Kυριακή 19 Μαίου 2024
Καθώς παρατηρούσαν τους ηλιθίους να αναπαράγονται επικίνδυνα και να κυριεύουν τη γη, εκτινάσσοντας ταυτόχρονα το παγκόσμιο χρέος, τα μέλη της elite που της “ανήκει ο κόσμος” δεκαετίες πίσω (ίσως και αιώνες) διατηρούν διακαή πόθο τη μείωση του πληθυμού-ειδικά του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού. Οι HΠΑ έχουν να πληρώσουν το χρέος τους (σήμερα 34 τρις) από το 1835. Eάν προσθέσεις σ΄αυτό και μια αυτονόητη διάθεση ευγονισμού μπορείς να διαβάσεις με ακρίβεια τα σημάδια των καιρών.
Βy Great Reset
Η planδημία COVID-19, δεν ήταν παρά ένα εργαλείο στη κατεύθυνση ελέγχου και μείωσης του πληθυσμού. Δεν συνέβη για πρώτη φορά. Είχε προηγηθεί η Ισπανική Γρίπη και παρόμοια εγχειρήματα μικρότερης κλίμακας όπως η Νόσος των Πτηνών, η επαναφορά της οποίας βρίσκεται στα σκαριά ως Η5Ν1.
Οι εμπνευστές του ελέγχου-ερήμωσης του πληθυσμού δεν έχουν απαραίτητα δίκαιο για τη συνταγή αλλά και την επίτευξη του στόχου τους. Είναι πολύ πιθανόν η απόφαση να πάρθηκε κάτω από πίεση ή με εντελώς προσωπικά-ψυχολογικά κριτήρια.
Ήταν για παράδειγμα 14 Σεπτεμβρίου 1994, όταν από το βήμα του ΟΗΕ ο David Rockefeller στη διάρκεια του Annual Ambassadors’ Dinner ζητούσε τη “ρύθμιση” του οξυδερκούς πληθυσμού με το επιχείρημα ότι δεν θα προκύψουν σημαντικά οφέλη από μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού.
Μπορείτε να διαβάσετε και να δείτε ΕΔΩ τη σχετική ομιλία.
Σε αυτή τη κατεύθυνση το Rockefeller Foundation στη διάρκεια της planδημίας COVID-19 αλλά και της εμβολιαστικής εκστρατείας υπερθεμάτισε του επισήμου αφηγήματος. Αξιοποίησε μάλιστα την ισχύ εταιριών όπως η BlackRock, η Vanguard, η State Street και των κεντρικών τραπεζών ΗΠΑ και Ευρώπης (FED+BIS) και ως “εργολάβους” τους Bill Gates και Klaus Schwab- παρότι οι τύποι ούτε γιατροί είναι ούτε εκλεγμένοι από τους πολίτες- ώστε να επιβάλει το σχετικό αφήγημα.
Στην Ελλάδα υπουργός Υγείας στη διάρκεια της Planδημίας ήτο ο πρώην παίκτης της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου Βασίλης Κικίλιας-πολιτικό τέκνο ενός προγενέστερου υπ. Υγείας, του Νικήτα Κακλαμάνη.
Το ίδιο πρόσωπο-κι ενώ οι αποκαλύψεις για την Γενοκτονία της Planδημίας και των εμβολίων συγκλονίζουν το παγκόσμιο πληθυσμό-συναντάμε λίγους μήνες μετά να υπηρετεί ένα άλλο αφήγημα-εργαλείο της ίδιας elite η οποία δηλώνει ότι πρέπει να σκοτωθούν πρώτα οι αγελάδες επειδή πέρδονται και αυτό ανεβάζει τη θερμοκρασία του πλανήτη (ο Bill Gates αμόλυσε αυτή τη παπάρα, η οξυδερκής κοινότητα την άκουσε) και στη συνέχεια να σκοτωθούν οι άνθρωποι (ερήμωση του πληθυσμού) για να σωθεί ο πλανήτης.
Ο πρώην παίκτης του Πανιωνίου παθιάζεται με τις αποστολές του. Προφανώς κάποιος σύμβουλος του Μητσοτάκη του ψιθύρισε ότι είναι ο εκλεκτός του Rockefeller Foundation και πως θα τον περιμένει συγκλονιστική πολιτική εξέλιξη-θα μπορούσε να βρεθεί ως πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου και στη συνέχεια στη θέση της Ursula η οποία για την ώρα δεν λέει να παραιτηθεί γιατί έχει μπελάδες με τη Δικαιοσύνη, τη συνέχεια (βραχιολάκια;) των οποίων ίσως να μην μπορεί να ελέγξει.
John Davison Rockefeller
Ο Κικίλιας λοιπόν ανέλαβε με τυφλό πάθος την νέα του αποστολή αγνοώντας βασικούς κανόνες της elite που καλείται να υπηρετήσει όπως για παράδειγμα το να παρέχουν στήριξη και στα δύο στρατόπεδα ώστε στο τέλος να βγαίνουν πάντα νικητές. Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μια και ο John Davison Rockefeller υπήρξε ο ιδρυτής της Standard Oil Company.
David Rockefeller
Για όσους έχουν μελετήσει τον τρόπο δράσης αιώνων των επιχειρηματιών που τους ανήκει ο κόσμος, το να χορηγούν για παράδειγμα την Greta Thunberg να διαδηλώνει υπέρ της Κλιματικής Αλλαγής και υπέρ της Hamas και να βρίσκει στο εσωτερικό της χώρας πρόθυμο μιμητή τον Βασίλη Κικίλια και μερικές νεαρές κυρίες της εγχώριας βλαχοelite δεν μας προκαλεί έκπληξη.
Με την ίδια ιστορικά θαυμαστή ευκολία θα τους αδειάσουν εάν κερδίσει το αντίπαλο στρατόπεδο στο οποίο επίσης έχουν ποντάρει.
Εάν εξετάσουμε από ηθικής άποψης την Γενοκτονία-ερήμωση του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού θα χρειαστούμε κρύο αίμα ώστε να καταδικάσουμε τους εμπνευστές της.
Ποτέ άλλωτε τόσο πολλοί αναλώσιμοι ηλίθιοι (8 δις) δεν δέχθηκαν με τόση μαλθακότητα το αφήγημα της Planδημίας-αποστάσεις, διαβατήρια, lockdowns, πιστοποιητικά, κλπ.
Ο άλλος παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι το δυτικό οικονομικό μοντέλο είναι πατέντα της συγκεκριμένης elite και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί αντικαταστάτης του. Τo Kibbutz που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως το πλέον εφαρμόσιμο μοντέλο αντικατάστασης (σε μικροκλίμακα) του δυτικού οικονομικού μοντέλου ήταν ένας από τους λόγους που η χορηγούμενη από το deer state Ηamas έσφαξε τους αμάχους Ισραηλινούς προκαλώντας ένα ΝΕΟ Ολοκαύτωμα.
Προσθέστε σε αυτό πως οι ελεύθερες γεννήσεις επιτρέπουν στον κάθε Μπάμπη-Σούλα να φέρνει στο κόσμο το καγκουρόπουλο διαδοχό του αντιμετωπίζοντας τους εαυτούς τους σαν Θεό. Δηλαδή εάν για να λύσουμε το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης εκτός από την έκρηξη χρειάστηκε να επικαλεσθούμε ένα Θεό-Ανώτερη Δύναμη αναλογισθείτε πόση Ανώτερη Δύναμη κουβαλάνε ξημερώματα Σαββάτου εξερχόμενοι από το Romeο οι νεαροί Μπάμπης-Σούλα οι οποίοι σπεύδουν να τεκνοποιήσουν σε κατάσταση μέθης. Είπαμε οι δυτικοί (ακόμη και οι κάγκουρες) στοιχίζουν ακριβά.
Δίνουν όμως οι παραπάνω λόγοι το δικαίωμα σε μια elite να ερημώσει τον πληθυσμό;
Ε, εάν ενώ θα έπρεπε να γεννιούνται Σπαρτιάτες (και οι υπόλοιποι να κατευθύνονται στον Καιάδα) γεννιούνται αναλώσιμοι και μαλθακοί, ακόμη και ο Κικίλιας έχει δικαίωμα να λησμονεί ότι δεν είναι παρά ένας παίκτης του μπάσκετ (όχι από τους κορυφαίους, όχι από τους πλέον οξυδερκείς) και αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας Ατζέντες που δείχνουν στη κατεύθυνση ερήμωσης του πληθυσμού.
Μόνο που ενώ και οι κατ΄εξοχήν επιβολείς της σχετικής Ατζέντας όπως οι CEOs της BlackRock και της Vanguard διατηρούν τις αμφιβολίες τους για το αφήγημα της Κλιματικής Αλλαγής και το ρίσκο που αναλαμβάνουν, ο Βασίλης Κικίλιας έχει μόνο βεβαιότητες και σιγουράτζα. Αρθρογραφεί μάλιστα σχετικά και στο ΒΗΜΑ της Κυριακής.
Πώς η κλιματική κρίση επηρεάζει την πρωτογενή παραγωγή και τι σημαίνει αυτό για την αυτονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Ωπα δε μεγάλε…)
Ένα χρόνο πριν ο Tim Buckley, διευθύνων σύμβουλος της Vanguard υπερασπίστηκε την απόφασή του να αποσύρει τον μεγαλύτερο διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο από μια παγκόσμια συμμαχία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, λέγοντας ότι η φωνή του ομίλου «πνίγηκε».
Τον Δεκέμβριο, η Vanguard παραιτήθηκε από την πρωτοβουλία Net Zero Asset Managers, έναν συνασπισμό 301 διαχειριστών περιουσιακών στοιχείων που δεσμεύτηκαν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
«Αισθανθήκαμε ότι η φωνή μας πνίγεται ή μπερδεύεται», είπε ο Tim Buckley σε συνέντευξή του στους Financial Times.
Ο Buckley πρόσθεσε ότι η προσέγγιση της Vanguard για τη διαχείριση των κινδύνων της κλιματικής αλλαγής, η οποία επικεντρώνεται κυρίως στα πρότυπα γνωστοποίησης των εταιρειών, «δεν έχει αλλάξει».
«Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να υπαγορεύσουμε τη στρατηγική της εταιρείας», είπε, στα πρώτα δημόσια σχόλιά του σχετικά με την απόφαση. «Θα ήταν ύβρις να υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε τη σωστή στρατηγική για τις χιλιάδες εταιρείες στις οποίες επενδύει η Vanguard. Θέλουμε απλώς να βεβαιωθούμε ότι οι κίνδυνοι αποκαλύπτονται κατάλληλα και ότι κάθε εταιρεία παίζει με τους κανόνες».
Η Vanguard βρέθηκε παγιδευμένη ανάμεσα στις δύο πλευρές της συζήτησης για την κλιματική αλλαγή.
Η απόφαση να αποσυρθεί από τον συνασπισμό έχει πυροδοτήσει οργή μεταξύ περιβαλλοντικών ακτιβιστών που έχουν ήδη εξοργιστεί από την άρνηση του διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων που εδρεύει στην Πενσυλβάνια να αποκλείσει νέες επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα.
Οι ακτιβιστές του κλίματος λένε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να πιέσει τις εταιρείες να επιταχύνουν την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές των δραστηριοτήτων τους, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί των ΗΠΑ την κατηγορούν ότι δεν υποστηρίζει τις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων.
Ο Buckley, ωστόσο, είπε ότι η Vanguard “δεν ήταν στο παιχνίδι της πολιτικής”.
«Οι πολιτικοί και οι ρυθμιστικές αρχές έχουν να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στον καθορισμό των βασικών κανόνων για την επίτευξη μιας δίκαιης μετάβασης σε μια οικονομία χαμηλότερων εκπομπών άνθρακα», είπε, όταν ρωτήθηκε για την αυξανόμενη πολιτικοποίηση των επενδύσεων ESG.
Το αφεντικό της Vanguard προειδοποίησε επίσης τους επενδυτές να μην περιμένουν ανώτερες αποδόσεις από το όργωμα χρημάτων σε κεφάλαια ESG και εναλλακτικά περιουσιακά στοιχεία – δύο από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα τμήματα του κλάδου διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων – αντί των δεικτών που υποστηρίζει η εταιρεία του.
«Δεν μπορούμε να δηλώσουμε ότι οι επενδύσεις (περιβαλλοντικές, κοινωνικές και διακυβέρνησης), έχουν καλύτερες επιδόσεις από τις επενδύσεις με ευρεία βάση δεικτών», δήλωσε ο Buckley. «Η έρευνά μας δείχνει ότι η επένδυση ESG δεν έχει κανένα πλεονέκτημα έναντι της επένδυσης ευρείας βάσης».
Tim Buckley
Η Vanguard έχει περισσότερους από 30 εκατομμύρια πελάτες σε όλο τον κόσμο και έχει δημιουργήσει μια επιχείρηση με 7,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση, υπερασπιζόμενος τα χαμηλού κόστους ανιχνευτικά κεφάλαια που ακολουθούν έναν δείκτη όπως ο S&P 500 ή ο FTSE 100.
Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, η Vanguard δεν καταβάλλει μερίσματα σε εξωτερικούς μετόχους. Αυτή η δομή την βοήθησε να γίνει ο πιο επιθετικός ανταγωνιστής τιμών του επενδυτικού κλάδου με συνεχείς μειώσεις στις προμήθειες κεφαλαίων από την ίδρυσή της το 1975.
Τα περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζονται τα κεφάλαια ESG έχουν εκτοξευθεί στα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια από μόλις 0,6 τρις δολάρια στις αρχές του 2018. Όμως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οδήγησε σε σημαντικά κέρδη για τις μετοχές της ενέργειας και της άμυνας, προαναγγέλλοντας την αναζήτηση ψυχής για επενδυτές που επικεντρώνονται στο ESG σε ένα δύσκολο περιβάλλον για αποδόσεις
Η Vanguard πουλά μόλις 28 βιώσιμα κεφάλαια με παγκόσμιο ενεργητικό 33,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό είναι πολύ πίσω από τον πλησιέστερο ανταγωνιστή της BlackRock, ο οποίος έχει πολύ μεγαλύτερο εύρος 282 βιώσιμων κεφαλαίων με περιουσιακά στοιχεία 270 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τον πάροχο δεδομένων Morningstar.
Η εταιρεία προσφέρει κεφάλαια με δείκτη ESG που αποκλείουν ορισμένες εταιρείες, οι οποίες «επιτρέπουν στους επενδυτές να εκφράσουν τις αξίες και τις προτιμήσεις τους», αλλά αυτό «πρέπει να είναι επιλογή του μεμονωμένου επενδυτή», είπε ο Buckley.
Ο Buckley, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στη Vanguard το 1991 ως βοηθός ερευνητής του ιδρυτή της Jack Bogle, είναι επίσης δύσπιστος σχετικά με τις προοπτικές για τις λεγόμενες εναλλακτικές στρατηγικές, όπως το private equity και το private credit. Προειδοποίησε ότι οι εναλλακτικές στρατηγικές «δεν αποτελούν πανάκεια στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επενδυτές».
«Οι συνολικές αποδόσεις χαρτοφυλακίου δεν βελτιώνονται αυτόματα από τις κατανομές σε ιδιωτικά κεφάλαια ή ιδιωτικές πιστώσεις, καθώς η καλή επιλογή διαχειριστή είναι απαραίτητη», είπε. “Οι εναλλακτικές λύσεις μπορεί να παρέχουν μια εξαιρετική ροή εσόδων για έναν διαχειριστή κεφαλαίων, αλλά μπορεί να μην είναι μια εξαιρετική λύση για έναν επενδυτή.”
Ο Buckley θέλει τώρα να προωθήσει περισσότερο τον ανταγωνισμό τιμών στον κλάδο των χρηματοοικονομικών συμβουλών για να προσελκύσει περισσότερους πελάτες στη συμβουλευτική επιχείρηση της Vanguard, η οποία αυξάνεται κατά 15 έως 20% ετησίως. Έχει θέσει ως στόχο την παροχή συμβουλών σε 1 εκατομμύριο πελάτες έως το τέλος του 2025. Ο όμιλος παρέχει επί του παρόντος συμβουλές σε περίπου 650.000 πελάτες λιανικής που συνολικά αντιστοιχούν σε 350 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία.
Η BlackRock τώρα αύξησε τις δαπάνες για την ιδιωτική ασφάλεια του Διευθύνοντος Συμβούλου της Larry Fink περισσότερο από τρεις φορές πέρυσι, αφού δέχθηκε έντονη κριτική για τη δέσμευση της διαχειρίστριας εταιρείας περιουσιακών στοιχείων να επενδύσει σε φίρμες που προωθούν αμφιλεγόμενες στρατηγικές ESG_σύμφωνα με τη New York Post.
Ο μεγαλύτερος διαχειριστής κεφαλαίων στον κόσμο, με περιουσιακά στοιχεία περίπου 10,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων υπό την εποπτεία του, υπέβαλε δήλωση αντιπροσώπου στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς νωρίτερα αυτόν τον μήνα που έδειξε ότι δαπάνησε 563.513 δολάρια για να «αναβαθμίσει τα συστήματα ασφαλείας του σπιτιού» στις κατοικίες του Fink πέρυσι.
Η εταιρεία ξόδεψε επίσης 216.837 δολάρια σε σωματοφύλακες προκειμένου να προστατευθεί ο Fink, σύμφωνα με τον νομικό αντιπρόσωπο, τον οποίο επικαλέστηκαν οι Financial Times.
Η BlackRock δημιούργησε για πρώτη φορά προσωπικά σχέδια ασφάλειας για τον Fink και τον Robert Kapito, τον πρόεδρο της εταιρείας, το 2022.
Η BlackRock είδε κρατικά επενδυτικά κεφάλαια υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών να αντλούν περιουσιακά στοιχεία περίπου 13,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την εταιρεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις εταιρείες χρηματοδότησής της που είναι επικεντρωμένες στην ESG – την περιβαλλοντική και κοινωνική διακυβέρνηση.
Το Ταμείο Texas Permanent School ήταν το πιο πρόσφατο που ανακοίνωσε ότι θα πάρει τα χρήματα του από την BlackRock. Είπε ότι θα αφαιρέσει 8,5 δισεκατομμύρια δολάρια από την εταιρεία -τη μεγαλύτερη αφαίρεση μέχρι σήμερα από ένα συνταξιοδοτικό ταμείο υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών.
Η West Virginia, η Florida, το Missouri και άλλες πολιτείες υπό την ηγεσία του GOP εντάχθηκαν επίσης στην αντίδραση κατά της BlackRock όσον αφορά τις πολιτικές εταιρείας για την ESG.
Η BlackRock έλαβε μια νομική προειδοποίηση από τον Mississippi για «ψευδείς και παραπλανητικές δηλώσεις προς τους επενδυτές του Μισισιπή» που συνδέονται με τις επενδυτικές στρατηγικές ESG.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Mississippi Michael Watson και το Τμήμα Κεφαλαιαγοράς της πολιτείας εξέδωσαν «συνοπτική διαταγή παύσης» και εξέδωσαν προειδοποίηση για την επιβολή διοικητικής ποινής πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στον διαχειριστή χρημάτων που εδρεύει στη Νέα Υόρκη.
Οι αναλυτές θεωρούν τη BlackRock ηγέτη στους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων που κατευθύνουν επενδυτικά κεφάλαια προς εταιρείες που θεωρούνται ότι μεταβαίνουν σε χαμηλές εκπομπές άνθρακα.
Η εταιρεία δεδομένων Morningstar είπε ότι η αγορά πέρυσι για τα ταμεία για την κλιματική μετάβαση αυξήθηκε κατά 25% σε σχεδόν 210 δισεκατομμύρια δολάρια.
Από τα πέντε ταμεία για το κλίμα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις πέρυσι, τα τέσσερα είχαν άμεση σχέση με την BlackRock, σύμφωνα με το Bloomberg News.
