Το κινεζικό εργαστήριο ιολογίας που το FBI πιστεύει ότι ίσως και να διέρρευσε την Covid-19 μπορεί επίσης να απελευθέρωσε ένα «υψηλά εξελιγμένο» στέλεχος πολιομυελίτιδας το 2014.
Από τον Matthew Phelan/Dailymail.Com
Μια νέα μελέτη-βόμβα έδειξε ότι αυτό το στέλεχος, το οποίο μόλυνε ένα τετράχρονο αγόρι εν μέσω μιας ευρύτερης επιδημίας στην επαρχία Anhui της Κίνας, είναι «99 τοις εκατό» πανομοιότυπο με μια παραλλαγή πολιομυελίτιδας που ήταν αποθηκευμένη 320 χιλιόμετρα μακριά, την ίδια περίοδο, στο διαβόητο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan.
Οι ερευνητές στο Ινστιτούτο Παστέρ της Γαλλίας (Pasteur Institute) δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα από πού προήλθε αυτό το στέλεχος, που ονομάστηκε «WIV14». Αλλά επιμένουν ότι δύο είναι οι πιθανότητες που θα «πρέπει να διερευνηθούν», συμπεριλαμβανομένου του σεναρίου ότι η πολιομυελίτιδα WIV14 να προέρχεται από το ίδιο το ινστιτούτο της Wuhan.
«Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη συγκλονιστικά επικίνδυνη κατάσταση της παγκόσμιας ιολογικής έρευνας», είπε στο DailyMail.com ο εκπαιδευμένος στο Harvard μοριακός βιολόγος Dr. Richard Ebright, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Οι ερευνητές του Παστέρ υποπτεύονται ότι η πολιομυελίτιδα WIV14, που ονομάστηκε έτσι από τους επιστήμονες της Wuhan που κατέγραψαν πρώτοι το στέλεχος, πιθανότατα προήλθε από ένα καλοδιατηρημένο στέλεχος του ιού της δεκαετίας του 1950, το οποίο χρησιμοποιείται -σχεδόν αποκλειστικά- στην παραγωγή εμβολίων και σε εργαστηριακά περιβάλλοντα.
Η μεγάλη εγγύτητα του εργαστηρίου της Wuhan με την επαρχία Anhui και η ολοένα αυξανόμενη φήμη του -για χαλαρά πρωτόκολλα ασφάλειας- έχουν επίσης προσθέσει βάρος σε αυτήν την πιθανή εξήγηση.
Εάν αληθεύει, η θεωρία θα ενταχθεί σε μια χορωδία κατακραυγής για τα κενά ασφάλειας στο κρατικό εργαστήριο μολυσματικών ασθενειών της Κίνας, του οποίου η χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ περικόπηκε πέρυσι από τον Λευκό Οίκο του Biden, εν μέσω συνεχούς ελέγχου και έρευνας στο αμερικανικό Καπιτώλιο για τον ρόλο του στην πανδημία Covid-19.
Αν και ένα παγκόσμιο καθεστώς εμβολιασμού που εφαρμόστηκε για περισσότερο από μισό αιώνα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να εξαλείψει τη μάστιγα της πολιομυελίτιδας, τα κρούσματα έχουν αυξηθεί σε ζώνες συγκρούσεων τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της Γάζας, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν.
Φιαλίδια των μέσων του 20ου αιώνα παλαιών στελεχών πολιομυελίτιδας που χρησιμοποιήθηκαν από το Ινστιτούτο Παστέρ στη νέα του μελέτη που προσπαθεί να εντοπίσει την προέλευση της ασυνήθιστης περίπτωσης πολιομυελίτιδας WIV14 της Κίνας
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) του ΟΗΕ, 125 θετικά δείγματα πολιομυελίτιδας εμφανίστηκαν στο Αφγανιστάν το 2023, στα δυτικά της Κίνας, με περισσότερα από 34 κρούσματα το 2024.
