Ένας υπέροχος, απολαυστικός και σαρκαστικός γραφιάς εγκαταλείπει την Καθημερινή και όπως όλα δείχνουν μάλλον θα βρεθεί στο Πρώτο Θέμα.
Ο Στέφανος Κασιμάτης βρέθηκε στο στόχαστρο του Σύριζα για ένα σχόλιο που έκανε για τον Κατρούγκαλο χωρίς να γνωρίζει το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε ο πρώην υπουργός.
Ε, δεν είναι δυνατόν οι δημοσιογράφοι να έχουν στην κατοχή τους όλους τους προσωπικούς ιατρικούς φακέλους των επωνύμων αυτής της χώρας.
Αυτό συνέβη στη περίπτωση του Κασιμάτη με τον Κατρούγκαλο.
Εάν είχαμε το μπάτζετ θα του κάναμε πρόταση να έλθει στο Κουρδιστό Πορτοκάλι.
Τώρα τον βλέπουμε να πηγαίνει Πρώτο Θέμα ή Capital. Kαι καλά θα κάνει ο άνθρωπος.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό κείμενό του (_Φαληρεύς) από την Καθημερινή>
Γιατί Φαληρεύς… Κατ’ αρχάς, επειδή παραπέμπει στη διεύθυνση της «Καθημερινής» (διεύθυνση, με την έννοια του address…), στις στήλες της οποίας από σήμερα προστίθεται και τούτη εδώ, σε θέση μάλιστα εξόχως τιμητική: στο ρετιρέ της δεύτερης σελίδας, επάνω από τα πάνσεπτα δώματα της κυρίας Ελένης Μπίστικα· στο ρετιρέ, επιπροσθέτως, που ώς την περασμένη Κυριακή φιλοξενούσε τη στήλη του Αντώνη Καρκαγιάννη. Επιπροσθέτως όμως, διότι, ως ιστορική προσωπικότητα, ο Δημήτριος Φαληρεύς είναι σαγηνευτική περίπτωση και προκαλεί ενδιαφέρουσες συγκρίσεις με τη σημερινή πραγματικότητα.
Ομολογουμένως, πολύ αμυδρά θυμόμουν ότι ήταν ανήρ επιφανής εκ των αρχαίων ημών προγόνων της περιόδου της παρακμής. Χρειάσθηκε να αναδιφήσω στον Διογένη τον Λαέρτιο για να μάθω περισσότερα. Ρήτωρ, πολιτικός και λόγιος, ο Φαληρεύς έδρασε κατά το δεύτερο ήμισυ του 4ου π.Χ. αιώνος και, αν αληθεύουν τα μισά από όσα μας παραδίδουν οι συγγραφείς της εποχής, ήταν προσωπικότητα μυθιστορηματικών διαστάσεων.
Προερχόμενος από την αντιμακεδονική παράταξη, κυβέρνησε την Αθήνα περίπου επί μία δεκαετία, 317 – 308 π.Χ., για λογαριασμό των Μακεδόνων. (Αντίφαση, που, ωστόσο, δεν πρέπει σήμερα να μας ξενίζει, καθώς φαίνεται ότι οι πολιτικοί ως είδος ελάχιστα έχουν εξελιχθεί στην πορεία των αιώνων…) Φαίνεται όμως ότι και στην εποχή του Φαληρέως (ας μη λησμονούμε ότι τότε δεν υπήρχε ο Προτεσταντισμός) οι αντιφάσεις δεν ξένιζαν: ο Φαληρεύς διακρίθηκε για το έργο του στον νομοθετικό και τον οικονομικό τομέα, ενώ συγχρόνως διήγε βίον ακόλαστον και έκδοτον εις τας πάσης φύσεως ηδονάς της εξουσίας. Θρυλείται, λ.χ., ότι συζούσε με την περίφημη εταίρα Λαμίαν. (Ονομαστική, η Λάμια – για να μην παρεξηγηθούν οι αναγνώστες από την πανέμορφη και χιλιοτραγουδισμένη πρωτεύουσα της Φθιώτιδος). Προσωπικώς -και παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την καχυποψία- δεν αποκλείω η διάδοση του θρύλου να ήταν επικοινωνιακό τέχνασμα της εποχής, που ενδεχομένως αποσκοπούσε να διασκεδάσει ανοίκειες φήμες περί της νεότητός του, δοθέντος οτι υπήρξε τόσον περικαλλής ώστε του αποδόθηκε το προσωνύμιο Χαριτοβλέφαρος…
Ο Δημήτριος Φαληρεύς δεν υπέφερε από το σύνδρομο της συμπλεγματικής σεμνοτυφίας. Είχε, αντιθέτως, αυτεπίγνωση τόσον ανεπτυγμένη ώστε επέτρεψε στους Αθηναίους να στήσουν μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους 360 ανδριάντες του, οι οποίοι τον παρουσίαζαν είτε έφιππο είτε εποχούμενον άρματος, μα πάντοτε ωραίο. Ομως, κανείς δεν είναι τέλειος. Ο Δημήτριος εστερείτο πολεμικής αρετής: όταν ένας άλλος Δημήτριος (ο Πολιορκητής) κινήθηκε με τον στόλο του εναντίον της Αθήνας, ο Φαληρεύς τα μάζεψε και την κοπάνησε. Εντούτοις, ήταν άνθρωπος των γραμμάτων, πολυγραφώτατος και ευρυμαθής. Εγραψε τον απολογισμό των πεπραγμένων του κατά τη δεκαετή διακυβέρνηση της Αθήνας από τον ίδιο, αλλά και σχόλια στον Ομηρο, παιάνες στον Σέραπι και εγχειρίδια ρητορικής. Λέγεται ότι εκείνος πρότεινε στον βασιλέα της Αιγύπτου Πτολεμαίο τη δημιουργία της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας.
