Ποιος πραγματικά κυβερνάει τον (δυτικό) κόσμο; Ποιος και γιατί υποθάλπει τον αντισημιτισμό; Ποιος χρησιμοποιεί τον μαρτυρικό Εβραικό λαό με τόσο βάναυσο τρόπο για μία ακόμη φορά στην Ιστορία;
Μητέρα τρομοκράτη ο οποίος συμμετείχε στο Ολοκαύτωμα της Hamas σε βάρος του Εβραικού λαού τηλεφωνεί στο Harvard εκθειάζοντας τα προσόντα του γιού της και ρωτάει τον υπεύθυνο του Πανεπιστημίου εάν η συμμετοχή στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου αναγνωρίζεται ως ένα από τα προσόντα του γιου της.
Οι απαντήσεις του Harvard σοκάρουν.
Εν μέσω των απότομα αυξανόμενων αναφορών για αντισημιτισμό στη Δύση, ιδιαίτερα στις πανεπιστημιουπόλεις, μια φανερή πλέον τηλεφωνική κλήση φάρσας στο γραφείο εισαγωγής του Πανεπιστημίου του Harvard προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση: «Σε ποιο σημείο η «Διαφορετικότητα, Ισότητα και Ένταξη-Diversity, Equity, and Inclusion» πάει πολύ μακριά— καλώντας ουσιαστικά τον λύκο στο κοτέτσι;»
Η απάντηση (για το Harvard) φαίνεται να είναι: «ποτέ».
«Θέλω απλώς να τονίσω ξανά, ότι είναι ένα πραγματικό κάλεσμα. Πολλοί ρώτησαν αν ήταν σκίτσο ή αν ήταν σκηνοθετημένο», λέει η σατιρική και δημοσιογράφος Racheli Rottner, μιλώντας στο The Media Line. Η Rottner σκέφτηκε την ιδέα, εξέφρασε το κάλεσμα και το κινήθηκε με το χαρακτηριστικό μινιμαλιστικό στυλ της, για τον ισραηλινό ειδησεογραφικό ιστότοπο Mako όπου εργάζεται. Το animation δημοσιεύτηκε στο YouTube.
Στην ηχογραφημένη συνομιλία, η Rottner υποδύεται τη «Jamaa», η οποία καλεί για λογαριασμό του τρομοκράτη γιου της “Hameed, ο οποίος είναι τρομοκράτης της Hamas με την ελπίδα να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια για τις «πράξεις» του πριν από την επόμενη περίοδο εγγραφής.
«Μετά τις δημοσιεύσεις σχετικά με φοιτητές που υποστηρίζουν τη Hamas στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard, τηλεφωνήσαμε για να μάθουμε εάν ήταν δυνατόν να λάβουμε υποτροφία για τη σφαγή», λέει η Rottner.
«Νομίζω ότι μπορεί να τον έχεις ακούσει; Ήταν ένας από τους μαχητές της Hamasπου συμμετείχαν στον αγώνα της 7ης Οκτωβρίου… ένας πραγματικός πολιτικός ακτιβιστής», λέει η Jamaa.
«Ήθελα λοιπόν να ρωτήσω αν έχετε κάποιο είδος υποτροφίας πολιτικού ακτιβισμού;»
Αντιμετωπίζοντας σοβαρά την ερώτηση, ο υπεύθυνος εισαγωγών απαντά ξερά ότι «όλες οι υποτροφίες βασίζονται στις ανάγκες. Δεν υπάρχουν υποτροφίες που να βασίζονται στην αξία».
Όταν ρωτήθηκε αν «δεν θα βοηθούσε αν έλεγε ότι ήταν μαχητής της Ηamas;» ο υπεύθυνος εισαγωγής διευκρινίζει ότι «ό,τι κάνει ένας μαθητής τον βοηθά στη διαδικασία».
Πιέζοντας για περισσότερη σαφήνεια, η Jamaa ρωτά: «Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο, αν έγραφε ότι συμμετείχε στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου; … Θα θεωρηθεί πλεονέκτημα;»
Και πάλι, ο αρμόδιος υπάλληλος του Ηarvard επαναλαμβάνει ότι «…εκτός από όλα τα άλλα, η διαδικασία μας εξετάζει ολόκληρη τη σταδιοδρομία του μαθητή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τόσο εντός όσο και εκτός της τάξης… θα εξετάζαμε όλες τις δραστηριότητές του».
Το πράγμα μόνο χειροτέρευε!