Και για πρώτη φορά σε μια δεκαετία, η πολιομυελίτιδα επανεμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2022, με τον ιό να ανιχνεύεται σε λύματα πάνω από 70 φορές κατά τη διάρκεια ελέγχων στη Νέα Υόρκη.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παστέρ συνέκριναν το DNA από ολόκληρο το γονιδίωμα του στελέχους πολιομυελίτιδας WIV14 με το στέλεχος «Saukett A» που χρησιμοποιείται για την κατασκευή πολλών εμβολίων πολιομυελίτιδας. Οι ίδιοι βρήκαν μόνο 70 νουκλεοτίδια (nt) διαφοράς μεταξύ των δύο στελεχών, σε γονιδιώματα που περιέχουν πάνω από επτά χιλιάδες από τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία του DNA.
«[Επειδή] το Saukett A και το WIV14 μοιράζονται περισσότερο από 99 τοις εκατό nt ομοιότητας», έγραψαν, «[είναι] επομένως πιθανό αρκετές μη καταγεγραμμένες διαρροές PV [ιού πολιομυελίτιδας] να συνέβησαν στο παρελθόν από εγκαταστάσεις που χειρίζονταν PV».
Όμως, ο Dr. Maël Bessaud, ο οποίος διευθύνει το κέντρο του Ινστιτούτου Παστέρ για την παρακολούθηση των ιών της πολιομυελίτιδας, και η ομάδα του προειδοποίησαν: «Ο WIV14 θα μπορούσε έτσι να έχει εμφανιστεί αφού ένα στέλεχος PV που απελευθερώθηκε οπουδήποτε στον κόσμο είχε κυκλοφορήσει πριν από τη δειγματοληψία στην Κίνα».
Ο Dr. Bessaud και οι συν-συγγραφείς του πρότειναν, ωστόσο, μια θεωρία που θα έριχνε την ευθύνη απευθείας στους ιατρικούς ερευνητές στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan (WIV).
Σε αυτό το σενάριο, η «διασταυρούμενη μόλυνση» στο WIV θα είχε οδηγήσει σε ψευδώς θετικό κρούσμα -μπερδεύοντας μια εργαστηριακά διαρρεύσασα και ελαφρώς εργαστηριακά μεταλλαγμένη εκδοχή του Saukett A με ένα νέο άγριο στέλεχος πολιομυελίτιδας, το WIV14, στο 4χρονο παιδί που εξετάστηκε το 2014.
«Σύμφωνα με αυτό το σενάριο», όπως εξήγησε ο Dr. Ebright στο DailyMail.com, «πρόκειται για στέλεχος του εργαστηρίου WIV και μόλυνση του εργαστηρίου WIV».
Πάνω, ένας πίνακας από τη νέα μελέτη που δείχνει ποιες περιοχές του ασυνήθιστου γονιδιώματος της πολιομυελίτιδας WIV14 διέφεραν περισσότερο από το στέλεχος Saukett A, το οποίο διατηρείται σε εργαστήριο. Ο στενός τόπος διαφοράς γύρω από την περιοχή «Caspid» αυξάνει την πιθανότητα μετάλλαξης του WIV14 από ένα δείγμα εργαστηρίου Saukett A
Δύο σετ αναλύσεων BLAST (Βασικό Εργαλείο Αναζήτησης Τοπικής Ευθυγράμμισης) που πραγματοποιήθηκαν για τη νέα μελέτη του Ινστιτούτου Παστέρ: (α) το ασυνήθιστο στέλεχος πολιομυελίτιδας WIV14 συγκρίνεται με μια ποικιλία άλλων στελεχών πολιομυελίτιδας και (β) η πολιομυελίτιδα «Saukett A» που κρατείται στο εργαστήριο φαίνεται να ταιριάζει με το WIV14 (μπλε γραμμή)
Το 2014, το 4χρονο παιδί είχε διαγνωστεί με τη λοίμωξη WIV14 εν μέσω μιας επιδημίας ασθένειας «χεριών, ποδιών και στόματος» στην επαρχία Anhui της κεντρικής Κίνας.
Και οι δύο ασθένειες, γνωστές ως «εντεροϊοί» λόγω της μολυσματικής τους οδού μέσω του πεπτικού συστήματος, μπορούν να ανιχνευθούν μέσω παρόμοιων δειγματοληπτικών δοκιμών κοπράνων —τεστ που έδωσαν τα «απροσδόκητα» αποτελέσματα της πολιομυελίτιδας WIV14 στο μικρό παιδί.
