-Είθισται η γνώση να μην είναι δωρεάν, τα δε θύματα ανεπίδεκτα μαθήσεως
Πάμε λοιπόν τώρα να δούμε γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κυριαζίδη.
Ο βουλευτής απευθυνόμενος στην αρχηγό της Πλεύσης Ελευθερίας της είπε>
-Κάνε κανένα παιδί!
Λίγο πριν κλείσει την ομιλία της από το βήμα της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Κυριαζίδης, ακούστηκε να της λέει «κάνε κανένα παιδί».
By Karl Heisenberg
Ο βουλευτής της ΝΔ κλήθηκε πολλάκις να ζητήσει συγγνώμη για την φράση του.
Ο κ. Κυριαζίδης πήρε τον λόγο (τρις) και αφού προσπάθησε αρχικά να υποστηρίξει πως ό,τι είπε «εκλήφθηκε διαφορετικά και ότι «δεν προσέβαλε κανέναν», αναγκάστηκε στο τέλος να πει ένα «έκανα λάθος» αφού όμως και πάλι το απέδωσε σε απόπειρα εκμετάλλευσης.
Την φράση του καταδίκασαν οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων.
Η επιμονή του βουλευτή να μην ζητάει συγγνώμη προκάλεσαν την αντίδραση της υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Σοφίας Ζαχαράκη, η οποία υπερασπίστηκε την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μάλιστα τόνισε ότι «δεν κρινόμαστε για το αν έχουμε παιδιά».
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός τον παρέπεμψε στην επιτροπή δεοντολογίας της Νέας Δημοκρατίας με το ερώτημα της διαγραφής.
Παίρνοντας το λόγο η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς, Έφη Αχτσιόγλου (έτερο puppet της elite του αποπληθυσμού), τόνισε ότι «ο συνάδελφος που υποστήριξε αυτό που υποστήριξε δεν κατανοεί τι είναι αυτό που εκστόμισε. Η γυναίκα δεν προσδιορίζεται από το αν είναι μάνα, φίλη, αδελφή, ή σύζυγος. Η γυναίκα είναι ανεξάρτητο υποκείμενο. Δεν κατανοείται ότι εκφράσατε τη βαθύτερη ρίζα της πατριαρχίας».
Τα παραπάνω επιχειρήματα είναι κάτι σαν το βολικό ξυλόλιο, τις παρανομίες στο Μάτι ως δήθεν αιτία της απανθράκωσης εκατοτοντάδων “επιχειρησιακά εγκλωβισμένων”, κλπ.
Στη πραγματικότητα ο βουλευτής Κυριαζίδης εκστόμισε μία ύβρη εν μέσω Γενοκτονίας του πληθυσμού και ειδικότερα του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού για τις ανάγκες της Great Reset!
Kαθώς βιώνουμε την επιταγή του Ιδρύματος Rockefeller για μείωση του πληθυσμού η υλοποίηση της οποίας υποκρύπτεται σε κάθε δραστηριότητα των δυτικών κυβερνήσεων ο ταλαίπωρος Κυριαζίδης εξαπέλυσε την εν λόγω βλασφημία.
Εάν ο κ. Κυριαζίδης και οι λοιποί 299 Κυριαζίδηδες είχαν την οξυδέρκεια να παρατηρούν και να συνδέουν γεγονότα αφ΄ενός μεν δεν θα είχαν λάβει τα εμβόλια ευθανασίας COVID-19 και αφ΄ετέρου θα διαπίστωναν πως όσοι τολμούν δημοσίως να επιβραβεύσουν την απόκτηση παιδιών στο δυτικό κόσμο τιμωρούνται ποικιλοτρόπως, όπως για παράδειγμα με χτυπήματα των Houthis, ανεξήγητες ανατινάξεις βυτιοφόρων, ανεξήγητα ξεσπάσματα πυρκαγιών, πρόστιμα και λοιπές χρηματοοικονομικές συνέπειες.
Ζωή Κωνσταντοπούλου> Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης (Member of New York City Bar Association)
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου τώρα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου 1976. Είναι Ελληνίδα πολιτικός, δικηγόρος μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης (Member of New York City Bar Association) καθώς και του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Είναι κόρη του πρώην προέδρου και βουλευτή του Συνασπισμού Νίκου Κωνσταντόπουλου και της δημοσιογράφου και πρώην προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Λίνας Αλεξίου.
Φοίτησε στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα του Δήμου Παλλήνης. Σπούδασε Νομικά, στο τμήμα Νομικής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου έλαβε το πτυχίο της. Κατά τα φοιτητικά της χρόνια υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φοιτητών Νομικής (ELSA).
To 1999-2000, έκανε το μεταπτυχιακό της (LLM) στη Νομική Σχολή της Σορβόννης, με αντικείμενο το Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο και την Αντεγκληματική Πολιτική στην Ευρώπη. Το 2001-2002, έλαβε δεύτερο μεταπτυχιακό (LLM) από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia, στη Νέα Υόρκη, με ειδίκευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Ποινικό Δίκαιο, εθνικό και διεθνές.
Από το 2003, ασκεί μάχιμη δικηγορία στον τομέα του ποινικού δικαίου και του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου, και έχει χειριστεί υποθέσεις που απασχόλησαν την κοινωνία και την κοινή γνώμη. Υπήρξε μέλος επιτροπής του ΔΣΑ που το 2003, συνέταξε και υπέβαλε στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, μήνυση για διεθνή εγκλήματα που διαπράχθηκαν από Βρετανούς αξιωματούχους στο Ιράκ.
