό ράντζο.
Τον έντυσαν με νεκρικό κοστούμι που αγόρασε ο προσωπικός του φίλος Διονύσιος Καρρέρ, γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά.
Επίσης, ο γιατρός που κλήθηκε και υπέγραψε το πιστοποιητικό του θανάτου του, μέτρησε 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα στο νεκρό του κορμί.
Κληροδότησε 216 δραχμές, ένα χαρτονόμισμα δέκα δολαρίων και την προφορική διαθήκη, «Όλα για την Ελλάδα», στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του.
Τέλος, στα ατομικά του είδη βρέθηκαν ένα στρατιωτικό χρεωστικό, [ΣΥΠ 108], για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δραχμές με τη σημείωση να καταβληθούν στο Δημόσιο.