Η Rottner εξηγεί ότι σε πολλές από τις κλήσεις φάρσας της, αναζητά την κόκκινη γραμμή όπου ο παραλήπτης θα κλείσει το τηλέφωνο. Και εδώ, «Περίμενα να κλείσει το τηλέφωνο πολύ νωρίς στη συνομιλία και απλώς δεν το έκανε», λέει η Rottner στη Media Line. «Έπρεπε να προσθέσω χειρότερες και χειρότερες ερωτήσεις – και αυτός απλώς το συνέχισε».
«Μην ανησυχείς, δεν βίασε κανέναν αιχμάλωτο», προσθέτει η Rottner ως Jamaa-συνεχίζοντας τη φάρσα της.
«Σέβεται πολύ τον αυτοπροσδιορισμό του φύλου. Μόνο τους σκότωσε! Είναι πολύ φεμινιστής. Άρα θα είναι εντάξει, σωστά;»
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μπορεί να κάνει αίτηση…» απαντά ο υπάλληλος των εισαγωγών — σαφώς άβολα αλλά απρόθυμος να τερματίσει την κλήση.
Έτσι η Jamaa κλιμακώνει τη φάρσα.
«Σέβεται πολύ τις εθνοτικές μειονότητες, σκότωνε μόνο λευκά μωρά. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερα λευκά αρσενικά στον κόσμο, σωστά;»
Μετά από μια στιγμή σιωπηλής βουβής, ο υπάλληλος αλλάζει θέμα.
«Έχετε άλλες ερωτήσεις αποδοχής που μπορώ να σας απαντήσω;»
Ακόμα περιμένω να περάσω αυτή την κόκκινη γραμμή, «Δεν ήξερα πραγματικά τι άλλο να πω, άρα απλώς αυτοσχεδίασα», λέει η Rottner. Αυτή τη φορά συνέχισε να υπάρχει αμφιβολία μεταξύ βιασμού, δολοφονίας μωρών και το εάν μπορεί να φοράει καπέλο. Ό,τι κι αν ρωτούσε, ο αρμόδιος του Harvard παρέμεινε στη γραμμή, παρέχοντας νομιμότητα στις πληροφορίες.
Αλλά αυτή η παράλογη «αδιαφορία» γίνεται το μήνυμα στο αστείο, λέει η Rottner. «Είναι ο πολιτισμός όπου το να κλείνεις το τηλέφωνο με κάποιον στη μέση ενός τηλεφωνήματος είναι χειρότερο από το να σκοτώνεις μωρά».
Η Rottner τονίζει ότι ούτε το Harvard ήταν ο στόχος της σάτιρας… αλλά μάλλον οι ακραίοι στόχοι μιας πολιτικής ορθότητας. «Δεν είναι ότι πιστεύω ότι το Harvard υποστηρίζει τη Ηamas ή τις ενέργειές της, αλλά είναι παράλογο- προσπαθούν να είναι εντάξει με όλους με την ελπίδα ότι όλα θα είναι εντάξει αρκεί να είμαστε ευγενικοί – και δεν θα είναι».
Το ω έρχεται περίπου ένα μήνα μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου. Στην εκδήλωση, γνωστή πλέον ως «Black Sabbath», χιλιάδες τρομοκράτες της Ηamas διείσδυσαν στις νότιες ισραηλινές κοινότητες, όπου βίασαν βάναυσα, αποκεφάλισαν, βασάνισαν, έκαψαν ζωντανούς και πυροβόλησαν αδιακρίτως οποιονδήποτε και όποιον έβλεπαν.
Πάνω από 1.200 άνθρωποι δολοφονήθηκαν—κυρίως άμαχοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν και περίπου 240 πιάστηκαν όμηροι στη Γάζα, μεταξύ των οποίων ένα μωρό 9 μηνών, έγκυες γυναίκες και επιζώντες του Ολοκαυτώματος.
Στον απόηχο της θηριωδίας, εκατοντάδες χιλιάδες έφεδροι του Ισραηλινού στρατού κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην αντεπίθεση, αφήνοντας πολλές επιχειρήσεις με έλλειψη προσωπικού. Η Rottner, η οποία συνέχισε τη δουλειά της στη Mako, είχε ανακατευθυνθεί για να καλύψει τα κενά του ανθρώπινου δυναμικού – εστιάζοντας σε «σοβαρές» ιστορίες σε αντίθεση με τη συνηθισμένη της σάτιρα.