O Larry Fink έχει αμφιβολίες, οι ανόητοι βεβαιότητες
Αίφνης και καθώς οι άνθρωποι εκεί έξω στρέφουν το βλέμμα τους πάνω του καθώς ο Elon Musk και ο Robert Kennedy Jr., δείχνουν τις εταιρίες Vanguard, BlackRock και StateStreet ως τους “συντονιστές” της planδημίας, των εμβολιασμών, του woke κινήματος, της κλιματικής κρίσης και όλων των εργαλείσων που περιλαμβάνει η Ατζέντα της μεγάλης επαναφοράς, ο Economist σπεύδει μέσω του συνεργάτη του Henry Tricks να φιλοτεχνήσει ένα περίτεχνο πορτραίτο του 70χρονου επικεφαλής της BlackRock, Larry Fink.
Το διαβάζουμε έχοντας υπόψη μας πως καμμία εταιρία δεν είναι τίποτε, δεν έχει αξία, χωρίς τους πελάτες της, δλδ τον κόσμο. Οι πελάτες κάνουν τις εταιρίες. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για οι εταιρίες όπως οι Vanguard, BlackRock και StateStreet.
Ο Fink-γράφει ο Henry Tricks- είναι ο 70χρονος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, του μεγαλύτερου διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο. Επενδύει τρισεκατομμύρια δολάρια για λογαριασμό των πελατών της, που περιλαμβάνουν συνταξιοδοτικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια και ασφαλιστικές εταιρείες.
Η εταιρεία, με αγοραία αξία περίπου 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων (153 δισεκατομμύρια δολάρια), είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στα καινοτόμα επενδυτικά κεφάλαια χαμηλού κόστους. Τα υπό διαχείριση περιουσιακά της στοιχεία, αξίας 9,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνουν μερίδια σε περίπου 18.000 εισηγμένες εταιρείες σε όλο τον δυτικό κόσμο.
O αρθρογράφος σε αυτό το φιλικό προς τον ηγέτη της BlackRock profile βάζει απέναντί του τους Ρεπουμπλικάνους.
Ιστορικά, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν συμμαχήσει με τις επιχειρήσεις για να αντιταχθούν στους κυβερνητικούς κανονισμούς και να προωθήσουν την ελεύθερη επιχειρηματικότητα. Όμως τα τελευταία χρόνια μια παράταξη διαμαρτυρήθηκε εναντίον εταιρειών που μιλούν ανοιχτά για ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, τα δικαιώματα των LGBT και άλλα θέματα που θεωρούν «woke». Ο Ron DeSantis, ο κυβερνήτης της Florida και ο κύριος αντίπαλος του Donald Trump στην προκριματική αναμέτρηση των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία του επόμενου έτους, είναι ο πιο εξέχων υποστηρικτής του.
Ένας από τους κύριους στόχους αυτής της δυναμικής κλίκας είναι η ESG: περιβαλλοντικές, κοινωνικές και διακυβέρνηση επενδύσεις. Πολλά ESG είναι φλεγόμενα. Η θεωρία πίσω από αυτό υποδηλώνει ότι μπορείτε να μετρήσετε την απόδοση των εταιρειών σε μετρήσεις εκτός από τις οικονομικές αποδόσεις, αν και τα συστήματα βαθμολόγησης είναι υποκειμενικά, ασυνεπή και συχνά θέτουν στόχους που συγκρούονται μεταξύ τους.
Λιγότερο από το 3% των επενδύσεων της BlackRock στην Αμερική σχετίζονται με το ESG, αλλά ο Fink έχει γίνει το πρόσωπο του κινήματος από το 2016, όταν άρχισε να παροτρύνει τα διευθυντικά στελέχη των εταιρειών του χαρτοφυλακίου της BlackRock, με ολοένα και πιο αυστηρούς όρους, να κάνουν επιχειρήσεις πιο βιώσιμες-ESG.
Η Consumers’ Research και άλλες καλά χρηματοδοτούμενες δεξιές οργανώσεις έχουν σχηματίσει ένα ισχυρό lobby μεταδίδοντας το μήνυμα βαθιά στις πολιτείες που διοικούνται από τους Ρεπουμπλικάνους ότι το ESG καταστρέφει κοινωνικούς κανόνες και καταδικάζει την παραγωγή ορυκτών καυσίμων, στην οποία πολλοί βασίζονται για θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα.
Μόνο φέτος, Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες σε 37 πολιτείες έχουν προτείνει τουλάχιστον 167 νόμους που στοχεύουν το ESG (οι περισσότεροι δεν έχουν περάσει). Ορισμένες πολιτείες έχουν βάλει στη μαύρη λίστα εταιρείες όπως η BlackRock από το να χειρίζονται τις επενδύσεις τους. Ονομάστε το αποχρηματοδότηση της αστυνομίας του κλίματος.
Ο Fink has έχει γίνει το bête noire της δεξιάς πτέρυγας. Αυτό κατέστη σαφές πέρυσι όταν ο Peter Thiel, ένας επιχειρηματικός κεφαλαιούχος και συντηρητικός ακτιβιστής, επιτέθηκε στην ESG σε ένα συνέδριο Bitcoin στο Μαϊάμι, καθώς το πρόσωπο του Fink κοιτούσε έξω από την οθόνη πίσω του. «Το ESG είναι απλώς ένα εργοστάσιο μίσους», είπε.
Οι προσπάθειες της BlackRock να αμβλύνει την οργή της δεξιάς της έχουν κερδίσει την οργή της αριστεράς – καθώς αντικρούει την κριτική ότι κάνει πάρα πολλά για να σώσει τον πλανήτη, ενώ η άλλη πλευρά της επιτίθεται επειδή κάνει πολύ λίγα.
Όταν συναντώ τον Fink στο βουκολικό του αγρόκτημα μια ώρα μακριά από τη Νέα Υόρκη, είναι αποφασισμένος να δείξει ότι έχει αφήσει πίσω του όλη αυτή την οργή.
Ωστόσο, όταν τον ρωτάω αν θα είχε κάνει κάτι διαφορετικό για να αποφύγει τις αντιδράσεις, παραβιάζει το θέμα αμφισβητώντας την αξία των αντιπαραθέσεων. Κάποιοι στην τροχιά του μου λένε ότι παλεύει να παραδεχτεί ότι κάνει λάθος. «Everyone asks me what are the things in life that I would do differently. And I would say nothing» λέει ο Fink.
Παρόλα αυτά, η δαιμονοποίηση έχει βαρύνει. Ένας πρώην συνάδελφος, συνήθως εντυπωσιασμένος με την ενεργητικότητα του Fink, σοκαρίστηκε όταν τον βρήκε να φαινόταν «λυπημένος, κουρασμένος και μεγαλύτερος» πέρυσι, καθώς η εκστρατεία εναντίον του πυροδοτήθηκε.
Ο Fink λαμβάνει απαίσια email κάθε μέρα. Kάποια περιλαμβάνουν απειλές θανάτου. «Είναι τρελό», λέει. Πέρυσι, το διοικητικό συμβούλιο της BlackRock εξουσιοδότησε την εταιρεία να του παρέχει σωματοφύλακες. Για λόγους ασφαλείας, τον υποχρεώνει να χρησιμοποιεί ιδιωτικό jet (κάτι που έκανε συχνά ούτως ή άλλως, παρόλο που προώθησε βιώσιμες επενδύσεις). Κάμερες ασφαλείας εγκαταστάθηκαν στο αγρόκτημα όπου συναντιόμαστε.
Η επιτυχία της BlackRock βασίζεται σε μια αυστηρή προσέγγιση στη διαχείριση κινδύνων – ένα μάθημα που πήρε ο Fink μετά από ένα ατύχημα που καθόρισε την καριέρα στη Wall Street. Η εταιρεία έχει κατασκευάσει εξελιγμένα συστήματα υπολογιστών για να αναλύει τα ανοίγματα των περιουσιακών στοιχείων των πελατών της. Μπορεί να περιμένετε από το άτομο που ηγήθηκε μιας τέτοιας εταιρείας από την ίδρυσή της να είναι ψύχραιμο, μεθοδικό και άτολμο. Ωστόσο, ο Fink δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικός.
Το να σηκώσει το πανό για το ESG φαινόταν να προσφέρει την ευκαιρία να εδραιώσει τη σημασία του ως financial statesman και για τη BlackRock να να κερδίσετε πολλά χρήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα και με λίγη προσπάθεια. Αντίθετα, η εμπειρία ήταν παιδαγωγική. Για να κατανοήσετε τον Larry Fink, πρέπει να καταλάβετε τι πήγε στραβά.
Μίλησα για πρώτη φορά με τον Fink μέσω βιντεοκλήσης τον Φεβρουάριο, καθώς καθόταν στο γραφείο του σε έναν ανακαινισμένο αχυρώνα στο αγρόκτημα, όπου περνά τα Σαββατοκύριακα. Ακόμα και στην οθόνη είναι μια επιβλητική παρουσία. Η φωνή του φουντώνει καθώς εκφράζει την απροθυμία του να χαρακτηριστεί. «Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ότι είμαι υπερβολικά εκτεθειμένος», λέει. Ωστόσο, μετά βίας μπορεί να σταματήσει να μιλάει.
Τον καλώ από το Los Angeles, την πόλη όπου γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 23 χρόνια της ζωής του. Μέσα σε λίγα λεπτά, μου λέει με ζωηρές λεπτομέρειες για το ότι μεγάλωσε στην Καλιφόρνια «ανάμεσα σε πορτοκαλεώνες και δέματα από ξηραμένα χόρτα».
Ο Fink γεννήθηκε το 1952 σε μια εβραϊκή οικογένεια στο Van Nuys, ένα μεγάλο προάστιο. Οι γονείς του ήταν Δημοκρατικοί – ο πατέρας του διατηρούσε ένα κατάστημα υποδημάτων και η μητέρα του ήταν καθηγήτρια πανεπιστημίου. Πήγε σε κρατικά σχολεία, τα οποία, όπως λέει, τον έκαναν αυτό που είναι.
