Το μάρκο συμβολίζει το μεταπολεμικό «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια έχει αντικατασταθεί από το ευρώ.
Οι Γερμανοί όμως δεν το ξέχασαν-σημείωνε μόλις το 2023 το άρθρο της DW [Γερν Μπέντερ, dpa-Eπιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος]
«Κάποιοι Γερμανοί αγαπούν το μάρκο περισσότερο κι από τη γυναίκα τους», έλεγε ο πρώην ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών Τέο Βάιγκελ το 1997, περιγράφοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τη στενή σχέση πολλών Γερμανών με το εθνικό τους νόμισμα.
Το ευρώ μπήκε στην ζωή των Γερμανών εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Το μάρκο είναι όμως κάπως ακόμη παρόν στη σκέψη κυρίως των μεγαλύτερων. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διερωτώνται, γιατί μια μπάλα παγωτό κοστίζει σήμερα περίπου 2 ευρώ, ενώ παλαιότερα μόλις 30 πφένιγκ. Το γερμανικό μάρκο έγινε σύμβολο του αποκαλούμενου «οικονομικού θαύματος» στην Γερμανία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει μετατραπεί πλέον σε γερμανικό μύθο.
Όταν το γερμανικό μάρκο εισήχθη στη Γερμανία στις ζώνες κατοχής που ήλεγχαν Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι στις 21 Ιουνίου 1948, ένα περίπου χρόνο πριν ιδρυθεί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τα ράφια των καταστημάτων γέμισαν εν μία νυκτί. Εν αναμονή της αντικατάστασης του μάρκου του Ράιχ έκρυψαν τα προϊόντα τους στις αποθήκες. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια το γερμανικό μάρκο καθιερώθηκε ως το δεύτερο πιο σημαντικό αποθεματικό και εμπορικό νόμισμα στον κόσμο μετά το αμερικανικό δολάριο.
Η νομισματική μεταρρύθμιση του 1948 ήταν αρχικά ένα σοκ για την γερμανική οικονομία, η οποία προσπαθούσε να ορθοποδήσει.
Οι τραπεζικές αποταμιεύσεις συρρικνώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη, μιας και η ανταλλαγή του μάρκου του Ράιχ με το γερμανικό μάρκο έγινε σε αναλογία 100 προς 6,50 μάρκα. Από την άλλη μισθοί, ενοίκια και φόροι μετατράπηκαν 1:1. Για να καλυφθούν πρώτες ανάγκες, κάθε πολίτης έλαβε 40 μάρκα και άλλα 20 μάρκα ένα μήνα αργότερα.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για το γερμανικό μάρκο ήρθε δεκαετίες αργότερα κα μάλιστα λίγο μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του κράτους της Λαοκρατικής Δημοκρατία της Γερμανίας: «Αν έρθει το γερμανικό μάρκο μένουμε, αν δεν έρθει, θα πάμε να το βρούμε!», φώναζαν ανατολικογερμανοί διαδηλωτές το φθινόπωρο του 1989 ζητώντας στην ουσία την εισαγωγή του δυτικογερμανικού μάρκου και στην παραπαίουσα Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Πριν καν υλοποιηθεί η Επανένωση των δύο Γερμανιών, Ανατολικής και Δυτικής, την 1η Ιουλίου του 1990 το γερμανικό μάρκο αντικαθιστούσε το ανατολικογερμανικό μάρκο με ισοτιμία 1:1.
Ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ προώθησε την οικονομική και νομισματική ένωση των δύο Γερμανιών με συνοπτικές διαδικασίες παρά τις προειδοποιήσεις της αντιπολίτευσης, αλλά και της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας.
