Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023.
Το πιο σημαντικό από όσα μας στέρησε η απουσία του Θέμου (πάνε 4 χρόνια από τότε που έφυγε όπως διαβάζουμε σε ένα σχετικό σημείωμα της εφημερίδας του) ήταν το μίσος του για την ομοιομορφία και τη θανάσιμη πλήξη των προθύμων.
Ο Θέμος ήταν θηρίο για τη δημοσιογραφία και το απέδειξε τρώγοντας θεριά στο διάβα του. Έτσι έμειναν πίσω οι ομοιόμορφοι, οι πληκτικοί, οι θανάσιμα πρόθυμοι.
Είτε διαβάζεις τη Καθημερινή, είτε το Θέμα, είτε τα Παραπολιτικά, το Έθνος, την ΕφΣυν, μένεις με την αίσθηση της αναπαραγωγής των δελτίων τύπου της ίδιας ατζέντας.
Ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία αναρωτιέσαι τι χρειάζονται τόσοι διαφορετικοί δημοσιογράφοι και ρεπόρτερς μια και όλοι παράγουν τόσο αναμενόμενο και ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Υπηρετούν την ίδια γραμμή με εκκωφαντική πειθαρχία. Ο Θέμος αυτό δεν θα μπορούσε να το ανεχτεί.
Η ιδιοσυγκρασία του δεν ήταν αυτή της υποταγής σε καμία γραμμή. Ήταν η “υποταγή” στην εκρηκτικότητα του ταμπεραμέντου του ακόμη και όταν αναγκάζονταν να επιλέξει στρατόπεδο. Θα είχε ενδιαφέρον εάν ζούσε ο Θέμος να βλέπαμε πως θα αντιμετώπιζε αυτόν τον ευτελιστικό για την παγκόσμια δημοσιογραφία (μια και ο ξιπασμός των πολιτικών είναι αναμενόμενος) στρουθοκαμηλισμό απέναντι στις θανάσιμες παρενέργειες των εμβολίων COVID, για παράδειγμα.
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ένα θηρίο σαν το Θέμο θα κατάπινε αμάσητη την εικόνα που ακολουθεί.
Ο Θέμος θα ήταν σκέτος μπελάς για το project εάν ζούσε σήμερα. Ναι η παρουσία του, όπως έχουμε ξαναγράψει στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, σου έδινε κίνητρο για να γίνεις καλύτερος στο γήπεδο του ανταγωνισμού.
Σήμερα βιώνουμε τον παγκόσμιο ευτελισμό της Δημοσιογραφίας. Εάν δεν υπήρχε το θηρίο που λέγεται Elon Musk η ανθρωπότητα θα είχε χάσει κάθε ελπίδα. Κι αυτό γιατί η δημοσιογραφία αποδεικνύεται τόσο δειλή, υποκριτική και ολίγιστη απέναντι στα κατασκευασμένα γεγονότα όπως η planδημία.
Για να δούμε τον Φεβρουάριο που ο Elon Musk θα αποκαλύψει το ρόλο του Fauci και των υπολοίπων στη συγκάλυψη της εργαστηριακής φύσης του ιού που εκτοξεύθηκε εναντίον της ανθρωπότητας ώστε να ακολουθήσουν όλα όσα βιώνουμε, που θα κρυφτούν οι ανά το κόσμο δημοσιογράφοι.
Είπαμε ο ευτελισμός των πολιτικών είναι τέλειος. Για τους δημοσιογράφους είναι ντροπή, είναι επίσης απαξία. Τι χρειάζονται τόσοι πολλοί δημοσιογράφοι μια και αναπαράγουν την ίδια γραμμή;
Οχι. Ο Θέμος με όλα του τα μειονεκτήματα και τις εξαρτήσεις του ήταν ένα μοναδικό και πολύτιμο θηρίο για τη δημοσιογραφία. Το κενό που άφησε δεν πρόκειται να αναπληρωθεί. Τυχεροί όσοι δούλεψαν και πέρασαν χρόνο μαζί του.
Ακόμη και όταν συνειδητοποιούν την απόσταση που τους χωρίζει ακόμη κι αυτό θα μπορούσε να δρα βελτιωτικά.
Κουρδιστό Πορτοκάλι
Πάμε να δούμε τώρα το σημείωμα της εφημερίδας του για τον Θέμο>
Όλο και συχνότερα, καθώς περνά ο καιρός, η ανάμνηση αυτή γίνεται ώθηση και παρόρμηση, όπως εκείνη που έδινε στην καθημερινή συνεργασία του με τους ανθρώπους του «ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ». Με τον θάνατο και τα παιχνίδια της μοίρας, τις γραφές του πεπρωμένου δεν μπορεί να τα βάλει κανείς.
Δεν ήταν μονοδιάστατος. Είχε πολλές πλευρές – και όλες ήταν ξεκάθαρες: κατάφερνε να συνδυάζει μία σπάνια προσωπική ευαισθησία και έναν μεγαλειώδη αυτοσαρκασμό με τον δυναμισμό, τη μαχητικότητα, ακόμα και τη σκληράδα.
Shockingly sad! https://t.co/mTlRXpz0E4
— angelalewis-wright (@AngelalewisW) January 23, 2023
Ωστόσο, άλλο ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του: Παρέμεινε μέχρι τέλους απρόβλεπτος. Ποια θα ήταν η επόμενη ατάκα; Τι θα αφορούσε; Κανείς δεν μπορούσε να τον «διαβάσει». Έτσι, όμως, γεννιούνταν τα εμπνευσμένα λογοπαίγνια και οι τίτλοι που έγραψαν Ιστορία στην ελληνική δημοσιογραφία.
Ήταν αθεράπευτα τελειομανής. Μετέτρεπε την ολοκλήρωση κάθε φύλλου του «Πρώτου Θέματος» σε δημοσιογραφική τελετουργία που εξελισσόταν σε ένα πολύωρο πανηγύρι, όπου όλα επιτρέπονταν, εκτός από τα κλισέ.
Μακριά από τα κλισέ – αυτή είναι η κληρονομιά που μας άφησε και σήμερα συμπληρώνουμε τέσσερα χρόνια που εργαζόμαστε για το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» χωρίς αυτόν. Νιώθουμε σαν να μας παρακολουθεί και να χαμογελά σαρδόνια, έτοιμος για το επόμενο φαρμακερό πείραγμα. Κάθε χρόνο, προσπαθούμε να ταιριάξουμε λέξεις για ένα απαντητικό ευφυολόγημα. Και κάθε χρόνο, καταλήγουμε στο ίδιο: «Θέμο, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».