Η επιχειρηματικότητά του ξεκίνησε όταν ήταν νέος. Η οικογένεια θα επισκεπτόταν την έρημο Mojave, όπου ο Larry μάζευε φίδια (τα συμβατικά κατοικίδια δεν επιτρέπονταν στο σπίτι επειδή η μητέρα του ήταν αλλεργική σε τρίχες ζώων). Ανέπτυξε μια μικρή επιχείρηση που ασχολείται με αυτά και θα ταχυδρομούσε τα φορτία του σε συλλέκτες σε όλη την Αμερική – μέχρι που κάποια γλιστρούσαν έξω κατά τη μεταφορά.
Όταν ήταν 12 ή 13 ετών, το FBI εμφανίστηκε στην πόρτα των γονιών του. Παρά τις επιπλήξεις, το πάθος του για τα φίδια συνεχίζεται. Μπορεί ακόμα να αναγνωρίσει ένα δηλητηριώδες με μια ματιά.
Το κεντρικό νευρικό σύστημα του BlackRock μπορεί να είναι συντονισμένο με τον μετριασμό του κινδύνου, αλλά η κουλτούρα του απέχει πολύ από το να είναι αναίμακτη.
Ο Fink εντόπισε την ελεύθερη ατμόσφαιρα της δυτικής ακτής τη δεκαετία του 1960. Eίχε μακριά τα μαλλιά του και, όπως ισχυρίζεται, κάποτε υπηρετούσε τον George Harrison ενώ εργαζόταν ως σερβιτόρος κατά την εφηβεία του. Στο πανεπιστήμιο ανέπτυξε ενδιαφέρον για το real estate. Μέχρι σήμερα επιχειρεί να ξεφύγει από τα τετραγωνικά του σπιτιού και της εξοχικής κατοικίας που μεγάλωσε.
Αλλά στη δεκαετία του 1970, η Wall Street πρόσφερε περισσότερο ενθουσιασμό από την πώληση ακινήτων. Ο Michael Milken, παλαιότερος απόφοιτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Fink, καινοτομούσε σε επικίνδυνα ομόλογα υψηλής απόδοσης. Οι πρώτες εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων άρχιζαν τις εταιρικές επιδρομές τους.
Ο Fink εγκατέλειψε το πρώιμο πάθος του και εντάχθηκε στην First Boston στη Νέα Υόρκη, μια επενδυτική τράπεζα με φήμη σφηκών. «Ήμουν φρικιό», μου λέει, γελώντας με τη μνήμη. «Μου είπαν ότι προσλήφθηκα επειδή ήμουν Εβραίος και οι Εβραίοι ήταν έξυπνοι. Αλλά ήταν αξιοκρατία».
Η εμπειρία της ιδιοκτησίας του Fink του έδωσε μια δουλειά ως έμπορος στεγαστικών δανείων, μια θέση πολύ χαμηλότερη από τους άχαρους επενδυτικούς τραπεζίτες που έκαναν συγχωνεύσεις και εξαγορές. Παρά την άνοδο της ιδιοκτησίας κατοικίας κατά τη δεκαετία του 1970, η αγορά στεγαστικών δανείων μόλις και μετά βίας υπήρχε, καθώς θεωρούνταν πολύ περίεργη και αδιαφανή για τη Wall Street για να μπει μέσα.
Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι συναλλαγές απογειώθηκαν. Ο Fink έβαλε στο στόχαστρο να ανατρέψει τον Lewis Ranieri, έναν έμπορο ομολόγων που είχε ανέβει από την αίθουσα ταχυδρομείου στην αντιπροεδρία της Salomon Brothers και στην υπεροχή στην αγορά των στεγαστικών δανείων. Ο Henry Fernandez, διευθύνων σύμβουλος της MSCI, ενός παρόχου επενδυτικών δεικτών, παρακολουθούσε με δέος από το περιθώριο τον Fink να προσπαθεί μόνος του να εκθρονίσει την Salomon.
«Ο Fink ήταν στα 30 του», λέει. «Φανταστείτε έναν άντρα αυτής της ηλικίας να μπαίνει σε μια ευγενική εταιρεία και να χτίζει την επιχείρηση στεγαστικών δανείων της από την αρχή. Οι εταίροι ήταν τραπεζίτες, όχι έμποροι. Μπορείτε να φανταστείτε τη δύναμη της προσωπικότητας που χρειαζόταν».
Καθώς ο ανταγωνισμός μεταξύ αυτού και του Ranieri έφτιαξε, ο Fink φόρτωσε στεγαστικά δάνεια που οδήγησαν σε απώλειες όταν τα επιτόκια έπεσαν απροσδόκητα. Από το wunderkind που είχε φέρει 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε διάστημα λίγων ετών, έγινε ο παρίας που κατηγορήθηκε ότι έχασε 100 εκατομμύρια δολάρια σε ένα τρίμηνο – μια εκπληκτική απώλεια στην First Boston. Ξαφνικά, του φέρθηκαν σαν «λεπρός», θυμάται. Όταν μιλάμε, είναι σαφές ότι εξακολουθεί να σκέφτεται την αποτυχία του.
Η εμπειρία του έδωσε μια δια βίου εμμονή με τον κίνδυνο. Πιασμένος από την εμπορική καταστροφή, ο Fink και επτά συνεργάτες συνίδρυσαν μια εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων ενάμιση χρόνο αργότερα, το 1988. Η κύρια δραστηριότητα της ήταν η επένδυση χρημάτων από συνταξιοδοτικά ταμεία και άλλους μακροπρόθεσμους κατόχους περιουσιακών στοιχείων σε ομόλογα.
Από την αρχή, η Fink έθεσε τη διαχείριση κινδύνου στον πυρήνα της, φέρνοντας ειδικούς στα μαθηματικά και παιδιά που ασχολούνται με υπολογιστές για να υπολογίσουν τις πιθανότητες αποπληρωμής μεμονωμένων δανείων σε ένα χαρτοφυλάκιο ομολόγων και να αξιολογήσουν πώς η αξία τους θα επηρεαζόταν από τις αλλαγές στα επιτόκια. Τελικά, το λογισμικό θα ήταν τόσο επιτυχημένο που η BlackRock θα το χορηγούσε άδεια σε 130.000 εταιρείες χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Αρχικά, η εταιρεία ονομαζόταν Blackstone Financial Management, καθώς η Blackstone, μια εταιρεία ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου, ανέλαβε το μισό μερίδιο στο έργο. Οι δύο εταιρείες ενώθηκαν για επτά χρόνια έως ότου ο Stephen Schwarzman, ο συνιδρυτής της Blackstone, επαναστάτησε αφού ανακάλυψε ότι η Fink και οι άλλοι ιδρυτές μείωσαν τα μερίδια όλων εκδίδοντας δικαιώματα προαίρεσης μετοχών σε νέους συνεργάτες. Μετά από μια διαμάχη με τον Fink, συμφώνησε να πουλήσει τις μετοχές του. Η απελευθερωμένη εταιρεία μετονομάστηκε σε BlackRock.
Το κεντρικό νευρικό σύστημα του BlackRock μπορεί να είναι συντονισμένο με τον μετριασμό του κινδύνου, αλλά η κουλτούρα του απέχει πολύ από το να είναι αναίμακτη. Οι συνιδρυτές και πρώην συνάδελφοι λένε ότι, από την αρχή, ο Fink συμπεριφέρθηκε σαν η εταιρεία να ήταν ένα kibbutz ή μια οικογένεια – σαν μια φυλή, δυναμική, εριστική.
Ο Hugh Frater, ένας από τους συνιδρυτές, παραδέχεται ότι ο Fink ήταν «λίγο φωνακλάς» τις πρώτες μέρες, αλλά θυμάται επίσης πώς ρωτούσε: «Θέλεις ένα κουλούρι;» ως προσφορά ειρήνης. Μπορεί να ήταν περιποιητικός. Πρώην συνάδελφοι λένε ότι βοήθησε στη διευθέτηση της νοσοκομειακής περίθαλψης των μελών της οικογένειάς τους, στήριξε τα βιβλία τους και παρείχε χρήματα για τις νεοφυείς επιχειρήσεις τους.
Η Barbara Novick, μία από τις δύο γυναίκες συνιδρυτές, λέει ότι η Fink ήταν «πολύ υποστηρικτικός και ανοιχτός» σχετικά με την άδεια μητρότητας προτού συνηθιστεί. Αλλά η άτυπη κατάσταση θα μπορούσε επίσης να γίνει αιμομικτική.
Για χρόνια, λένε αρκετοί άνθρωποι, η εταιρεία έκανε τα στραβά μάτια στα ειδύλλια γραφείου, ακόμη και σε αυτά μεταξύ των αφεντικών και των υφισταμένων τους. (Το 2019 δύο ανώτερα στελέχη απολύθηκαν επειδή είχαν υποθέσεις.) «Είναι μια πολύ μελοδραματική εταιρεία. Είναι σαν να είσαι σε ιταλική όπερα», λέει ένα πρώην στέλεχος.
Μέχρι σήμερα, ο Fink είναι ο αδιαμφισβήτητος πατριάρχης, που ορίζει μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η δική του συνεισφορά είναι περισσότερο χαρισματική παρά ιατροδικαστική: γοητεύει πελάτες στο πλοίο, βυθίζεται στην ανάπτυξη ηγεσίας και κουτσομπολεύει με επαφές με επιρροή για την κατάσταση των αγορών. Αφήνει τη δουλειά του σκύλου για τη διαχείριση της εταιρείας σε άλλους.
Οι συνάδελφοι θυμούνται τις μαραζωμένες υποθέσεις, αν νιώθει ότι εφησυχάζουν. «Πρέπει να σταματήσετε να σέρνετε τις πούτσες σας στο πάτωμα», τον θυμάται κανείς να φώναζε σε μια ομάδα υπαλλήλων της BlackRock, μεταξύ των οποίων και γυναίκες. Ωστόσο, έχει καταφέρει να ενσταλάξει την πίστη στους συναδέλφους του και να καλλιεργήσει την αίσθηση της συντροφικότητας. Πολλοί από τους συνιδρυτές παρέμειναν στην εταιρεία για χρόνια. Οι παλιοί δημιούργησαν μια αυλή γύρω από τον βασιλιά Larry από την οποία οι πιο νεοφερμένοι μπορούσαν να αισθάνονται αποκλεισμένοι.