Την Πρωτοχρονιά του 2002, δώδεκα χρόνια αργότερα, το γερμανικό μάρκο έδωσε τη θέση του στο ευρώ. Την ευφορία για το ενιαίο νόμισμα σε πλήθος ευρωπαϊκές χώρες διαδέχθηκε η απογοήτευση. Παρά τα επιχειρήματα των οικονομολόγων και ειδικών περί του αντιθέτου οι καταναλωτών είχαν την αίσθηση ότι οι τιμές από μάρκο σε ευρώ άλλαξαν 1:1, κι ας είχε το ευρώ διπλάσια αξία από το μάρκο.
Επιπλέον, πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφραζαν τότε φόβους μήπως το ευρώ αποδειχθεί «μαλακό νόμισμα» αν προσχωρούσαν σε αυτό χώρες με αδύναμα εθνικά νομίσματα, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.Ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ παραδέχονταν χρόνια αργότερα σε συνέντευξη ότι «αν είχαμε κάνει δημοψήφισμα για την εισαγωγή του ευρώ θα το είχαμε χάσει πιθανότατα».
Ποιο νόμισμα είναι τελικά πιο «σκληρό»: το γερμανικό μάρκο ή το ευρώ; Ο πρώην πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Χανς Τίτμαϊερ, ο οποίος απεβίωσε το 2016, είχε πει χαριτολογώντας στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ότι απευθύνθηκε στο μαντείο των Δελφών ρωτώντας ποιο νόμισμα θα αποδεικνύονταν μακροπρόθεσμα πιο σταθερό. Η απάντηση ήταν «το γερμανικό μάρκο όχι το ευρώ». Η Πυθία ωστόσο δεν αποκάλυψε αν το κόμμα στη πρόταση μπαίνει πριν ή μετά το όχι.
Ένα χρόνο μετά ένας εξαιρετικός αναλυτής, ο James Howard Kunstler, (διαβάστε ΕΔΩ τις συγκλονιστικές προβλέψεις του για το 2025) θα γράψει για τη σημερινή Γερμανία>
Ο Olaf Scholz δεν μπορεί να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία. Στη Γαλλία, η κυβερνώσα παράταξη του Emmanuel Macron έχασε σε μεγάλο βαθμό στις πρόωρες εκλογές το περασμένο καλοκαίρι χωρίς σαφή πλειοψηφία για κανέναν συνασπισμό, καθώς και στις κοινοβουλευτικές εκλογές της ΕΕ. Και οι δύο χώρες χρησιμοποιούν νόμους για να νικήσουν τους αντιπάλους τους.
Ο κ. Scholz και οι σύμμαχοί του προσπαθούν να θέσουν εκτός νόμου το ανερχόμενο κόμμα της αντιπολίτευσης Alternative for Deutschland (AFD), ειδικά αφού το AFD έδειξε αυξανόμενη δύναμη στις πολιτειακές εκλογές στη Σαξονία, το Βρανδεμβούργο και τη Θουριγγία. Η εισαγγελία του Παρισιού προσπαθεί να καταδικάσει τη Marine LePen για υπεξαίρεση κονδυλίων της ΕΕ για να πληρώσει μισθούς προσωπικού στο National Rally κόμμα της.
Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, είναι απασχολημένη με την αυτοκτονία την τελευταία δεκαετία. Η χώρα έκλεισε πλήρως τον στόλο των αντιδραστήρων πυρηνικής ενέργειας και συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα «πράσινης» ενέργειας (αιολικής και ηλιακής ενέργειας) που απείχε πολύ από το να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της. Μόλις είχε ετοιμαστεί να λάβει μια αξιόπιστη προμήθεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου το 2022, όταν κάποιος —πιθανότατα οι ΗΠΑ— ανατίναξε τους αγωγούς Nord Stream One and Two. Ο Joe Biden δήλωνε με τόσους τρόπους ότι θα «σταματούσε» τους Nord Streams μήνες νωρίτερα, οπότε γιατί να μην τον πιστέψετε; Οι Γερμανοί μόλις στράφηκαν για κάτι που κανονικά θα ερμηνευόταν ως πράξη πολέμου εναντίον τους, από έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ.