Η άλλη υπόθεση του Dr. Bessaud και των συναδέλφων του στο Ινστιτούτο Παστέρ για τα απροσδόκητα αποτελέσματα πολιομυελίτιδας του 4χρονου ήταν απλώς ότι «το παιδί είχε πραγματικά μολυνθεί από τον WIV14». «Σε αυτή την περίπτωση, το WIV14 θα ήταν ο απόγονος ενός στελέχους PV της δεκαετίας του 1950», έγραψαν, αναφερόμενοι ευθέως στο στέλεχος Saukett A του 1952, «απελευθερωμένο από μια φυσική πηγή στην οποία παρέμεινε αδρανής για δεκαετίες ή από μια μικροβιολογική εγκατάσταση».
«Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, η εργαστηριακή απελευθέρωση συνέβη κάπου στην Κίνα, αλλά όχι απαραίτητα στο WIV», σύμφωνα με τον Dr. Ebright, ο οποίος διευθύνει το Ινστιτούτο Μικροβιολογίας Waksman του Πανεπιστημίου Ebright Lab Rutgers. «Θα μπορούσε να είναι σχεδόν οπουδήποτε αλλού στην Κίνα», είπε ο ίδιος στο DailyMail.com.
Το λεγόμενο στέλεχος της πολιομυελίτιδας «Saukett A» χρονολογείται από τις πρώτες δοκιμές του πρωτοπόρου του εμβολίου Dr. Jonas Salk, το 1952, οι οποίες προανήγγειλαν τη θεραπεία της κυριολεκτικά παραλυτικής ασθένειας.
Η πολιομυελίτιδα έγινε παγκοσμίως γνωστή ως ασθένεια για την κατά κύριο λόγο επίθεση του ιού στα νεύρα του νωτιαίου μυελού και του εγκεφαλικού στελέχους, οδηγώντας σε παράλυση των άκρων, δυσκολία στην αναπνοή και στη χειρότερη έναν ασφυκτικό θάνατο.
Από την ανακάλυψη του Dr. Salk, βιοϊατρικοί κατασκευαστές και φαρμακευτικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο χρησιμοποίησαν το στέλεχος Saukett A για την παραγωγή αδρανοποιημένου εμβολίου πολιομυελίτιδας (IPV): Την ασφαλέστερη, μη μολυσματική έκδοση θεραπείας.
Κυβερνήσεις, πανεπιστήμια και ιδιωτικά ιατρικά εργαστήρια αποθηκεύουν επίσης συχνά φιαλίδια του Saukett A, το οποίο πήρε το όνομά του από ένα έφηβο αγόρι στην Πενσυλβάνια, του οποίου το στέλεχος πολιομυελίτιδας ήταν ένα από τα τρία που χρησιμοποίησε ο Dr. Salk κατά τη διάρκεια της έρευνάς του για τα εμβόλια της δεκαετίας του 1950.
Αλλά το συγκεκριμένο στέλεχος σπάνια έχει παρατηρηθεί σε τόσο καθαρή μορφή -με τόσο ελάχιστες μεταλλάξεις και με τόσο πανομοιότυπη με τη γενετική σύνθεση των μέσων του αιώνα- στη φύση.
Ωστόσο, οι ερευνητές στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan για «ειδικά παθογόνα και βιοασφάλεια», στην πραγματικότητα, ήταν τόσο μπερδεμένοι από το στέλεχος WIV14 του 4χρονου της επαρχίας Anhui που το ανέφεραν ως μια «υψηλά εξελιγμένη» μετάλλαξη ενός άλλου στελέχους που ελέγχεται στο εργαστήριο, που πήρε το όνομά του από τον Dr. Albert Sabin.
Οι ιολόγοι της Wuhan κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο 4χρονος είχε προσβληθεί από μια άγρια μετάλλαξη του ασθενώς ζωντανού εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας από το στόμα (OPV) Sabin 3.