Όπως πολλοί επικεφαλής οικογενειακών επιχειρήσεων, ο Fink ενδιαφέρεται περισσότερο για την υγεία της εταιρείας παρά για το τι μπορεί να αποσπάσει. Το μερίδιό του στη BlackRock σήμερα είναι ένα σχετικά μέτριο 0,3%, έχει συχνά μειώσει τη συμμετοχή του καθώς η εταιρεία μεγάλωσε και κερδίζει σημαντικά τους συναδέλφους του πλουτοκράτες. Σύμφωνα με το Forbes, η περιουσία του είναι 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Η καθαρή περιουσία του Schwarzman είναι περίπου 30 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο Fink μπορεί να μην μετράει τον εαυτό του με τα δισεκατομμύρια στον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά έχει άλλους τρόπους να εκτιμήσει την αυτοεκτίμησή του. Το ένα είναι η συνεχής ανάπτυξη της BlackRock. Το άλλο είναι η προσωπική του θέση.
Και οι δύο ενισχύθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-09.
Ο Fink είχε τρία χαρακτηριστικά – την κατανόηση των στεγαστικών δανείων, το στομάχι του για μεγάλα στοιχήματα και την απίστευτη ευκολία του με τους τιτάνες της Wall Street και της Ουάσιγκτον – που γρήγορα εκτόξευσαν τον ίδιο και την εταιρεία του στο προσκήνιο.
Ο Fink έχει πάθος για το ψάρεμα σε απομακρυσμένα μέρη. Κάνει ένα ταξίδι κάθε χρόνο στα δυτικά ή στην Αλάσκα ή στο Μεξικό. Πολλά μέλη της ομάδας (κοιμούνται σε σκηνές, σκάβουν τουαλέτες και τρώνε μπουρίτο βενζινάδικων) θα είναι πελάτες ή συνάδελφοι, αλλά παίρνει μαζί του και τον Kenny Smith, έναν εκπαιδευτή που έδωσε στον Fink το πρώτο του μάθημα fly-fishing πριν από 25 χρόνια. Είναι φίλοι από τότε.
Ο Smith σημειώνει την υπομονή με την οποία ο Fink επιδιώκει τα αλιεύματά του. «Αναλύει όλη την ώρα που είναι εκεί έξω», λέει.
Ο Fink έχει επιδιώξει τις εξαγορές που έχουν μετατρέψει τη BlackRock σε οικονομικό leviathan με παρόμοια προσοχή. Λέει ότι υποχώρησε μία φορά πριν αγοράσει τη Merrill Lynch Investment Management, μια εταιρία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων που ειδικευόταν σε παγκόσμιες μετοχές, το 2006. Η αγορά το 2009 της Barclays Global Investors (BGI), του μεγαλύτερου πωλητή παθητικών κεφαλαίων χαμηλών προμηθειών στον κόσμο, ήταν η δεύτερη προσπάθεια αγοράς της εταιρείας από τον Fink.
Ακόμη και τότε, η συμφωνία παραλίγο να καταρρεύσει την τελευταία στιγμή, λόγω των ανησυχιών του Fink σχετικά με την προέλευση ορισμένων από τη χρηματοδότηση της συναλλαγής. Εκείνη την εποχή, θυμάται, ένα από τα εγγόνια του είχε μόλις γεννηθεί. Η κατάσταση ήταν τόσο τεταμένη που, αντί να μείνει με την οικογένειά του, επέστρεψε στο γραφείο και σφυρηλατούσε τα τηλέφωνα όλη τη νύχτα προσπαθώντας να συγκεντρώσει εναλλακτικές πηγές μετρητών.
Ο Robert Fairbairn, αντιπρόεδρος της BlackRock, θυμάται πόσο εππικός ήταν ο Fink στις περιγραφές του για τα μελλοντικά κέρδη του εγχειρήματος μετατρέποντας τη δύσκολη θέση που βρισκόταν σε πλεονεκτημά του στη διάρκεια της συνομιλίας. «Είμαι σε αδιέξοδο», ομολόγησε στους πιθανούς διασώστες του. «Έχουμε αυτή την απίστευτη συμφωνία. Αν δεν φτάσουμε εκεί, ξέρετε, δεν πρόκειται να το κάνουμε πραγματικότητα… Θα εργαστώ ακούραστα για να το πετύχω». Με υποστήριξη από κρατικά επενδυτικά ταμεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στη Σιγκαπούρη και την Κίνα, συμμετείχε στη συμφωνία το επόμενο πρωί.
Η συγχώνευση μετέτρεψε τη BlackRock στον μεγαλύτερο διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο. τα χρήματα που διαχειρίστηκε υπερδιπλασιάστηκαν στα 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Για πρώτη φορά, ο Fink έφερε δύο αντικρουόμενες επενδυτικές στρατηγικές κάτω από την ίδια στέγη: την ενεργό διαχείριση, με επικεφαλής τους ειδικούς που χρεώνουν μεγάλες αμοιβές για την υποτιθέμενη διόρασή τους στην επιλογή μετοχών και την παθητική επένδυση χαμηλής προμήθειας, στην οποία τα αμοιβαία κεφάλαια αγοράζουν ολόκληρο τον δείκτη με την υπόθεση ότι η αγορά πάντα κερδίζει στο τέλος.
Σήμερα η BlackRock διαχειρίζεται 6,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αμοιβαία κεφάλαια δεικτών και άλλα οχήματα παθητικής επένδυσης – το 65% εκατό του χαρτοφυλακίου της. Το στοίχημα του Fink στο BGI βοήθησε στη μείωση του επενδυτικού κόστους για εκατομμύρια των οποίων οι αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης επενδύονται μέσω της BlackRock. Αντικατόπτριζε επίσης μια οξυδερκή αντίληψη που ανέπτυξε νωρίς στην καριέρα του: ότι καθώς οι κεφαλαιαγορές γίνονταν φθηνότερες και ευκολότερες στην πρόσβαση, οι άνθρωποι θα αποταμίευαν όλο και περισσότερο αγοράζοντας μετοχές και ομόλογα, αντί να γεμίζουν χρήματα σε τραπεζικές καταθέσεις.
Η συναλλαγή BGI συνέπεσε με το αυξανόμενο ανάστημα του Fink ως οικονομικός Mr Fix-it. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, παρείχε ζωτική βοήθεια στο Υπουργείο Οικονομικών της Αμερικής και στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης πουλώντας ή διασώζοντας χρηματοοικονομικές εταιρείες που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η Bear Stearns και η AIG. Ο αλγόριθμος διαχείρισης κινδύνου της BlackRock του επέτρεψε να αναλύσει την έκθεσή τους όσο λίγοι άλλοι μπορούσαν.
«Είναι λίγο σαν τους Rolling Stones σε περιοδεία», λέει ο Philipp Hildebrand, άλλος αντιπρόεδρος της BlackRock.
Το έργο διάσωσής του εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, όπου τα τραπεζικά συστήματα σε πολλές χώρες πάλευαν με τις δικές τους καταρρεύσεις που σχετίζονται με τα στεγαστικά δάνεια. Καθώς οι αγορές βυθίζονταν, ο Fink λειτουργούσε συχνά ως αγωγός πληροφοριών μεταξύ των αξιωματούχων και των κυρίων του σύμπαντος της Wall Street – τελικά άνοιξε πολλές δουλειές για την BlackRock που πουλούσε προβληματικά περιουσιακά στοιχεία για λογαριασμό της κυβέρνησης.
Κάποιοι που τον γνωρίζουν λένε ότι το ενισχυμένο ανάστημά του τροφοδότησε μια ψυχολογική ανάγκη να είναι το κέντρο της προσοχής. Ένας πρώην υπάλληλος εκείνη την εποχή λέει ότι ο Fink συνήθιζε να μιλάει ιδιωτικά για το παιδικό του όνειρο να γίνει ροκ σταρ, αν και τους ομολόγησε ότι δεν ήταν αρκετά όμορφος. (Οι Talk Talk, μια συναρπαστική βρετανική μπάντα από τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 που μυστηριωδώς έφυγε από το προσκήνιο, είναι το αγαπημένο του συγκρότημα.)
Η εξαγορά της BGI έδωσε στον Fink μια πλατφόρμα από την οποία θα μπορούσε να ηγηθεί. Αν σας ανήκει ο δείκτης, είχατε τα κομμάτια κάθε εταιρείας εντός αυτού. Ο Fink άσκησε γρήγορα την επιρροή του. Το 2012, ξεκίνησε μια παράδοση να γράφει επιστολές «Αγαπητέ Διευθύνοντα Σύμβουλε» στα αφεντικά των εταιρειών στις οποίες επένδυσε η BlackRock. Αυτό του επέτρεψε να επιδοθεί σε μια σειρά ιεροσύνης που, κατά καιρούς, θα μπορούσε να τον κάνει να ακούγεται σαν τον Bono των αγορών ομολόγων.
Ο άνθρωπος που κάποτε απέφευγε την ετήσια χαρά της οικονομικής elite στο Davos ως «χάσιμο χρόνου» άρχισε να γίνεται τακτικός. Φήμες λένε ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Προέδρου Barack Obama τον προσέγγισαν να γίνει υπουργός Οικονομικών της Αμερικής, μια θέση που ορισμένοι φίλοι του λένε ότι επιθυμεί πολύ – αν και ο Fink αποδοκιμάζει όταν τον ρωτούν γι’ αυτό.
Έγινε οικονομικός διπλωμάτης. Το αυξανόμενο μέγεθος του BlackRock του έδωσε πρόσβαση στις χρηματοοικονομικές πρωτεύουσες του κόσμου. Χτύπησε στους ουρανούς με ένα από τα δύο ιδιωτικά αεροσκάφη Gulfstream της εταιρείας, ξεψυχώντας διεθνείς πελάτες, αφεντικά μεγάλων εταιρειών, προέδρους, πρωθυπουργούς και κεντρικούς τραπεζίτες.