Κατά συνέπεια, εν μία νυκτί η προηγμένη βιομηχανική οικονομία της Γερμανίας, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι χημικές εταιρείες, οι κατασκευαστές εργαλειομηχανών, έγιναν μη ανταγωνιστικές στις παγκόσμιες αγορές και η γερμανική οικονομία εισήλθε σε ένα αργό spira θανάτου.
Η Ευρώπη υποτίθεται τώρα ότι θα χαρεί να αποκτήσει αμερικανικό υγροποιημένο natgas, το οποίο είναι πολύ πιο δαπανηρό στη μεταφορά και την εκφόρτωση από ό,τι θα ήταν το ρωσικό φυσικό αέριο αγωγών. Η Γαλλία ήταν οριακά μόνο καλύτερη με την ισχυρή παραγωγή της πυρηνικής ενέργειας για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά, επίσης, έχασε την πρόσβαση σε φθηνό ρωσικό natgas που απαιτείται για τη βιομηχανία και τη θέρμανση των σπιτιών.
Εν τω μεταξύ, τα άλλα έθνη της ΕΕ έχουν ενταχθεί σε έναν ή τον άλλο βαθμό στο ευρωπαϊκό σύμφωνο αυτοκτονίας-European suicide pact. Η ΕΕ βρισκόταν σε πόλεμο εναντίον των αγροτών της εδώ και χρόνια για λόγους που φαίνονται εντελώς παράφρονες — ίσως οδηγούμενοι από τον Klaus Schwab και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του- World Economic Forum. Η ρυθμιστική αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συντρίβει τις επιχειρήσεις κάτω από τη μπότα της «πράσινης» ενέργειας και της κλιματικής αλλαγής. Το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Geert Wilders κέρδισε απροσδόκητα τις περισσότερες έδρες στις τελευταίες εκλογές, αλλά όχι την απόλυτη πλειοψηφία και δεν μπόρεσε να σχηματίσει έναν εργασιακό συνασπισμό. Ο Wilders δεν έγινε πρωθυπουργός—αντ’ αυτού η δουλειά ανατέθηκε σε έναν Dick Schoof, έναν γραφειοκράτη καριέρας που διηύθυνε πιο πρόσφατα την ολλανδική υπηρεσία Intel.
Και τώρα Alice Weidel.
Το κορίτσι του AFD έχει την (άθλια) γερμανική οικονομία με το μέρος της και τον πειστικό τρόπο ώστε να φέρει τη Γερμανία πιο κοντά στο Μάρκο.
Alice Weidel> Το Κορίτσι και το Μάρκο
Είναι νέα, είναι αδυσώπητη και είναι ίσως η πιο έξυπνη πολιτικός του AfD όσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης.
Η DW- σε παλαιότερο δημοσίευμά της- εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η Alice Weidel, έχει ξεσηκώσει τη Γερμανία.
Η Alice Weidel θέλει να ξέρεις ότι είναι θυμωμένη. Είναι θυμωμένη για τα προγράμματα διάσωσης της Γερμανίας για την Ελλάδα. Είναι θυμωμένη για τη φτώχεια μεταξύ των ηλικιωμένων. Αλλά πάνω από όλα, είναι θυμωμένη για την προσφυγική πολιτική της κυβέρνησης.
«Από τα 1,4 εκατομμύρια αιτούντες άσυλο σε αυτή τη χώρα, μόνο το 0,5% πληροί τις προϋποθέσεις για άσυλο βάσει της γερμανικής νομοθεσίας, κάτι που σας κάνει να αναρωτιέστε τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, κυρίες και κύριοι!».
H Weidel δηλώνει>
«Αυτό», τονίζει, «είναι σκανδαλώδες».
Το μισόκλειστο χέρι της Weidel σημαδεύει το χρόνο καθώς απαριθμεί κάθε «παραβίαση του νόμου» που διαπράττει η γερμανική κυβέρνηση. Αποσπά χειροκροτήματα ξανά και ξανά από το κοινό.