«Από τις 7 Οκτωβρίου… αντικαθιστούσα συντάκτες και δημοσιογράφους από άλλα τμήματα του ιστότοπου… Έτσι η Mako, δεν μου επέτρεπε να κάνω τίποτα αστείο και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα αστείο. Έκανα απλώς άρθρα για την υγεία, οικονομικά άρθρα, κ.λπ. Αλλά μου έλειψε πραγματικά το αντικειμενό μου και μου ήρθε η ιδέα να κάνω μια φάρσα που είχε σχέση με τον πόλεμο, αλλά όχι στην πραγματικότητα με τον πόλεμο», λέει η Rottner.
Η έμπνευση για το Ηarvard χτύπησε, λοιπόν, αφού παρακολούθησε την εξομολόγηση της Αμερικανοεβραίας ηθοποιού Mayim Bialik στην οποία συζητά τον αντισημιτισμό στην Αμερική και πώς αισθάνεται ξένη στη χώρα της.
Ιδιαίτερα στον απόηχο των επεισοδίων στο Ηarvard-το alma mater του Bialik- όπου οι υποστηρικτές της Hamas και οι διαδηλωτές κατά του Ισραήλ είχαν γίνει όλο και πιο εχθρικοί απέναντι στους Εβραίους και Ισραηλινούς φοιτητές.
Λιγότερο από 24 ώρες μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, 33 φοιτητικές οργανώσεις του Ηarvard υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή που θεωρούσε «το Ισραήλ εξ ολοκλήρου υπεύθυνο για όλη την εκτυλισσόμενη βία…» προσθέτοντας ότι «τα σημερινά γεγονότα δεν συνέβησαν στο κενό».
Η επιστολή δεν αναφέρει ούτε τη Ηamas, ούτε τις θηριωδίες της τρομοκρατικής οργάνωσης, ούτε την σύλληψη ομήρων—που συνιστούν εγκλήματα πολέμου και, αναμφισβήτητα, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Υπήρξε μια απότομη αύξηση σε παρόμοιες επιστολές, αντισημιτικές επιθέσεις και περιστατικά παρενόχλησης εναντίον Εβραίων φοιτητών στις πανεπιστημιουπόλεις του Ηarvard και σε άλλα πανεπιστήμια, επίσης.
Σε ένα video που γυρίστηκε στο Ηarvard, ένας Εβραίος φοιτητής δέχεται ξυλοδαρμό και περιβάλλεται από συμμαθητές, συμπεριλαμβανομένου του Ibrahim Bharmal, του συντάκτη του Harvard Law Review και του Elom Tettey-Tamaklo, φοιτητή στο Harvard Divinity School, που του εμποδίζουν τον δρόμο, τον παγιδεύουν και ουρλιάζουν «ντροπή, ντροπή, ντροπή».
Σε άλλο video, φοιτητές του Ηarvard καλούν ανοιχτά σε intifada, αναφερόμενοι στις δύο βίαιες εξεγέρσεις κατά του Ισραήλ από το 1987-1993 και από το 2000-2005, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, βομβιστικές επιθέσεις σε λεωφορεία, πυροβολισμούς, μαχαιρώματα, επιθέσεις με χειροβομβίδες, λιθοβολισμούς, επιθέσεις κοκτέιλ μολότοφ και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμάχων.
«Aλλά και πάλι, το Harvard δεν είναι το θέμα εδώ», λέει η Rottner. «Είναι η ιδέα για έναν κόσμο που πραγματικά δεν καταλαβαίνει… πώς είναι να βρίσκεσαι σε πόλεμο – πραγματικό πόλεμο – συνεχώς. Και για ανθρώπους από δυτικές χώρες όπου όλα είναι άνετα και ευγενικά. … Για αυτούς, το να είναι πολιτικά ανακριβείς είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί».
«Αν κάνουμε κάτι στους Άραβες, τότε αυτό πρέπει να είναι ρατσιστικό πράγμα στα δυτικά μυαλά. Αλλά είναι ένα διαφορετικό πλαίσιο για εμάς εδώ. Για εμάς είναι ζωή και θάνατος. Δεν πρόκειται να συζητήσετε τις προτιμήσεις σας ή τις αντωνυμίες σας ή να συμπεριλάβετε όλους στη νέα σας διαφήμιση καφέ… Αυτά είναι σημαντικά πράγματα, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την έννοια των πραγματικών εμπειριών ζωής και θανάτου σε εμπόλεμες ζώνες».
Το Πανεπιστήμιο του Harvard δεν έχει απαντήσει ακόμη στο αίτημα της Media Line για σχολιασμό.
By AARON PORIS/THE MEDIA LINE/ JERUSALEM POST