Εκτός από το να κερδίζει νέες δουλειές, χρησιμοποιεί τα ταξίδια του για να μετρήσει τι υπάρχει στο μυαλό των συνομιλητών του και να δοκιμάσει ιδέες. Οι γύρω του λένε ότι αυτά τα ταξίδια είναι εξαντλητικά, αν και συναρπαστικά και παρά την ηλικία του, ο Fink πιέζει πάντα για περισσότερες συναντήσεις. Φαντάζεται τον εαυτό του ότι μπορεί να προσελκύσει κοινό με σχεδόν οποιονδήποτε. «Είναι λίγο σαν τους Rolling Stones σε περιοδεία», λέει ο Philipp Hildebrand, άλλος αντιπρόεδρος της BlackRock και φίλος που ταξιδεύει συχνά.
Τα ταξίδια του επιτρέπουν επίσης στον Fink να απολαύσει το πάθος του για τα ονόματα, κάτι που το κάνει περισσότερο για να κουτσομπολεύει παρά να καυχιέται. Μπορεί να τον ακούσετε να λέει πώς συζήτησε το Brexit με έναν Βρετανό πρωθυπουργό ή έχει δημιουργήσει προσωπική φιλία με τον Andrés Manuel López Obrador, τον έντονα αντι-elite αριστερό πρόεδρο του Μεξικού.
Ο Fink δεν είναι επιλεκτικός με το ποιον θα έρθει κοντά. Ήταν ένας από τους πρώτους χρηματοδότες της Νέας Υόρκης που δήλωσε ότι δεν διέκοψε τους δεσμούς του με τη Σαουδική Αραβία μετά τη δολοφονία του Jamal Khashoggi, αρθρογράφου της Washington Post. «Το τελευταίο πράγμα που θα κάνει είναι να σταματήσει να μιλάει με ανθρώπους, ακόμα κι όταν είναι άβολο», λέει ο Fairbairn.
Ο David Rubenstein, συμπρόεδρος του Ομίλου Carlyle, μιας εταιρείας ιδιωτικών μετοχών, λέει ότι το ανάστημα του Fink στους παγκόσμιους οικονομικούς κύκλους είναι μεγαλύτερο από αυτό πολλών υπουργών της κυβέρνησης. «Έγινε ουσιαστικά παγκόσμιος γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών χωρίς τον επίσημο τίτλο», ειρωνεύεται.
Η φάρμα του Fink βρίσκεται σε ένα πλούσιο μέρος της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Tο τοπικό καφέ έχει δωρεάν καρότα καθώς και λιχουδιές για σκύλους στον πάγκο. Το 2003, αγόρασε το σπίτι και τα βοηθητικά κτίρια, που χτίστηκαν τον 18ο αιώνα, από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Stanley Tucci. Ήταν σε ερειπωμένη κατάσταση και έκτοτε τα έχει αποκαταστήσει. Επέκτεινε επίσης την ιδοκτησία του αγοράζοντας γη από έναν γείτονα που έχασε μια περιουσία μετά από επένδυση με τον Bernie Madoff.
Είναι ένας κόσμος μακριά από τη ζωή στη γρήγορη λωρίδα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Πάνω από δύο δεκαετίες, ο Fink και οι γεωπόνοι του έχουν μετατρέψει την ιδιοκτησία σε καταφύγιο άγριας ζωής. Έχουν εξολοθρεύσει χωροκατακτητικά είδη, όπως το ιαπωνικό βατόμουρο, και έχουν σπείρει τεράστια λιβάδια με ιθαγενή λουλούδια – γαλακτόχορτα, εχινάκεια και ινδικό πινέλο – δημιουργώντας ένα καταφύγιο για πουλιά και έντομα.
Τόσο αφοσιωμένος είναι ο Fink στη φάρμα του που κάποτε παρενοχλούσε έναν συνάδελφό του που έγινε μελισσοκόμος επειδή οι μέλισσες είναι «μη ιθαγενείς». (Τελικά τον έπεισε να κρατήσει τις μέλισσες της στην ιδιοκτησία του.)
Από τα μέσα της δεκαετίας του 2010 και μετά, ο Fink άρχισε να επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο για περιβαλλοντικά θέματα. Η κλιματική αλλαγή παρουσίασε μια σαφή επιχειρηματική ευκαιρία για τη BlackRock. Οι πελάτες της, ειδικά αυτοί στην Ευρώπη, άρχισαν να το παίρνουν στα σοβαρά.
Η BlackRock κατείχε περιουσιακά στοιχεία για λογαριασμό συνταξιοδοτικών ταμείων, τα οποία ήθελαν σταθερές αποδόσεις που θα συσσωρεύονταν για δεκαετίες. Το ιστορικό του Fink στην πώληση ενυπόθηκων ομολόγων του επέτρεπε περισσότερο από άλλους χρηματοδότες να ανησυχεί για την κατάσταση του πλανήτη σε 30 χρόνια.
(Θα μπορούσε ακόμη να ανησυχεί για την ώρα (30 χρόνια μετά) που θα έπρεπε να καλύψει συνταξιοδοτικά τους πελάτες της BlackRock και των ασφαλιστικών συνταξιοδοτικών ταμείων που κατέχει η εταιρία του, και να εκταμιεύσει χρήμα που τυχόν δεν είχε. Πάντα υπάρχουν δύο τουλάχιστο αναγνώσεις εδώ…)
Είδε ότι η ώθηση για την απομάκρυνση των ανθρακούχων ενεργειακών υποδομών του κόσμου θα απαιτούσε τεράστιες νέες επενδύσεις που θα μπορούσε να βοηθήσει η εταιρεία του να χρηματοδοτήσει.
Πολλοί από τους πελάτες του Fink – ειδικά οι νεότεροι – τον καλωσόρισαν λαμβάνοντας θέση. Επιπλέον, όπως και η παγκόσμια οικονομική κρίση, η κλιματική αλλαγή ήταν ένα πρόβλημα που οι πολιτικοί δεν κατάφερναν να λύσουν. Ο Fink θεώρησε ότι η “κλιματική αλλαγή” αποτελούσε κίνδυνο που οι διευθύνοντες σύμβουλοι είχαν την ευθύνη να αντιμετωπίσουν.
Μόνο που δεν φρόντισε να ενημερώσει τους πελάτες του ποιοι είναι αυτοί που τέλος πάντων κατέχουν τα “πνευματικά δικαιώματα της κλιματικής αλλαγής”. Από ποιους και με ποιον σκοπό εκπορεύεται όλη αυτή η πιεστική προπαγάνδα της Κλιματικής Κρίσης; Και πως μπορεί να μεταφρασθεί για τους πολίτες και τις μεγάλες εταιρίες πέρα από την αποτέφρωσή τους καθώς ο Larry και οι εμπνευστές της (κάποιοι από αυτούς έχουν στη κατοχή τους πλέον την πλειοψηφία των μετοχών της BlackRock, της Vanguard και της StateStreet) θα ζουν σε τεράστιες ανέγγιχτες φάρμες από τις εργαστηριακές πυρκαγιές και τους ασφυκτικούς και θανάσιμους ελέγχους;
Ο γερουσιαστής από το Τέξας, Ted Cruz κατακεραύνωσε τον Fink στην τηλεόραση, κατηγορώντας τον ότι συνέβαλε άμεσα στην αύξηση της τιμής της βενζίνης αποτρέποντας φερόμενες εταιρείες από το να επενδύσουν σε ορυκτά καύσιμα.
Η κλιματική αλλαγή δεν ήταν απλώς μια “οικονομική ανησυχία”: έδωσε στον Fink μια απαράμιλλη ευκαιρία να σταθεί από αυτό που ένας πρώην συνάδελφος αποκαλεί «άμβωνα νταή» που προσφέρει η BlackRock. Κανένας από τους συνομηλίκους του δεν είχε τέτοιο λόγο να σαλπίσει.
Οι ετήσιες επιστολές του προς τους Διευθύνοντες Συμβούλους εταιρειών στα χαρτοφυλάκια της BlackRock – που λόγω του μεγέθους τους σήμαιναν σχεδόν όλα τα μεγάλα oικονομικά γεγονότα – τράβηξαν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Το κυρίαρχο θέμα ήταν η βιωσιμότητα: πώς οι εταιρείες βελτιώνουν τις πιθανότητές τους για μακροπρόθεσμη επιτυχία λαμβάνοντας υπόψη τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές τους επιπτώσεις. Ο τόνος γινόταν ολοένα και περισσότερο εκείνος του δικηγόρου καθώς και του καταπιστευματοδόχου των χρημάτων των πελατών της BlackRock.
Μήνες μετά τη συμφωνία του Παρισιού το 2015, στην οποία οι κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν να περιορίσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη σε λιγότερο από δύο βαθμούς πάνω από την προβιομηχανική εποχή έως το 2100, ο Fink χρησιμοποίησε την ετήσια επιστολή του για να επικαλεστεί την ESG για πρώτη φορά, λέγοντας ότι η BlackRock περίμενε από τις εταιρείες να ενσωματώσουν το περιβάλλον και κοινωνικούς προβληματισμούς στις συζητήσεις τους με τα διοικητικά συμβούλια. (Ωστόσο, η υπεροχή των κεφαλαίων δεικτών στο χαρτοφυλάκιο της BlackRock μειώνει τη μόχλευση της στις εταιρείες στις οποίες επενδύει, καθώς η εταιρεία καλείται να τα κατέχει ό,τι κι αν συμβεί.)
Αν και ο Fink συνεχίζει να αρνείται μέχρι σήμερα ότι βρισκόταν σε μια σταυροφορία υπέρ της κλιματικής αλλαγής, λέγοντας ότι απλώς φρόντιζε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των πελατών του, ακουγόταν πιο ευαγγελικός κάθε χρόνο που περνούσε. Άρχισε να υποστηρίζει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να αντιμετωπίσουν τα πιο πιεστικά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα εν μέσω «καταστροφικής πολιτικής δυσλειτουργίας».