Γεννημένη το 1979 στη βορειοδυτική πόλη Gütersloh, η πρώιμη ζωή της Alice Weidel σημαδεύτηκε από ακαδημαϊκά επιτεύγματα. Ήταν μια από τις κορυφαίες στην τάξη της στο University of Bayreuth, όπου έλαβε πτυχία τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στα οικονομικά. Η Weidel πέρασε επίσης έξι χρόνια στην Κίνα – το συνταξιοδοτικό σύστημα της οποίας ήταν το επίκεντρο της διδακτορικής της διατριβής το 2011 – και φέρεται να μιλά άπταιστα Mandarin.
Η Weidel εντάχθηκε στο AfD το 2013 κατά την ίδρυσή του ως ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Σε πρόσφατη συνέντευξή της, παραδέχτηκε ότι η σύντροφός της ήταν τόσο «ενοχλημένη» με τις ατάκες της για το τι δεν πάει καλά με τη γερμανική πολιτική που την ενθάρρυνε να πάει στην πολιτική και να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Η 38χρονη μένει με τον σύντροφό της που γεννήθηκε στη Σρι Λάνκα και τους δύο γιους της.
Έχει εργαστεί στην Goldman Sachs και την Allianz.
Ένα δημόσιο πρόσωπο με λιγότερο αυτοπεποίθηση μπορεί να γίνει αμυντικό, αλλά όχι η Weidel. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου τον Μάιο, επεσήμανε ότι το CDU αντιτίθεται εδώ και καιρό στον γάμο για ομόφυλα ζευγάρια, αλλά τους επιτρέπει να συνάπτουν πολιτικά σωματεία. «Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε για το θέμα», είπε στους δημοσιογράφους.
Η ευθυκρισία της Weidel και η ικανότητα της να παρακάμπτει τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά σχόλια των κορυφαίων πολιτικών της έχει οδηγήσει τους επικριτές της να πιστεύουν ότι ο κύριος ρόλος της είναι να δελεάζει τους ψηφοφόρους.
Αντί να φωνάζει για την προσφυγική κρίση ή τους ισλαμιστές τρομοκράτες, η Weidel επιλέγει έναν ήρεμο τόνο. Οι φωτογραφίες από τα βάσανα των προσφύγων της «ράγισαν την καρδιά», είπε σε εθνικό talk show το 2016 – αλλά τόνισε ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να βοηθήσει όλους. Στην ίδια συνέντευξη, είπε ότι το Ισλάμ δεν ήταν μέρος της Γερμανίας επειδή δεν υπήρχε μια θρησκεία του Ισλάμ.
Πάνω από το κεφάλι της, το AfD προβάλλει έναν κόκκινο κύκλο με το “Take back your country!” και έναν μπλε κύκλο «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Περιστρέφονται αργά στην πρόσοψη της ρωμαϊκής πύλης. Το πλήθος ζητωκραυγάζει.
Το AfD έχει κλέψει την υποστήριξη των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος σε κρατικό επίπεδο.
Ο Elon Musk ενίσχυσε την υποστήριξή του προς την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), αποκαλώντας το ως την «τελευταία σπίθα ελπίδας» για τη χώρα, σε ένα άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στoν ιστότοπο της εφημερίδας Welt am Sonntag.
Το άρθρο του Musk, το οποίο αποτελεί συνέχεια στη δήλωση υποστήριξης του για το AfD στο X την περασμένη εβδομάδα, δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο το Σάββατο και ώθησε την αρχισυντάκτρια του τμήματος γνώμης της εφημερίδας να παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η Welt είναι αδελφό ΜΜΕ του POLITICO στον Όμιλο Axel Springer.
Λέγοντας ότι η Γερμανία βρίσκεται «στο χείλος της οικονομικής και πολιτιστικής κατάρρευσης», ο ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας Tesla και της πλατφόρμας μέσων κοινωνικής δικτύωσης X, έγραψε ότι «το AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία από το να γίνει σκιά του πρώην εαυτού της».