Αυτή η «ιδιαίτερα αποκλίνουσα» και «υψηλά εξελιγμένη» έκδοση της πολιομυελίτιδας Sabin 3 που βρέθηκε ελεύθερη στη φύση, προειδοποίησε το WIV σε άρθρο του 2017 για το περιοδικό Virus Research, τόνισε τους κινδύνους από νέους «ιούς πολιομυελίτιδας που προέρχονται από τα εμβόλια» (VDPV) που δημιουργούν εξάπλωση επιδημίας.
Το στέλεχος WIV14, έγραψαν, υπογραμμίζει «τον κίνδυνο εμφάνισης στελεχών VDPV και τονίζει τη σημασία της διατήρησης υψηλής κάλυψης εμβολιασμού ρουτίνας και της ανοσίας της αγέλης».
Όμως, όπως σημείωσε ο Dr. Ebright στο DailyMail.com, «οι συγγραφείς της νέας εργασίας, του Παστέρ, δεν θα συμφωνούσαν με αυτό [δηλ. με τη θεωρία VDVP] με οποιονδήποτε τρόπο». «Πραγματικά το νόημα της νέας έρευνας», είπε, «είναι να τονίσει ότι όλο αυτό δεν βγάζει νόημα».
Η ομάδα του Ινστιτούτου Παστέρ στη νέα τους έρευνα αντέκρουσε σθεναρά τα ευρήματα των ιολόγων της Wuhan, επισημαίνοντας ότι το στέλεχος WIV14 και το στέλεχος Sabin 3 διέφεραν σε μεγάλες περιοχές του γονιδιώματός τους, σε αντίθεση με το WIV14 και το Saukett A που διέφεραν μόνο στην περιοχή του καψιδίου (Virus Capsid).
«Το WIV14 απέχει γενετικά από το Sabin 3 ανάντη και κατάντη της περιοχής του καψιδίου (82,30% και 82,26% ταυτότητας nt, αντίστοιχα),» έγραψαν στο περιοδικό Virus Evolution.
Η θεωρία του εργαστηρίου της Wuhan ότι το WIV14 εξελίχθηκε από ένα σύγχρονο στέλεχος του ιού από το στοματικό εμβόλιο που έχει σαν βάση του το Sabin 3 και «εξελίχτηκε τυχαία» για να μοιάζει πολύ με την πολιομυελίτιδα των μέσων του 20ου αιώνα, συμπέραναν, είναι «απίθανη».
«Δεν είναι αδύνατο, αλλά είναι, νομίζω, απίθανο», είπε ο Dr. Ebright στο DailyMail.com. «Δεν είναι μια καλά τεκμηριωμένη εξήγηση, πρώτης τάξης».
«Υπάρχουν διάφορες εκδοχές της δεύτερης υπόθεσης, με βάση τις οποίες ο ιός δεν δεν απελευθερώθηκε από εργαστηριακή διαρροή, αλλά με κάποιο τρόπο είχε παγώσει στον μόνιμο παγετό», συνέχισε ο μοριακός βιολόγος του Rutgers, «ή στον πλανήτη Άρη ή κάτι τέτοιο». «Αλλά αυτά δεν πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη», συμβούλεψε. «Αυτές είναι πιθανές εκδοχές, αλλά είναι απίθανες».
Ανεξάρτητα από την τελική προέλευση αυτής της μυστηριώδους περίπτωσης του στελέχους πολιομυελίτιδας WIV14, ο Dr. Ebright υποστηρίζει ότι η συνταγή της πολιτικής εξακολουθεί να απαιτεί αυστηρότερη ρύθμιση των ιατρικών εργαστηρίων που χειρίζονται αυτούς τους θανατηφόρους ιούς και άλλα παθογόνα παγκοσμίως.
«Κατά την υπόθεση (μόλυνση εργαστηρίου ή απελευθέρωση εργαστηρίου)», είπε ο Dr. Ebright, «τα ευρήματα υπογραμμίζουν […] την εκπληκτικά υψηλή συχνότητα περιστατικών ιολογικής έρευνας που θέτουν σε κίνδυνο το κοινό και την επείγουσα ανάγκη για ενισχυμένη εθνική και διεθνή εποπτεία της βιοασφάλειας και της διαχείρισης των βιολογικών κινδύνων».