Η επιστολή του το 2020 ήταν κομβική. Σε αυτό έγραψε ότι η κλιματική αλλαγή είχε γίνει «καθοριστικός παράγοντας στις μακροπρόθεσμες προοπτικές των εταιρειών». Ανακοίνωσε τις επιθετικές νέες στρατηγικές ESG της BlackRock, όπως η εκποίηση των μεριδίων μεγάλων παραγωγών άνθρακα από τα ενεργά κεφάλαιά της, καθώς και η προσφορά κεφαλαίων που εξέτασαν εντελώς τους παραγωγούς ορυκτών καυσίμων.
Αν και ο Τrump, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2017, είχε αποσύρει την Αμερική από τη συμφωνία του Παρισιού, ήταν μια εποχή εκτεταμένης ευφορίας σχετικά με τις επενδύσεις της ESG. Από το 2018 έως το 2022, τα βιώσιμα περιουσιακά στοιχεία της BlackRock αυξήθηκαν από λιγότερο από 4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, ή περίπου 4,4% των παρόμοιων περιουσιακών στοιχείων, σε σχεδόν 60 δισεκατομμύρια δολάρια, ή περίπου το ένα πέμπτο της αγοράς.
Τα προϊόντα ESG αντιπροσωπεύουν μόνο ένα κλάσμα των υπό διαχείριση περιουσιακών στοιχείων της BlackRock, αλλά στην Αμερική είναι ο ηγέτης στον τομέα με κάποια απόσταση.
Ο Fink, ο οποίος έχει ταλέντο του πωλητή στο να βλέπει προς τα που φυσάει ο άνεμος – κυριολεκτικά, έχει μια συλλογή από ανεμοδείκτες αντίκες στο αγρόκτημά του – γρήγορα εντόπισε τις δυνατότητες ανάπτυξης. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα υπό διαχείριση περιουσιακά στοιχεία της BlackRock εκτινάχθηκαν στα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια, εν μέρει επειδή η αξία πολλών από τις εταιρείες χαμηλών εκπομπών άνθρακα στα χαρτοφυλάκιά της, ειδικά των τεχνολογικών κολοσσών, ανθεί.
«Ο Larry έχει απίστευτη μύτη για τις τάσεις που έρχονται στον κλάδο», λέει ο Robert Kapito, πρόεδρος της BlackRock και συνεργάτης του Fink εδώ και 40 χρόνια.
Ο Tariq Fancy, πρώην επικεφαλής επενδύσεων για τη βιωσιμότητα της BlackRock, ο οποίος, αφού παραιτήθηκε, έγραψε μια εκτενή κριτική για το ESG, λέει ότι ο Fink άδραξε γρήγορα την ευκαιρία να μετατρέψει τη BlackRock σε πρωταθλητή βιωσιμότητας, αν και έχοντας κατά νου την ουσία.
Η άποψη της εταιρείας ήταν, σύμφωνα με τoν Fancy, «Αν μπορούσαμε να σώσουμε τον κόσμο και δεν μας κοστίσει ούτε ένα σεντ, θα το κάνουμε. Αλλά αν έχει κόστος, αυτό είναι άλλο πράγμα». (Πολλοί από τους πελάτες των συνταξιοδοτικών ταμείων της BlackRock κρατούν χρήματα για λογαριασμό αριστερών εργαζομένων του δημόσιου τομέα που θέλουν πράσινες επενδύσεις.)
Ανεξάρτητα από την πραγματική έκταση της ζέσης του Fink για βιώσιμες επενδύσεις, υπήρχε αυξανόμενη ανησυχία σε τμήματα της εταιρείας ότι κινδύνευε να ξεπεράσει το όριο.
«Αφού γνωμοδοτήσεις για αυτά τα πολιτικά ζητήματα, εκτίθεσαι στις ίδιες εκστρατείες που θα έκανε ένας πολιτικός», λέει ένας πρώην συνάδελφος που συμμετείχε στις συζητήσεις. Ένας άλλος είδε «πολλοί άνθρωποι λένε στον Larry ότι δεν χρειάζεται να είμαστε κραυγάζοντες για αυτό. Αλλά ο Larry ήταν απολύτως στην πρώτη γραμμή».
Ποιοι ήταν οι υποβολείς του Larry στις κραυγές για το κλίμα που απειλούσαν να μετατρέψουν τον ηγέτη της BlackRock σε γραφική Greta;
Δεν ακολούθησαν όλοι στη εταιρία τη γραμμή του Larry. Σύμφωνα με έναν υψηλόβαθμο Ρεπουμπλικανό αξιωματούχο σε κόκκινη πολιτεία, «Αν μιλήσεις με τους υπαλλήλους του, λένε: «Ω, μην ανησυχείς για το τι λέει ο Larry. Δεν κάνουμε αυτό.» Προσθέτει, «Δεν μπορώ να σας πω πόσες συζητήσεις είχαμε όπου οι υπάλληλοι είπαν: «Θα τον ξεφορτωθούμε κι εμείς, αλλά, ξέρετε, δεν μπορούμε .”
Μερικοί διευθύνοντες σύμβουλοι άρχισαν επίσης να εκφράζουν ανησυχίες ότι ο Fink είχε μεγαλώσει πολύ για τις μπότες του. «Eίναι ο κόσμος του Larry Fink, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να γίνει ο αυτοκράτορας μου», είπε ο Charlie Munger, επιχειρηματικός συνεργάτης του Warren Buffett.
Ο Fink λέει ότι δεν θυμάται ότι κάποιος συνάδελφός του είχε πει ότι τα οι απόψεις του ήταν πολύ πολιτικές. Αλλά αυτό υποδηλώνει ένα άλλο πιθανό πρόβλημα: όσοι έχουν εργαστεί στη BlackRock τον περιγράφουν ως ένα άτομο που είναι δύσκολο να αντικρουστεί.
Εξακολουθεί να κυριαρχεί στην εταιρεία και έχει τρομερό χαρακτήρα. Περισσότερα από ένα άτομα μου τον περιέγραψαν ως ναρκισσιστή. Η φήμη του μπορεί να εξηγήσει γιατί μια εταιρεία που φημίζεται για τον μηχανισμό διαχείρισης κινδύνου κατάφερε να αγνοήσει την πολιτική αντίδραση κατά της ESG.
«Αυτά είναι πολύ ευαίσθητα πολιτικά θέματα και συναντήσαμε ισχυρότερες και πιο αντίθετες απόψεις από ό,τι είχαμε μιλήσει», παραδέχεται ο Mark McCombe, άλλος αντιπρόεδρος. Η απώθηση προέκυψε κυρίως από μια ομάδα πολιτικών με τους οποίους η εταιρεία είχε σχεδόν χάσει τελείως την επαφή καθώς ο Fink γύριζε σε όλο τον κόσμο: Ρεπουμπλικάνοι στην καρδιά της Αμερικής.
Αποποίηση ευθυνών
Σύμφωνα με τον Fink, το πρόβλημα ήρθε στο προσκήνιο ενόψει της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Η εκρηκτική τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου άρχισε να μειώνει τις αποδόσεις για όσους είχαν αγοράσει επενδύσεις ESG με την πεποίθηση ότι η εποχή των ορυκτών καυσίμων έφτανε στο τέλος του. Αυτό χαλάρωνε ένα μέρος του θετικού αισθήματος για τη βιωσιμότητα.
Οι υψηλότερες τιμές του πετρελαίου έδωσαν επίσης αφορμή στους αντιπάλους της απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές να αντεπιτεθούν. Ο γερουσιαστής από το Τέξας, Ted Cruz, κατακεραύνωσε τον Fink στην τηλεόραση, κατηγορώντας τον ότι συνέβαλε άμεσα στην αύξηση της τιμής της βενζίνης αποτρέποντας φερόμενες εταιρείες από το να επενδύσουν σε ορυκτά καύσιμα. Το ονόμασε «επιβάρυνση Larry Fink». Ο Fink τρομοκρατήθηκε με το πόσο γρήγορα έγιναν προσωπικές οι επιθέσεις, ειδικά επειδή δεν είχε επιμείνει ποτέ στην εκποίηση.
Η BlackRock ένιωσε επίσης τη ζέστη. Τον Αύγουστο του 2022, έγινε η πρώτη αμερικανική εταιρεία που μπήκε σε μαύρη λίστα από το Τέξας υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών, το οποίο απαγόρευσε στα δημόσια ιδρύματα της πολιτείας να επενδύσουν χρήματα σε διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων που «μποϊκόταραν» εταιρείες ενέργειας. Εκείνο το καλοκαίρι, 19 Ρεπουμπλικάνοι γενικοί εισαγγελείς απείλησαν να κινηθούν νομικά όταν έγραψαν στη BlackRock και αμφισβήτησαν εάν η εταιρεία επικεντρωνόταν αποκλειστικά στις οικονομικές αποδόσεις, όπως απαιτούν οι νόμοι της πολιτείας τους.
Σε επιστολές προς τους γενικούς εισαγγελείς και σε μια υπεράσπιση που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπό της με τίτλο «Setting the record straight», η BlackRock αντεπιτέθηκε. Επέμεινε ότι ήταν στην πραγματικότητα ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές στον κόσμο σε εταιρείες ορυκτών καυσίμων και είχε βάλει 170 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικές δημόσιες επιχειρήσεις ενέργειας.
Η συμμετοχή της BlackRock σε πρωτοβουλίες ESG, υποστήριξε, ήταν απολύτως συνεπής με το καθήκον της εμπιστοσύνης προς τους πελάτες, επειδή οι εταιρείες που θεωρούν τον κίνδυνο για το κλίμα θα έκαναν καλύτερες μακροπρόθεσμες επενδύσεις.
Η διάψευση της BlackRock όχι μόνο δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τους Ρεπουμπλικάνους επικριτές της, αλλά προκάλεσε περαιτέρω προβλήματα στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Ο Brad Lander, ένας Δημοκρατικός που ελέγχει τον προϋπολογισμό της Νέας Υόρκης ως ελεγκτής και είναι διαχειριστής τριών συνταξιοδοτικών ταμείων του δημόσιου τομέα, έστειλε μια επιστολή στον Fink υποστηρίζοντας ότι η BlackRock, αναγνωρίζοντας τις επενδύσεις της σε ορυκτά καύσιμα, ουσιαστικά παραιτήθηκε από την ευθύνη για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα στο καθαρό μηδέν έως το 2050.
(Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μυστικό που κατέχει ο Larry και οι υποβολείς του> Και με τον “δράστη” και με το “θύμα”)
Ο Fink αναγνωρίζει ότι οι πολιτικές κεραίες της BlackRock δυσλειτουργούσαν κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορίας. Επικοινωνούσε ανεπαρκώς με τις κρατικές κυβερνήσεις πριν από την αντίδραση. «Το παίρνω ως ευθύνη», λέει. «Κάνουμε αρκετές εισαγωγές και οικοδόμηση σχέσεων». Η εταιρεία έχει εντείνει τις δραστηριότητες lobbying σε κρατικές πρωτεύουσες.
Ο Fink ομολογεί επίσης ότι τυφλώθηκε από την οργισμένη απάντηση στα γράμματά του. Αν ήταν πιο λεπτές, λέει, μπορεί να είχε λιγότερους πονοκεφάλους. Επιμένει ότι τα λόγια του βγήκαν εκτός πλαισίου, αν και τώρα μιλάει πιο προσεκτικά για την έννοια του ESG.
«Δεν χρησιμοποιούμε πλέον τη λέξη «ESG»», λέει. Αντίθετα, η BlackRock χρησιμοποιεί λέξεις όπως “αειφορία” και “απανθρακοποίηση”. «Στην τελευταία μου επιστολή δεν ανέφερα το ESG», επισημαίνει. «Το έκανα σκόπιμα επειδή αυτή η φράση έχει οπλιστεί-weaponised». Πρόσφατα, η BlackRock διόρισε τον Amin Nasser, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Saudi Aramco, της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, στο διοικητικό της συμβούλιο.
Οι τύψεις του μπορεί να είναι βαθύτερες από ό,τι είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί. Λέει ότι ένας από τους υπαλλήλους του του αναφώνησε πρόσφατα: «Θεέ μου, δεν ξέρω καν αν θα ήθελα να γίνω Διευθύνων Σύμβουλος παρακολουθώντας τι συμβαίνει μαζί σου και όλα αυτά». Ο Frater, ένας από τους συνιδρυτές του, μου είπε: «Αν αντιμετώπιζα αυτές τις βαθιά προσωπικές επιθέσεις, η φράση που περνούσε από το μυαλό μου θα ήταν: «Δεν χρειάζομαι αυτό το σκατά».
Ο Fink παρηγορείται γνωρίζοντας ότι η φασαρία δεν εμπόδισε τους πελάτες να ρίχνουν χρήματα στην εταιρεία. Το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους προσέλκυσε καθαρές εισροές 190 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μια βελτίωση σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2022. «Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους», λέει. «Δουλεύει».
Αλλά η εμπειρία έκανε τον Fink να χαλιναγωγηθεί. Στον άνθρωπο που φιλοδοξούσε να γίνει ο πληρεξούσιος των αμερικανικών οικονομικών υπενθύμισε, για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ότι οι ψηλές παπαρούνες κινδυνεύουν να σκοτωθούν.
Αυτές τις μέρες ο Fink έχει ανησυχίες που είναι πιο κοντά στο σπίτι. Λίγα λεπτά μετά τη συνάντησή μου, αποκαλύπτει ότι λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν, είχε υποστεί μια σοβαρή ασθένεια. Σε ένα ταξίδι εργασίας του στην Ισπανία στα μέσα Μαρτίου, άρχισε να νιώθει πόνους στο στομάχι και μεταφέρθηκε εσπευσμένα με το ιδιωτικό τζετ της BlackRock στο NYU Langone, ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου βρίσκεται.
Καθώς διέσχιζε τον Ατλαντικό, πέρασε όλη την ώρα «πετώντας ψηλά». Στη Νέα Υόρκη, οι γιατροί του διέγνωσαν διάτρητη σκωληκοειδίτιδα. Αργότερα έσκασε, προκαλώντας του περιτονίτιδα, ένα είδος δηλητηρίασης αίματος. Μετά από μια επώδυνη περίοδο στο νοσοκομείο, ανάρρωσε. Λίγο αργότερα, η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο για τα πέντε άτομα που η εφημερίδα θεωρούσε διεκδικητές στη «μεγάλη κούρσα» για να τον διαδεχθεί.
Ο Fink φαινόταν σε φόρμα όταν τον συνάντησα. Ήταν μαυρισμένος και είχε ένα νεανικό κέφι που διέψευδε την ηλικία του. Έλεγε επανειλημμένα το τηλέφωνό του για να δει αν είχαν έρθει τα αποτελέσματα των τελευταίων αιματολογικών του εξετάσεων – όχι από κάποια προφανή ανησυχία για την υγεία του αλλά επειδή ήθελε να πετάξει την επόμενη μέρα στην Ιαπωνία και την Αυστραλία (οι γιατροί έδωσαν άδεια).
Η διαδοχή ήταν στο μυαλό του κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, αν και λέει ότι δεν έχει επικείμενα σχέδια να παραιτηθεί. Το συζητήσαμε καθώς καθόμασταν κάτω από τα δέντρα τρώγοντας σάντουιτς. Μου είπε ότι ανυπομονούσε να συνταξιοδοτηθεί για να περάσει περισσότερο χρόνο στη φάρμα και να ψαρέψει.
«Όταν φεύγω από το BlackRock, φεύγω από το BlackRock», είπε, όχι απολύτως πειστικά. Λίγο αργότερα, τροποποίησε ελαφρώς τη θέση του, προβάλλοντας το ενδεχόμενο να παραμείνει για λίγο ως πρόεδρος εάν του το ζητήσουν το διοικητικό συμβούλιο και η επόμενη γενιά ηγετών.
Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι αισθάνεται ότι κανείς δεν είναι ακόμη έτοιμος να μπει στα παπούτσια του. Ένας πρώην συνάδελφος θυμάται μια εποχή που η ομάδα διαχείρισης της BlackRock πραγματοποίησε μια έρευνα για τα δυνατά της σημεία. Ο Fink ήταν ο μόνος που ένιωσε ότι άξιζε κορυφαίους βαθμούς σε όλους τους τομείς.
Ο Fink το αμφισβητεί αυτό και δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ακολουθεί μια στοχαστική προσέγγιση για τη διαδοχή. Μου είπε ότι έχει προσπαθήσει να αναπτύξει μια ισχυρή ομάδα δυνητικών διευθυντικών στελεχών που θα παραμείνουν ακόμα κι αν δεν επιλεγούν για να ηγηθούν της εταιρείας.
O Fink παραμένει αισιόδοξος για το μέλλον της BlackRock. «Είμαι πιο αισιόδοξος… από ό,τι τα τελευταία 10 χρόνια». Η εισροή χρημάτων είναι απόδειξη ότι η BlackRock εξακολουθεί να βρίσκεται στη σωστή «αποστολή». Και προσθέτει: «Το να έρθεις με απoστολή προκαλεί θόρυβο. Είναι αυτό τώρα ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της λειτουργίας μιας μεγάλης, ορατής εταιρείας;»
Η επώδυνη συνάντηση του Fink με τα κριτήρια ESG είναι απίθανο να καθορίσει την κληρονομιά του. Από τις πρώτες μέρες του στην First Boston, εντόπισε την αυξανόμενη δύναμη των χρηματοπιστωτικών αγορών να παλεύουν τις αποταμιεύσεις μακριά από το τραπεζικό σύστημα. Πιο πολύ από τις περισσότερες εταιρείες της εποχής της, η BlackRock έχει συνεισφέρει σε αυτή την τάση, καθιστώντας προϊόντα χαμηλού κόστους διαθέσιμα στις μάζες.
Αλλά το μέγεθος του BlackRock το καθιστά εύκολο στόχο. Η επιρροή του – καθώς και παρόμοιων μεγαθηρίων – σε μεγάλες περιοχές της εταιρικής Αμερικής καθιστά εύκολο να δαιμονοποιηθεί ως επιστροφή στην χρυσή εποχή του τέλους του 19ου αιώνα, όταν γιγάντια έλεγχαν από άκρο σε άκρο την Αμερική.
Αυτή η αυξημένη συνείδηση μπορεί να είναι καλή για τις επιχειρήσεις, εάν προσελκύει πελάτες με ομοϊδεάτες και παρακινεί τους υπαλλήλους. Μπορεί να είναι καλό για τον πλανήτη αν ωθήσει τις εταιρείες να εξετάσουν μακροπρόθεσμες απειλές. Μπορεί επίσης να εξοργίσει εκατομμύρια Αμερικανούς που σκέφτονται διαφορετικά.
Ο ίδιος ο δεν είναι ούτε ήρωας ούτε κακός: είναι επιχειρηματίας, από κάθε άποψη εξαιρετικά διαισθητικός. Αφού πέρασε χρόνο μαζί του και μίλησε με πολλούς συνεργάτες του, αυτό που εντυπωσιάζει είναι το πόσο απέρριτος και πιστός είναι στην προσωπική του ζωή.
Ως αφεντικό συχνά βγάζει το στόμα του, είναι οξύθυμος και λαχταρά την αναγνώριση. Αλλά προσωπικά δεν είναι βαρετός. Αν μη τι άλλο, είναι αναζωογονητικά ομιλητικός και προσγειωμένος. Η τελευταία μας συνομιλία τελείωσε με τον ίδιο να μου λέει για την ανάγκη να παραμένει κανείς πιστός στον εαυτό του, όσο πετυχημένος κι αν είστε: «Οι άνθρωποι με θεωρούσαν σαν λεχρίτη-κουράδα πριν από 30 χρόνια. Ελπίζω ότι εξακολουθούν να με θεωρούν σαν λεχρίτη-κουράδα σήμερα-People thought of me as a turd 30 years ago. I hope they still think of me as a turd today».
Σε ένα πολωμένο πολιτικό περιβάλλον πάντως η παγκόσμια κοινή γνώμη είναι λογικό να θεωρεί πρόσωπα σαν τον Fink, ειδικά όσους εμπλέκονται πολιτικά, ως μακρινούς ελεγκτές των παγκόσμιων αγορών, καθορίζοντας το οικονομικό μέλλον των ανθρώπων χωρίς καμία ευθύνη.