Ο Musk, στενός σύμβουλος του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump, υποστήριξε ότι οι «σημαντικές του επενδύσεις» στη Γερμανία του δίνουν το δικαίωμα να μιλήσει για τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
«Τα παραδοσιακά κόμματα απέτυχαν στη Γερμανία», έγραψε μεταξύ άλλων ο Musk. «Το AfD, παρόλο που περιγράφεται ως ακροδεξιό, αντιπροσωπεύει έναν πολιτικό ρεαλισμό που έχει απήχηση σε πολλούς Γερμανούς που αισθάνονται ότι οι ανησυχίες τους αγνοούνται από το κατεστημένο», ανέφερε. «Η απεικόνιση του AfD ως ακροδεξιού είναι ξεκάθαρα ψευδής, δεδομένου ότι η Alice Weidel, η ηγέτιδα του κόμματος, έχει σύντροφο του ίδιου φύλου από τη Σρι Λάνκα! Σας ακούγεται αυτό σαν Χίτλερ; Σας παρακαλώ!» τόνισε ο Musk στο ίδιο άρθρο.
Η υποστήριξη του Musk στο ακροδεξιό κόμμα έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις εν όψει των πρόωρων εκλογών στη Γερμανία που έχουν προγραμματιστεί για τις 23 Φεβρουαρίου, τις οποίες προβλέπεται να κερδίσει μια συντηρητική συμμαχία, με τον Friedrich Merz πιθανότατα να γίνει ο επόμενος καγκελάριος.
Λίγο μετά τη δημοσίευση του άρθρου του Musk στο Διαδίκτυο το Σάββατο, η αρχισυντάκτρια τμήματος της Welt, Eva Marie Kogel, έγραψε στο X ότι υπέβαλε την παραίτησή της. «Σήμερα ένα άρθρο του Elon Musk εμφανίστηκε στη Welt am Sonntag», έγραψε η Kogel στην ανάρτησή της. «Επέδωσα χθες την παραίτησή μου αφού τυπώθηκε».
«Η δημοκρατία και η δημοσιογραφία ευδοκιμούν στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης. Αυτό περιλαμβάνει την αντιμετώπιση πολωτικών απόψεων και την δημοσιογραφική τους διαχείριση», δήλωσαν στο Reuters ο διευθυντής Jan Philipp Burgard και ο εκδότης Ulf Poschardt της εφημερίδας του ομίλου Axel Springer που αναλαμβάνουν καθήκοντα την 1 Ιανουαρίου και επικαλούνται τα 340 σχόλια που συγκέντρωσε το άρθρο του Elon Musk λίγες ώρες μετά την δημοσίευσή του.
Στις 20 Δεκεμβρίου, ο Musk δήλωσε την υποστήριξη του στο AfD με μια ανάρτηση στην πλατφόρμα X, γράφοντας: «Μόνο το AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία». Αυτό προκάλεσε κατακραυγή μεταξύ των κυρίαρχων Γερμανών ηγετών, με τον Καγκελάριο Scholz να λέει ότι «η ελευθερία του λόγου σημαίνει επίσης ότι μπορείς να πεις πράγματα που δεν είναι σωστά και δεν περιέχουν καλές πολιτικές συμβουλές».
Ο Musk υποστήριξε πρόσφατα λαϊκιστές-δεξιούς πολιτικούς στην Ευρώπη με ολοένα και πιο ξεκάθαρους όρους, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίδας πρωθυπουργού Giorgia Meloni και του ηγέτη του Reform UK Nigel Farage.
Το AfD βρίσκεται στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων με ποσοστό 19% ενόψει των πρόωρων εκλογών στη Γερμανία τον Φεβρουάριο, δυνητικά καθιστώντας το να γίνει το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στο επόμενο κοινοβούλιο. Η συντηρητική συμμαχία της Γερμανίας οδηγεί την κούρσα με μεγάλη διαφορά, με 31 τοις εκατό.