Οι εκδοχές περί του θανάτου του Φαληρέως είναι διάφορες. Δεδομένου πάντως ότι ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος που διέπρεψε ως πολιτικός, δεν νομίζω να πέθανε εντελώς πτωχός: θα είχε φροντίσει τουλάχιστον να αποκτήσει πλούσιους φίλους…
Κακώς θεωρούμε ορισμένοι (παρακαλώ να μου πιστωθεί η αυτοκριτική διάθεση…) ότι η πολιτική ζωή στη Βρετανία απέχει παρασάγγας από ό,τι, τέλος πάντων, αντιλαμβανόμαστε εδώ ως πολιτικό βίο. Να φέρω ένα παράδειγμα. Μόλις τις προάλλες έβλεπα από την τηλεόραση σκηνές που εκτυλίχθηκαν στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ο αρχηγός των Συντηρητικών κατήγγελε την αδυναμία της κυβέρνησης του Γκόρντον Μπράουν να αντιμετωπίσει την αποτυχία της στον τομέα της οικονομίας. Αναρωτήθηκε μάλιστα, σε μια ρητορική αποστροφή του, τι μπορεί να κάνει «this government of the living dead». Αυτή η κυβέρνηση των ζωντανών νεκρών – των ζόμπι, αν προτιμάτε.
Περιττεύει, νομίζω, να εξηγήσω τον συσχετισμό με τα καθ’ ημάς· θα ήταν προδήλως υποτιμητικό για αναγνώστες του επιπέδου της «Καθημερινής»…
Για την εκτίναξη ελλειμμάτων και δημοσίου χρέους, καθώς και τις ζοφερές προβλέψεις για την ανεργία, τα έχετε διαβάσει όλη την περασμένη εβδομάδα· δεν έχει νόημα, επομένως, να τα επαναλαμβάνω κυριακάτικα. Μου προξενεί όμως εντύπωση ότι, παρά την κρίση, συνεχίζονται οι ραδιοφωνικές διαφημίσεις πισινών – με την έννοια των κολυμβητικών δεξαμενών, ασφαλώς…
Αξιοπρόσεκτη εν προκειμένω είναι η ευαισθησία διαφημιστών και διαφημιζομένων: σεβόμενοι τη δοκιμασία των οικονομικά ασθενεστέρων στρωμάτων, αποφεύγουν τουλάχιστον να χρησιμοποιούν τη λέξη πισίνα και προτιμούν τον γαλλικό όρο piscine. Πολιτική ορθότης και στη διαφήμιση στον καιρό της κρίσης…
Εκτός από το ζήτημα της κατανομής των προνομιακών -παρά τω προέδρω- γραφείων στο καινούργιο κτίριο της Ιπποκράτους, την τρέχουσα περίοδο δεν υφίσταται άλλο μείζον προσωπικό δράμα στο ΠΑΣΟΚ. Για τον λόγο αυτόν, η υπόθεση του νομικού και ευρωβουλευτή κ. Κώστα Μποτόπουλου προσέλαβε διαστάσεις δυσανάλογες ως προς τη σημασία της.
Διαρροές από την Ιπποκράτους, σχετικές με τη σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου, έφεραν τον κ. Μποτόπουλο να έχει κοπεί, προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία να δοκιμασθεί στις βουλευτικές εκλογές. (Προφανώς, ήταν ο εύσχημος τρόπος για να του πουν: Περάστε στον Καιάδα…) Εκείνος αντέδρασε δημοσίως και σε διάφορες συνεντεύξεις του έσπευσε να αποδώσει τις διαρροές σε εκδικητικότητα κατά των υποστηρικτών της προεδρικής υποψηφιότητας του κ. Ευαγγέλου Βενιζέλου.
Ετσι όμως, το μόνο που κατάφερε ήταν να εξασφαλίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση πλέον να είναι ξανά ευρωβουλευτής. Κέρδισε όμως κάτι απείρως πολυτιμότερο από αυτό που έχασε: τον τίτλο του αυθεντικότερου Βενιζελικού! Διότι, ουσιαστικά, αυτό που έκανε ο κ Μποτόπουλος ήταν να επαναλάβει, με τον δικό του τρόπο, το σφάλμα που κόστισε στον κ. Βενιζέλο την ηγεσία, όταν (κατόπιν ωριμοτέρων σκέψεων, οπωσδήποτε…) αποφάσισε να περιποιηθεί φραστικώς τον αναξιοπαθούντα ο οποίος τον είχε περιλούσει με ένα καφέ…
Η κυρία Φεβρωνία Πατριανάκου συνεχίζει με ακατάβλητο σθένος τον αγώνα τον καλό που δίνει ως γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, παρά το γεγονός ότι ως και ο δαίμων της ηλεκτρονικής τεχνολογίας επιστρατεύεται εναντίον της.
Μόλις την περασμένη Πέμπτη, την άκουγα να δίνει συνέντευξη, τηλεφωνικώς, σε εκπομπή του κρατικού ραδιοφώνου, όταν ξαφνικά η φωνή της χάθηκε και στη θέση της ηκούσθη ένας άγνωστος να θέτει περιπαθώς το εξής ερώτημα: «Ελα, μωρό μου, πέρασες καλά χθες το βράδυ;». Αμέσως η εκπομπή διακόπηκε, ώσπου να αποκατασταθεί το μπέρδεμα στις τηλεφωνικές γραμμές, εξαιτίας του οποίου είχε προκληθεί η ανοίκεια παρεμβολή.
Επειδή συνέβη να το ακούσω ο ίδιος, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η περιπαθής φωνή δεν ήταν του προκατόχου της στη γραμματεία, κ. Νίκου Καραχάλιου…