Την περίοδο 2007-2012, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Νέων Ποινικολόγων της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου (AIDP).
Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης (Member of New York City Bar Association) και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
>
Rockefeller Commission> No major benefits will result from more population growth
With three major international United Nations conferences being planned or proposed to update the 1992 Rio earth summit, the 1994 Cairo population conference and the 1995 Beijing global meeting on women’s rights, the topic of population growth and its effect on the environment, human development and nations’ progress needs serious discussion. That should start in the United States, where connecting these three links has gone out of fashion.
Opinion by Joseph Chamie
[April 12, 2012-passblue.com]
Forty years ago, the US Commission on Population Growth and the American Future – often called the Rockefeller Commission— submitted a report to the president and Congress. This was the only time the president and Congress ever created a commission to study population growth and its impact on America’s future.
“One of the most serious challenges to human destiny in the last third of this century will be the growth of the population,” President Richard Nixon said when he proposed the commission a few years earlier. “Whether man’s response to that challenge will be a cause for pride or for despair in the year 2000 will depend very much on what we do today.”
The report’s summary was unequivocal. John D. Rockefeller III, the commission’s chairman, wrote in a submission letter on March 27, 1972, that “after two years of concentrated effort, we have concluded that, in the long run, no substantial benefits will result from further growth of the nation’s population, rather that the gradual stabilization of our population through voluntary means would contribute significantly to the nation’s ability to solve its problems.”
Just three days ago, UN Secretary-General António Guterres shook hands with HTS leader Abu Mohammad al-Julani—a former Al-Qaeda emir now rebranded as a “moderate” warlord. The same UN that helped orchestrate the coup against Gaddafi, plunging Libya into over a decade of chaos and… pic.twitter.com/8RZhN6YOC8
— DD Geopolitics (@DD_Geopolitics) March 7, 2025
But shortly after receiving the report, Nixon rejected it. Nixon, concerned about his re-election, according to Rockefeller, bowed to political pressures, in particular vocal religious and conservative groups, and disavowed the report’s key recommendations.
Rockefeller’s letter also noted that the commission had looked for but did not find any convincing economic argument for continued population growth. It called for an early end to further population increases, appealing to Americans to abandon their “ideological addiction to growth” and the outdated pro-natalist biases rooted in their social institutions. Even businesspeople on the commission supported the central, near heretical finding: “The health of our country does not depend on population growth, nor does the vitality of business, nor the welfare of the average person.”
The commission also said that population growth is a major factor affecting domestic demand for resources and the deterioration of the environment. Slower population growth would reduce pressures on the environment and the depletion of resources as well as gain time to find solutions to the nation’s problems.
The Case for investing in Vaccine Demand
The commission confronted other explosive issues. It recommended decriminalizing abortion, removing legal barriers to obtaining contraceptives, providing sex education in schools, freezing legal immigration to no more than 400,000 a year, stopping illegal immigration, approving the Equal Rights Amendment and ensuring freedom from discrimination based on sex.
The group dismissed charges that it would have the government tell citizens how many children they could have. Its aim was freedom of choice, under which “it would be equally honorable to marry or not, to be childless or not, to have one child or two, or more. Our goal is less regimentation of reproductive behavior, not more.”
US still lacks a population policy
Although the report and its recommendations were rejected, some of the suggestions came to fruition later. In 1973, Roe v. Wade decriminalized abortion. Most states dismantled laws restricting contraceptives and expanded sex education in schools. And much progress has been made on banning sex discrimination.
Notable demographic changes, of course, have occurred in the country since the 1972 report. America’s population has expanded by more than 100 million, to 313 million. Average fertility has declined close to the replacement level of about two children for each family, and teenage pregnancy is at its lowest level in 40 years. Legal immigration has increased nearly threefold, to about 1.1 million a year, and the number of people living illegally in the US is more than 11 million.
Yet the US still has no population policy. Given the November presidential election and the political climate in Washington, it seems doubtful that Congress will address population issues, especially immigration reform, soon.
When the government does begin to debate population policy again, it will be useful to consider demographic realities, future population projections and likely environmental costs. Even with replacement fertility, the US population is projected to exceed 400 million by midcentury. Most of the growth is a result of immigration by migrants and their descendants.
Embracing the traditional pro-growth ethic that “more is better” is as unacceptable now as it was decades ago.
Congress, the president and the public should give serious consideration to the Rockefeller Commission’s recommendation that no major benefits will result from more population growth and that gradual stabilizing of the US population through voluntary means would help significantly to solving American problems.
>
Joseph Chamie* recently retired as research director of the Center for Migration Studies in New York and as editor of the International Migration Review. He was formerly the director of the United Nations Population Division, having worked at the UN on population and development for more than a quarter century.
Chamie has written numerous population studies for the UN and, under his own name, written studies about population growth, fertility, estimates and projections, international migration and population and development policy. He is a member of the Council on Foreign Relations and a trustee of the Migration Policy Institute. He lives in the New York metro area.
A Rockefeller Got It Right on US Population Growth
>
September 14, 1994
United Nations_Annual Ambassadors’ Dinner
During the annual ambassadors’ dinner, held to honor the United Nations diplomats and secretariat officials, the U.N. Business Council awarded its annual medal to David Rockefeller.
Secretary General Boutros-Gali introduced a video describing the founding of the United Nations and the history of the Rockefeller family’s involvement in world affairs. A number of other awards were also presented.
