Μια πρόσκληση σε ένα ταξίδι μαγικό, για τους λάτρεις του κλασικού αυτοκίνητου, κατέληξε απροειδοποίητα να είναι ταξίδι περιπέτειας στο “Αυτή είναι η ζωή σου” ενός μεγιστάνα.
Και ανάμεσα σε υπέροχα μοντέλα που αστράφτουν σα να βγήκαν χθες από το εργοστάσιο, γνώρισα έναν αυθεντικό τέως εκπαιδευτή νέων οδηγών από τη Νίκαια, που δεν τον αλλοίωσαν, δεν τον άγγιξαν καν, χρήμα, δύναμη, καράβια και – κυρίως – ποδόσφαιρο.
Γράφει ο Νίκος Μαστοράκης
Ο Τίγρης Μελισσανίδης είναι από μόνος του ένα κομμάτι ιστορίας, πιο συναρπαστικό κι από εκείνο που αφηγούνται με την απαστράπτουσα σιωπή τους τα υπέροχα τετράτροχα της συλλογής του.
Ένα ολόκληρο κτίριο, πλαϊ σ’ εκείνο το υπέροχο των γραφείων του, και είκοσι χρόνια επιμονής και μεγάλης δαπάνης, κατέληξαν σ’ αυτό που είναι τώρα το ιδιωτικό του μουσείο.
Το σπανιότερο κομμάτι της συλλογής όμως, είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης, με μια ιστορία ζωής που θα προκαλούσε οποιονδήποτε συγγραφέα να την κάνει μυθιστόρημα, ταινία, τηλεοπτική σειρά.
Την αφηγείται ο ίδιος βάζοντας χιούμορ στο δράμα και με μόνιμο αυτοσαρκασμό («έκανα το πρώτο μου deal με τους Αμερικάνους χωρίς να ξέρω ούτε μια λέξη αγγλικά, όχι δηλαδή ότι ξέρω σήμερα…») και σκέφτομαι καθώς «βλέπω» εικόνες α λα Indiana Jones να μπλέκονται με τα καλογυαλισμένα νίκελ της Rolls του Αλ Καπονε ή της Μερσεντές που ο Ωνάσης χαϊδευε το γονάτο της Κάλλας, κι είναι όλα μαζί και το καθένα χώρια, σκέτη πρόκληση.
Ο Δημήτρης με κάλεσε σαν φίλο και δεν θα ήταν κομψό να μετατρέψω τη συνάντηση σε συνέντευξη.
Όμως ο πειρασμός, για τον γραφιά, είναι μεγάλος κι έτσι σ’ ένα δεύτερο Μελισσανίδειο πόνημα, εδώ στο KΠ, θα αποπειραθώ να περιγράψω έναν 100% ελληνικό χαρακτήρα με χαρίσματα που θυμίζουν Ωνάση.
Όταν είπα κάτι τέτοιο, ο Μελισσανίδης ξεπασε σε γέλια, λέγοντας «Μόνο που εκείνος ήταν τυχερός, μίλαγε τόσες γλώσσες.»
